Του Γιάννη Σερέτη
H σημερινή μέρα ήταν μετά από πολύ καιρό η πρώτη που έφερε δύο καλά νέα στον ταλαιπωρημένο εδώ και είκοσι ημέρες παναθηναϊκό μικρόκοσμο.
Το πρώτο: αρνητικά τα τεστ κορονοϊού σε όλα τα μέλη της ομάδας, συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς των ποδοσφαιριστών. Απόλυτα ανακουφιστικό για όλους, μετά από τα 4+1 κρούσματα της εορταστικής περιόδου (Μαουρίσιο στη Βραζιλία, Κουρμπέλης – Τζαβίδας όπως είπε ο Λάζλο Μπόλονι, ενώ απουσιάζουν από την αποστολή και του αυριανού ματς με τον Απόλλωνα – όπως και εναντίον του Αστέρα – οι Βιγιαφάνιες, Σάντσες). Καταπραϋντική είδηση για τα στελέχη της ομάδας, αλλά και για το προπονητικό τιμ και για τους παίκτες σε ανθρώπινο επίπεδο: όλοι είχαν… συνηθίσει σε μηδενικά κρούσματα από το καλοκαίρι και τις τελευταίες ημέρες τους ήρθε ταμπλάς!
Το δεύτερο: ο Παναθηναϊκός με τη Λαμία ήταν οι δύο ομάδες της Superleague 1 στις οποίες έλαχε το φλουρί της απευθείας «πρόκρισης» σ΄ αυτή την τηλεοπτικά μίζερη και συνολικά τραγική εν έτει 2020 κλήρωση Κυπέλλου της ΕΠΟ. Τι συνεπάγεται αυτή η τύχη; Οτι τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Μαρτίου οι Πράσινοι θα έχουν έναν ορατό – αόρατο στόχο. Μια πυξίδα. Αυτό το «κάτι» στον ορίζοντα, αυτή τη «σπίθα» που θα διατηρηθεί ζωντανή ανεξάρτητα από τα αποτελέσματά τους στο πρωτάθλημα.
ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΣΦΑΛΜΑ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Εξαιρουμένων αυτών των χαρμόσυνων σημερινών ειδήσεων το τοπίο στον παναθηναϊκό πλανήτη παραμένει γκρίζο, μουντό και απόλυτα θολό στο μεγάλο «κάδρο». Μια ομάδα η οποία επί σχεδόν 40 ημέρες έδειχνε να βρίσκει ταυτότητα, ζωντάνια και νίκες στηριζόμενη κυρίως στη βελτιωμένη φυσική της κατάσταση και στη μεσαία γραμμή της με Κουρμπέλη, Αλεξανδρόπουλο, Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες, «κατάφερε» να αποσυντονιστεί πλήρως. Οι κάκιστες επιλογές του Λάζλο Μπόλονι σε συνδυασμό με τη μετριότατη απόδοση ορισμένων παικτών στην Τούμπα είχαν ως αποτέλεσμα την – σχετικά εύκολη τελικά – ήττα από τον ΠΑΟΚ και εν συνεχεία το διπλό σφάλμα με την εορταστική άδεια αποδιοργάνωσε όλο το μηχανισμό. Λάθος πρώτο: το πράσινο φως για ταξίδια στο εξωτερικό. Σφάλμα δεύτερο: η άδεια οκτώ ημερών σε μια ομάδα που μόλις είχε βρει το ρυθμό της και στοιχειώδη ποδοσφαιρική χημεία.
Η βασική ευθύνη χρεώνεται από τους περισσότερους στον «γενναιόδωρο» Μπόλονι που ενδεχομένως να πίστεψε ότι κάνοντας στους παίκτες τόσο λαμπερό χριστουγεννιάτικο δώρο θα… μικρύνει το τεράστιο χάσμα στη σχέση του μαζί τους. Για να είμαστε ρεαλιστές, όμως, η ευθύνη βαραίνει κυρίως τη διοίκηση, χωρίς να παραγνωρίζουμε την ατομική ευθύνη κάθε αθλητή.
