Ηταν ακόμη μια αγωνιστική βγαλμένη από τις ευχές όσων αγαπούν το ποδόσφαιρο. Αγωνιστική κατά την οποία οι “αδιάφοροι” έπαιξαν για την ιστορία τους με συνέπεια να μας θυμίσουν πώς θα μπορούσε να είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και πιο ειδικά το ελληνικό πρωτάθλημα αν όλα τα παιχνίδια παίζονταν “στα ίσα” και κρίνονταν μόνο στους αγωνιστικούς χώρους και μόνο από τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών και των προπονητών. Επειδή αυτό συνέβη καθόλη την διάρκεια των play-offs οι Ελληνες ποδσοφαιρόφιλοι έχουν ζήσει μέχρι σήμερα ένα πρωτάθλημα που συγκλονίζει. Και η ευχή φυσικά παραμένει ίδια: να τα δώσουν όλα οι “αδιάφοροι” και στην τελευταία αγωνιστική ώστε να ζήσουμε το δράμα μέχρι το φινάλε.
Το έχω σημειώσει ξανά – όταν το έβλεπα να συμβαίνει στην Αγγλία με την κούρσα της Μάντσεστερ Σίτι και της Λίβερπουλ το ζήλευα, όπως όλοι μας. Σήμερα που συμβαίνει στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει είναι για να το ευχαριστιόμαστε και όχι για να ψάχνουμε να βρούμε την “επιτυχημένη” και την “αποτυχημένη” ομάδα. Όπως έχω σημειώσει ξανά, όποιος και αν κατακτήσει το πρωτάθλημα, ο Ματίας Αλμέιδα και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχουν παρουσιάζει εξαιρετικό, επιτυχημένο έργο και έχουν καθοδηγήσει τις ομάδες τους σε υπερβατική πορεία. Και οι δύο.
Στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, απέναντι σε έναν Άρη που έπαιξε για να νικήσει, ειδικά κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, η ΑΕΚ ζορίστηκε πολύ. Βρέθηκε πίσω στο σκορ, και τότε έδειξε μεγάλη αποφασιστικότητα για να φτάσει στην ανατροπή, την οποία πέτυχε. Στην συνέχεια η ΑΕΚ έχασε για ένα διάστημα την ψυχραιμία της και δοκιμάστηκε και με όρους τακτικής. Δοκιμάστηκε για δεύτερη φορά στο ίδιο παιχνίδι, μέχρι να βοηθηθεί από τον προπονητή της και να “σβήσει” το ματς αποκτώντας και πάλι τον έλεγχο. Στην προτελευταία αγωνιστική η ΑΕΚ πήρε το “πάνω χέρι” και κρατά πλέον την τύχη της στα χέρια της.
Στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός κατάφερε να ελέγξει το παιχνίδι και να γίνει πιο απειλητικός από τον Παναθηναϊκό στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Πατώντας στην “πεπατημένη” που είχε δημιουργήσει στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ο Ζοσέ Ανιγκό νοιάστηκε για την συνοχή της ομάδας του με την προσδοκία να κρατήσει το “μηδέν” και να ψάξει το γκολ. Απέναντι στον συμπαγή Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε πολλές φορές χώρους στον κεντρικό άξονα για να επιτεθεί και να γίνει απειλητικός. Παρόλα αυτά, μετά το 1-0 ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ανασυνταχθεί και να γίνει πολύ πιεστικός απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που αφενός νοιαζόταν να προστατέψει το προβάδισμα και αφετέρου να βρει στιγμές αντεπίθεσης. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να βρει λύση στην κατάσταση παιχνιδιού που διαμορφώθηκε και είχε τις στιγμές του για να ισοφαρίσει και να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής. Οι εκτελέσεις του όμως δεν ήταν εύστοχες, και έδωσαν χρόνο στον Ολυμπιακό για να ηρεμήσει και να περιορίσει τον κίνδυνο.
Η στιγμή, δεδομένου ότι παρακολουθούσαμε όλοι δύο αγώνες συγχρόνως, δεν είναι κατάλληλη για τακτικές αναλύσεις σε βάθος. Στην πραγματικότητα αρκεί να απολαύσουμε τη στιγμή: το ελληνικό πρωτάθλημα μας κρατά μέχρι την τελευταία στιγμή για την ανάδειξη του πρωταθλητή, με ανατροπή στην βαθμολογία στην προτελευταία αγωνιστική των play-offs.
Πηγή: Gazzetta
