Του Νίκου Παπαδογιάννη
Και κάπως έτσι, το ημερολόγιο γύρισε πίσω στις 3 Ιουνίου και επιστρέψαμε στο τροπάριο της παραμονής των τελικών. Σε πείσμα όσων είδαμε στον πρώτο και στον δεύτερο τελικό, ο Ολυμπιακός μοιάζει και πάλι παρασάγγας ανώτερος από τον «αιώνιο» αντίπαλό του, ο Παναθηναϊκός δεν είναι πια ισχυρό αουτσάιντερ αλλά μία προβληματική ομάδα σε αναζήτηση θαύματος, οι διαιτητές ξαναπέρασαν σε τρίτο πλάνο και δεν φτάνουν ούτε για άλλοθι, ο μεν φωνάζουν «μέχρι τέλους», οι δε υπόσχονται «να τα πούμε του χρόνου», ο Ολυμπιακός παίζει τη γνωστή μπασκετάρα και προκαλεί τον θαυμασμό, ο Παναθηναϊκός προξενεί στις κακές στιγμές του λύπηση.
Δεν είναι βέβαια τόσο απλά τα πράγματα, αφού κάθε αγώνας στα πλέι-οφ έχει τη δική του ζωή, όπως τα σετ στο Ρολάν Γκαρός που τελείωσε λίγη ώρα πριν ανάψουν οι προβολείς στο Φάληρο. Οι «πράσινοι» γνωρίζουν πλέον ότι έχουν τη δυνατότητα να ρίξουν τον δευτεραθλητή Ευρώπης νοκ-ντάουν, ο τέταρτος τελικός θα διεξαχθεί σε κλίμα ηφαιστείου, ο πέμπτος (εάν κι εφ’ όσον…) κεκλεισμένων των θυρών δηλαδή σε έδαφος σχεδόν ουδέτερο, ο κύβος είναι ακόμη στον αέρα.
Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ο παρατηρητής είναι να προαναγγείλει έναν τέταρτο αγώνα με βάση την εικόνα του τρίτου. Θυμάστε τη 40άρα που εισέπραξαν οι Μπακς από τους Νετς καθ’ οδόν προς την κατάκτηση του τίτλου του 2021; Ορισμένοι από τους εκλεκτούς θεατές της αποψινής αναμέτρησης στο ΣΕΦ τη θυμούνται πάρα πολύ καλά…
Ο Ολυμπιακός πήρε στα χέρια του τα λευκά «κομμάτια» της σκακιέρας όταν είδε τον Σάσα Βεζένκοβ να εμφανίζεται καμαρωτός στο παρκέ για το τζάμπολ. Ιατρικό κατόρθωμα; Μπλόφα; Θαύμα θέλησης, σαν αυτό που έβγαλε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο γήπεδο δέκα μέρες μετά από εκείνον τον φριχτό τραυματισμό στην Ατλάντα;
Όπως και αν έχει το πράγμα, ο Ολυμπιακός εκβίασε καταστάσεις, ίσως να το φοβήθηκε και λίγο μετά το 1-1 της Πέμπτης, και ρίσκαρε τη συμμετοχή του Βεζένκοβ αντί να τον προφυλάξει. Ο MVP της Euroleague πέτυχε το τρίτο καλάθι του Ολυμπιακού με ένα περίεργο ανάποδα φόλοου (αμέσως μετά τους 5 πόντους του θαρραλέου αυτή τη φορά Λούντζη), ποστάρισε τον Μαντζούκα λίγο αργότερα, έβαλε κι ένα τυχερό τρίποντο με ταμπλό, αυτό ήταν όλο, αλλά …δεν ήταν μόνο αυτό.
Οι άλλοι είδαν τον Βεζένκοβ δίπλα τους και ένιωσαν πέντε πήχες ψηλότεροι. Aπαλλαγμένοι από το βάρος της ευθύνης, που τους λύγισε στο ΟΑΚΑ, παίκτες όπως ο ΜακΚίσικ, ο Λαρεντζάκης, αλλά και οι Πίτερς, Μπολομπόι, έκαναν το second unit εύρωστο και αξιόπιστο για πρώτη φορά μετά από καιρό. Θαυμάστε το «συν-πλην» των εφεδρικών του Μπαρτζώκα: +24 ο Πίτερς (που έπαιξε «τριάρι» όταν αποχώρησε ο τραυματίας ο Παπανικολάου), +16 οι διόσκουροι Λαρεντζάκης και ΜακΚίσικ, +10 ο Μπολομπόι.
