Η ποδοσφαιρική σεζόν που ολοκληρώθηκε άφησε τον Ολυμπιακό με μια ιστορική επιτυχία στον απολογισμό του, τον ΠΑΟΚ με ένα απίθανο πρωτάθλημα, τον Παναθηναϊκό να σώζει τα προσχήματα στο φινάλε, ΑΕΚ και Άρη με άδεια χέρια και κάμποσες πληγές.
Προφανώς λοιπόν η αφετηρία της επόμενης δεν είναι ίδια για όλους.
Αυτό κάτι λέει αλλά ταυτόχρονα δεν λέει και τίποτα. Για παράδειγμα, πέρυσι το καλοκαίρι η ΑΕΚ ήταν κάτοχος του νταμπλ και ο ΠΑΟΚ σε μια βαθιά δίνη εσωστρέφειας, μετά τα κάκιστα πλέι – οφ και κυρίως τον χαμένο τελικό κυπέλλου, εκεί όπου η Ένωση έπαιζε σχεδόν όλο το ματς με παίκτη λιγότερο.
Φέτος το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ είναι πρωταθλητής και η ΑΕΚ άτιτλη. Πώς συνέβη αυτό; Για μια σειρά από λόγους. Ο βασικότερος ότι η ΑΕΚ δεν “διάβασε” σωστά την επιτυχία της και πίστεψε ότι μπορεί να την επαναλάβει με ακριβώς την ίδια συνταγή και τους ίδιους παίκτες, παρότι πλέον θα είχε και ευρωπαϊκά παιχνίδια. Ενώ ο ΠΑΟΚ εν μέρει “διάβασε” σωστά τη δική του, άφησε στην άκρη στόχους και μεγαλοστομίες και πήγε σε μια διαχείριση game by game, αποδεχόμενος πλήρως τον ρόλο του αουτσάιντερ.
Γράφω εν μέρει, διότι ασφαλώς έγιναν λάθη και από τον ΠΑΟΚ, ειδικά στο μεταγραφικό αλαλούμ που επικράτησε πέρυσι τον Ιούνιο. Μετά από αυτό και με τις καλοκαιρινές, πολύ δύσκολες προκρίσεις, οι Ασπρόμαυροι έφτιαξαν κλίμα, εσωτερική συσπείρωση, σταδιακή αυτοπεποίθηση, ενισχύθηκαν, ο Λουτσέσκου διαχειρίστηκε το υλικό του άριστα και το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Μεταξύ άλλων ο ΠΑΟΚ πήρε πρωτάθλημα δουλεύοντας πάνω στα λάθη και τις αδυναμίες των περασμένων δύο ετών, χωρίς να περιμένει να του χαριστεί το παραμικρό. Ακόμα κι αν τελικά η κεφαλιά του Καρίμ έμπαινε γκολ και ο τίτλος, η πρόοδος της ομάδας υπήρξε αδιαμφισβήτητη.
Ωστόσο, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν, είναι πιο δύσκολο να “διαβάσεις” σωστά την επιτυχία από την αποτυχία.
Ο ίδιος ο ΠΑΟΚ έχει δυσάρεστες αναμνήσεις από το 2019.
Τις οποίες όλοι δείχνουν να θυμούνται και ως εκ τούτου να κινούνται αλλιώς: σε κοινή γραμμή με τον Λουτσέσκου, με λίγες αλλαγές, και με στοχευμένη ποιοτική ενίσχυση (ο Καμαρά π.χ. συνιστά τέτοια).
Από όσο καταλαβαίνω, ουδείς στον σύλλογο θεωρεί ότι η ομάδα έχει ξεφύγει από τον ανταγωνισμό, είναι πολύ καλύτερη και θα πάρει και το επόμενο πρωτάθλημα, πιο εύκολα από το φετινό, όπως έμοιαζαν να πιστεύουν πέρυσι τέτοια εποχή στον έτερο “Δικέφαλο”.
Τούτο αποτελεί μια καλή βάση, ώστε σε πρώτη φάση ο ΠΑΟΚ να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Και μετά βλέπουμε.
Στην ΑΕΚ αντιθέτως, αν όσα γράφονται αντιπροσωπεύουν και όσα πιστεύουν εντός κλαμπ, δεν είμαι βέβαιος ότι έχουν καταλάβει τι τους συνέβη.
