Του Πολύδωρου ΠαπαδόπουλουΟ Ολυμπιακός έψαχνε ένα ξόρκι, να διώξει τα φαντάσματα, αυτά που του μαύρισαν πολλές φορές το όνειρο, αναζητούσε έναν μαχητή να δώσει το σύνθημα της αντεπίθεσης στα λιοντάρια που περίμεναν καρτερικά έναν ηγέτη. Ο Μεντιλίμπαρ έφτασε και μαζί του εμφανίστηκε η ελπίδα πως κάτι καλό «χτίζεται», η προσμονή πως τα λιοντάρια του Πειραιά μπορούν να αντεπιτεθούν, να βρυχηθούν, να τρομάξουν και να πάρουν το… χώρο τους. Ο Βάσκος τους «ξύπνησε», μέσα σε τρεις μήνες τους έκανε να καταλάβουν πως το ποδόσφαιρο είναι απλό, δεν χρειάζεται να το κουράζεις.
Ο «Μέντι» αποδείχθηκε ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Πήρε μια ομάδα χωρίς ταυτότητα, μπερδεμένη στις αλχημείες δυο προπονητών, με την περηφάνια πληγωμένη, μα περισσότερο μια ομάδα παικτών που είχαν ξεχάσει πόσο απλό μπορεί να είναι μερικές φορές το ποδόσφαιρο.
Ο Μεντιλίμπαρ είναι προπονητής της παλιάς σχολής, γέμισε την καραμπίνα, έριξε στον αέρα και τα λιοντάρια ξεχύθηκαν για κυνήγι. Πριν τη σέντρα τονίζαμε πως ό,τι κι αν συμβεί, ο «Μέντι» κέρδισε πολλούς ανθρώπους, μα περισσότερο κέρδισε μια θέση στον ποδοσφαιρικό παράδεισο του Ολυμπιακού. Ήξερε πως σε αυτά τα αυτά δεν κερδίζει ο καλύτερος, όχι αυτός που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά ο πιο κυνικός, αυτός που δεν τον νοιάζουν οι ωραίες παραστάσεις. Νικά ο υπομονετικός, ο πνευματικά έτοιμος, αυτός που θα βάλει ένα γκολ και θα το κρατήσει, κι αυτός ήταν ο Ολυμπιακός του Φορτούνη, του Ρέτσου, του Κάρμο, του Ποντένσε, του Τζολάκη, όλων των παιδιών που «κυλίστηκαν» στη λάσπη, αλλά δεν έμειναν εκεί εγκλωβισμένα, βρήκαν τον αρχηγό τους και ζωντάνεψαν, πέτυχαν κάτι μοναδικό, αναπενάληπτο, κάτι που θα το διηγούνται στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους. Οι Πειραιώτες μέσα σε τρεις μήνες άλλαξαν την ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας μας κι από τα χρυσά παιδιά του EURO 2004 φτάσαμε σε αυτά του 2024. Λες και η μοίρα τους το φύλαγε να ζήσουν κάτι που μόνο η καρδιά τους το λαχταρούσε.
Ο Μεντιλίμπαρ δεν φορά κοστούμια, μα σήμερα έκανε μια εξαίρεση, ήξερε πως ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο πανηγυρίζεται με πουμάμισο και σακάκι. Ηταν αυτός που δεν θέλει να προπονεί τους παίκτες του στα πέναλτι, αφού ένα παιχνίδι δεν πρέπει να πηγαίνει στη ρώσικη ρουλέτα. Ο Ισπανός ευχαρίστησε τη Σεβίλλη που τον απέλυσε, γιατί είχε την τύχη να «χτίσει» το δικό του πρότζεκτ, να εκτοξεύσει τον Ολυμπιακό και να τον στείλει για πρώτη φορά εκεί όπου μόνο οι οπαδοί του μπορούσαν να φανταστούν. Ναι, τότε, όταν ξεστόμιζαν το σύνθημα «Γι αυτό θα ζω με ένα όνειρο τρελό, ο θρύλος να σηκώσει το ευρωπαϊκό». Έγινε κι αυτό και η θάλασσα του Πειραιά ξεχύθηκε, «έπνιξε» κάθε αντίπαλο που προσπάθησε να την τιθασεύσει. Η φανέλα του Ολυμπιακού ζυγίζει όσο ένα όνειρο… Όσο 99 χρόνια όσο ένα Λιμάνι.
Τι ποδοσφαιρική ανάλυση μπορείς να κάνεις ένα τέτοιο βράδυ, τι συστήματα και τι επιλογές να αναλύσεις. Η καρδιά, το πάθος, η πνευματική ετοιμότητα, το ποδοσφαιρικό θράσος και ένας άνθρωπος στον πάγκο με τη λογική του Μέντι δίνουν τίτλο! Ο Ολυμπιακός είναι Κυπελλούχος Ευρώπης, ο Ολυμπιακός είναι Κυπελλούχος Ευρώπης, ο Ολυμπιακός είναι Κυπελλούχος Ευρώπης, όσες φορές και να το γράψουμε, θα πάρει πολύ να το πιστέψουμε. Η διοίκηση του Ολυμπιακού όταν η κατάσταση… έκαιγε, έσβησε τη φωτιά με την παραμονή του Μεντιλίμπαρ. Πλέον, το ερυθρόλευκο καράβι βάζει πλώρη για άλλες θάλασσες, πιο άγριες, αλλά με την κούπα δίπλα στο τιμόνι ξέρει πως είναι ικανή να πετύχει μεγάλα πράγματα. Οι Πειραιώτες μπήκαν στην ευρωπαϊκή eite, είναι αλήθεια, πιστέψτε το!
Πηγή: Gazzetta
