Του Δημήτρη Καρύδα
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2019, λίγο πριν τις 6 το απόγευμα, οι συνέπειες της διαρροής του περιβόητου ηχητικού του Γιώργου Πρίντεζη έμελλε να βυθίσουν τον μπασκετικό Ολυμπιακό σε μια μακρά περίοδο μιζέριας, εσωστρέφειας και σε μια αγωνιστική κατρακύλα που έμοιαζε να μην έχει τελειωμό.
Τον Ιούλιο του 2020 σχεδόν 18 μήνες αργότερα η κλεψύδρα αναποδογύρισε με την επιστροφή του Κώστα Σλούκα στο ΣΕΦ.
Μια επιστροφή που αντιπροσωπεύει την Τρίτη εμβληματικού παίκτη της ομάδας στη βάση του μετά από τις παλαιότερες των Πρίντεζη, Παπανικολάου.
Μόνο που αυτή τη φορά όπως θα δούμε και παρακάτω η σημειολογία και η σημασία αυτού του come back είναι πολύ πιο σημαντική.
Κυρίως, δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Ολυμπιακός βγήκε μια και καλή από το σκοτεινό τούνελ των προβλημάτων.
Εδώ και καιρό απαλλαγμένοι σε μεγάλο βαθμό από προβλήματα που είχαν να κάνουν με τις οικογενειακές δικαστικές διαμάχες οι αδελφοί Αγγελόπουλοι φρόντισαν σιωπηλά και χωρίς φανφάρες να τακτοποιήσουν τα οικονομικά ανοίγματα που είχε δημιουργήσει η περιστασιακή έλλειψη ρευστότητας.
Με την απόκτηση του Σλούκα έστειλαν απλά ένα μήνυμα:
Ότι γύρισαν την κλεψύδρα και επιστρέφουν σε εποχές προ… 2019. Με ότι και αν σημαίνει αυτό…
Πέρα από τα αγωνιστικά οφέλη που εξόφθαλμα προσφέρει στην ήδη δυνατή περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού η επιστροφή του Σλούκα το μήνυμα που στέλνει η συγκεκριμένη κίνηση ξεπερνάει την ενδυνάμωση του ρόστερ.
Μετά από χρόνια λιτότητας και συντηρητικής οικονομικής πολιτικής ο Ολυμπιακός ‘’κτύπησε’’ στη μεταγραφική αγορά ένα παίκτη από το πάνω ράφι της Ευρωλίγκα.
Και αυτό ακριβώς συνιστά τη μεγαλύτερη ίσως διαφορά από τις άλλες δύο ‘’ιστορικές’’ επιστροφές της.
Ο Σλούκας εγκατέλειψε τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2015 φιλοδοξώντας να γίνει ηγέτης μιας άλλης ομάδας, να χαράξει τη δική του αυτόνομη διαδρομή, έφτασε να είναι all star στην Ευρωλίγκα και γυρίζει για να πάρει τη μπαγκέτα του ηγέτη για την επόμενη τριετία.
Το 2011 η επιστροφή του Γιώργου Πρίντεζη έμοιαζε περίπου με μονόδρομο. Η καριέρα του μετά από ένα παραλίγο τραγικό ατύχημα στη Μάλαγα είχε πάρει για τα καλά την κάτω βόλτα και η μοναδική ομάδα που τον εμπιστεύθηκε ήταν ο Ολυμπιακός.
Η εξέλιξη του Πρίντεζη και η ιστορία δικαίωσε την συγκεκριμένη επιλογή. Δύο χρόνια αργότερα, ο Κώστας Παπανικολάου αποτέλεσε την μακράν πιο έξυπνη εμπορικά κίνηση των Αγγελόπουλων.
Λίγο πριν λήξει το συμβόλαιο του πουλήθηκε για 1,5 εκατομμύριο ευρώ στη Μπαρτσελόνα.
Στην πορεία ο ‘’ΠΑΠ’’ έφτασε μέχρι το ΝΒΑ και το 2015 μετά από πολύμηνη αγωνιστική απραξία ήταν πάλι ο Ολυμπιακός εκείνος που τον εμπιστεύθηκε και του έδωσε στην πορεία συμβόλαια ‘’ισοβιότητας’’.
Ούτε ο Πρίντεζης, ούτε ο Παπανικολάου γύρισαν ως ‘’μεσσίες’’ και κυρίως δεν είχαν φύγει κάτω από αρνητικές συνθήκες όπως έγινε με τον Σλούκα.
Σημειολογικά, λοιπόν, η επιστροφή του Σλούκα στο ΣΕΦ σημαίνει και σηματοδοτεί πολύ περισσότερα πράγματα, αποτελεί μια πραγματική αλλαγή σελίδας.
Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι πέρα από όλα τα υπόλοιπα θα βάλει τέλος και σε μια περίοδο εξαιρετικής και παρατεταμένης εσωστρέφειας των ιδιοκτητών του Ολυμπιακού που εδώ και 18 μήνες έχουν αποφύγει συστηματικά δημόσιες τοποθετήσεις, εμφανίσεις και δηλώσεις κάτι στο οποίο δεν μας είχαν συνηθίσει.
Στη μια και μοναδική παρουσία τους για μια χορηγική συμφωνία ήταν εμφανές ότι δεν είχαν τη διάθεση να απαντήσουν σε καίρια ερωτήματα για την πορεία και το μέλλον της ομάδας.
ΥΓ Προφανώς και το υστερόγραφο δεν αφορά την επιστροφή του Σλούκα αλλά ενδεχόμενα μπορεί να προστεθεί στα δεδομένα της νέας εποχής του Ολυμπιακού.
Με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ανενεργό αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λόγος συνέχειας μιας ξεκάθαρα προσωπικής κόντρας που δεν οδήγησε ούτε τη μια, ούτε την άλλη πλευρά σε οτιδήποτε θετικό παρά μόνο σε περιστασιακές ‘’πύρρειες’’ νίκες άνευ σημασίας και σε θέματα όχι ουσίας αλλά λαϊκής κατανάλωσης.
Πηγή: Nova Sports
