Του Βασίλη Σαμπράκου
Τον περασμένο Νοέμβριο, όταν η Μπάγερν αποφάσιζε να απομακρύνει από τον πάγκο της τον Νίκο Κόβατς, ουδείς μπορούσε να το περιμένει. Ή, πιο σωστά, ουδείς άλλος πλην του ίδιου του Χάνσι Φλικ δεν μπορούσε να περιμένει ότι ο 55χρονος προπονητής, ο οποίος δεν είχε ποτέ εργαστεί ως πρώτος στο κορυφαίο επίπεδο θα κατάφερνε να επιτύχει μια τόσο θεαματική αλλαγή στην αγωνιστική συμπεριφορά της Μπάγερν και θα την έφτανε, σε διάστημα 7 μηνών – εκ των οποίων οι 3 ήταν «νεκροί» – στο επίπεδο να την αντιλαμβάνονται αντίπαλοι ως φαβορί για την κατάκτηση του Champions League.
Δεν εντυπωσιάζει κανέναν το γεγονός ότι κατάφερε να οδηγήσει την Μπάγερν στην κατάκτηση του τίτλου στην Bundesliga· αυτή είναι μια κανονική συνθήκη ζωής, στα όρια της ρουτίνας, για την Μπάγερν, όπως αποδεικνύει το σερί που έχει δημιουργήσει με την 8η Σαλατιέρα. Ο τρόπος όμως ήταν/είναι εντυπωσιακός. Ο Φλικ παρουσίασε μια ομάδα η οποία ξέχασε την ήττα από τον περασμένο Δεκέμβριο, που έκανε την τελευταία απέναντι στην Γκλάντμπαχ. Από τις 7 Δεκεμβρίου μέχρι το βράδυ της Τρίτης έτρεξε ένα αήττητο σερί 18 αγώνων. Κι αν δεν ήταν εκείνη η λευκή ισοπαλία με την Λειψία τον Φεβρουάριο, θα είχε τρέξει ένα αδιανόητο σερί 18 νικών. Η Μπάγερν έχει κατακτήσει τη σαλατιέρα με πιο εντυπωσιακές διαφορές από το +10 ή το +7 που θα έχει από την Ντόρτμουντ το βράδυ της Τετάρτης. Ακριβώς γι’ αυτό όμως η φετινή Σαλατιέρα έχει μεγαλύτερο βάρος: επειδή ο προπονητής την κατέκτησε αναλαμβάνοντας τον Νοέμβριο και επειδή αυτό το έκανε απέναντι σε μια ακριβή και αξιόμαχη Ντόρτμουντ, η οποία την κυνήγησε μέχρι τον Μάιο, δηλαδή μέχρι το Klassiker της 26ης Μαΐου.
Από την αφάνεια στην Σαλατιέρα
Δεν είναι οι βαθμοί που συγκέντρωσε, που εντυπωσιάζουν. Είναι ο τρόπος του. Ενας ήσυχος, αθόρυβος, στα όρια του άχρωμου και άοσμου προπονητή, ο οποίος ζούσε για μια 8ετία στην σκιά του Γιόακιμ Λεβ στην Εθνική Γερμανίας και είχε περίπου εξαφανιστεί για μια 5ετία, δεν μπήκε απλώς στα παπούτσια, το κοστούμι και τη φόρμα του προπονητή της Μπάγερν. Η ιστορία του 7μηνου δείχνει ότι ήταν πιο έτοιμος, ώριμος, προετοιμασμένος και αποφασισμένος από όσο μπορούσαν να φανταστούν ακόμη και οι πρώτοι υποστηρικτές της επιλογής που έκανε τον Νοέμβριο η Μπάγερν.
Ο Φλικ άλλαξε αμέσως την αγωνιστική νοοτροπία της Μπάγερν. Την ανέβασε ψηλότερα στο τερέν στη φάση της άμυνας, και την έβαλε να κάνει επιθετική – ενεργητική άμυνα στον αντίπαλό της στο στάδιο που εκείνος επιχειρεί να χτίσει την επίθεσή του, δηλαδή από την αντίπαλη μεγάλη περιοχή. Καιρό με τον καιρό η Μπάγερν έφτασε να πιάνει τον αντίπαλό της από τον λαιμό, και να το κάνει συντονισμένα, σωστά, με συνοχή, συγχρονισμό στις κινήσεις και τελικά χωρίς ρίσκο.