Το 18-2 με το οποίο ξεκίνησε ο Ολυμπιακός τη β’ περίοδο ήταν το επιχείρημα που έκανε τον αντίπαλό του να παραδώσει νωρίς τα όπλα. Πώς να ακολουθήσει ο συγκεκριμένος αντίπαλος τον ρυθμό των 21 ασίστ; Ο Παναθηναϊκός έχει ελπίδες όταν παίζεται κατενάτσιο και ανταρτοπόλεμος, αλλά όχι όταν παίζεται μπάσκετ. Όσο περισσότερο μπάσκετ παιχτεί την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ, τόσο πιο κοντά στο 3-1 θα φτάσει ο Ολυμπιακός.
Οι «κόκκινοι» ανησύχησαν λίγο όταν είδαν τον σχεδόν αναντικατάστατο αρχηγό τους να σηκώνει τα χέρια -και τη γάμπα- ψηλά στην ανάπαυλα, με το σκορ στο σχετικά εύθραυστο 36-28, αλλά η απουσία του εξελίχθηκε σε κρυφή ευλογία. Το ματ του Μπαρτζώκα ήταν η επιλογή Πίτερς αντί για ΜακΚίσικ.
Αίφνης, ο Ολυμπιακός, με το προβληματικό σουτ (2/11 τρίποντα στο πρώτο μέρος) είχε δίδυμη απειλή στις θέσεις των φόργουορντ και άνοιγε την αντίπαλη άμυνα μέχρι τη σέντρα σχεδόν, αφού οι φρουροί των Βεζένκοβ, Πίτερς δεν τολμούσαν να τους αφήσουν από τα μάτια τους. Ο Γουόκαπ τραβήχτηκε διακριτικά στην άκρη, ο Λούντζης αποσύρθηκε στον πάγκο και η φανέλα με το «11» βρήκε άπλετο χώρο για να στήσει έναν διονυσιακό χορό για δύο.
Οι 11 πόντοι που μετέτρεψαν το 46-38 σε 57-40 εκπορεύτηκαν όλοι ανεξαιρέτως από το μυαλό-κομπιούτερ του Κώστα Σλούκα, πότε με ασίστ στον φουνταριστό Φαλ (6 π.) και πότε με δικά του καλάθια (5 π.). Το two-men game του κοντού και του ψηλού θα το πήρε μαζί του ο Άντριαν Γκρίφιν, να το δείχνει στον Χόλιντεϊ και στον Γιάννη τις κρύες νύχτες του χειμώνα στο Μιλγουόκι…
Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν τρίποντο και τρέξιμο για να μείνει στο παιχνίδι, αλλά δεν βρήκε τίποτε από τα δύο. Η αμυντική σκυταλοδρομία του Μπαρτζώκα πάνω στον Πάρις Λι (με Λούντζη, Γουόκαπ, Παπανικολάου, ΜακΚίσικ) δεν περιόρισε ιδιαίτερα τον αβοήθητο Αμερικανό στο ξεκίνημα του αγώνα, αλλά τον κούρασε πολύ και τον έβγαλε τελικά από την εξίσωση του αγώνα.
Ο Λι δεν σκόραρε στο δεύτερο μέρος και αμφιβάλλω αν έδωσε πάνω από 1 ασίστ. Στο τρίλεπτο της απουσίας του, στις αρχές της β’ περιόδου, ο Παναθηναϊκός έχασε τον μπούσουλα και δεν τον ξαναβρήκε ποτέ. Ίσως επειδή απόψε ένιωσε, για πρώτη φορά, την ευθύνη της νίκης και αφύπνισε τον γίγαντα. Ξένοιαστος και απαλλαγμένος από το «πρέπει» ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός.
Πηγή: Gazzetta
