Του Βασίλη Σκουντή
Μετά λύπης του, λέει, αποχαιρέτησε ο Αντρέι Βατούτιν τον Χάουαρντ Σαντ Ρος. Μετά χαρμολύπης, συμπληρώνω εγώ, λογαριάζοντας πως η λύπη του προέδρου της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έγινε η χαρά του Γιώργου Βόβορα!
Παρομοίως και εγώ που δεν είμαι ούτε πρόεδρος, ούτε προπονητής, εάν ήμουν ή το ένα ή το άλλο, θα λυπόμουν αν τον έχανα και θα χαιρόμουν αν τον έπαιρνα.
Ακόμη και αν δεν υπήρχε ο λεγάμενος, θα έπρεπε κάποιος να τον έχει ανακαλύψει!
Να πω εδώ ότι ο Σαντ Ρος, που τον γνώρισα για τα καλά, επί ενάμιση χρόνο, μεταδίδοντας τους αγώνες της ΑΕΚ είναι μια από τις αδυναμίες μου. Το έγραψα και ξαλάφρωσα!
Δεν είναι (που είναι το δίχως άλλο) καλός παίκτης. Είναι πρωτίστως καλός συμπαίκτης, εξ ου και η αποθεωτική ανάρτηση του Χάρη Γιαννόπουλου.
Όντως ο Κουβανός είναι ο αγαπημένος των πολλών: των πολλών γράφω και ελπίζω να μην παρεισφρήσει ο δαίμων του τυπογραφείου, στον οποίο φορτώνουμε όλα τα λάθη μας στο γράψιμο…
Ο νοών νοείτω…
Τούτου δοθέντος, καπνίζει δεν καπνίζει ο Βόβορας, μπορεί να ανάψει μια πουράκλα Cohiba από εδώ μέχρι την Αβάνα!
Αυτό το κάπνισμα όχι μόνο δεν βλάπτει την υγεία, αλλά την ωφελεί κιόλας τα μέγιστα!
Τι θέση παίζει ο «Ειτς» (H), όπως τον φώναζαν, χάριν συντομίας στην ΑΕΚ; Αστεία ερώτηση; Ολες τις παίζει στα δάκτυλα, εκτός από πεντάρι. Εάν είχε κιόλας καλύτερο σουτ, φαντάζομαι πως ή θα ήταν βασικός και αναντικατάστατος στις κορυφαίες ομάδες της Euroleague ή θα μας έστελνε τα χαιρετίσματα του από το ΝΒΑ…
Αυτό το σουτ ρε μεγάλε να έφτιαχνες και θα ήσουν από άλλο ανέκδοτο!
Από τη στιγμή που άρχισε να υφέρπει η φήμη της επιστροφής του στην Αθήνα, μίλησα με τρεις ανθρώπους οι οποίοι συνεργάσθηκαν μαζί του, από διαφορετικές θέσεις και όλοι συνομολόγησαν σε ένα και στο αυτό…
Βουλώνει όλες τις τρύπες και κρατάει τα μπόσικα!
Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα γίνεται ο συνεκτικός ιστός μιας ομάδας.
Ο συμπλέκτης της, κι ας μην του φαίνεται με βάση το σκοράρισμα.
Το glue guy, που λένε και οι Αμερικάνοι.
Η κόλλα…
Αυτό μπορούν να το στοιχειοθετήσουν και να το επιβεβαιώσουν ασμένως όλοι οι συμπαίκτες και οι προπονητές του, μεταξύ αυτών ο Κώστας Φλεβαράκης στη Μπραουνσβάιγκ, ο Ντέιβιντ Μπλατ στη Νταρουσάφακα, ο Λούκα Μπάνκι και ο Ηλίας Παπαθεοδώρου στην ΑΕΚ, ο Δημήτρης Ιτούδης στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας…
Τώρα το γιατί οι Μοσχοβίτες που έχουν κιόλας στο ρόστερ τους τον Μάικ Τζέιμς και τον Γουίλ Κλάιμπερν (αλλά και τον Χάκετ και τον Χίλιαρντ) διάλεξαν τον Στρέλνιεκς αντί του Σαντ Ρος, αυτό το ξέρουν οι ίδιοι και προφανώς ο Ιτούδης θα έχει τους προπονητικούς λόγους του…
Απλά λυπάμαι τον Μιλουτίνοφ που εδώ και καιρό κάνει ατομικές προπονήσεις μαζί με τον Σαντ Ρος και προσδοκούσε ο δόλιος ότι θα τον έχει πόρτα για τον βαρύ χειμώνα της Μόσχας!
