Του Ραφαήλ Αλαγά
Στο μυαλό των περισσότερων η Στούπα των 666 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του ελληνικού πληθυσμού το 2011, αποτελεί έναν δημοφιλή, ειδυλλιακό θα έλεγε κανείς, τόπο διακοπών, με τοποθεσία σε μια άκρη στη μεσσηνιακή Μάνη, που και ο κορυφαίος ζωγράφος δύσκολα θα μπορούσε να ονειρευτεί και να αποτυπώσει σε πίνακά του.
Ο υπέροχος αυτός τόπος, που φιλοξενεί αναρίθμητους τουρίστες, Έλληνες και ξένους, κάθε χρόνο, φιλοδοξεί να γίνει κι ένα μέρος, όπου μια τοπική ομάδα, που ιδρύθηκε ακριβώς 25 χρόνια πίσω, ευελπιστεί να μπορέσει μια μέρα να… ανοίξει τα φτερά της.
Ο Πήγασος Μάνης ξεκίνησε την πορεία του το 1997, βασιζόμενος στο όραμα του τότε καθηγητή φυσικής αγωγής στην Καρδαμύλη και σημερινού προέδρου, Χρήστου Χουχούμη, μαζί με τον τότε πρώτο πρόεδρο, Ανδρέα Σαραντέα, και τον έως και σήμερα γενικό γραμματέα, Βασίλη Μπεγέτη. Μέσα στα πρώτα τέσσερα χρόνια, ο σύλλογος πήρε την άνοδο για τη Β’ ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, όπου επί της ουσίας βρίσκεται μέχρι σήμερα, καθώς η μορφή του τοπικού πρωταθλήματος έχει αλλάξει και η κατηγορία πλέον ονομάζεται Α2 ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ.
Σε αυτό τον ειδυλλιακό τόπο, οι εμπνευστές της ιδέας αυτής δημιούργησαν ένα δίκτυο παικτών, που διακρίθηκε στις εθνικές κατηγορίες, ενώ ορισμένοι έκαναν και το «βήμα» στο εξωτερικό, παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Μερικοί εκ των παικτών αυτών είναι ο Νίκος Χουχούμης, ο Σωτήρης Λυμπερέας, ο Γιάννης Μεϊμετέας, ο Στέφανος Όουντε-Μπος και ο Σπύρος Πετριμέας, ενώ υπάρχει και… νέο αίμα, με αρκετές ελληνικές ομάδες να «γλυκοκοιτάζουν» τους αδελφούς Γιάννο και Χρήστο Ξανθόπουλο, του 2006 και του 2005 αντίστοιχα, με τον Προμηθέα Πατρών να έχει δείξει το ενδιαφέρον του στις περιπτώσεις τους.
Οι συνθήκες, όμως, όπως αναφέραμε και νωρίτερα, δεν είναι οι ιδανικές, καθώς ο Πήγασος επί της ουσίας… δεν έχει σπίτι. Για την ακρίβεια έχει, αλλά χωρίς στέγαση. Η ομάδα έχει νοικιάσει, συγκεκριμένα, ένα ανοικτό γήπεδο από την τοπική εκκλησιαστική αρχή της Μάνης στην παραλία της Χαλικούρας στη Στούπα, το οποίο όμως λόγω της μορφολογίας της περιοχής δεν μπορεί, για την ώρα, να γίνει κλειστό.
Το αποτέλεσμα, είναι ο Πήγασος να είναι αναγκασμένος σε όλα του τα τμήματα να προπονείται μεν στην Χαλικούρα, αλλά τους επίσημους αγώνες του να οφείλει να τους δώσει στην Τέντα, το πιο κοντινό διαθέσιμο γήπεδο στην Καλαμάτα, ενώ στο παρελθόν έκανε εκεί και τις προπονήσεις του, προτού πάρει τον χώρο από την εκκλησία. «Συνεχίζουμε να προπονούμαστε στα ανοικτά, αλλά πρέπει να κάνουμε τουλάχιστον 90 χιλιόμετρα, όταν πρέπει να πάμε και να γυρίσουμε από την Καλαμάτα για τα εντός έδρας παιχνίδια μας», μας εξηγεί ο πρόεδρος, Χρήστος Χουχούμης.
Το γήπεδο αυτό νοικιάζεται από την τοπική εκκλησιαστική αρχή έως το 2032, με τις επαφές να συνεχίζονται για το πώς θα συνεχίσει να αξιοποιείται στο μέλλον, χωρίς να αποκλείονται σύντομα εξελίξεις στο θέμα. Το αίτημα του Πήγασου είναι απλό. «Με τις όποιες αντιξοότητες μπορεί να υπάρχουν στην παραλία, αλλά υπολογίζοντας και το ότι 300 μέρες τον χρόνο η Μάνη έχει ήλιο και καλές θερμοκρασίες, το μόνο που θέλουμε είναι ένα στέγαστρο ελαφριάς κατασκευής. Όλα αυτά, σε περίπτωση που δε βρεθεί κάποιο άλλο οικόπεδο, αν κι εκτιμώ πως μονάχα στην Χαλικούρα μπορεί να γίνει το όνειρό μας πραγματικότητα», εξομολογείται ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου.
Με τον ίδιο να καθοδηγεί στα πρώτα χρόνια και τον Μιχάλη Ξυδέα να πραγματοποιεί εξαιρετική δουλειά στην πορεία, όταν αναγκάστηκε να δώσει «βάρος» στο διοικητικό του ρόλο, ο Πήγασος έχει φτάσει, τηρουμένων των αναλογιών, σε αρκετές επιτυχίες, με διαρκή παρουσία στη δεύτερη κατηγορία της ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, συμμετοχές των τμημάτων υποδομής σε τελικές φάσεις της ένωσης και ευρύτερη επέκταση σε τίτλους στα σχολικά πρωταθλήματα για τα σχολεία της Καρδαμύλης.
Η δε ανταπόκριση των κατοίκων, και δη των νέων της περιοχής, είναι σπουδαία, διαθέτοντας 70-80 άτομα, που παίζουν πλάι στη θάλασσα στην Χαλικούρα, με τους ανθρώπους του Πήγασου να πιστεύουν ακράδαντα σε περαιτέρω εξάπλωση και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, αν λυθεί το θέμα του γηπέδου και του στεγάστρου.
Με λίγα λόγια, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλη περίπτωση, τα όνειρα του Πήγασου επιδιώκουν μια στέγη. Και χάρη σε αυτήν, έχοντας το όνομα του «μυθικού» φτερωτού αλόγου του Περσέα, θα ανοίξει τα φτερά του…
Πηγή: ΕΟΚ e-magazine
