Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Τον έβλεπες να αναμένει καρτερικά μπροστά στην κάμερα την ερώτηση του Αντρέα Παλομπαρίνι, και ένιωθες έναν άνθρωπο που… πήγαινε να σκάσει. Όχι, όμως, από το κακό του για μια διαιτητική απόφαση, αλλά από για ένα πελώριο «γαμώτο» που συνόδευε την έκφρασή του. Για άλλο ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι του Ολυμπιακού, ο Πέδρο Μαρτίνς είδε το πλάνο του να φέρνει καρπούς στο χορτάρι. Για πενήντα λεπτά, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν επιβάλλει απόλυτα το ρυθμό τους στον αγωνιστικό χώρο του «Βελοντρόμ», ο Σα πέρναγε ένα ξεκούραστο βράδυ και τίποτε δεν έδειχνε ικανό να ανατρέψει τα δεδομένα. Και ξαφνικά, άλλη μια στιγμή προσωπικής επιπολαιότητας, άλλο ένα δέκατο του δευτερολέπτου αφηρημάδας ή υπέρμετρου ζήλου, άλλο ένα παιδαριώδες λάθος από τα πολλά που χαρακτηρίζουν, δυστυχώς, τη φετινή παρουσία των πρωταθλητών στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Τη μια θα είναι μια λανθασμένη μεταβίβαση κοντά στην «ερυθρόλευκη» περιοχή, την άλλη μια κλασσική χαμένη ευκαιρία στην απέναντι πλευρά του γηπέδου, την επόμενη ένα αχρείαστο μαρκάρισμα.
Μικρές στιγμές αδράνειας που δεν συγχωρούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Κι αυτές είναι που μέχρι στιγμής αποδεικνύονται ανίκητος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό. Ούτε η διαιτησία, ούτε κάποιος από τους αντιπάλους του. Οι «ερυθρόλευκοι» επενδύουν και φέτος σε ένα εξαιρετικό αγωνιστικό πλάνο, ένα εξίσου αποτελεσματικό σχέδιο, μια αυτοπεποίθηση και έναν χαρακτήρα που έχουν χτίσει με την ευρωπαϊκή τους σταθερότητα τα τελευταία χρόνια και ξαφνικά… σηκώνουν τα χέρια (όπως τα σήκωσε ο Ραφίνια στη φάση του πολυσυζητημένου πέναλτι) και βγάζουν μόνοι τους τα μάτια τους. Πώς να μη σκάσει ο Μαρτίνς, βλέποντας – για παράδειγμα – τον Σισέ να ανατρέπει τον Τοβέν σε μια φάση που ο Γάλλος μαρκάρεται από τέσσερις (!) παίκτες του Ολυμπιακού και πάει να… τρακάρει στον Χολέμπας; Πώς να μη θυμάται το λάθος του Μπουχαλάκη στο «Ντραγκάο» ή ακόμη πιο πριν την γκάφα του Αλέν στο «Μολινό» που στέρησε από την ομάδα του μια σπουδαία πρόκριση; Το πρωί του αγώνα με τη Μαρσέιγ, η ΕΚΙΠ τιτλοφορούσε τη συνέντευξη του Πορτογάλου προπονητή με τη φράση «ο άνθρωπος που πίστευε».
Αυτό, ακριβώς, είναι ο Μαρτίνς. Ένας προπονητής που πιστεύει πολύ στην ομάδα που χτίζει. Και ξέρει ότι το αγωνιστικό της ταβάνι, του επιτρέπει να οραματίζεται μια πορεία στο Europa League, που θα είναι πρωτόγνωρη για τα ιστορικά δεδομένα του Ολυμπιακού. Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο για να μπορέσουν οι «ερυθρόλευκοι» να προχωρήσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους ακόμη και μέχρι τα ημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, απαιτούνται σε όλα τα παιχνίδια ενενήντα λεπτά αυτοσυγκέντρωσης και φυσικά… απαγορεύονται λάθη που αδικούν, πάνω απ’ όλα, τον ίδιο τον Ολυμπιακό. Αν εκλείψουν, αίσθηση μου είναι ότι μας περιμένει στη συνέχεια της σεζόν μια ευρωπαϊκή χρονιά έντονων «ερυθρόλευκων» συγκινήσεων…
ΥΓ: Εννοείται ότι θεωρώ αυτονόητη την πρόκριση των πρωταθλητών στα νοκ άουτ του Europa League. Ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ τρόπο με τον οποίο η Μαρσέιγ θα πάρει σε μια εβδομάδα καλύτερο αποτέλεσμα στο «Ετιχαντ» από αυτό που θα φέρουν οι Πειραιώτες στο Καραϊσκάκη με την Πόρτο. Απλά, δεν μπορώ…
Πηγή: Over FM
