Του Αλέξανδρου Λοθάνο
Δεν θα το πει ποτέ δημοσίως, αλλά πιθανότατα ο Φλορεντίνο Πέρεθ το πιστεύει, και όχι άδικα, ότι είναι ο κορυφαίος πρόεδρος στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Μεγαλύτερος ακόμα και από τον θρυλικό Σαντιάγο Μπερναμπέου.
Επί ημερών του Δον Σαντιάγο ως προέδρου (35 ολόκληρα χρόνια), αφού στα νιάτα του υπήρξε παίκτης και προπονητής του, ο μαδριλένικος σύλλογος κατέκτησε στο ποδόσφαιρο 16 πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα, έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών (εκ των οποίων τα πέντε πρώτα), δύο Λατινικά Κύπελλα και ένα Κύπελλο Εύα Ντουάρτε, ενώ στο μπάσκετ πήρε 19 πρωταθλήματα, 18 Κύπελλα, έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών και τρία Διηπειρωτικά Κύπελλα.
Συν τοις άλλοις, το brand name της Ρεάλ Μαδρίτης εκτοξεύτηκε και έγινε νούμερο ένα παγκοσμίως, ενώ χτίστηκε το υπερσύγχρονο για την εποχή γήπεδο που δικαίως πήρε και το όνομά του.
Ο «Φλο» συμπληρώνει φέτος είκοσι χρόνια στην προεδρία, σε δύο διαφορετικές θητείες. Σε αυτή την 20ετία, όπου ο ανταγωνισμός είναι σαφέστατα μεγαλύτερος απ’ ότι την εποχή του Μπερναμπέου, η Βασίλισσα κατέκτησε στο ποδόσφαιρο έξι πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα, έξι Champions League (όσα, δηλαδή, και ο Μπερναμπέου), πέντε ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, έξι Σούπερ Καπ Ισπανίας και έξι Μουντιάλ Συλλόγων, ενώ στο μπάσκετ έκανε δικά της επτά πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα, τρεις Ευρωλίγκες και ένα Διηπειρωτικό.
Συν τοις άλλοις, η Ρεάλ Μαδρίτης απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη δυναμική σε όλους τους εμπορικούς τομείς με συμφωνίες δισεκατομμυρίων και αυτή την εποχή ολοκληρώνει την κατασκευή του πιο σύγχρονου ποδοσφαιρικού γηπέδου που έχει γίνει ποτέ.
Ο Φλορεντίνο, παρ’ ότι δεν το λέει δημοσίως, θα ήθελε ως… κερασάκι στην τούρτα του νέου γηπέδου τον Κιλιάν Μπαπέ ως τον απόλυτο, νέο «galactico». Όπως, όμως, δεν χωρούσαν όλοι μαζί οι «διαστημικοί» της πρώτης εποχής του (ο Ντέιβιντ Μπέκαμ… εκτόπισε τον Λουίς Φίγκο από την ενδεκάδα), μήπως και ο Γάλλος σούπερ σταρ δεν χωράει στην ομάδα όπως είναι τώρα δομημένη; Και εξηγούμαι…
«Ο Βινίσιους πάντα στα αριστερά»
Σε ανύποπτο χρόνο ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος πιθανότατα διανύει την τελευταία του σεζόν στην Ρεάλ προτού αναλάβει την Εθνική Βραζιλίας, είχε ερωτηθεί για το που θα παίζει ο Βινίσιους Ζούνιορ αν η ομάδα του αποκτούσε τον Μπαπέ, ο οποίος αγωνίζεται στην ίδια θέση.
«Ο Βινίσιους πρέπει να παίζει στα αριστερά και εκεί θα παίζει, όποιοι και αν είναι οι συμπαίκτες του» είχε ξεκαθαρίσει ο Ιταλός προπονητής για τον Βραζιλιάνο, προτού μάλιστα ο «Βίνι» κάνει, υπό την καθοδήγησή του, την έκρηξη που τον καθιέρωσε ως έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς στον κόσμο αυτή την στιγμή.
