Του Βασίλη Σκουντή
Ε, αυτά ασφαλώς δεν είναι τρίγωνα κάλαντα που τα λέμε τα Χριστούγεννα…
Κανονικά δεν θα ήταν ούτε τα τρίγωνα Πανοράματος τα οποία μόνο και μόνο που τα σκέπτομαι, παθαίνω μια… ψυχολογία, όπως έλεγε και ο Μπιθικώτσης!
Βασικά παθαίνω μια… υπογλυκαιμία, σαν αυτή που πάθαινε πριν από τους αγώνες ο Παναγιώτης Φασούλας και γι’ αυτό οι εκάστοτε φροντιστές των ομάδων στις οποίες έπαιξε κουβάλαγαν μαζί τους μια σοκολάτα!
Τι δουλειά έχουν τα τρίγωνα και το Πανόραμα με τον Τζόρνταν και τους Μπουλς; Εχουν και παραέχουν διότι κάπου εκεί κοντά δίδαξε κάποτε ο Τεξ Γουίντερ την τριγωνική επίθεση!
Δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με την περιβόητη επιθετική πατέντα η οποία άλλαξε τον ρουν της ιστορίας των Μπουλς και ολόκληρου του ΝΒΑ. Αναφέρθηκα σε αυτήν και τις προάλλες, ενώ με αφορμή τα δυο χθεσινά επεισόδια του ντοκιμαντέρ στα οποία η triple post offense έχει την τιμητική της υπήρξε ένα πολύ ουσιαστικό σχόλιο από τον Στιβ Κερ .
Γιατί επανέρχομαι; Φρέσκα κουλούρια κι αυτά ψήθηκαν στη Θεσσαλονίκη και ευωδίασαν μέχρι τη Νέα Σμύρνη!
Ζηλεύω έστω και με… χρονοκαθυστέρηση τον καλό φίλο και εξαίρετο συνάδελφο Γιώργο Συρίδη που πριν από λίγες ώρες μου έκανε τα νεύρα τσατάλια!
Ο λόγος; Δεν το ήξερα, αλλά είδα (σε μια ανάρτηση του στο Facebook) ότι πριν από 21 χρόνια είχε πάρει μια συνέντευξη την οποία πολύ θα ήθελα να έχω στο βιογραφικό μου..
Μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» με τον γκουρού της τριγωνικής επίθεσης, τον Τεξ Γουίντερ: τον άνθρωπο που υπήρξε ο ηθικός αυτουργός των 11 δαχτυλιδιών για τα οποία καμαρώνει ο Φιλ Τζάκσον…
Ο συχωρεμένος (εδώ και δυο χρόνια) Γουίντερ έκανε όλο το ελληνικό προπονηταριό να κρέμεται από τα χείλη του, το καλοκαίρι του 1999, όταν ήλθε στη Θεσσαλονίκη ως ομιλητής στο σεμινάριο του ΣΕΠΚ το οποίο φιλοξενήθηκε στο γήπεδο των εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη.
Όντως το ακροατήριο κρεμόταν από τα χείλη του, διότι ο Γουίντερ που μόλις είχε ακολουθήσει τον Τζάκσον στους Λέικερς και θα παρέμενε στο πλάι του έως το 2008 ήταν εκείνος που δεν λάνσαρε, αλλά εξάπλωσε και μυθοποίησε την τριγωνική επίθεση…
Ολοι οι Ελληνες προπονητές που παρακολούθησαν το σεμινάριο θυμούνται την ανάλυση και τις διδαχές του το τότε (77χρονου) μειλίχιου ανθρώπου…
Ενας από δαύτους είναι ο πρώην παίκτης και προπονητής του Μίλωνα, Δημήτρης Αποσκίτης ο οποίος ανατρέχει σε εκείνη την εμπειρία ζωής.
Τον αφήνω λοιπόν να τη διηγηθεί χωρίς καμιά διακοπή ή παρεμβολή…
«Ήμουν τότε προπονητής στον Μίλωνα και είχαμε τερματίσει περίπου στην μέση του πρωταθλήματος της Α2.
