Του Χρήστου ΣωτηρακόπουλουΟ ίδιος ο Δημήτρης Μελισσανίδης, εμφανώς συγκινημένος και αυτό ήταν πολύ λογικό, μίλησε για την επόμενη μέρα και είπε ότι είχε προτάσεις και από αμερικανικά funds. Ωστόσο, είπε πως δεν ήθελε να μπλέξει η ομάδα με κόσμο που δεν θα τον ήξερε ο ίδιος, αλλά και οι οπαδοί.
Το φοβερό της ιστορίας είναι πως η ίδια η ΑΕΚ, ήταν μία από τις ομάδες που ανήκαν σε multi club ownership, όταν ο Τροχανάς έκανε τη συμφωνία με την ENIC το 1997. Η εταιρεία του Τζόσεφ Λιούις, που είχε τον σημερινό ισχυρό άντρα της Τότεναμ, Ντάνιελ Λίβι, ως τον άνθρωπο που έπαιρνε τια απόφασεις και για την «Ένωση». Η ENIC είχε τότε την Γκλάσγκοου Ρέιντζερς, τη Σλάβια Πράγας, τη Βιτσέντζα και την ΑΕΚ και μάλιστα, οι δύο από τις τέσσερις την σεζόν 1997-98, είχαν φτάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Να θυμίσω πως η ΑΕΚ τότε αποκλείστηκε από την Λοκομοτίβ Μόσχας με δραματικό τρόπο και η Βιτσέντζα από την Τσέλσι. Όμως, ήταν μία αφορμή για να γίνει μία κόντρα εκείνη την εποχή της UEFA με την ENIC, που λύθηκε στα δικαστήρια το 1999 και νικήτρια ήταν η ευρωπαϊκή ομοσπονδία.
Η επέκταση του Champions League, με ταυτόχρονη κατάργηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, έστελνε το πρόβλημα του να παίζουν στην ίδια διοργάνωση ομάδες με κοινή ιδιοκτησία και έτσι, η ENIC που στο ενδιάμεσο είχε προχωρήσει στην αγορά της Τότεναμ, ξεκίνησε να ξεφορτώνεται τις υπόλοιπες ομαδες! Η NETMED τότε, αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών στην ΑΕΚ, αλλά κράτησε ένα μερίδιο η ENIC, έως την ένταξη του συλλόγου στο άρθρο 44 το 2004, με τη διοίκηση υπό τον Ντέμη Νικολαΐδη.
Όπως μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει, εκείνη η εμπειρία της συνύπαρξης του συλλόγου με την ENIC, έχει αφήσει τραύματα στην ψυχή των οπαδών της ΑΕΚ. Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να ψέξει τον Δημήτρη Μελισσανίδη, γιατί δεν επέλεξε την όποια πιθανή πρόταση ξένου fund, αλλά έναν Έλληνα έπιχειρηματία για να δώσει την ομάδα.
Τα χρόνια έχουν περάσει και η πρώτη ενασχόληση του Δημήτρη Μελισσανίδη με το ποδόσφαιρο ανάγεται στην δεκαετία του ’80. Σωστά είπε, πως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα της αποχώρησης. Το 2013, όταν ανέλαβε την ΑΕΚ στην χειρότερη στιγμή της ιστορίας της, έχοντας πέσει στην τρίτη κατηγορία, υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει δυνατή. Το κατάφερε. Πως θα μπει στο γήπεδο της. Επίσης το έκανε. Μερικές φορές, περισσότερο και από την κατάκτηση κάποιου τίτλου, η δημιουργία ενός γηπέδου είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο για τις επόμενες γενιές που ακολουθούν. Και η δημιουργία αυτού του σταδίου, θα είναι πάντα συνδεδεμένη με το όνομα του Δημήτρη Μελισσανίδη.
Κάποτε είχε γίνει με τον Τσάκναντι, αργότερα με τον Στάνκοβιτς και πολύ αργότερα, στον υπέρτατο βαθμό, με τον Μπάγεβιτς. Και ο Αλμέιδα έγινε ήρωας, αλλά είναι και ο πρώτος που πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να αναρωτηθεί, πόσο έφταιγε για το πρωτάθλημα που χάθηκε από λεπτομέρειες! Ο Αργεντινός σωστά αποθεώθηκε πέρσι, αλλά πρέπει να επικριθεί αντιστοίχως εφέτος, κάτι στο οποίο ο ιδιος ο οργανισμός της ομάδας, έχει μία… αλλεργία να το κάνει!
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ήταν ολοφάνερο πως εδώ και κάποιους μήνες είχε μπει σε μία τροχιά αποχωρήσεως και γι’ αυτό πιθανώς δεν κυνήγησε με ζήλο, το να διατηρήσει η ΑΕΚ τον έλεγχο της ΕΠΟ, αν και δεν φάνηκε να έχει κάποια μεγάλη αβάντα από αυτό! Είναι γεγονός, επίσης, πως στις τελευταίες δύο σεζόν είδαμε εξαιρετικά και ανταγωνιστικά πρωταθλήματα.
Φεύγει πετυχημένος ο Μελισσανίδης; Η άποψή μου είναι πως ναι, ξεκάθαρα πετυχημένος και έχοντας όλο αυτό το κομμάτι της τελευταίας δεκαετίας, κάνει πραγματικότητα αυτά που υποσχέθηκε με κυριότερο πράγμα -θα το ξαναπώ- το γήπεδο. Συνολικά, με την πρώτη του θητεία μαζί, αφήνει στον σύλλογο και μία παρακαταθήκη τίτλων. Μπορούσε να κάνει περισσότερα; Η άποψή μου ξεκάθαρα πάλι είναι πως ναι, γιατί και ποδόσφαιρο ήξερε να δει και να κρίνει, συνεπώς είχε την δυνατότητα να ρίξει, ειδικά στο δεύτερο πέρασμά του, περισσότερα χρήματα, κυνηγώντας και μεγαλύτερα οράματα. Μετά τον Λουκά Μπάρλο, πάντως, χωρίς καμία σκέψη, είναι ο πιο πετυχημένος πρόεδρος στην ιστορία της ΑΕΚ.
Από την εποχή της πώλησης της ΠΑΕ ΑΕΚ από τον Λουκά Μπάρλο στον Αντρέα Ζαφειρόπουλο, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, ξεκίνησε αυτή η σκυταλοδρομία αλλαγής ιδιοκτησίας στην «Ένωση». Κάποιες αλλαγές ήταν πετυχημένες, κάποιες εντελώς άστοχες. Η αγωνία των φίλων της ΑΕΚ θα έχει να κάνει, όπως κάθε οπαδού που βλέπει νέο ιδιοκτήτη, από το τι χρήματα θα… πέσουν πάνω στην ομάδα, για ενίσχυση του ρόστερ!
Αυτός είναι ένας βασικός κανόνας, που δεν αλλάζει ποτέ, σε κανένα σημείο του πλανήτη, για κάθε νέα διοίκηση, για κάθε οπαδό!
