Του Γιάννη Σερέτη
Πριν από τα τρία σερί ντέρμπι του ΠΑΟΚ λίγοι θεωρούσαν ότι θα νικήσει σε όλα. Κανένας δεν σκεφτόταν ότι θα τα χάσει όλα. Κι όμως, λίγο έλειψε να συμβεί κι αυτό, παρότι εμφανώς κατώτερος του αντιπάλου του ήταν μόνο χθες, εναντίον του Ολυμπιακού.
Ο ΠΑΟΚ δεν ανέλυσε σωστά τα μηνύματα που έπρεπε να πάρει από το ματς με την ΑΕΚ. Η ισοπαλία ενώ έπρεπε να αντιμετωπιστεί (εσωτερικά) ως ήττα, αντιμετωπίστηκε περισσότερο ως επιτυχία, πιθανώς λόγω και της εικόνας του στα τελευταία 25 λεπτά και της ισοφάρισης στο τέλος, αλλά και της πρωτιάς στη βαθμολογία. Προφανώς, δηλαδή απ’ όσα είδαμε στην αναμέτρηση με τον καλύτερο Ολυμπιακό από την εποχή Μαρτίνς, δεν αναλύθηκε με κριτική διάθεση ότι μέχρι τις αλλαγές του Αλμέιδα που δεν τον δικαίωσαν ούτε κατ’ ελάχιστον στο ντέρμπι των Δικεφάλων, ο ΠΑΟΚ είχε σοβαρό πρόβλημα. Δόθηκε πολύ μεγαλύτερη έκταση και σημασία στην απουσία του Κωνσταντέλια λες και έλειπε ο Μέσι και συνολικά η εμφάνιση της ομάδας μέχρι το 70′ του ντέρμπι με την ΑΕΚ πέρασε… μπάι. Πρώτος ήταν, πρώτος έμεινε, πάμε παρακάτω.
Στο ματς Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, το οποίο εύκολα θα μπορούσε να λήξει και 1-1, αλλά και 0-2, κάλυψε τα πάντα το rotation του Λουτσέσκου, το οποίο ερχόταν σε σύγκριση με τον «πλήρη» Παναθηναϊκό που αγωνίζεται ένα μήνα χωρίς τον βασικό σέντερ φορ του, στον οποίο στηρίζει από τον Σεπτέμβριο και έπειτα σχεδόν όλη την επιθετική λειτουργία του. Κάτι το rotation, κάτι ο Ντέλιας (ξανά), κάτι οι πτέρυγες στις οποίες πρέπει να παίζουν ο Ντεσπόντοφ με τον Αντρίγια για να είναι πιο αποδοτικοί, ξεπεράστηκε κι αυτό: τα κάλυψε όλα ο… Μπακασέτας. Θα έπρεπε να είχαν επισημανθεί οι μεγάλες αδυναμίες που έδειξε μεσοαμυντικά, αλλά και το πρόβλημά του στο τελείωμα των φάσεων, το οποίο του κόστισε πανάκριβα και στα τρία ντέρμπι. Βλέπετε, άλλο το βάρος ενός αγώνα με την Κηφισιά και τον Πανσερραϊκό, άλλο τα ντέρμπι. Κι όταν τα ντέρμπι έχουν «πρέπει» και είναι κατάμεστη και η Τούμπα, το βάρος μπορεί πλέον να μετριέται σε τόνους, όχι σε κιλά.
