Του Βασίλη Σαμπράκου
Συνέβησαν ένα σωρό σημαντικά αθλητικά γεγονότα που αποτέλεσαν δυνατά ερεθίσματα και ήταν άξια σχολιασμού. Συνέβη όμως για ακόμη μια φορά κάτι απάνθρωπο σε αγωνιστικό χώρο, και είναι αυτό με το οποίο θέλω να αρχίσω την κουβέντα μας αυτή την εβδομάδα. Για ακόμη μια φορά, την 9η ή 10η στην διάρκεια της τελευταίας 2ετίας, ο Βινίσιους Τζούνιορ υποχρεώθηκε, την περασμένη Κυριακή, να παίξει σε ένα γήπεδο στο οποίο τον αποκαλούσαν “μαϊμού” προτού καν αποβιβαστεί από το λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή της Ρεάλ Μαδρίτης στο “Mestalla” για το παιχνίδι απέναντι στην Βαλένθια. Εκατοντάδες οπαδοί της Βαλένθια, στην συντριπτική πλειονότητά τους συνομήλικοι του Βινίσιους, περίμεναν τον Βραζιλιάνο για να του τραγουδήσουν το “είναι μαϊμού ο Βινίσιους”. Και εδώ δεν χωράει αμφισβήτηση, ούτε σχετικά με το σύνθημα ούτε σχετικά με το αν επρόκειτο για έναν ή μια χούφτα θύτες. Ήταν πολλοί και το έκαναν με συνείδηση.
Για ακόμη μια φορά ένας νέος άντρας, που δεν έχει ακόμη κλείσει τα 23, ήταν υποχρεωμένος να παίζει σαν να κάνει ότι δεν ακούει ένα γήπεδο, που είχε 46 χιλιάδες θεατές, να τον αποκαλεί ρυθμικά “μαϊμού”. Και τούτη τη φορά, όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει παρακολουθώντας στιγμιότυπα, δεν ήταν δυο – τρεις, ή πενήντα και εκατό αυτοί που του επιτέθηκαν ρατσιστικά κατά την διάρκεια του αγώνα. Ήταν πολύ περισσότεροι. Και γι’ αυτό “αναγκάστηκε” ο διαιτητής να διακόψει προσωρινά το παιχνίδι και να ενεργοποιήσει το πρωτόκολλο αντιμετώπισης ενός περιστατικού ρατσιστικής επίθεσης, το οποίο είναι, όλο κι όλο, η υποχρέωση της γηπεδούχου ομάδας να βάλει τον εκφωνητή της να διαβάσει από την μικροφωνική εγκατάσταση ένα μήνυμα που ζητεί από τους θεατές να σταματήσουν τα ρατσιστικά συνθήματα.
Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι στο 2023 ένα πρωτάθλημα του μεγέθους του ισπανικού, το οποίο προβάλλεται τηλεοπτικά σε όλο τον πλανήτη, δεν έχει καταφέρει να πάρει δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Διαβάζεις την ανακοίνωση της La Liga, η οποία εξιστορεί τα ιστορικά προηγούμενα ρατσιστικών επιθέσεων προς τον Βινίσιους σε ένα σωρό γήπεδά της, και απορείς πώς είναι δυνατόν να μην έχει καταφέρει το ίδιο το ποδόσφαιρο, ως σώμα, να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο και να διώξει τις ρατσιστικές επιθέσεις από τις κερκίδες του.
Δεν ξέρω αν η λύση είναι αυτή που προτείνει ο Τζιάνι Ινφαντίνο, δηλαδή η οριστική διακοπή του αγώνα σε βάρος της γηπεδούχου ομάδας στην περίπτωση που οι θεατές δεν συμμορφώνονται με την απαίτηση να σιγήσουν, κατά την πρώτη προσωρινή διακοπή του παιχνιδιού. Είναι όμως βέβαιο ότι αν θέλει, το ποδόσφαιρο μπορεί να λύσει το δικό του πρόβλημα. Δεν θα λύσει το πρόβλημα του ρατσισμού σε μια χώρα, διότι δεν μπορεί, αλλά είναι βέβαιο ότι μπορεί να διώξει ή τουλάχιστον να κλείσει το στόμα των ρατσιστών στις κερκίδες του.
Θεωρητικά, οι ρατσιστές που πηγαίνουν στο γήπεδο νοιάζονται για την ομάδα τους. Θεωρητικά λοιπόν θα σταματούν τις ρατσιστικές επιθέσεις όταν θα καταλαβαίνουν ότι η ομάδα τους θα χάσει το παιχνίδι εξαιτίας της συμπεριφοράς τους. Πιθανόν ο χρόνος να αποδείξει ότι δεν είναι αυτό το καλύτερο μέτρο. Όμως κάτι πρέπει να κάνει το ίδιο το ποδόσφαιρο για να βγάλει τα ρατσιστικά συνθήματα από την playlist των γηπέδων. Ας είναι αυτή η αρχή.
Σε τέτοιες στιγμές, κάποιος σαν εμένα που συχνά ζηλεύει την επικρατούσα κατάσταση στο ποδόσφαιρο μακριά από την Ελλάδα, νιώθει καλά που δεν έχει ζήσει τέτοιες στιγμές στα γήπεδα της Superleague στην διάρκεια της σεζόν που ολοκληρώθηκε. Υπάρχει και ένα πεδίο στο οποίο το ελληνικό πρωτάθλημα υπερέχει έναντι του ισπανικού, και δεν είναι κάτι μικρό. Είναι η ανθρωπιά του.
Πηγή: Gazzetta