Α, ναι, αυτό δεν σας το έγραψα ακόμα; Με το που μπόρεσε να φύγει από τη Μόσχα, ο Κουβανός γκαρντ/φόργουορντ δεν πήγε πουθενά αλλού, αλλά γύρισε στη δεύτερη πατρίδα του: Δεν υπερβάλλω, καθόσον έπαιξε για μιάμιση σεζόν στην ΑΕΚ, τώρα επιστρέφει για χάρη του Παναθηναϊκού, η γυναίκα του είναι Ελληνίδα, το παιδί τους θα γεννηθεί εδώ και πάει λέγοντας…
Ολον αυτό τον καιρό, ακόμη και τώρα, ο Σαντ Ρος λιώνει στην προπόνηση: έχει πάρει αμπάριζα τα γήπεδα και τα γυμναστήρια στα βόρεια προάστια και του δίνει και καταλαβαίνει για να διορθώσει το μοναδικό (φανερό) ελάττωμα του…
Το άτιμο το σουτ!
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά ο Σαντ Ρος μου θυμίζει τον Αργύρη τον Πεδουλάκη, που κάθε εβδομάδα άλλαζε στιλ στο σουτ!
Ομοίως και ο Σαντ Ρος έχει καμιά δεκαριά τέτοιους τρόπους στην εκτέλεση του, αλλά κανείς δεν είναι εκείνος που τον βολεύει και θα του ανέβαζε κιόλας τα ποσοστά. Είδε κι απόειδε λοιπόν και αποφάσισε να ρυθμίσει το χέρι του…
Γελώ τώρα που το γράφω αυτό, διότι θυμάμαι την περίφημη ατάκα του Γιάννη Ιωαννίδη στον Λευτέρη Σούμποτιτς στο Final-4 του ’88 στη Γάνδη…
Κάτι του είχε πει ο «Πίξι» επ’ αυτού και τότε ο «Ξανθός», εις επήκοον μου, του έβαλε τσατισμένος τις φωνές και του πέταξε μια αξέχαστη ατάκα…
«Ρε sy Σούμποτιτς, εγώ δεν μπορώ να σου ρυθμίσω το γ@@@@o το χέρι σου»!
Ο Σαντ Ρος μπορεί να ρυθμίσει το δικό του χέρι; Θα φανεί όταν ξανασκάσει μύτη στο παλιό σπιτικό του, που είναι κιόλας το γήπεδο, στο οποίο φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα των οκτάκις πρωταθλητών Ευρώπης: τούτο συνέβη στις 5 του περασμένου Μαρτίου (Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 66-97), με απολογισμό 11 πόντους, τρία ριμπάουντ και τρεις ασίστ σε 18 λεπτά συμμετοχής.
Στην παρθενική παρουσία του στην Ευρωλίγκα ο 29χρονος και ύψους 2μ.01 γκαρντ/φόργουορντ είχε μέσο όρο 5.5 πόντους, 2.5 ριμπάουντ, 1.7 ασίστ και 1.2 κλεψίματα, χώρια αυτά που δεν φαίνονται: αποτελεί έναν αμυντικό εξολοθρευτή, είναι μανούλα στα περιβόητα deflections του Πιτίνο, κυνηγάει τον προσωπικό αντίπαλο του ακόμα και στις… τουαλέτες, αλλά όπως είχε τρολάρει ο Μίλαν Τόμιτς τον Μάικλ Τζόρνταν στις 18 Οκτωβρίου του 1997 στο Παρίσι, «θέλει δουλειά στο σουτ»!
Αυτό είναι όντως ένα ζήτημα, που είχε φανεί και στη θητεία του στην ΑΕΚ, υπό την έννοια ότι είναι ατζαμής στις εκτελέσεις του: στην Ευρωλίγκα σούταρε με 44.1% στα δίποντα και μόλις με 17.4% (4/23) στα τρίποντα, ενώ σε μιάμιση σεζόν στο μεν ελληνικό πρωτάθλημα είχε ποσοστό 32.3% , στο δε Champions League 30.0%
To ζήτημα δεν αφορά τόσο τα ποσοστά του, όσο το στιλ, άλλωστε, όπως έχει παραδεχθεί, είναι… στραβοσούτης από γεννησιμιού του!
Γι αυτό τον λόγο λοιπόν αποφάσισε να κάνει μια… ποιοτική στροφή στη μηχανική και στην τεχνική του και να υιοθετήσει επιτέλους ένα στιλ που δεν θα το αλλάζει κάθε μέρα. Τώρα λοιπόν θα τεντώνει τον αγκώνα του περισσότερο, θα το …μπουμπουνίζει και ελπίζει ότι αυτή η αλλαγή θα αποβεί ευεργετική.
Ένα πουλάκι μου είπε ότι όλες αυτές τις μέρες στην Αθήνα, ο Σαντ Ρος έκανε πάνω από 1.000 σουτ κάθε μέρα για να στρώσει την καινούργια τεχνοτροπία του!