Ο ΠΑΟΚ δείχνει να παθαίνει… Παναθηναϊκό, ένα χρόνο μετά τον Παναθηναϊκό. Ξεκίνησε ως τέταρτος υποψήφιος, με ελάχιστες ελπίδες για τον τίτλο. Εγραψε ένα καταπληκτικό σερί, βρήκε χημεία και ταυτότητα, έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, βρέθηκε στην κορυφή, «κατσικώθηκε» στην κορυφή, κατέστη σοβαρός υποψήφιος για κούπα: όλα αυτά συνέβησαν πέρυσι στους Πράσινους. Επρεπε, όπως πέρυσι και ο Παναθηναϊκός, να κάνει τον Ιανουάριο τρεις μεταγραφές βασικών που θα τον ισχυροποιούσαν στο δεύτερο σκέλος της σεζόν με σούπερ επιβαρυμένο από «πρέπει» παιχνίδια σε τρεις διοργανώσεις (σέντερ φορ, στόπερ, δεξιό μπακ). Πήρε τελικά τον Γιόνι Οτο εναντίον του οποίου ο Ποντένσε έκανε χθες ένα από τα πιο φαντεζί πάρτι της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Οταν άρχισαν τα «πρέπει», άρχισαν και οι αποτυχίες. Αρχής γενομένης από το ντέρμπι με τον Αρη, όχι από το 1-1 με την ΑΕΚ! Κι αυτή η ήττα είχε περάσει… μπάι. Ως μη γενόμενη. Κι ας ήταν το μοναδικό ντέρμπι του ΠΑΟΚ σε διάστημα δυο μηνών…
Το θετικό για τον δικέφαλο συγκριτικά με τον περυσινό Παναθηναϊκό είναι ότι όλα αυτά του συνέβησαν σχετικά νωρίς. Τα λάθη του στη μεταγραφική περίοδο δεν μπορεί να τα διορθώσει πια. Θα ζήσει με τους Εκόνγκ, Κουλιεράκη, Κεντζιόρα, Μιχαηλίδη, με τους Σάστρε – Οτο, με τους Σαμάτα – Τόμας – Τζίμα. Ομως έχει χρόνο να συνέλθει! Οπως είχε συνέλθει πέρυσι ο Παναθηναϊκός μετά από τα σερί στραπάτσα του Ιανουαρίου, όταν είχε ξοδέψει πια το πλεονέκτημα που είχε αποκτήσει από τον εκκωφαντικό πρώτο του γύρο. Του έκανε κακό του ΠΑΟΚ ότι δεν είχε ούτε ένα ντέρμπι επί δύο μήνες πλην αυτού με τον Αρη. Χωρίς ευρωπαϊκές αναμετρήσεις, με αντίπαλο τον Πανσερραϊκό και το Βόλο στο Κύπελλο, δεν είχε τη δυνατότητα για τεστ εναντίον πολύ ανταγωνιστικών αντιπάλων. Οχι, δεν πίστεψε ότι έγινε… Ρεάλ, αλλά δεν δοκιμάστηκε σε must win παιχνίδια, μιας και αυτό με τον Αρη δεν είχε αντιμετωπιστεί ως τέτοιο από τον οργανισμό του Δικέφαλου. Κι έτσι, όταν ήρθαν σερί τα must win και τα «εξάποντα» ματς, το ένα έφερε το άλλο κι όλα μαζί την έξτρα πίεση…
Η ΑΕΚ, αφού κατάφερε λόγω των απωλειών όλων των υπόλοιπων, να μείνει κοντά στην κορυφή παρά τη φθορά των ευρωπαϊκών ματς και τους απίστευτους (με τον τρόπο που «χάθηκαν») οκτώ βαθμούς με Πανσερραϊκό (δις), Κηφισιά, Παναιτωλικό, ήταν και παραμένει το μεγάλο φαβορί. Και για τον ΠΑΟΚ – να είμαι ειλικρινής – μεγαλύτερος στόχος είναι o προημιτελικός του Conference League (και… βλέπουμε) παρά το πρωτάθλημα. Ισως, μάλιστα, να αποδειχθεί και πιο εφικτός, αν δεν είναι άτυχος στις κληρώσεις του.
Οσο για τον Ολυμπιακό; Καλύτερα η Μαρίνα Τσαλή και το Γραφείο Τύπου της ομάδας να μην μεταφράσει και να μην μεταφέρει ούτε λέξη στον Μεντιλίμπαρ και τους συνεργάτες του από τα διθυραμβικά που γράφονται και λέγονται από χθες. Φiλος του Βαλβέρδε είναι ο άνθρωπος, άρα σοβαρός. Αν προκριθεί επί της Φερεντσβάρος και πάρει το εφικτό 3/3 στην τελική ευθεία της regular season, θα τον δούμε στα play offs με άλλη δυναμική. Το πολύ θετικό πια είναι πως έτσι όπως έχει κυλήσει η σεζόν δεν έχει το βάρος του «πρέπει να το πάρω». Μπορεί να το διεκδικήσει, αλλά όπως ορθά ανέφερε και ο Μιχάλης Τσόχος, «το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό δεν πρέπει να είναι η διεκδίκηση του τίτλου».
Υ.Γ. Δυστυχώς οι «θεατρικές παραστάσεις» συνεχίζονται. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστής της αγωνιστικής ήταν ο Κουλιεράκης με δύο ωραία που έκανε εναντίον του Ολυμπιακού, αλλά και ο Καρλίτος με τον Αϊτόρ (όχι στη φάση των τελευταίων λεπτών) δεν πήγαν πίσω. Ας το ξανασκεφτούν οι παίκτες. Ας ξαναδούν τις φάσεις την επόμενη μέρα κι ας αναρωτηθούν…
Πηγή: Gazzetta
