Του Βασίλη Σαμπράκου
Είναι ταιριαστός με το μοντέλο παιχνιδιού που θέλει να δει σε αυτή τη νέα σεζόν από την ΑΕΚ ο Ματίας Αλμέιδα; Κανείς μας δεν ξέρει. Όλοι μας σήμερα βλέπουμε το προφανές – δηλαδή ότι ο Πιερό έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Λιβάι Γκαρσία. Θέλει τη μπάλα στα πόδια ή το κεφάλι και όχι στον χώρο, και παρότι ευκίνητος και γρήγορος για τα “κυβικά” του δεν παύει να είναι ένας παίκτης ύψους 1.94 και βάρους 93 κιλών – άρα όχι ένας με την εκρηκτικότητα και την ταχύτητα του Λιβάι (1.75 – 78 κιλά). Ο Πιερό κάνει 2,4 ντρίμπλες ανά ματς με 45,8% επιτυχία, και ο Λιβάι κάνει 7,6 ντρίμπλες ανά ματς με 51% επιτυχία. Άρα εύκολα σκέφτεται κανείς ότι το ένα από τα μοτίβα της επιθετικής ανάπτυξης της ΑΕΚ με το άμεσο ποδόσφαιρο, από τον τερματοφύλακα ή τους στόπερ που σημάδευαν στην πλάτη της αντίπαλης αμυντικής γραμμής με όραμα να επιτεθεί σε αυτό τον χώρο ο Λιβάι και να κάνει δική του την μπάλα για να πάει μόνος του να τελειώσει την επίθεση θα διαφοροποιείται. Η ΑΕΚ θα μπορεί να κάνει άμεσες επιθέσεις, αλλά το όραμα θα είναι να βρει την μπάλα με το κεφάλι ή να την κατεβάσει ο Πιερό για να εκμεταλλευτεί τις κινήσεις των συμπαικτών στην πλάτη του ή στο πλάι του και να συμβάλει στην επιθετική ανάπτυξη.
Όλα τα παραπάνω, όπως και οι υπόλοιπες διαφορές στα στοιχεία του Πιερό συγκριτικά με αυτά του Γκαρσία, βγάζουν “ακατάλληλο” για την ΑΕΚ τον Αϊτινό; Φυσικά όχι. O Αλμέιδα δεν είχε ξαναδουλέψει με έναν φορ αυτών των κυβικών στην ΑΕΚ. Δεν ήταν τέτοιος ο Φαν Φέερτ του 1.83 και των 74 κιλών. Ο Πιερό είναι ένας targetman. Ταιριάζει πολύ στον ορισμό που δίνουν οι Άγγλοι στον “target forward” – δηλαδή είναι αυτός που κερδίζει την μπάλα στον αέρα, κρατάει την μπάλα και δημιουργεί ευκαιρίες για συμπαίκτες την ώρα που και εκείνος σκοράρει. Είναι κάποιος που η ομάδα του μπορεί να τον βάλει στην περιοχή απέναντι σε έναν αντίπαλο που αμύνεται χαμηλά και κλειστά, για να τον σημαδέψει επενδύοντας πάνω του.
Στο ποδόσφαιρο ο ορισμός της επίθεσης είναι η εκμετάλλευση των δυνατών σημείων του σέντερ φορ. Θεωρητικά, πάνω στον φορ σχεδιάζονται τα μοτίβα της επιθετικής ανάπτυξης – δηλαδή το όραμα είναι να δώσει, με μια επίθεση, η ομάδα την ευκαιρία στον σέντερ φορ να εκτελέσει από καλή θέση και σε ευνοϊκές συνθήκες. Από μόνος του ο ορισμός μας λέει ότι μια ομάδα πρέπει να μάθει να παίζει για τον σέντερ φορ της. Και ο σέντερ φορ πρέπει να μάθει να διαβάζει την ομαδική τακτική και τις αρετές των συμπαικτών ώστε να καταφέρνει να φέρνει τον εαυτό του σε θέσεις που ευνοούν την ευτυχή ολοκλήρωση μιας επίθεσης.
Πώς θα τον βρει αυτόν τον χρόνο ο Αλμέιδα με τον Πιερό; Πέρσι, του 26χρονου τότε Πόνσε του πήρε μισή σεζόν να μπει στο νόημα και να αρχίσει να γίνεται λειτουργικός. Και αυτό είχε συμβεί σε έναν φορ που είχε ξαναπαίξει στην ΑΕΚ και θεωρητικά είχε χαμηλότερο συντελεστή δυσκολίας στην προσαρμογή στο νέο περιβάλλον. Προφανώς η “αργοπορία” του Πόνσε δεν δημιουργεί κανόνα, αλλά δείχνει ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος σχετικά με τον χρόνο προσαρμογής. Στα 29 του, στην 5η του ομάδα και την 5 του χώρα, ο Πιερό έχει εμπειρία και παραστάσεις για να συμμαχήσουν μαζί του στην προσπάθειά του για όσο πιο άμεση και ομαλή προσαρμογή. Το ιδιαίτερο εδώ όμως είναι ότι δεν πρέπει να προσαρμοστεί μόνο εκείνος αλλά και οι συμπαίκτες του, διότι μαζί του θα αλλάζει ο τρόπος της επιθετικής ανάπτυξης. Με άλλα λόγια, για να διαπιστώσουμε τι έχει στο μυαλό του για το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Πιερό, ο Αλμέιδα πρέπει να βρει τρόπο να τον βοηθήσει να προσαρμοστεί σύντομα.
Και κάτι τελευταίο: ανεξάρτητα από το πώς θα τον εκμεταλλευτεί στη φάση κατοχής της μπάλας, ο Αλμέιδα πρέπει να βάλει τον Πιερό σε άλλη νοοτροπία στη φάση της άμυνας. Όταν αποφασίζει να είναι ενεργητικός στην φάση της άμυνας, ο Πιερό τα καταφέρνει καλά. Όμως στην Μακάμπι Χάιφα δεν το έκανε συχνά. Και στην ενδεκάδα του Αλμέιδα δεν “χωρούν” αδρανείς ποδοσφαιριστές κατά την φάση της άμυνας.
Πηγή: Gazzetta