Ο προπονητής μπορεί να αποφασίζει ό,τι θέλει. Ο Μπόλονι, επί παραδείγματι, επέμενε για έναν Καμερουνέζο εξτρέμ ονόματι Λαμκέλ Ζε, του οποίου τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά (ταχύτητα, δύναμη, ύψος, εκρηκτικότητα, αθλητικότητα, δεξί – αριστερό πόδι) πιθανώς να μην υπάρχουν σε άλλο ακραίο μεσοεπιθετικό του πρωταθλήματος. Εναν προφανώς αξιοπρόσεκτο από κάθε άποψη εξτρέμ, ο οποίος βάσει προσόντων θα μπορούσε να αγωνίζεται σε πολύ καλύτερη ομάδα από την Αντβέρπ, σε ανώτερου επιπέδου πρωτάθλημα από του συμπαθούς Βελγίου. Ομως τους τελευταίους τρεις μήνες γυμνάζεται υποβιβασμένος/τιμωρημένος ων από τον πρώην προπονητή του με την ομάδα νέων του συλλόγου λόγω σειράς παραπτωμάτων (σερί επί δυόμισι χρόνια, και επί Μπόλονι στην Αντβέρπ) που παραπέμπουν σαφέστατα σε παίκτη με τουλάχιστον «προβληματική» αν όχι «ανισόρροπη» συμπεριφορά.
Η βούληση του προπονητή, ωστόσο, επουδενί εμποδίζει τη διοίκηση να θέσει «stop» σ’ αυτή τη μεταγραφή ακόμα κι αν τα βρει στο οικονομικό με την Αντβέρπ (όπως θα έπρεπε να είχε ήδη συμβεί) λέγοντας το απλό στο Ρουμάνο τεχνικό: «Κόουτς αναγνωρίζουμε ότι μπορείς να πιστεύεις πως θα πάρεις ό,τι καλύτερο από τον συγκεκριμένο παίκτη, αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε αυτό το ρίσκο, ας βρούμε κάποιον άλλο εξτρέμ».
ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΜΠΟΛΟΝΙ – Ο ΡΟΛΟΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ ΚΑΙ ΝΤΡΕΟΣΙ
Μισό λεπτό και άνω τελεία: ποιος ασκεί διοίκηση αυτή την περίοδο στο αγωνιστικό τμήμα; Θεωρητικά ο Γάλλος Πιερ Ντρεοσί, στον οποίο αποδόθηκε μάλιστα και ο ολίγον «ψαρωτικός» και καθ’ όλα νεωτεριστικός κατά τα ειωθότα ελληνικού ποδοσφαιρικού συλλόγου τίτλος του «γενικού διευθυντή». Πρακτικά; Ναι, σε ορισμένα ζητήματα το έχει πάρει πάνω του. Στις μεταγραφικές αναζητήσεις, στις επαφές για ανανεώσεις συμβολαίων, για τις αποχωρήσεις παικτών και για τα πειθαρχικά παραπτώματα (Μακέντα – Βιγιαφάνιες). Πώς, όμως, θα μπορούσε να «κόψει» ο Ντρεοσί μια απόφαση του ανθρώπου που εισηγήθηκε την πρόσληψή του, όσο παράλογη κι αν τη θεωρούσε; Διότι σ’ εκείνη την αλησμόνητη συνέντευξη του Μπόλονι που έμεινε στην ιστορία για την ατάκα «ο Αλαφούζος θα έπρεπε να πάρει Νόμπελ», ο Ρουμάνος κόουτς έχει πει και μια μεγάλη αλήθεια: “Είμαι χαρούμενος που έπεισα τον ιδιοκτήτη να προσλάβει έναν general manager. Έναν Γάλλο με τον οποίο δούλεψα για τέσσερα χρόνια στη Ρεν, για να βγάλω μία μεγάλη ευθύνη από τους ώμους μου”.
