Του Αλέξη Σπυρόπουλου
Οι Ιταλοί, ποιος να μας το έλεγε, έδωσαν το νόημα σε τούτο το διήμερο. Ολο το ζουμί κι όλη την ομορφιά. Οι ομάδες της Serie A σήμερα, είναι ένα πράγμα. Το στερεότυπο για τις ομάδες της Serie A από το κακό παρελθόν, είναι ένα άλλο πράγμα. Νεκρό απομεινάρι. Σήμερα, οι ομάδες της Serie A είναι οι πιο συναρπαστικές. Και από τις ισπανικές, και από τις αγγλικές, και από τις γερμανικές. Επιτίθενται, βάζουν γκολ κατά συρροήν, παίζουν για να νικήσουν. Πάντα με τακτική, φυσικά. Και πάντα, με την τακτική των δικών τους προπονητών.
Ο Ντι Φραντσέσκο και ο Γουαρδιόλα είχαν την ίδια δουλειά, πάνω-κάτω. Ν’ ανατρέψουν εντός έδρας, 1-4 ο ένας 0-3 ο άλλος. Το πίστεψαν, και οι δύο. Φάνηκε, στο πλάνο τους. Το μετέδωσαν, και οι δύο. Φάνηκε, στην ενέργεια με την οποία μπήκαν οι παίκτες τους. Στην ένταση. Τούρμπο. Η διαφορά έγκειται στο πώς το έκαναν. Στο μονοπάτι που διάλεξαν.
Ο Ντι Φραντσέσκο το έπιασε, όχι από το πώς θα βάλει τρία. Αλλ’ από το πώς δεν θα φάει κανένα. Επαιξε με πέντε πίσω, για να μη φάει. Και με δύο μπροστά, για να βάλει. Πρώτα, δεν τρώω. Μετά, βάζω. Ειδάλλως, ματαιοπονώ. Ο Γουαρδιόλα έπαιξε…3-1-6. Υπέροχο, και αυτοκτονικό. Υπέροχο, στο α’ ημίχρονο. Αυτοκτονικό, στο β’ ημίχρονο. Σίγουρα, μη βιώσιμο στα 90 λεπτά. Ο Πεπ, όποτε φεύγει στα νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ, πάντοτε έτσι φεύγει. Μαζεύοντας πολλά! Πέντε ή έξι, στα εκάστοτε δύο ματς. Κάτι σημαίνει. Αυτή τη φορά, μάζεψε πέντε.
Το Παιγνίδι είναι υπέροχο. Αυτοί που έβαλαν δύο αυτογκόλ μιας βαριάς ήττας, οι ίδιοι σκόραραν δύο γκολ ενός ομηρικού θριάμβου. Το Παιγνίδι τους έδωσε δεύτερη ευκαιρία, σε μόλις έξι ημέρες μέσα. Ντε Ρόσι και Μανωλάς. Ντε Ρόσι και Μανωλάς, στη Βαρκελώνη. Το 1-0 και το 2-0…της Μπαρσελόνα. Ντε Ρόσι και Μανωλάς, στη Ρώμη. Το 2-0 και το 3-0 της Ρόμα. Η νύχτα δικαιολογούσε, ακόμη και τον ιδιοκτήτη να βουτήξει στο σιντριβάνι.
Ο Μανωλάς, όταν έχει ν’ αντιμετωπίσει την παγκόσμια κλάση, αυτό βγάζει από μέσα του και τη δική του παγκόσμια κλάση. Περισσότερο κι απ’ το γκολ που τον κάνει εσαεί θρύλο του κλαμπ, legend, είναι οι δύο «προληπτικές» επεμβάσεις του, σε φαρμακερές μπαλιές παράλληλες με την εστία, μετά. Τότε που οι Καταλανοί ξύπνησαν ιδρωμένοι απ’ τον εφιάλτη κι έπρεπε μέσα σε δέκα λεπτά, πανικόβλητοι στα σκοτεινά, να ψάξουν το ποδόσφαιρό τους, την προσωπικότητά τους, την ταυτότητά τους.
Ο Βαλβέρδε ήξερε, πως τίποτα δεν είχε τελειώσει με το 4-1. Απέτυχε όμως, αυτό να το βάλει μες στο κεφάλι των ποδοσφαιριστών. ‘Η και να κάνει ο ίδιος κάτι, όπως έκανε ο Ζιντάν το επόμενο βράδι στην ανάπαυλα, ώστε να το αποτρέψει ενόσω (για πολλήν ώρα) ερχόταν. Το 4-1 στο Καμπ Νόου ήταν υπερβολική κολακεία, για το παιγνίδι της Μπαρσελόνα. Το 3-0 στο Ολίμπικο ήταν ακριβές κάτοπτρο, πόσο σοκαριστικά ανύπαρκτη ήταν η Μπαρσελόνα. Και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Το πρέσινγκ της Ρόμα τους σακάτεψε. Ο Τζέκο τους έκανε κόσκινο. Η Μπαρσελόνα ήταν υποδεέστερη…στην ξηρά, στη θάλασσα, στον αέρα. Εκατό φορές χειρότερη, απ’ όσο η Παρί Σεν-Ζερμέν τη νύχτα που έφαγε τα έξι πέρυσι. Μετά το τελευταίο τρόπαιο το 2015 στο Βερολίνο, τρίτη σερί χρονιά βγαίνουν νοκ-άουτ στον προημιτελικό. Πρόπερσι, ο Γκριζμάν. Πέρυσι, ο Ντιμπάλα. Τώρα, αυτό. Τις δύο προηγούμενες, όποιος τους απέκλεισε έφτασε ως τον τελικό. Και τον έχασε απ’ τη Ρεάλ!
Η οποία Ρεάλ μάλλον, είχε μείνει να πανηγυρίζει τον διπλό αποκλεισμό. Της Μπάρσα και του Πεπ. Κι εκεί που νομίζαμε πως με τη Ρόμα τα είχαμε δει όλα, τέλος πάντων όσα ήταν να δούμε μες στο διήμερο, ήλθε η κλάση-Γιουβέντους και μας έδωσε…άλλα τόσα. Η Γιουβέντους έχει αυτό, προπαντός. Κλάση. Τη μία νύχτα, αμέσως συνεχάρησαν τη Ρόμα. Ακομπλεξάριστοι. Την άλλη, επίσης ακομπλεξάριστοι, πήγαν να το κάνουν α λα Ρόμα. Αν η Ρόμα έπαιζε με το 5% των πιθανοτήτων, η Γιούβε στο Μπερναμπέου έπαιζε με το 0,1%. Κι όμως…
Στην ουσία, το έκαναν. Το πήγαιναν σε παράταση, όπου ένα δικό τους γκολ θα υποχρέωνε τη Ρεάλ να βάλει δύο για να το πατσίσει, και με τον Αλέγκρι να έχει +2 αλλαγές στη φαρέτρα. Ατύχησαν μόνον, ότι έπεσαν σε διαιτητή που συμπεριφέρθηκε σαν διαιτητής. Ενώ ευτύχημα είναι, ο διαιτητής να συμπεριφέρεται σαν 23ος παίκτης του αγώνα. Ο 23ος παίκτης, τέτοιον αγώνα δεν θα τον έκρινε, με τέτοιο πέναλτι, ποτέ…
Πηγή: Sport DNA
