Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής, μισό αιώνα μπροστά από την εποχή του, και τον Κόλιν Μπελ νομίζω ότι τον αγαπήσαμε όλοι μία εποχή που το αγγλικό ποδόσφαιρο, μέσω της τηλεόρασης της ΕΡΤ τα χρόνια που τα ματς δεν είχαν χρώμα έμπαινε κάθε Σάββατο στα σπίτια μας!
Τον άσο της Μάντσεστερ Σίτι τον λάτρευε ο Γιάννης Διακογιάννης και δεν έχανε ευκαιρία κάθε φορά που εκείνες οι μαγνητοσκοπημένες μεταδόσεις περιείχαν τον Κόλιν Μπελ να μας εξηγεί πόσο διαφορετικός ήταν σε σύγκριση με πολλούς άλλους της εποχής του παίζοντας από τη μία περιοχή στην άλλη, πότε αμυνόμενος και πότε επιτιθέμενος!
Ήταν για τη δεκαετία του ’70 ο ορισμός του box to box μέσου όπως τον συνηθίσαμε από το 1990 και μετά και πολύ δε περισσότερο στον 21ο αιώνα. Ήταν ένας… Ντε Μπρόινε πολύ πριν την εποχή του Βέλγου αφού έκανε μέσα στο γήπεδο πολλές φορές και το γκολ και την ασίστ, ενώ βρισκόταν σχεδόν παντού.
Τα ξανθά μαλλιά του τον έκαναν να ξεχωρίζει.
Τον απέκτησε η Μάντσεστερ Σίτι το 1966 πληρώνοντας για την εποχή καλα λεφτά, 40.000 λιρες από την Μπέρι. Ο τότε τεχνικός των cityzens Τζο Μέρσερ πίστευε πολύ στις δυνατότητές του και η φανέλα με το νούμερο οκτώ έγινε κτήμα του.
Έπαιξε μέχρι το 1979 στην Μάντσεστερ Σίτι και ξεπέρασε τις 500 συμμετοχές σκοράροντας 150 τέρματα, ένα αριθμό πολύ μεγάλο για το πόσο συχνά πετύχαιναν γκολ τα χαφ στη δεκαετία του ’70.
Εκείνη την εποχή δεν είχε αρχίσει ακόμα η τρέλα με τα στατιστικά οπότε καταγεγραμμένες ασίστ δεν υπάρχουν. Ωστόσο δεν χρειάζεται κάποιος να δει πολλά στιγμιότυπα ή ολόκληρους αγώνες της Σίτι και της εθνικής Αγγλίας από τότε για να καταλάβει πως και την δημιουργία την είχε στο αίμα του!
Μία σεζόν, εκείνη που η Σίτι πήρε το τελευταίο της πρωτάθλημα μέχρι την άφιξη των Αράβων, το 1967 – 68 ο Κόλιν Μπελ δημιούργησε σχεδόν το ένα τρίτο των γκολ της ομαδας του αν καποιος διαβάσει προσεκτικά τον Τύπο της εποχής.
Στην εθνική ομάδα παρουσιάστηκε 49 φορές και θα είχε παίξει πολύ περισσότερες αν δεν τραυματιζόταν πάρα πολύ σοβαρά το 1976, σε ένα ματς θριάμβου για την Μάντσεστερ Σίτι όπου διέλυσε με 4-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Λιγκ Καπ και μετά το κατέκτησε με 2-1 επί της Νιούκαστλ στον τελικό.
Ο Μπελ από εκείνο τον τραυματισμό ουσιαστικά δεν συνήλθε ποτέ και έμεινε πάνω από δέκα μήνες εκτός γηπέδων, το 1976 – 77 όπου οι «πολίτες» διεκδίκησαν το πρωτάθλημα στα ίσια χάνοντάς το για ένα βαθμό από την Λίβερπουλ.
Ήταν μία σεζόν που εκτός του τίτλου η Λίβερπουλ κατέκτησε και το πρώτο κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης της ιστορίας της!
Πολλοί λένε πως εάν διέθετε τον Μπελ έστω και στη μισή σεζόν, η Σίτι θα μπορούσε να είχε κατακτήσει αυτή το πρωτάθλημα!
Το 2004 με τη Μάντσεστερ Σίτι να έχει μπει στο καινούργιο της γήπεδο, ο κόσμος ψήφισε για τον Κόλιν Μπελ πως θα εδικαιούτο μια εξέδρα να φέρει το όνομά του!
Είναι μία τεράστια τιμή που του έκανε ο κόσμος και έτσι στο Etihad το Colin Bell Stand για πάντα θα θυμίζει πως αυτός υπήρξε ο μεγαλύτερος Άγγλος ποδοσφαιριστής που φόρεσε την φανέλα της ομάδας!
Φεύγοντας από αυτόν τον μάταιο κόσμο σε ηλικία μόλις 74 ετών, ο Μπελ άφησε ως παρακαταθήκη εκείνες τις υπέροχες μέρες της δεκαετίας του ’60 και του ’70 για τον σύλλογο, τότε που σε ένα διάστημα πέντε ετών η Σίτι κατέκτησε το πρωτάθλημα, το κυπέλλο Αγγλίας, το Λιγκ Καπ καθως και τον μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας της, το κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης.
Ήταν ένα ματς όπου ο ίδιος υπήρξε συγκλονιστικός, στη Βιέννη το 1970 απέναντι στην πολωνική Γκόρνικ (2-1). Σε μια βραδιά που έλειπε ο Διόσκουρός του στα χαφ, ο Μάικ Σάμερμπι, ο Κολιν Μπελ έκανε ένα πολύ μεγάλο ματς και κάλυψε το κενό και για τους δύο!
Η εικόνα του να σκοράρει, να σηκώνει το δεξί χέρι και χαλαρά να πανηγυρίζει θα μείνει πάντα στο μυαλό όσων αγάπησαν το αγγλικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ’70!
Πηγή: England 365