Επηρεασμένος από τη διδασκαλία και γοητευμένος από το IQ αυτής της τεράστιας μπασκετόφατσας, την επόμενη χρονιά τόλμησα μαζί με λίγους συναδέλφους να παίξω την τριγωνική επίθεση με αρκετές προσαρμογές βεβαίως, ώστε να ταιριάζει στην ομάδα μου.
Εκείνη την χρονιά ανεβήκαμε στην Α1 απρόσμενα για όλους τους μπασκετικούς.
Πηγαίνοντας το καλοκαίρι στην Αμερική για να εντοπίσω Αμερικανούς παίκτες ενόψει της νέας σεζόν, συνάντησα στο καμπ της Γιούτα τον Γουιντερ. Αν και δεν είχαμε γνωριστεί στην Ελλάδα, του μίλησα λέγοντας ότι είμαι ένας Έλληνας προπονητής και τον ευχαρίστησα για το σεμινάριο.
Του αποκάλυψα μάλιστα ότι τόλμησα να παίξω την τριγωνική επίθεση κα όπως δήλωνα παντού ήταν από τους βασικούς λόγους της ανόδου μας. Με ευχαρίστησε για τα καλά λόγια μου και ανταλλάξαμε κάρτες…
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και αρχίζοντας την προετοιμασία είχαμε επιλέξει ως βασικό ξένο παίκτη τον Τσαντ Οστιν ο οποίος δυστυχώς πιάστηκε θετικός σε έλεγχο αντιντόπινγκ και έπρεπε να βρούμε άλλον.
Μας προτάθηκε τότε ο Κέντρικ Τζόνσον, ο οποίος ήταν και η τελική επιλογή μας, μάλιστα είχε συμμετάσχει στο καμπ των Λέικερς…
Σκέφτηκα λοιπόν ότι δεν είχα να χάσω τίποτε εάν τηλεφωνούσα στον Γουίντερ για να ζητήσω την άποψη του, άλλωστε μου έδωσε αυτό το θάρρος όταν ανταλλάξαμε κάρτες…
Όντως του τηλεφώνησα ένα βράδυ από τα γραφεία του Μίλωνα . Αφού λοιπόν με αποκάλεσε “κόουτς”, κάτι μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση και το εξέλαβα ως τεράστια φιλοφρόνηση, μου μίλησε χαρτί και καλαμάρι για τον Κέντρικ Τζόνσον…
Πάνω που ετοιμαζόμουν να τον ευχαριστήσω και να τον αποχαιρετήσω, με διέκοψε. “Κόουτς να σου ζητήσω κάτι;” μου λέει. “Ασφαλώς, το ρωτάτε;” του απαντώ. “Το καλοκαίρι που συναντηθήκαμε στη Γιούτα μου είπες ότι με την ομάδα σου παίξατε την τριγωνική επίθεση και πήγε καλά, σωστά;”
Του επιβεβαίωσα με μεγάλη υπερηφάνεια εκείνη τη συζήτηση μας και τότε γύρισε και μου είπε: “Εάν δεν σε πειράζει, επειδή είμαι κάποιας ηλικίας και το καλοκαίρι ήμουν κουρασμένος και δεν σκέφτηκα να σου το ζητήσω, μπορείς σε παρακαλώ να μου στείλεις κάποιες κασέτες από αυτούς τους αγώνες σας για να δω τι ακριβώς κάνατε; Θα κανονίσω εγώ να τις παραλάβουμε. Απλώς πες μου τη διεύθυνση σου…”
Περιττό να πω ότι μου έπεσε το τηλέφωνο! Πράγματι την επόμενη ημέρα ήρθε στα γραφεία του Μίλωνα ένας υπάλληλος της εταιρείας UPS και παρέλαβε το δέμα με τις κασέτες, μάλιστα η αποστολή ήταν πληρωμένη από τους Λέικερς!
Αυτό ήταν ένα από τα πιο συγκλονιστικά μαθήματα που έχω πάρει στη ζωή μου…»
Πηγή: Gazzetta