Προς το παρόν, λοιπόν, αυτός που παίρνει αποφάσεις είναι ο Μπόλονι. Αυτός και ουδείς άλλος! Ο Μπόλονι, ο οποίος εισηγήθηκε τη συνεργασία με τον Ντρεοσί και διατηρεί άριστη σχέση με τον Γιάννη Αλαφούζο. Πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η… απόλυτη προπονητική εξουσία για οποιοδήποτε σύλλογο έχει αποδειχθεί πολλάκις στον Παναθηναϊκό. Ειδικά επί Αλαφούζου, ειδικότερα όταν αναπτύσσει πιο στενή σχέση με τον κόουτς: Ζεσουάλδο Φερέιρα, Γιάννης Αναστασίου, Αντρέα Στραματσόνι απέτυχαν όταν έφτασαν στο σημείο να νιώσουν οι ισχυρότεροι στο οργανισμό. Οταν είχαν, πλέον, την απόλυτη εμπιστοσύνη του μεγαλομετόχου. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και δύο μήνες με τον Μπόλονι: ποια μεγαλύτερη απόδειξη από την παγκόσμια πρωτοτυπία της πρόσληψης γενικού διευθυντή καθ’ υπόδειξη του προπονητή;
Η ΑΜΥΝΑ, Ο ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ
Ο 67χρονος κόουτς χαρακτήρισε την προηγούμενη Κυριακή «ηλίθια» την ερώτηση του Νίκου Τζουάννη της Nova σχετικά με την άδεια των παικτών και η αλήθεια είναι πως εξωτερίκευσε πολύ έντονο εκνευρισμό συνολικά στις απαντήσεις του μετά τη λήξη του αγώνα εναντίον του Αστέρα. Η κατάσταση ασφαλώς ομαλοποιήθηκε και εξηγήσεις δόθηκαν εκατέρωθεν: το θέμα έληξε σχετικά γρήγορα. Αλλά ο Ρουμάνος τεχνικός αντιλαμβάνεται ότι του ασκείται έντονη κριτική για σειρά ζητημάτων από τα media, ταυτόχρονα αφουγκράζεται τον «αρνητισμό» αρκετών παικτών και είναι θυμωμένος με πολλούς εξ’ αυτών για τη μη τήρηση των μέτρων κατά του κορονοϊού, παρότι εκείνος τους εμπιστεύθηκε και τους έδωσε άδεια οκτώ ημερών. Βρίσκεται σε θέση άμυνας και αυτό είναι σαφές. Αλλά με όπλο την πείρα του και την εξυπνάδα του καλείται να διαχειριστεί τη δύσκολη κατάσταση με ηρεμία και όχι με εκνευρισμό, ο οποίος θα μεταφερθεί ακόμα περισσότερο εντός της ομάδας αν συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Ειδικά κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου με διαδοχικά ματς, απουσίες, ανακατατάξεις και… κορονοϊό!
Πού θα βγει όλο αυτό ουδείς μπορεί να προβλέψει. Ομως το μοντέλο διοίκησης είναι ήδη «στραβό». Ισως αν ξεκαθαρίζονταν οι ευθύνες/αρμοδιότητες από πλευράς Αλαφούζου και ο Ντρεοσί δεν περιοριζόταν σε εκτελεστικό ρόλο να φαινόταν αχτίδα φωτός. Ομως αυτό μοιάζει βάσει των σημερινών δεδομένων με απίθανο ενδεχόμενο, συνεπώς ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί. Το πολύ – πολυ να ακυρωθεί, όπως είναι λογικό, η μεταγραφή του Λαμκέλ Ζε…
Υ.Γ. Παρά την ήττα του Αρη από τη Λαμία και τη φθορά διαρκείας της ΑΕΚ, η οποία όμως σίγουρα θα πάρει ξανά τα πάνω της, οι πιθανότητες (μαζί με τα δέκα ματς των play offs) να βρει ο Παναθηναϊκός ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω του πρωταθλήματος παραμένουν ελάχιστες. Οχι διότι οι άλλοι είναι… άτρωτοι. Αλλά διότι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός δεν πείθει για τη σταθερότητά του. Ηδη αποσυντονίστηκε μετά τα Χριστούγεννα και έχασε έδαφος εναντίον του Αστέρα, ενώ δίχως τους βασικούς μέσους του θα δυσκολευτεί να βρει σερί τρίποντα με Απόλλωνα, ΑΕΛ. Επεται η αναμέτρηση στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και τρία «βατά» παιχνίδια με ΟΦΗ – Βόλο – Λαμία, όλα εντός του Ιανουαρίου! Μοιάζει – όσο πιο δύσκολο κι αν φαίνεται – πιο ελκυστικός ο δρόμος μέσω του Κυπέλλου, αλλά ας δούμε πρωτίστως τι θα κάνει μέχρι την επιστροφή Κουρμπέλη – Μαουρίσιο – Βιγιαφάνιες και… βλέπουμε.
Πηγή: Gazzetta
