Του Δημοσθένη Γεωργακόπουλου
Τον Ραζβάν Λουτσέσκου είτε τον λατρεύεις, είτε τον… μισείς. Μέση οδός δεν υπάρχει, όμως όποια άποψη κι αν έχει ο καθένας για το Ρουμάνο τεχνικό δε γίνεται να μην τον παραδέχεται προπονητικά. Με τα καλά του και με τα κακά του, ο ίδιος είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής του ΠΑΟΚ (και) φέτος. Το δικό του πνεύμα νικητή έχει μπει στο DNA των παικτών, οι οποίοι παίζουν (και) για τον προπονητή τους. Ναι, το πλάνο του τεχνικού τους το τηρούν και οι παίκτες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, όμως αυτοί του ΠΑΟΚ δε μένουν μόνο σε αυτό. Οι Θεσσαλονικείς πέφτουν στα… χαρακώματα για τον προπονητή τους, είναι ικανοί να «πεθάνουν» για εκείνον στον αγωνιστικό χώρο. Και αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με τακτικές, ούτε με αγωνιστικότητα, αλλά με την έμπνευση που μεταδίδει ο Λουτσέσκου στους παίκτες του. Σαν καθηγητής στους μαθητές του.
Μεγαλύτερο παράδειγμα από τον Γιάννη Κωνσταντέλια δεν υπάρχει. Ηλικιακά θα μπορούσαν να είναι πατέρας-γιος, αν και κάπως έτσι είναι η ποδοσφαιρική τους σχέση. Πραγματικός μέντορας είναι ο Λουτσέσκου για τον 20χρονο άσο, ο οποίος τον ακούει πιστά. Θυμηθείτε πως τον εμψύχωνε ο προπονητής του πριν τον βάλει ως αλλαγή στο Καραϊσκάκη και τι έκανε μετά ο μικρός. Ως αλλαγή μπήκε και στο Deutsche Bank Park και από δική του ενέργεια ξεκίνησε το γκολ του Ζίβκοβιτς. Στα δύο πιο δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια της φετινής σεζόν, ο «Ντέλιας» έμεινε στον πάγκο από τον Λουτσέσκου. Μήπως δυσανασχέτησε, γνωρίζοντας ότι είναι το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου και η θέση του είναι στο χορτάρι; Κάθε άλλο. Μπήκε μέσα και έκανε τη διαφορά. Αυτό έχει «χτίσει» ο Ρουμάνος τεχνικός στην Τούμπα. Και αυτή η σχέση με τους παίκτες του αποτελεί μεγαλύτερη νίκη και από αυτή που πέτυχε στη Φρανκφούρτη.
Στη Γερμανία, ο ΠΑΟΚ έβγαλε μια αγωνιστική ταυτότητα από ατσάλι και στο τέλος βγήκε θριαμβευτής. Σίγουρα είχε με το μέρος του και την τύχη, η οποία πάντα χρειάζεται και πάντα τη θέλεις μαζί σου. Κυρίως, όμως, θέλει ικανότητα. Γιατί μόνο με τύχη δε θα ήταν αήττητος σε έντεκα παιχνίδια φέτος στην Ευρώπη ο ΠΑΟΚ. Συνεχίζοντας για το δωδέκατο και ποιος ξέρει που θα σταματήσει. Αλήθεια, θυμάστε άλλη ελληνική ομάδα που να κάνει «τουρισμό» στο τελευταίο ματς των ομίλων, έχοντας κατακτήσει νωρίτερα και μαθηματικά την πρώτη θέση; Εγώ μόνο μία θυμάμαι, τον Παναθηναϊκό του Κυράστα, τη σεζόν 2001-02 στο Champions League, που πήγε για… διακοπές στη Μαγιόρκα.
Τη δική τους ταυτότητα – ως γνωστόν – έχουν δώσει σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και ο Ματίας Αλμέιδα, αντίστοιχα. Πέρα από το αγωνιστικό στυλ, οι δύο ομάδες δεν παρατάνε ποτέ τα παιχνίδια τους, όποια δυσκολία κι αν τους έχει παρουσιαστεί νωρίτερα. Ξέρετε πόσες φορές φέτος ο Παναθηναϊκός έμεινε πίσω με δύο γκολ διαφορά και πάνω στην Ευρώπη; Τρεις. Ξέρετε σε πόσες από αυτές επέστρεψε στο ματς; Ξανά τρεις. Στη Μασσαλία, στην Μπράγκα και στη Βιγιαρεάλ. Την ώρα που οι περισσότερες ομάδες θα τα παρατούσαν, οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς συνέχισαν να κάνουν το παιχνίδι τους και… όπου βγάλει. Όπως χθες, που για λίγο δεν κατάφεραν να το γυρίσουν.
Ομοίως και αυτοί του Ματίας Αλμέιδα. Τι κι αν βρέθηκαν με αριθμητικό μειονέκτημα για μία ακόμη φορά. Συνέχισαν να κάνουν το παιχνίδι τους και οι δέκα να τρέχουν για… έντεκα. Ο προπονητής της Μπράιτον δήλωσε πως η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο ήταν η ΑΕΚ και όχι η δική του, παρά το γεγονός ότι νίκησε με 1-0. Απλά να θυμίσω πως η Ένωση με δέκα παίκτες πέρσι κατέκτησε το κύπελλο, ενώ φέτος έκανε την ανατροπή στο Βόλο. Και επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, Γιοβανοβιτς και Αλμέιδα έχουν μεταλαμπαδεύσει στους παίκτες τους αυτό το… refuse to lose. Είτε είναι πίσω στο σκορ, είτε παίζουν με παίκτη λιγότερο.
Μια επαναλαμβανόμενη «σύμπτωση» υπάρχει και στον Ολυμπιακό, αλλά με αρνητικό πρόσημο. Και αφορά κυρίως τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Πολλοί κάνουν λόγο για το σχηματισμό του 4-3-3 που δεν «κουμπώνει» και ότι η ομάδα έπρεπε να κατέβει με τρία στόπερ στη Γερμανία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν ευθύνεται το σύστημα στον αγωνιστικό χώρο για τη βαριά ήττα με 5-0 από τη Φράιμπουργκ. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και δεν αφορά τις προπονητικές του ικανότητες. Ο Ισπανός δεν είναι κακός προπονητής, όμως ενδεχομένως να μην ταιριάζει σε αυτό το περιβάλλον. Πιστεύω ότι δεν εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του και αυτό αποτυπώνεται στον αγωνιστικό χώρο. Ο έλεγχος στο μυαλό δείχνει να έχει χαθεί και θεωρώ πως είναι θέμα χρόνου το διαζύγιό του με τους «ερυθρόλευκους». Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, η ομάδα δέχθηκε τέσσερα γκολ από τον ΠΑΟΚ και πέντε από τη Φράιμπουργκ. Και τέτοια σκορ (με τέτοιες εμφανίσεις) δε συγχωρούνται εύκολα στον Πειραιά.
