Του Βασίλη Σαμπράκου
Ας μιλήσουμε σχετικά με το τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε κανονική χώρα αυτής της ηπείρου στην περίπτωση που ο μεγαλομέτοχος μιας μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας δήλωνε δημόσια όσα δήλωσε ο Γιάννης Αλαφούζος. Την ίδια ημέρα ένας εισαγγελέας θα τον είχε προσκαλέσει για να τον ρωτήσει σχετικά με όλες τις καταγγελίες του και προκειμένου να του ζητήσει να τις τεκμηριώσει. Την ίδια ημέρα η Λίγκα και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία θα είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο. Μάλιστα το πιθανότερο είναι ότι θα είχαν δηλώσει δημόσια την απόφασή τους να κινηθούν νομικά εναντίον του για την δυσφήμιση, για να τον προκαλέσουν να τεκμηριώσει με αποδείξεις τις καταγγελίες του. Το πιθανότερο, αν όχι το βέβαιο είναι ότι θα είχε προσκληθεί και από έναν εκπρόσωπο της κυβέρνησης για να κάνει την ίδια συζήτηση. Γι’ αυτό και το λιγότερο που θα είχε συμβεί θα ήταν μια δημόσια τοποθέτηση από κυβερνητικό εκπρόσωπο, ακόμη και για λόγους εντυπώσεων, για να δηλώσει την πρόθεση της κυβέρνησης να ερευνήσει τις καταγγελίες σχετικά με τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο.
Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Η χώρα της οποίας ο πρωθυπουργός βρίσκει νόημα να τηλεφωνήσει στον πρόεδρο της UEFA για να ζητήσει ξένους διαιτητές στη Superleague αλλά δεν βρίσκει νόημα να επαναλάβει το τηλεφώνημα όταν ο πρόεδρος της UEFA εκδίδει μέσω γραπτής επιστολής προς την ΕΠΟ “ταξιδιωτική οδηγία” προς τους ευρωπαίους διαιτητές ζητώντας τους να μην πατήσουν το πόδι σε ελληνικό έδαφος για να διευθύνουν παιχνίδι επειδή οι διαιτητές δέχονται επιθέσεις, όπως αόριστα και αφηρημένα έγραψε στην επιστολή του ο Αλεξάντερ Τσέφεριν. Δεν βρίσκει νόημα, ούτε αυτός ούτε οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί να κάνει έστω ένα βιντεάκι στο ΤικΤοκ, στο οποίο έχουν ξαφνικά όλοι τους δραστηριοποιηθεί.
Ακριβώς αυτό είναι η Ελλάδα. Ο τόπος στον οποίο ένας μεγαλομέτοχος μιας εκ των μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων βγαίνει δημόσια και εκφράζει ένα σωρό βαριές κατηγορίες, καταγγέλει, δηλαδή κατηγορεί μια ομάδα ότι έκλεψε, μιλά για στημένες διαιτησίες και διαφθορά στην ομοσπονδία και όλα αυτά απασχολούν μόνο τα media, τα οποία ερμηνεύουν τα λόγια του μεγαλομετόχου όπως θέλουν. Στο τέλος της ημέρας θα μείνουμε με την αίσθηση ότι και ο Γιάννης Αλαφούζος, ένας ιδιοκτήτης Μέσων Ενημέρωσης, μίλησε δημόσια με αυτή την επίγνωση: ότι μιλά για τα media και για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Άλλωστε αν είχε στοιχεία για να τεκμηριώσει όλες αυτές τις κατηγορίες, η λογική λέει ότι θα είχε απευθυνθεί στην Δικαιοσύνη.
Εδώ είναι Ελλάδα. Και αν δεν βρει νόημα να δώσει σημασία η ΠΑΕ ΑΕΚ στα λόγια του Αλαφούζου και να κινηθεί εναντίον του δικαστικά για να τον βάλει στην θέση να πρέπει να αποδείξει όσα κατήγγειλε, δεν θα ασχοληθεί κανείς ουσιαστικά με τα λόγια του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Για το οικοσύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου σήμερα είναι μια συνηθισμένη Τρίτη, και αύριο μια συνηθισμένη Τετάρτη.
Αυτό που έκανε σήμερα ο Αλαφούζος έχει συμβεί αμέτρητες φορές στην διάρκεια της τελευταίας 30ετίας που λειτουργώ ως επαγγελματίας παρατηρητής του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν οι δημόσιες δηλώσεις ήταν ποινές, δεν θα υπήρχε μεγαλομέτοχος μεγάλης ΠΑΕ που δεν θα ήταν βαρυποινίτης, διότι σε όλους έχουν χρεωθεί κατά καιρούς πολλά. Όμως ποτέ κανείς δεν έδωσε πραγματική σημασία. Και εκεί, σε ένα απόσπασμα των λόγων του Γιάννη Αλαφούζου κρύβεται, κατά την αντίληψή μου, όλη η εξήγηση για την επικρατούσα κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο στην διάρκεια της τελευταίας 30ετίας. “Έχουμε εκλογές και ουδείς πολιτικός έχει αγγίξει στον προεκλογικό λόγο του την διαφθορά στο ποδόσφαιρο”, είπε, μέσες άκρες, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Δεν υπήρξε κυβέρνηση στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας που τόλμησε να αγγίξει την διαφθορά στο ποδόσφαιρο, λέω εγώ. Και αυτή είναι η εξήγηση για την κατάσταση που ζούμε. Όχι στο ποδόσφαιρο, σε όλα τα πεδία της ελληνικής ζωής.
Όπως για την κοινωνία η σημερινή ημέρα είναι μια ακόμη συνηθισμένη Τρίτη και όχι η 78η ημέρα από το δυστύχημα των Τεμπών, για το οποίο δεν ακούς και δεν διαβάζεις λέξη στα mainstream media της χώρας, έτσι και για το ποδόσφαιρο η σημερινή θα αποδειχθεί μια συνηθισμένη Τρίτη. Για “Ομερτά” μίλησε ο Αλαφούζος. Πολύ καλά λέει. Αυτός ο νόμος, της σιωπής και της αποσιώπησης είναι ο πιο ισχυρός νόμος στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους. Καλό υπόλοιπο Τρίτης να έχουμε. Όχι στο ποδόσφαιρο· στην χώρα που ζούμε.
Πηγή: Gazzetta
