Δεν είχε καν κλείσει τα 30 του χρόνια όταν κρέμασε τα παπούτσια του ο Αλέξης Αλεξούδης, ένας από τους πιο ταλαντούχους αλλά και πιο άτυχους σύγχρονους Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Τι κι αν η καριέρα του τελείωσε πρόωρα, όμως; Στη διάρκειά της ο εξαιρετικός αυτός επιθετικός κατόρθωσε να δείξει τη μεγάλη του αξία, να κερδίσει σημαντικούς τίτλους, να αγωνιστεί σε σπουδαίες ομάδες της Ελλάδας, να πάρει μέρος σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου μάλιστα σκόραρε και ένα ιστορικό γκολ και να κάνει το πέρασμά του από ποδόσφαιρό μας αξέχαστο (και μαζί πολλούς να αναρωτιούνται τι παραπάνω θα είχε καταφέρει αν η ατυχία δεν χτυπούσε την πόρτα του)!
Στις 20 Ιουνίου 1972 γεννήθηκε ο Αλέξης Αλεξούδης, στη Φλώρινα, όπου και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία με τη φανέλα του Ερμή. Στη συνέχεια έπαιξε στον Ανταγόρα της Κω, στους ερασιτέχνες της Δόξας Δράμας, στην Ορεστιάδα και στον Πανελευσινιακό. Το 1990 έκανε το μεγάλο άλμα, καθώς μετακινήθηκε στον ΟΦΗ.
Στην Κρήτη είχε προπονητή τον εμβληματικό, Ευγένιο Γκέραρντ. Ο, κατά πολλούς, σπουδαιότερος τεχνικός στην ιστορία της κρητικής ομάδας σμίλεψε το ταλέντο του νεαρού, ο οποίος έκανε ένα θαυμάσιο επιθετικό δίδυμο με έναν άλλον νέο και φέρελπι, τότε, άσο, τον Νίκο Μαχλά, με αμφότερους, χάρη στις εμφανίσεις και τα γκολ τους, να κερδίζουν τη φήμη και να βοηθούν τους, ισχυρούς εκείνον τον καιρό, «μελανόλευκους» αποφασιστικά.
Ικανότατος σέντερ φορ, με τρομερά φυσικά προσόντα, ταχύτητα και δυνάμεις, πάθος, μεγάλη αλτικότητα και έφεση στο ψηλό παιχνίδι, όμορφη ντρίμπλα, δυνατό και ευθύβολο σουτ, πολύ καλές τοποθετήσεις, καλή μεταβίβαση, αντίληψη, ωραίες κινήσεις στο τερέν και που ήξερε να χρησιμοποιεί το σώμα του ώστε να κερδίσει το πλεονέκτημα έναντι του προσωπικού αντιπάλου του, ο Αλεξούδης έβαλε 18 γκολ σε 75 αναμετρήσεις πρωταθλήματος για τον ΟΦΗ έως το 1994, όταν έκανε το… ακόμη πιο μεγάλο άλμα στην καριέρα του, καθώς μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό!
Στο «τριφύλλι» ο Βορειοελλαδίτης γνώρισε και την όμορφη αλλά και την πιο σκληρή πλευρά του ποδοσφαίρου. Στα τέσσερα πρώτα του χρόνια στην ομάδα εμφανιζόταν ολοένα και καλύτερος, συμβάλλοντας με την παρουσία του στο γήπεδο και τα γκολ του στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων (1995, 1996) κι ενός Κυπέλλου Ελλάδας (1994), ενώ ήταν πολύτιμος και στη μεγάλη πορεία ως τους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ που πραγματοποίησαν οι «πράσινοι» τη σεζόν 1995/96.
Ήταν, μάλιστα, στη διάρκεια αυτής ακριβώς της πορείας, που πέτυχε ένα γκολ αλησμόνητο! Στις 25/11/1995, στον εντός έδρας αγώνα με τη δανέζικη Άαλμποργκ στο ΟΑΚΑ, άνοιξε το σκορ 28 δευτερόλεπτα και 46 δέκατα μετά το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή! Για αρκετό καιρό, το τέρμα του ήταν το πιο γρήγορο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης του πλανήτη (ενώ παραμένει μέχρι και σήμερα ανάμεσα στα πιο γρήγορα της ιστορίας του τουρνουά)!
Δυστυχώς, η περίοδος 1997/98 ήταν, ουσιαστικά, η τελευταία που ο Αλεξούδης δούλεψε όπως θα ήθελε. Το 1998/1999 τον «χτύπησαν» συνεχόμενοι τραυματισμοί και, όσο περνούσε ο καιρός, η κατάστασή του χειροτέρευε. Εκεί που πήγαινε να «απογειωθεί», αντιθέτως, «προσγειώθηκε» άσχημα. Συνώνυμο της ατυχίας, τ’ όνομά του…
Πρόλαβε, πάντως να σημειώσει 17 γκολ σε 77 συναντήσεις με τα χρώματα του Παναθηναϊκού στην Α’ Εθνική. Το καλοκαίρι του 2000 πήγε στον Εθνικό Αστέρα, ο οποίος τότε έπαιζε στη «μεγάλη» κατηγορία, προσπαθώντας να κάνει… restart στην καριέρα του. Το σώμα του, όμως, είχε άλλη γνώμη και οι τραυματισμοί του ήταν πολύ βαριοί για να τους ξεπεράσει. Έμεινε μόνο έξι μήνες στην Καισαριανή κι έπειτα γύρισε στον ΟΦΗ, όπου και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2001, νωρίς, στα 29 του και ασφαλώς άδοξα…
Όσο έπαιζε ακόμη στον ΟΦΗ ο Αλεξούδης χρίσθηκε για πρώτη φορά διεθνής, ενώ λόγω των εξαιρετικών εμφανίσεών του με τους «μελανόλευκους» συμπεριελήφθη στην αποστολή της Εθνικής Ελλάδας για το Μουντιάλ του 1994, που έγινε στις ΗΠΑ! Ήταν από τους «βενιαμίν» της «γαλανόλευκης» σε εκείνη τη διοργάνωση και μπορεί η πορεία της ελληνικής ομάδας στα αμερικανικά γήπεδα να μην ήταν η αναμενόμενη (κακές εμφανίσεις και τρεις ήττες σε ισάριθμα ματς στον όμιλο από Αργεντινή, Βουλγαρία και Νιγηρία, με δέκα γκολ παθητικό και κανένα ενεργητικό και φυσικά αποκλεισμός…) αλλά ο ίδιος θα έχει να θυμάται για πάντα ότι αγωνίστηκε στο τουρνουά – συγκεκριμένα, έλαβε μέρος στο δεύτερο, χρονικά, παιχνίδι της Ελλάδας, κόντρα στη Βουλγαρία.
Συνολικά, «έγραψε» τέσσερις συμμετοχές με την Εθνική μας, τις οποίες συνόδευσε με ένα γκολ, το οποίο σκόραρε στη νίκη με 5-1 επί της Σαουδικής Αραβίας στο ΟΑΚΑ σε φιλικό προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Υπήρξε διεθνής και με την Εθνική Ελπίδων.
Πηγή: Τρελό Ποδόσφαιρο
