Ξημέρωσε η πρώτη μέρα στη δουλειά, που ξέρει. Τι έχει, τι δεν έχει. Τι πρέπει να προπονήσει, με ποιο πρόγραμμα φορτίων να χειριστεί διαφορετικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, τι καλείται να δουλέψει σε ατού και σε ελλείμματα, πώς να μοιράσει ρόλους, ποιον βασικό τρόπο παιγνιδιού να αποκρυσταλλώσει, ενδεχομένως τι αλχημείες να επεξεργαστεί πρώτα στο μυαλό κι έπειτα στο προπονητήριο. Ως χθες, εν πολλοίς ο προπονητής δούλευε στον αέρα. Εφόσον έρθει αυτός, εάν φύγει εκείνος, αστερίσκοι και ξανά αστερίσκοι. Από σήμερα πλέον, δουλεύει πραγματικά. Δουλεύει, επάνω σε δεδομένα.
Το τέλος χρόνου, μόνο για ένα προπονητή στη Σούπερ Λιγκ ήταν “η χειρότερη”. Διότι επρόκειτο για…αληθινό τέλος χρόνου. Οχι των προσθαφαιρέσεων. Το τέλος, του δικού του χρόνου στην ομάδα. Ο κύριος Ράσταβατς, στην Τρίπολη. Ενα καλοκαίρι με καμιά εικοσιπενταριά προσθαφαιρέσεις και ένας Αύγουστος με τρεις αγωνιστικές, αρκούσαν στην ιδιοκτησία να αλλάξει γνώμη για ένα επαγγελματία που τον γνωρίζουν στο κλαμπ, δυόμισι συναπτά χρόνια παλαιότερα, και ένα ολόκληρο χρόνο το 2023-24, το όλον 136 ματς. Τράτζικ;
Μάλλον, κάτι περισσότερο. Εντελώς σουρεάλ, αν συνυπολογίσουμε πως στο κάδρο της διαδοχής εμφανίστηκε, ξεκούδουνα, ο Ρόμπι Κιν. Να εντυπωσιάστηκαν οι ιδιοκτήτες τον περασμένο Μάρτιο, Μακάμπι Τελ Αβίβ-Ολυμπιακός, από το 4-1 στον Πειραιά που στη ρεβάνς έγινε 1-6; Στη Μακάμπι σίγουρα, δεν φαίνεται να εντυπωσιάστηκαν. Εφέτος, ο προπονητής της Μακάμπι είναι άλλος. Ενας, καλή ώρα…σαν τον Ράσταβατς, Σέρβος. Φυσικά αν αυτό, από 4-1 σε 1-6, το πάθαινε η δική τους ομάδα, η ομάδα των ιδιοκτητών του Αστέρα, κατά πάσα βεβαιότητα ο προπονητής δεν θα ξημέρωνε στη θέση του.
Συνήθως, ο πρώτος στη χρονιά που κάνει αυτή την κίνηση με προπονητή είναι ο Αχιλλέας στον Βόλο. Εχασε την πρωτιά εφέτος, ίσως επειδή τώρα τρέχει με άλλα πράγματα, πολύ πιο σοβαρά (από το ποδόσφαιρο) για την ποιότητα ζωής στην πόλη και στην όλη περιοχή. Είναι πάντοτε δύσκολο ομολογουμένως, να καταλαβαίνει κανείς το μυαλό του ιδιοκτήτη. Στο μυαλό των ιδιοκτητών του Αστέρα, δεν αποκλείεται η νίκη επί του Παναθηναϊκού…να λογίζεται δική τους, ενώ η ήττα από τον Βόλο…του προπονητή, ποτέ δεν ξέρεις.
Αν κρίνουμε από το ότι οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες, πριν την πρώτη αγωνιστική καν, επικοινώνησαν την παιδαριώδη απειλή να μη κατεβεί η ομάδα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος επειδή δεν τους άρεσε ο διαιτητής, τότε καλύτερα ας περιμένουμε λίγο “τι θέλουν να μας πουν” και “πού θέλουν να καταλήξουν”. Ενα, είναι ήδη σίγουρο. Οταν κουραστούν, πολύ περισσότερο που η τοπική (αλλά και η ευρύτερη πελοποννησιακή) κοινωνία δεν ακολουθεί, νομοτελειακά ο Αστέρας θα γίνει μία Ξάνθη. Back to Β’ ΕΠΣ.
