Όσοι διαβάζετε συχνά τα κείμενά μου σε αυτό το blog πιθανότατα θυμάστε ότι δεν περίμενα την έκβαση της προσπάθειας του Ολυμπιακού στο Conference League για να μιλήσω για το διδακτικό παράδειγμα του Βιθέντε Ιμπόρα. Αυτός όμως φρόντισε να το “τερματίσει” και να μας φωνάξει ακόμη πιο δυνατά πόσο λάθος κάνουμε στην Ελλάδα που δείχνουμε ασέβεια σε επαγγελματίες με καριέρα και διακρίσεις και αμφισβητούμε την εργασιακή ηθική τους. Διότι είναι άλλο να λες “δεν αντέχει” και άλλο να λες “κοροϊδεύει ο πλέιμποϊ”.
Στο 116’ ενός τελικού, δηλαδή ενός αγώνα που τραβά διπλάσια ενέργεια και στραγγίζει τον ποδοσφαιριστή, ένας παίκτης που θα κλείσει τον Ιανουάριο τα 37 και μέχρι εκείνη την στιγμή είχε τρέξει 15 χιλιόμετρα στο ματς, βρίσκει τις δυνάμεις για να σπριντάρει στο αντίπαλο μισό και να τοποθετηθεί προκειμένου να διεκδικήσει την μπάλα στην περίπτωση που χαθεί η κατοχή σε μια επίθεση του Ολυμπιακού. Για να το κάνει, ξεκινά από την θέση του, μπροστά από την μεγάλη περιοχή του Ολυμπιακού και ανεβαίνει πάνω από την σέντρα.
Ενας “ζιγκολό” θα είχε μείνει στη θέση του, αναμένοντας την ολοκλήρωση της παράτασης. Ένας που μετρούσε μέχρι το απόγευμα της περασμένης 4 ευρωπαϊκά τρόπαια, αποφάσισε να βγάλει τα συκώτια του για να ανέβει ψηλά και να πάει με όλη του τη δύναμη σε μια εναέρια μονομαχία, για να επικρατήσει. Η μπάλα στον Εσε, Ελ Καμπί, 1-0, ο Ολυμπιακός νικητής για πρώτη φορά στη ζωή του σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Δεν θα κουράζομαι να λέω ότι μας έκανε μεγάλο δώρο ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ με όλη αυτή την απολύτως υπερβατική, για τα ελληνικά δεδομένα, πορεία του Ολυμπιακού προς την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Μια από τις πτυχές αυτού του δώρου είναι και όσα μας έδειξε με τον τρόπο που μεταχειρίστηκε τον Ιμπόρα και τον Κίνι – δύο ποδοσφαιριστές που είχαν “καεί” πριν από τον Καρβαλιάλ, για να μη πω ότι είχαν καεί από την πρώτη ημέρα που τους έφερε ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ στον Ολυμπιακό. Αντιμετώπισε όλους τους ποδοσφαιριστές με σεβασμό προς την αξία τους, και τους έκανε να αισθανθούν καλά, όπως σχολίασε ο Ιμπόρα. Και αυτοί όταν είδαν ότι ξαναμπαίνουν στο ροτέισον του έδωσαν και με το παραπάνω “πίσω” την εμπιστοσύνη που τους έδειξε.
Ο Κύριος Βιθέντε Ιμπόρα μαζεύει τα πράγματά του επειδή νιώθει χρέος του να πάει να βοηθήσει την αγαπημένη του Λεβάντε. Προσέξτε, από την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου πάει να παίξει στην Segunda División για χάρη της αγαπημένης του ομάδας. Μας αφήνει πίσω το πιο δυνατό ενθύμιο – την ουσιαστική συνεισφορά του στην κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου από ελληνική ομάδα. Και μαζί το highlight του από το 116’ του τελικού: μια ενέργεια αφιερωμένη σε κάθε 36αρη ή 37αρη που τον έλεγαν “τελειωμένο”, “τουρίστα” ή “παραλία” την ώρα που εκείνος πίστευε ότι έχει ακόμη ποδόσφαιρο μέσα του.
Πηγή: Gazzetta