Στην Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά και στην Εθνική Γαλλίας, ο Μπαπέ παίζει ακριβώς σε αυτή την θέση, του αριστερού εξτρέμ, προκειμένου να έχει ελευθερία κινήσεων για να μπαίνει στην περιοχή από τα πλάγια, είτε «κόβοντας» για να απειλήσει με το καλό του πόδι, το δεξί, είτε για να ψάξει την τελική γραμμή για κάποια πάσα – σέντρα.
Στους Τρικολόρ, μάλιστα, έχει αποδειχθεί ότι τα πηγαίνει καλύτερα με παρτενέρ έναν πιο στατικό φορ που απασχολεί τα στόπερ (βλέπε Ολιβιέ Ζιρού), παρά με έναν πιο κινητικό επιθετικό που του αρέσει να βγαίνει έξω από την περιοχή να παίρνει την μπάλα (βλέπε Καρίμ Μπενζεμά).
Ως σέντερ φορ ο ίδιος, δεν αποδίδει το ίδιο καλά και δεν είναι τυχαίο ότι έχει χρησιμοποιηθεί πολύ πιο σπάνια στην κορυφή της επίθεσης, αφού έχει φροντίσει να επισημάνει στους εκάστοτε προπονητές του ότι δεν του αρέσει αυτή η θέση.
Ο Μπαπέ θέλει μέτρα μπροστά του για να εκμεταλλευτεί την εκρηκτικότητά του. Και, κινούμενος κυρίως μέσα στην περιοχή και σε μικρούς χώρους, αυτό το τεράστιο πλεονέκτημά του περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό.
Δύο παικταράδες για την ίδια θέση
Έχουμε, λοιπόν, δύο παικταράδες που αγωνίζονται στην ίδια θέση και θα πρέπει, βάσει ονόματος και αξίας, να έχουν ίδιο status quo στην ομάδα, χωρίς να διαταράσσονται οι ισορροπίες και χωρίς να προκύπτει γκρίνια.
Σε αυτή την Ρεάλ που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο μεταξύ της παλιάς, ένδοξης εκδοχής της και μιας νέας, επίσης πολλά υποσχόμενης (με Βαλβέρδε, Μπέλινγκχαμ, Βινίσιους, Ροντρίγκο κλπ.), ο Μπαπέ θα έπρεπε να είναι ο νέος ηγέτης.
Που, όμως, θα έπαιζε αυτός ο ηγέτης; Ο Βινίσιους δεν μπορεί να παίξει στην κορυφή της επίθεσης, ούτε όμως και ο Ροντρίγκο, για να πήγαινε (θεωρητικά πάντα) ο «Βίνι» στα δεξιά για να χωρέσουν και οι τρεις τους στην ενδεκάδα.
Μπαπέ και Βινίσιους χρειάζονται ελευθερία κινήσεων για να κάνουν τα μαγικά (χωρίς εισαγωγικά) που μας έχουν συνηθίσει και, βεβαίως, έχουν κερδίσει μέσα στο γήπεδο το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται ως σταρ.
Στις πρώτες προσεγγίσεις της Ρεάλ προς την Παρί για τον Μπαπέ, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είχε πέσει ο Βινίσιους Ζούνιορ ως δυνατό χαρτί για αντάλλαγμα. Πλέον, όμως, η Βασίλισσα δεν συζητάει κάτι τέτοιο, αφού ο Βραζιλιάνος έχει εξελιχθεί σε παίκτη πρώτης, παγκόσμιας γραμμής.
Οπότε; Η επωδός «όλοι οι καλοί χωράνε» που προσπάθησε ανεπιτυχώς να εφαρμόσει ο Φλορεντίνο Πέρεθ στα τελευταία χρόνια της εποχής των «galacticos», όταν αυτοί ήταν πλέον… υπεράριθμοι, ενδεχομένως να επαναληφθεί και τώρα, εάν ο Αντσελότι (ή όποιος τον διαδεχθεί) δεν βρει τρόπο να χωρέσει Βινίσιους και Μπαπέ στην ίδια ενδεκάδα. Ποιος ξέρει, ίσως το 4-3-3 που παραδοσιακά χαρακτηρίζει την Ρεάλ να πρέπει να μεταλλαχθεί σε 4-4-2 ή 3-5-2.
Πηγή: Gazzetta
