Διαβάζω από καλούς συναδέλφους ότι το πλάνο που ξεκίνησε πέρυσι ο ΠΑΟΚ και επικοινώνησαν τόσο ο Ζοσέ Μπότε όσο και ο Ραζβάν Λουτσέσκου, με στόχο την περίφημη οικονομική αυτάρκεια, επί της ουσίας δεν αλλάζει. Απλώς οι έμπειροι ποδοσφαιριστές που έφυγαν (Ολιβέιρα, Κούρτιτς, Μπίσεσβαρ, Καντουρί) θα αντικατασταθούν από άλλους, επίσης έμπειρους, με την ελπίδα ότι οι καινούργιοι θα προσφέρουν περισσότερα από όσα έδωσαν την τελευταία χρονιά οι αποχωρήσαντες,
Ναι, κάπως έτσι είναι πράγματι. Αλλά δεν είναι κιόλας. Στα δικά μου μάτια, ο ΠΑΟΚ δεν συνεχίζει ακριβώς την λογική που ξεκίνησε πέρυσι. Αν την συνέχιζε, θα συνέχιζε και την ανανέωση. Θα έφερνε δηλαδή νεαρούς και εξελίξιμους παίκτες στην θέση των παλιών, κατεβάζοντας κι άλλο τον μέσο όρο ηλικίας της ενδεκάδας. Το περυσινό καλοκαίρι αποτέλεσε την αφετηρία της υλοποίησης ενός σχεδίου που όλοι γνώριζαν ότι θα χρειαζόταν υπομονή και στήριξη. Ενός σχεδίου, στα χαρτιά άκρως ποδοσφαιρικού και σύγχρονου, με μεγάλο ρίσκο για υψηλή ανταπόδοση.
Το σχέδιο δεν ήταν βάζουμε τρεις το πολύ τέσσερις νεαρούς στην ενδεκάδα και αυτούς μάλλον αναγκαστικά. Το σχέδιο ήταν βάζουμε τρεις – τέσσερις νεαρούς στην ενδεκάδα με στόχο αυτοί να γίνουν αργότερα πέντε – έξι ή και εφτά. Ώστε όταν έρθει η ώρα να πουληθούν κάποιο εξ αυτών η διαδικασία να έχει μπει σε ρυθμό και η αντικατάστασή τους να γίνεται με άλλους νεαρούς, σχεδόν αυτόματα. Ωραίο ακούγεται. Δύσκολα εφαρμόζεται. Ειδικά στην Ελλάδα όπου η υπομονή είναι άγνωστη λέξη.
Ο ΠΑΟΚ έκανε περισσότερα από τα άλλα μεγάλα ελληνικά κλαμπ προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση. Εντούτοις αγωνιστικά απέτυχε. Και απέτυχε, παρότι προς το τέλος της σεζόν, οι νεαροί με πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν μόλις τρεις: Κοτάρσκι, Κουλιεράκης, Κωνσταντέλιας. Ο Ντάντας είχε ρόλο επίσης, αλλά συμπληρωματικό. Και οι Λύρατζης, Τσαούσης, Φελίπε Σοάρες, μαζί με τους Ρικάρντο και Κουαλιάτα, για διαφορετικούς λόγους, δεν είχαν κανέναν. Θέλω να πω, παρότι αποδόθηκε στην απειρία της ομάδας η κατάρρευση στο φινάλε της σεζόν, στην πραγματικότητα ήταν οι έμπειροι που απογοήτευσαν.
Όπως προκύπτει από τους μεταγραφικούς στόχους που ακούγονται φέτος για τον ΠΑΟΚ, τα βασικά συμπεράσματα της τραυματικής περυσινής σεζόν υπήρξαν δύο:
- Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν σηκώνει περισσότερους νεαρούς αν θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό.
- Η εμπιστοσύνη στο «μάτι» του Ζοσέ Μπότο, μετά τις όχι ακριβώς επιτυχημένες μέχρι στιγμής επιλογές παικτών όπως ο Κουαλιάτα και ο Φελίπε, έχει για να το θέσω κομψά μειωθεί.
Το τρίτο συμπέρασμα που μεταξύ μας θα είχε γλιτώσει τον ΠΑΟΚ από κάμποσα εκατομμύρια είναι ότι το ταλέντο που αναζητά η ομάδα υπάρχει και περισσεύει στις ακαδημίες.
Άρα οι πειραματισμοί με ξένα πρότζεκτ τελείωσαν.
Βρίσκω τα παραπάνω λογικά.
Βρίσκω επίσης ότι το περυσινό πλάνο πήγε κουβά και τροποποιείται και δεν είναι κακό να το λέμε. Άλλωστε ορθώς τροποποιείται διότι ήταν ένα πλάνο το οποίο αγνοούσε το καλύτερο πράγμα που έχει φτιάξει ο Ιβάν Σαββίδης από όταν ήρθε στον ΠΑΟΚ: όλο το σύστημα των ακαδημιών.
Για αυτό και πιστεύω ακράδαντα ότι όποιος κι αν είναι ο αρχικός σχεδιασμός, όσοι έμπειροι κι αν αποκτηθούν, κατά τη διάρκεια της σεζόν οι Κωνσταντέλιας, Κουλιεράκης, Λύρατζης, Τσιγγάρας, Τζήμας, ίσως και οι Μιχαηλίδης, Τσαούσης και φυσικά ο Κοτάρσκι θα έχουν από πρωταγωνιστικό έως πολύ ενεργό ρόλο.
Αν έχουν ενεργό ρόλο σε ΠΑΟΚ ανταγωνιστικό μέχρι τέλους ή θα «καούν» σε ενδεχόμενη δεύτερη συνεχόμενη αποτυχημένη χρονιά, θα εξαρτηθεί και από αυτούς αλλά και από όσους έρθουν. Περισσότερα θα πούμε όταν πέσουν υπογραφές.
Πηγή: Sdna