Τον δίμετρο παίκτη δεν χρειάζεται να τον… γκουγκλάρουμε για να τον τσεκάρουμε. Τον ξέρουμε, τον φάγαμε στη μάπα για ενάμιση χρόνο και καταγράψαμε την μπασκετοσύνη και το ποιόν του…
Ιδού μερικά από αυτά τα στοιχεία και τα χαρίσματα που σκιαγραφούν το προφίλ του όπως αποτυπώθηκαν στο πρώτο πέρασμα του από το ΟΑΚΑ…
Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για οποιαδήποτε ομάδα, άλλωστε μπορεί να υποστηρίξει τέσσερις θέσεις, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης στο «4» στις αλλαγές στα σκριν της άμυνας.
Διαθέτει μέγεθος και αθλητικότητα που αποτελούν προαπαιτούμενα στο σύγχρονο μπάσκετ και βγάζει ενέργεια και στις δυο άκρες του παρκέ.
Είναι δουλευταράς, δίνει το 200% στην προπόνηση και βελτίωσε πολύ αυτό το «work ethic» του στην ΑΕΚ. Το αποτέλεσμα; Από εκεί που στην αρχή ήταν λίγο ράθυμος, στη συνέχεια ζητούσε μόνος του να κάνει πρωινές προπονήσεις και μετέτρεψε κιόλας τις προαιρετικές σε υποχρεωτικές!
Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου και οι συνεργάτες του στο επιτελείο της ΑΕΚ κατάφεραν, με τη δική του (όχι απλώς συναίνεση, αλλά) σφοδρή επιθυμία να του αλλάξουν το τσιπάκι. Πώς; Του έδωσαν την ευκαιρία και τον χώρο για να νιώσει σπουδαίος. Ήταν τέτοιος, αλλά το βίωσε κιόλας στο πετσί του από τη στιγμή που πήρε την μπάλα στα χέρια του και είδε την ποιότητα του να ανεβαίνει, τον ρόλο του να αναβαθμίζεται και την εξέλιξη του να προχωράει. Δεδομένου ότι ο Σαντ Ρος δεν είναι δεινός σουτέρ, ούτε ο τύπος του παίκτη που θα ακροβολιστεί στις γωνίες ή στις 45 μοίρες για να εκτελέσει, εξελίχθηκε μέσα από άλλα μονοπάτια: έγινε δημιουργός και εκτελεστής λειτουργώντας ως πόιντ γκαρντ, ώστε να στήνει τα pick n’ roll, να δημιουργεί δικές του φάσεις και να εκτελεί, όχι σώνει και καλά από τα 6μ.75.
Ο Σαντ Ρος αποτελεί αυτή τη στιγμή μια εγγύηση μέσα στα πράσινα περιφερειακά αινίγματα! Τι εννοώ;
Ο Νεμάνια Νέντοβιτς αποτελεί αίνιγμα σε ό,τι αφορά την υγεία, την ανθεκτικότητα και τη δυνατότητα του να επιστρέψει στα επίπεδα της εποχής του στην Ουνικάχα Μάλαγα…
Ο Μάρκους Φόστερ αποτελεί αίνιγμα σε ό,τι αφορά την προσαρμογή του στις πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, σε σχέση με εκείνες της Χάποελ Χολόν…
O Nικόλας Λαπροβίτολα αποτελεί αίνιγμα, για το εάν εντέλει θα βάλει την πράσινη φανέλα…
Ο τέταρτος γκαρντ αποτελεί αίνιγμα για το ποιος θα είναι (Μποχωρίδης;)
Α, και κάτι ακόμη που παράγει (όχι αινίγματα, αλλά) πολλή ίντριγκα και καθιστά το back court του Παναθηναϊκού εξ ορισμού ενδιαφέρον και αξιοπερίεργο…
Την κατά το μάλλον ή ήττον αποαμερικανοποίηση του, εννοώ!
Τη σεζόν 2019-20 οι Πράσινοι είχαν στην περιφέρεια τους τον Καλάθη, τον Φρεντέτ, τον Ράις, τον Μπράουν ή τον Ράουτινς, τον Παππά και (σε ρόλο σμολ φόργουορντ) τον Τζόνσον.
Τώρα από επιλογή ή από σύμπτωση κλίνουν προς μια διαφορετική λογική που είναι πιο ευρωπαϊκή και global με έναν Σέρβο (Νέντοβιτς), έναν Κουβανό (Σαντ Ρος), έναν Αργεντινό (εφόσον αριβάρει ο Λαπροβίτολα), έναν εκπαιδευόμενο Αμερικανό (Φόστερ), συν τους γηγενείς που θα τους πλαισιώσουν (Μποχωρίδης, Καλαϊτζάκης, Παπαδάκης).
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, το δίχως άλλο…
Πηγή: Gazzetta