Αγωνιστική ταυτότητα και στρατηγική
Αγώνα τον αγώνα, η αγωνιστική της ταυτότητα γινόταν ευδιάκριτη, όπως και η στρατηγική της. Η Μπάγερν ξεκινά τα ματς παίζοντας «στα κόκκινα» με στόχο να πάρει νωρίς προβάδισμα στο σκορ, αν όχι και να καθαρίσει το παιχνίδι. Εγινε απρόβλεπτη στην ανάπτυξή της, ανέβασε τον ρυθμό της, έπαιξε σε πολύ υψηλή ένταση, απείλησε με πολλούς ποδοσφαιριστές, βρήκε πολλούς διαφορετικούς εκτελεστές.
Το θεαματικό είναι ότι όλα αυτά δεν συνέβησαν με 11-14 ποδοσφαιριστές. Ο Φλικ «αναγέννησε» τον Νόιερ, τον Μπόατενγκ και – κυρίως αυτόν – τον Μίλερ, την ίδια ώρα που καθιέρωσε και ανέδειξε τον Αλφόνσο Ντέιβις και μας παρουσίασε τον Ζίρκζι, και βρήκε τρόπο να δώσει χρόνο συμμετοχής στον Κουζάνς και κάποια λεπτά σε άλλους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Ο Γερμανός προπονητής τακτοποίησε σωστά στο τερέν τους ποδοσφαιριστές, αξιοποίησε ως κεντρικό μέσο τον Κίμιχ, καθιέρωσε στο δεξί άκρο της άμυνας τον Παβάρ, βρήκε τον ρόλο του Γκορέτσκα, ανέδειξε σε game changer τον Γκνάμπρι. Στον χρόνο που είχε, ένας προπονητής στην Μπάγερν δεν θα μπορούσε να δείξει περισσότερα.
Διαβάζει κανείς ότι ο Φλικ έγινε ο πρώτος Γερμανός προπονητής μετά τον Φραντς Μπεκενμπάουερ που κατακτά το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν. Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι αυτό, και δεν είναι ούτε ότι ξεκίνησε από υπηρεσιακός που εξελίχθηκε σε προσωρινό και τελικά σε διάστημα 6μήνου έπεισε την Μπάγερν να του προσφέρει 3ετές συμβόλαιο. Δεν είναι ότι άντεξε στην FC Hollywood· είναι ότι πρόλαβε να παρουσιάσει έργο της ποιότητας ενός προπονητή της ελίτ.
Ο «διάδοχος» του Χάινκες
Και τώρα ο Φλικ έχει μπροστά του μια ρεβάνς με την Τσέλσι, μετά το 3-0 στο Λονδίνο, για να φτάσει στην προημιτελική φάση του Champions League. Είναι πολύ νωρίς για να εκτιμήσει κανείς τι θα συμβεί τον Αύγουστο, όταν θα ξαναρχίσει η κορυφαία διοργάνωση. Δεν είναι όμως νωρίς για να σχολιάσει κανείς ότι ο Φλικ έχει μπροστά του, μόλις επτά μήνες μετά τον τυχαίο προβιβασμό του, την ευκαιρία να γίνει ο επόμενος Χάινκες, δηλαδή την ευκαιρία να κυνηγήσει όχι μόνο την κατάκτηση του Champions League, αλλά ακόμη και το τρεμπλ, αν καταφέρει να κερδίσει την Μπάγερ Λεβερκούζεν στον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας.
Όπως και αν ολοκληρωθεί η σεζόν, η φετινή της Μπάγερν είναι μια πολύ διδακτική ιστορία για το ποδόσφαιρο. Μια ιστορία που διδάσκει ότι συχνά το ποδόσφαιρο υποτιμά ή υπερτιμά τους προπονητές του, αλλά και ότι μια μεγάλη καριέρα στην προπονητική μπορεί να ξεκινήσει και στα 55 αν ο προπονητής δεν έχει πάψει να ανησυχεί, να βελτιώνεται, να ενημερώνεται, να προετοιμάζεται και να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά ακόμη και με μισή ευκαιρία.
Πηγή: Gazzetta
