Επιλογή Σελίδας

Του Βασίλη Σαμπράκου

Το μεγάλο προφανές όφελος είναι το αυτονόητο – δηλαδή η πρόκριση στην ημιτελική φάση του κυπέλλου. Το δεύτερο μεγαλύτερο όφελος είναι αυτό με το ονοματεπώνυμο “Χρήστος Μουζακίτης”, διότι ο Ολυμπιακός έχει πλέον στο ρόστερ του ακόμη έναν με την πίστη και την χαρακτήρα ενός game changer. Διότι οκ, όταν το κάνεις στην Λιβαδειά μπορεί να μοιάζει “απλό”, αλλά όταν το κάνεις στην τελευταία φάση ενός αγώνα νοκ άουτ με τον Παναθηναϊκό, αλλάζεις πίστα και ουδείς το αμφισβητεί διότι αυτό το γκολ συνοδεύεται από εμφάνιση game changer και έρχεται σε συνέχεια πολλών δειγμάτων της ποιότητας και της ετοιμότητας ενός ποδοσφαιριστή για να κάνει την διαφορά στον Ολυμπιακό.

Ο Ολυμπιακός γίνεται ήδη καλύτερος συγκριτικά με πριν

Και κάπου εδώ, στη συνέχεια αυτού του συλλογισμού κρύβεται το τρίτο μεγαλύτερο όφελος για τον Ολυμπιακό από την βραδιά της ρεβάνς με τον Παναθηναϊκό: σε αυτό το ματς είδε την πρώτη εικόνα που του δείχνει, ή καλύτερα του υπενθυμίζει τι προσθέτει στο παιχνίδι του ο Αντρέ Ορτα. Μετά και από αυτό που είδε ο Ολυμπιακός, δεν χρειάζεται να περιμένει να δει πώς θα “κουμπώσει” και θα ρολάρει ο Λουίς Πάλμα για να απαντήσει στον εαυτό του στην ερώτηση αν μπορεί ή όχι να είναι καλύτερος στο υπόλοιπο της σεζόν. Έδειξε στον εαυτό του ότι μπορεί να είναι.

Τι του έλειπε του Ολυμπιακού μέχρι εδώ; Η παραπάνω ποιότητα στην επιθετική ανάπτυξη και ειδικά απέναντι σε κλειστές άμυνες. Το βράδυ της Τετάρτης ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ είδε καθαρά πόσο “γλυκαίνει” την ανάπτυξη του Ολυμπιακού ο Ορτα. Κάνει καλύτερη τη ροή του passing game, βοηθά τον Ολυμπιακό να γίνει πιο κινητικός, να αναπτυχθεί κάθετα, είναι απειλητικός για την εστία, έχει την ικανότητα να σημαδέψει με ακρίβεια στις σέντρες – άρα ο Πορτογάλος προφανώς παραμένει ικανός να βελτιώσει την ποιότητα της κυκλοφορίας της μπάλας που κάνει ο Ολυμπιακός στα τελευταία μέτρα του τερέν αλλά και να τον βοηθήσει να δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες.

Ο Ολυμπιακός έχει ήδη προσθέσει ακόμη έναν απειλητικό για την αντίπαλη εστία ποδοσφαιριστή, τον Χρήστο Μουζακίτη. Κάποιον ο οποίος στην διάρκεια των τελευταίων 9 αγώνων απειλεί με συνέπεια την αντίπαλη εστία (15 σουτ σε 9 ματς, “έβγαλε” χωρίς σουτ μόνο το ματς με τον Ατρόμητο στο οποίο έπαιξε 22’ λεπτά). Άρα, δεδομένου ότι στο γκολ έχει “προστεθεί” και ο Κωστούλας, ο Μεντιλίμπαρ έχει σήμερα περισσότερους ποδοσφαιριστές από τους οποίους περιμένει ουσία στην ολοκλήρωση των επιθετικών προσπαθειών συγκριτικά με αυτούς που “έβλεπε” μπροστά του πριν από 2-3 μήνες. Εάν “μπει” γρήγορα και ο Πάλμα, θα συζητάμε για μια αναβάθμιση του παιχνιδιού που θα μοιάζει με την αντίστοιχη μετά τις περσινές χειμερινές μεταγραφές.

Είναι λογικό να απαιτεί ο Ολυμπιακός από τον Μουζακίτη να κρατήσει τον εαυτό του σε αυτό το επίπεδο μέχρι τη λήξη της σεζόν, δεδομένου ότι πρόκειται για την πρώτη του σεζόν με τους “μεγάλους”; Ναι, δεδομένου ότι έχουμε πίσω μας ένα δείγμα 20 αγώνων, το οποίο είναι παραπάνω από αρκετό για να απαντήσει σχετικά με το αν αυτός ο ποδοσφαιριστής είναι αρκετά ώριμος για να διαχειρίζεται τις δυνάμεις, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Ναι, συζητάμε για έναν 18χρονο άντρα που είναι ακόμη υπό ανάπτυξη, αλλά η νοοτροπία που δείχνει στα παιχνίδια και την καθημερινότητά του δεν σε αφήνουν να αμφιβάλεις ότι μπορεί να ολοκληρώσει τη σεζόν όσο θεαματικά την έχει τρέξει μέχρι εδώ. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να απαιτεί από αυτό το παιδί να βάζει γκολ σε κάθε παιχνίδι. Μπορεί όμως να περιμένει την ποιότητα στην απόδοσή του – αυτή την ποιότητα που έχει πολλάκις και μάλιστα σε μεγάλα ματς αποδειχθεί

Πηγή: Gazzetta