Έχω βαρεθεί να διαβάζω ότι “χάρισε” το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ και ότι “κανονικά το φετινό έπρεπε να είναι το ευκολότερο”.
Πώς ακριβώς το χάρισε, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Ο ΠΑΟΚ ήταν στην κορυφή πολλές αγωνιστικές, είχε την καλύτερη επίθεση, την καλύτερη άμυνα, τις περισσότερες νίκες, την καλύτερη συγκομιδή στα ντέρμπι των πλέι – οφ. Ουδείς του “χάρισε” το παραμικρό. Όπως φυσικά, αν το έχανε, δεν θα το είχε “χαρίσει” σε κανέναν.
Και επιπλέον, πώς ακριβώς θα το έπαιρνε εύκολα η ΑΕΚ; Πώς ακριβώς προκύπτει ότι είχε τα φόντα να το πάρει εύκολα; Πότε άνοιξε διαφορά στην βαθμολογία; Πότε έδειξε τόσο φανερή ανωτερότητα που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτησης; Ποτέ είναι η απάντηση. Ναι, σου λένε κάποιοι, αλλά αν δεν έκανε “γκέλες” με τους μικρούς ή αν δεν έχανε τόσους βαθμούς ενώ προηγήθηκε…
Εντάξει παιδιά, κι εγώ αν ήμουν 2.10 θα έπαιζα στο ΝΒΑ. Μιλάμε για σαχλαμάρες. Όλοι γκέλαραν με ομάδες εκτός τοπ-4 και όσο για τους χαμένους βαθμούς ήταν ζήτημα φρεσκάδας, συγκέντρωσης και αδυναμίας της ομάδας του Αλμέιδα να αμυνθεί καλά σε χαμηλά μέτρα. Οι λόγοι δηλαδή ήταν αγωνιστικοί όχι μεταφυσικοί.
Για να τελειώνουμε, η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα, οριακά, πρωτίστως επειδή ήταν χειρότερη από πέρυσι όπου επίσης το πήρε οριακά. Δεν ήταν καλύτερη του ανταγωνισμού, κυρίως επειδή της βγήκε σχεδόν τίποτα από σχεδίασε το καλοκαίρι και τον χειμώνα.
Παρότι πολλά πολλά κρίθηκαν στις λεπτομέρειες που φέτος δεν ήταν υπέρ της, η οπισθοχώρηση της ΑΕΚ υπήρξε τόσο εμφανής, όσο και η πρόοδος του ΠΑΟΚ.
Όποιος δεν βλέπει, μάλλον εθελοτυφλεί και οδηγεί την Ένωση σε νέα λάθη.
Νομίζω, πάντως, ο Αλμέιδα και οι ιθύνοντες των “Κιτρινόμαυρων” το βλέπουν. Και ότι διάβασαν σωστά την σεζόν που ολοκληρώθηκε.
Μένει να δούμε κατά πόσο αυτό θα οδηγήσει σε σωστό σχεδιασμό για την επόμενη.
Υ.Γ. Ο Ολυμπιακός με την τεράστια επιτυχία της κατάκτησης του Conference έφτιαξε το καλοκαίρι του (ξεκινά τα ευρωπαϊκά ματς από τους ομίλους του Γιουρόπα στα τέλη Σεπτεμβρίου), αφού έχει όλο τον χρόνο πια να κλείσει τα πολλά, ανοιχτά του μέτωπα, ενώ έχει λύσει με τον καλύτερο τρόπο και το πιο βασικό: έχει βρει το το σχήμα που θα τρέξει το ποδοσφαιρικό τμήμα, με επικεφαλής τον Μεντιλίμπαρ. Δύσκολα λοιπόν θα επαναλάβει τις τρέλες των δυο προηγούμενων καλοκαιριών.
Ο Παναθηναϊκός, αντιθέτως, με το κολοσσιαίο λάθος της απομάκρυνσης Γιοβάνοβιτς και της έλευσης Τερίμ, τα έκανε όλο ίσιωμα και ως παρότι πήρε το κύπελλο δεν έχει ουσιαστικά απολύτως τίποτα να “διαβάσει” από την σεζόν που τελείωσε. Μόνο να χτίσει σχεδόν από την αρχή έχει, ποντάροντας τα πάντα στον νέο του προπονητή.
