Του Παναγιώτη Παρασίδη
Το 3-5-2(Inter) vs 4-3-3(Liverpool)
Έπαιξε ρόλο; Ναι. Ήταν ο καθοριστικός; Όχι.
Το 3-5-2:
Κράτησε την Inter οργανωμένη.
Έκλεισε τον άξονα για μεγάλο διάστημα.
Δεν διαλύθηκε τακτικά.
Αλλά και:
Δεν παρήγαγε απειλή.
Δεν έβγαλε καθαρές επιθετικές μεταβάσεις.
Δεν υποστήριξε σωστά τους δύο φορ.
👉 Άρα: το 3-5-2 δεν έχασε το ματς, απλά ΔΕΝ το κέρδισε.
2️⃣ Η ποιότητα των παικτών
Εδώ είναι το πραγματικό “ζουμί”.
Στις λεπτομέρειες:
Στις Πρώτες επαφές
Στη Ταχύτητα απόφασης
Στο Calmness υπό πίεση
Στη Τελική επιλογή πάσας ή σουτ
Σε όλα αυτά η Liverpool ήταν μισό επίπεδο πιο πάνω.
Όχι θεαματικά πιο πάνω — αλλά σε Champions League αυτό το μισό επίπεδο κάνει διαφορά.
👉 Η Inter είχε οργάνωση.
👉 Η Liverpool είχε νεύρο, timing και καθαρό μυαλό στα τελευταία 20 μέτρα.
3️⃣ Η “άτυχη” στιγμή στο τέλος
Εδώ να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:
Δεν ήταν ατυχία.
Ήταν όμως:
σίγουρα κόπωση,
σίγουρα καθυστερημένη αντίδραση,
σίγουρα λάθος τοποθέτηση,
σίγουρα κακό διάβασμα φάσης και ασυναίσθητη αντίδραση.
Αυτά δεν λέγονται γκαντεμιά — λέγονται φθορά υψηλής έντασης.
👉 Οι μεγάλες ομάδες δεν περιμένουν την τύχη στο 88’. 👉 Την διεκδικούν και την κερδίζουν ακόμα και στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων
—
✅ Τελικό ξεκάθαρο συμπέρασμα
Αν πρέπει να βάλουμε ποσοστά στο ΤΙ έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο:
50% → Ποιότητα παικτών & αποφάσεων της Liverpool
30% → Αναιμική επιθετική λειτουργία της Inter
20% → Λάθος της στιγμής στο τέλος (όχι ατυχία)
❌ Το 3-5-2 δεν ήταν λάθος επιλογή.
❌ Το πέναλτι δεν ήταν “ατυχία”.
✅ Το ματς το κέρδισε η ποιότητα στην απόφαση και στην ένταση, όχι ο πίνακας τακτικής ακόμα και αν ήταν διαδραστικός νέας τεχνολογίας 😋.