Επισημάναμε προ καιρού εδώ, πως ο Αύγουστος είναι η φωτογραφία που απεικονίζει τη στιγμή, και μόνον. Δεν είναι η φωτογραφία που προσφέρεται να την κάνεις projection για να συμπεράνεις τι μέλλει να φέρει η σεζόν. Βλέπεις τη φωτογραφία του Αυγούστου μερικούς μήνες μετά, συγκρίνεις, γελάς. Κοίτα πώς ήταν, κοίτα πώς είναι. Πρωταθλητής σχεδιασμού αδιαμφισβήτητος, δίχως var και photo-finish, ανακηρύσσεται ο ίδιος απερίγραπτος “ουραγός σχεδιασμού” παρελθόντων καλοκαιριών. Ο Ολυμπιακός. Ασκήθηκε κρυφά ο κύριος Μαρινάκης, στην αρετή της (αυτο)συγκράτησης;
Υπερίσχυσε, η επιρροή σκέψης του προπονητή και του αθλητικού διευθυντή; Το βέβαιον είναι ότι ο Ολυμπιακός μπαίνει στον Σεπτέμβριο με το πιο ισορροπημένο και αρμονικό ρόστερ. Δίχως τους τερματοφύλακες και τους μικρούς της U-19, είκοσι παίκτες για τις δέκα θέσεις. Οπως Ρεάλ ή Μπαρσελόνα, δηλαδή. Είκοσι και, ενόψει των κενών που εκάστοτε προκύπτουν, ανεβαίνουν από κάτω μικροί. Ολοι, για το κάθε παιγνίδι που έρχεται, ενεργοί και διαθέσιμοι. Με κίνητρο. Δεν περισσεύει “εκτός πλάνων”, για ελληνικό παιγνίδι ή για ευρωπαϊκό παιγνίδι, πρακτικά κανείς. Φύρα στην καθημερινότητα, μηδενική. Priceless.
Ο προπονητής στον Ολυμπιακό, το πράγμα δείχνει πως έκανε κάποιες δύσκολες (και σταράτες) κουβέντες “όταν έπρεπε” ώστε να μη χρειάζεται να τις κάνει τώρα. Η κατάληξη ήταν, την Τετάρτη τα μεσάνυχτα να είναι ο μοναδικός που δεν είχε καμία δυσκολία στη συμπλήρωση της ευρωπαϊκής λίστας. Και σε όλη την περίοδο μπροστά επίσης, δεν θα έχει καμία δυσκολία στη συμπλήρωση της λίστας τα Σαββατοκύριακα και τις Πέμπτες. Να σκεφτούμε, με πόσο πόνο ψυχής υποχρεώθηκε ο Λουτσέσκου να κόψει από την ευρωπαϊκή λίστα τον Μουργκ; Να σκεφτούμε τον…επιλοχία Αλμέιδα που τα Σαββατοκύριακα, σε μια ομάδα με έξι-επτά εξαροοκτάρια και έξι-επτά εξτρέμ, πρέπει να βγάζει τις υπηρεσίες έτσι, κέντημα σωστό, ώστε οι φαντάροι να τις βλέπουν και να μη γκρινιάζουν;
Ευτυχώς μιλάμε για επαγγελματίες, Λουτσέσκου ή Αλμέιδα, του λόγου και της τιμής. Ο,τι πουν στο γκρουπ, το τηρούν. Γιατί, αν απομονώσουμε τις “ιδανικές ενδεκάδες” των τεσσάρων διεκδικητών του τίτλου, και οι τέσσερις (πολύ) καλές είναι. Τον τίτλο όμως, τον κατακτούν τα γκρουπ. Η επιρροή της ποδοσφαιρικής σκέψης. Επιρροή ποδοσφαιρικής σκέψης σημαίνει, να το πούμε με ένα παράδειγμα, έχω αριστερούς μπακ Ορτέγα και Αποστολόπουλο…άρα δεν αγοράζω αριστερό μπακ, τελεία, είναι τόσο απλό. Εχω αριστερούς μπακ Χατζσαφί και Πήλιο…άρα δεν ξοδεύω το μισό καλοκαίρι σε δίλημμα να πάρω ή να μη πάρω αριστερό μπακ. Εχω δεξιούς μπακ Βαγιαννίδη και Κώτσιρα, άρα ποιος ο λόγος να πάω να πάρω και τον Μπάλντοκ;
Ο χρυσός κανόνας είναι, μη δημιουργείς ασκόπως φύρα. Ο Παναθηναϊκός έχει στο pay-roll πέντε σέντερ-μπακ, ποδοσφαιρικά είναι σαν να έχει δυόμισι, κι ο Ουίλιαν Αράο που δεν είναι σέντερ-μπακ…δεν θα τη γλιτώσει, από το να παίξει κάποιες φορές σέντερ-μπακ, ούτε εφέτος! Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή είναι πρώτος στη Σούπερ Λιγκ σε αθροιστική (όχι σε μέση) market value, επειδή στο ρόστερ σωρεύεται και κάμποση φύρα που προσμετράται στο να βγει το σύνολο. Για να φτάσει ο Παναθηναϊκός στο σημείο ισορροπίας και αρμονίας του Ολυμπιακού, εκτιμά κανείς ότι θα του πάρει ακόμη κανα-δυο παράθυρα αγοραπωλησιών.
