Του Κώστα Κεφαλογιάννη
ΠΑΟΚ στάθηκε όρθιος απέναντι στον σπουδαίο Άγιαξ, ο οποίος λίγους μήνες πριν κέρδισε στο Τορίνο, κέρδισε στο Λονδίνο και έκανε περίπατο στην Μαδρίτη. Οι πιθανότητες του για πρόκριση είναι λίγες αλλά υπαρκτές και θα τις διεκδικήσει όπως κάνει πάντα εκτός έδρας (συνήθως την πατάει στην Τούμπα). Η εικόνα του στο πρώτο ημίχρονο και από το 20ολεπτό μέχρι το 45ο, σκόρπισε δικαιολογημένα χαμόγελα και επιβεβαίωσε ότι ο «Δικέφαλος» είναι μια ποιοτική ομάδα, η οποία έχει αλλάξει επίπεδο και διαρκώς μεγαλώνει.
Αλλά εδώ που τα λέμε, αυτό το ξέραμε ήδη. Υπενθυμίζω αυτό που έγραψα και χθες: ο ΠΑΟΚ δεν αντιμετώπισε τον Άγιαξ ως ο δεύτερος του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως τις προηγούμενες φορές. Αλλά ως αήττητος πρωταθλητής.
Οπότε, δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και να χαιρόμαστε με τα κεκτημένα. Ναι, ο ΠΑΟΚ είναι μια πολύ καλή ομάδα για τα ελληνικά δεδομένα, που θα διεκδικήσει εκ νέου τα πάντα εντός συνόρων, ενώ θα ψάξει και την ευρωπαϊκή υπέρβαση. Το γνωρίζαμε και πριν το παιχνίδι με τον πρωταθλητή Ολλανδίας, δεν το μάθαμε τώρα.
Τι μάθαμε το βράδυ της Τρίτης; Όχι και πολλά. Δεν μάθαμε ας πούμε κάτι ιδιαίτερο για τον Άμπελ Φερέιρα, που ήταν ένα από τα πρόσωπα του ματς. Ο Πορτογάλος διάβασε καλά τον Άγιαξ και χτύπησε στις αδυναμίες του, όμως δεν μπορώ να πω ότι είδα κάποιες καταλυτικές αλλαγές στην περυσινή ομάδα. Πήγε λίγο ως πολύ με την πεπατημένη, πόνταρε στο δέσιμο και την ομοιογένεια των παικτών του, προσέθεσε τον βράχο Εσίτι (είχε καλές και κακές στιγμές), έβαλε αναγκαστικά ελλείψει άλλου τον Καντουρί στη φυσική του θέση και άφησε τα τρελόπαιδα να κάνουν την δουλειά που ξέρουν. Και ορθώς έπραξε.
Οι παρεμβάσεις του εντός του αγώνα, δεν θα έλεγα ότι ήταν απολύτως επιτυχημένες. Κυρίως η αλλαγή του Πέλκα, ο οποίος είχε δυνάμεις, σε μια χρονική στιγμή που ο «Μπίσε» είχε σκάσει και ήταν έτοιμος να βγει μόνος του, δεν βοήθησε για να πάρει ο ΠΑΟΚ μέτρα στο γήπεδο. Η αλλαγή συστήματος σε καθαρό 4-3-3 στο τελευταίο τέταρτο, επίσης δεν έδωσε κάτι στην ομάδα, ίσως μερικές επιπλέον ανάσες αλλά ήδη και ο Άγιαξ είχε κατεβάσει ρυθμούς.
Σε επίπεδο παικτών, υπήρξαν επίσης θετικά και αρνητικά συμπεράσματα. Είδαμε τον Δημήτρη Γιαννούλη να αποδεικνύει ότι είναι παίκτης για αυτό το επίπεδο – να κάτι που μάθαμε ενώ δεν το ξέραμε με σιγουριά. Ο Έλληνας μπακ, αντέδρασε άψογα μετά το αυτογκόλ του, δεν μάσησε, έδωσε ασίστ και κέρδισε πολλές μάχες απέναντι στον κορυφαίο του γηπέδου Ζιγιές, παρότι συνήθως τον έπαιζε μόνος του. Και αυτό ήταν γενικά από τα πιο ευχάριστα στοιχεία της βραδιάς.
Αντιθέτως, εξακολουθούμε να μην ξέρουμε αν ο Λέο Ζαμπά είναι παίκτης για αυτό το επίπεδο. Το ταλέντο το έχει, δεν συζητείται. Το παιδί είναι χαρισματικό. Ερωτηματικό παραμένει η νοοτροπία του. Την Τρίτη ξεχνιόταν συχνά και δεν έδινε μεγάλες βοήθειες αμυντικά, δεν είχε τις καλύτερες επιλογές στα τελειώματά του (εύκολες πάσες ή αχρείαστα σουτ) ενώ έβγαζε και μια στραβομάρα, γκρίνια, όταν δεν έπαιρνε τις πάσες που ήθελε. Οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή είναι ασφαλώς με το μέρος του, όμως θα χρειαστεί πολλή δουλειά και από τον Άμπελ Φερέιρα για να ευοδωθεί αυτή η προοπτική.
Ο Τσούμπα Άκπομ από την άλλη, αν συνεχίσει έτσι, θα πουληθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ και σύντομα.
Και κάτι τελευταίο που δεν μάθαμε, το ξέραμε, αλλά θέλω να το γράψω διότι του αξίζει: ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ, αυτή η τυπάρα, αν ήταν καλός αθλητής και έβγαζε 90ολεπτο σε υψηλούς ρυθμούς θα έπαιζε σε κορυφαίο ευρωπαϊκό κλαμπ!
Εν κατακλείδι: ο ΠΑΟΚ βελτιώνεται και βρίσκεται μια υπέρβαση ή μια καλή κλήρωση, μακριά από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Τίποτα καινούργιο μέχρι εδώ.
Αν υπάρχει κάτι πραγματικά νέο να γραφτεί, αυτό θα είναι μια επική πρόκριση την επόμενη εβδομάδα στο Άμστερνταμ.
Ειδάλλως, θα πάμε για Ομίλους Γιουρόπα Λιγκ και νέο νταμπλ, επαναλαμβάνοντας πόσο έχει αλλάξει επίπεδο ο ΠΑΟΚ.
Κανένα πρόβλημα, μια χαρά θα περάσουμε και φέτος.
Πηγή: Sport DNA