Αυτό το -5 που προέκυψε στη “φωτογραφία του Αυγούστου” έδειξε, και δίδαξε, στον Παναθηναϊκό πράγματα που αλλού και αλλιώς, στην προετοιμασία, στην προπόνηση, στο φιλικό, ως και σε ένα ευρωπαϊκό γήπεδο, δεν τα βλέπεις. Είναι θεωρώ, μια ευεργεσία το -5. Το οποίο, για να είμαστε ρεαλιστές, βάσει εικόνας και πλοκής αγώνων φυσιολογικά θα ήταν -8. Με μια ωραιότατη ισοπαλία του Λεβαδειακού και με μία νορμάλ νίκη της Καλλιθέας.
Μιλώντας για την ανακούφιση του προπονητή. Αν ρωτήσουμε τον Ραζβάν, τέλος χρόνου και -1 σέντερ-μπακ ή περιθώριο χρόνου για μία (βεβιασμένη, εκ των πραγμάτων) προσθήκη σέντερ-μπακ που μάλιστα θα πιάσει κι άλλον χώρο στη στριμωγμένη λίστα, τι φανταζόμαστε πως θα μας πει; Να επιστήσω την προσοχή ότι, ναι, ο προπονητής του ΠΑΟΚ ξέμεινε με τρεις σέντερ-μπακ για οκτώ απαιτητικά ευρω-ματς, αλλ’ επιπλέον, εξαιτίας των κανόνων UEFA, ξέμεινε και με τρεις μπακ γι’ αυτά τα οκτώ απαιτητικά ευρω-ματς.
Στην πραγματικότητα, αναγκάστηκε να “απεμπολήσει” μπακ. Ο Λουτσέσκου, ο άνθρωπος που πήρε τον Κεντζόρα αναπληρωματικό δεξιό μπακ και τον έκανε βασικό δεξιό στόπερ, αξίζει την πίστη ότι θα βρει την άκρη. Κάπως! Είναι η δουλειά του, άλλωστε. Η δουλειά που αρχίζει, σήμερα. Οπως λέει κι ο Πεπ, η δική μου δουλειά είναι τα 70 από τα 100 μέτρα του γηπέδου. Τα τελευταία 30, είναι δουλειά του προέδρου. Με όλη τη συζήτηση για τους μπακ και τους σέντερ-μπακ δε, ενδεχομένως διαφεύγει ότι κεντρικό στοίχημα δεν παύει να είναι τα τελευταία 30 μέτρα. Εδώ η κατά Πεπ “δουλειά του προέδρου” στον ΠΑΟΚ είναι ο Τσάλοφ και ο Τισουντάλι. Διότι στο…κανονικό ποδόσφαιρο δεν σκοράρουν, και οι σέντερ-φορ. Σκοράρουν στο ορθόδοξο ποδόσφαιρο, πρώτα οι σέντερ-φορ και μετά όλοι οι άλλοι.
Ο Τσάλοφ κι ο Τισουντάλι λοιπόν, αναμενόμενα είναι ψάρια που ψάχνονται στα καινούργια νερά. Η δουλειά του προπονητή στον χρόνο, κάτι που τώρα αναπόφευκτα εκκρεμεί, είναι να επιφέρει και να επιτύχει τον συγχρονισμό των σέντερ-φορ με όσους κινούνται πίσω τους. Σε συνθήκη συγχρονισμού, οι αριθμοί καριέρας (και του ενός και του άλλου) επιβεβαιώνουν ότι “το έχουν”. Είναι αριθμοί, απίθανα παραπλήσιοι. Σχεδόν, ολόιδιοι. Ενα γκολ ή μία ασίστ, ανά δύο παιγνίδια. Τέτοιους αριθμούς βέβαια, παρεμφερείς για την ακρίβεια, ένα γκολ ή μία ασίστ ανά δυόμισι παιγνίδια, έφερε στον ερχομό του και ο Σαμάτα. Ο συγχρονισμός δεν επιτεύχθηκε, ποτέ.
Πηγή: Sdna
