Του Γιάννη Φιλέρη
Όπως και να’ χει η νίκη μέσα στη Βαρκελώνη είναι για τον Ολυμπιακό σπουδαία. Την πέτυχε σε ένα γήπεδο που δεν τα καταφέρνει συχνά (ήταν μόλις η 4η σε 13 παιχνίδια συνολικά από το 2002 και μετά), υποχρεώνοντας μάλιστα την Μπαρτσελόνα σε διπλό κάζο. Πρώτη εντός έδρας ήττα για φέτος, σχεδόν με κατοστάρα, την ώρα που το παθητικό των Καταλανών ήταν μέχρι το τζάμπολ, κάτω από τους εβδομήντα πόντους. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας (παρεμπιπτόντως νίκησε για πρώτη φορά την Μπάρτσα, μετά την αποχώρησή του το καλοκαίρι του 2017) είχε προειδοποιήσει: “Πλήρεις θα παίξουμε σε υψηλό επίπεδο”.
Καθώς οι απόντες γύρισαν κανονικά και κυρίως … προπονήθηκαν, ο Ολυμπιακός ένιωσε να ξαναγίνεται η ομάδα με τις πολλές λύσεις και κυρίως το παιχνίδι που έχει στο μυαλό ο προπονητής της. Με αδιάκοπο κυνηγητό στην άμυνα και διαρκή κίνηση στην επίθεση, με την μπάλα να αλλάζει χέρια γρήγορα, ώστε με βάση τις καλές αποστάσεις των παικτών του να βγαίνει κάθε φορά η καλύτερη επιλογή.
Σε ένα ματς που έβαλε 96 πόντους (και δέχθηκε 88), θα μπορούσε κανείς να πει ότι μίλησε αποκλειστικά η επίθεση της ομάδας. Λάθος. Το ματς, όταν είχε φτάσει στην κόψη του ξυραφιού, το έκριναν οι τρεις μεγάλες άμυνες του Άαρον Χάρισον. Ενός κατεξοχήν επιθετικού παίκτη, δηλαδή. Τουλάχιστον στη θεωρία. Έχοντας αργήσει να βγει από τα σκριν για να μαρκάρει τον Άλεξ Αμπρίνες, είδε το ταμπλό να γράφει 82-84, 3:15 πριν το τέλος. Η Μπαρτσελόνα με αυτό το τρίποντο έκανε την τελευταία της προσπάθεια να επιστρέψει.
Ο Χάρισον πείσμωσε. Κι ακολούθησε ένα ρεσιτάλ. Κλέψιμο (με το αριστερό χέρι) πάνω στον Αμπρίνες, με κέρδος ένα αντιαθλητικό φάουλ και ουσιαστικά … 7 πόντους. Τους δυο που δεν δέχθηκε ο Ολυμπιακός και τους πέντε που έβαλε μπροστά αφού, μετά τις δυο βολές του Αμερικανού, ήρθε ένα τρίποντο του Μακ Κίσικ για να πάει το σκορ στο 82-89. Ο Χάρισον κέρδισε και το επιθετικό φάουλ του Νικ Καλάθη, αλλά ο Ολυμπιακός δεν αξιοποίησε την κατοχή, ωστόσο το μεγάλο κλέψιμο έγινε πάνω στον Ντέιβις με το σκορ στο 84-89 και 56” να μένουν για τη λήξη. Ο Χάρισον έβαλε το χέρι του με αμερικανικό τρόπο, άρπαξε την μπάλα και ο Ολυμπιακός αφού γλίτωσε το σχεδόν σίγουρο -3 (ο Ντέιβις γύριζε για να αφήσει την μπάλα στο καλάθι) πήγε τη διαφορά στο +7 με σουτ του Κώστα Σλούκα και ουσιαστικά ‘καθάρισε’ το παιχνίδι.
Θα μείνουμε και σε ένα ακόμη ‘αμυντικό’ επίτευγμα του Ολυμπιακού στο Παλαού Μπλαουγκράνα. Από την αρχή του ματς στόχευσε επίμονα στην εξουδετέρωση του Νικ Καλάθη κι εκεί ο Κώστας Παπανικολάου παίρνει το άριστα 10, σε μια γεμάτη εμφάνιση, αφού τη συνδύασε με 3/3 τρίποντα και 3 ασίστ στην επίθεση. Ο Νικ πέρασε σχεδόν απαρατήρητος από το ματς, έχοντας μόλις δυο ασίστ και την παρουσία του να γίνεται αισθητή στο τέλος του αγώνα…
Πάντα, άλλωστε, μια καλή άμυνα, φέρνει μια ακόμη … καλύτερη επίθεση. Κι ο Ολυμπιακός ακολούθησε αυτό το μπασκετικό δόγμα στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο. Στο μοναδικό διάστημα του ματς όπου η Μπαρτσελόνα κατάφερε να κυριαρχήσει κατά κράτος. Μεταφέροντας το παιχνίδι της μέσα στη ρακέτα, επέστρεψε από το -14, έχοντας συνολικά σε αυτή την περίοδο 13/13 σουτ (10/10 δίποντα και 3/3 τρίποντα), πηγαίνοντας το παιχνίδι σε μη ελεγχόμενα επίπεδα.
Ήταν οι στιγμές που ο Μπαρτζώκας είχε αρχίσει το ροτέισον, χωρίς όμως να έχει την ανάλογη αμυντική απόδοση, όπως συνέβη στο ξεκίνημα του ματς όταν οι ‘ερυθρόλευκοι’ δέχθηκαν το πρώτο καλάθι από την Μπαρτσελόνα (τρίποντο του Νίκολα Μίροτιτς) 4:13” μετά την έναρξη του αγώνα. Αν θυμάστε καλά το ματς, κάτι αντίστοιχο έκανε και στο τρίτο δεκάλεπτο, όταν άφησε την Μπαρτσελόνα χωρίς καλάθι για τρία λεπτά.
Η ηγετική εμφάνιση του Σλούκα
Προφανώς, όμως, για να βάλει 96 πόντους ο Ολυμπιακός κάτι έκανε … καλά και στην επίθεση. Όχι καλά. Άριστα, θα έλεγε κανείς. Πριν από το τζάμπολ η στατιστική έλεγε ότι οι ‘ερυθρόλευκοι’ είναι η χειρότερη ομάδα σε ευστοχία στα σουτ τριών πόντων με 32.5%. Πριν καταλάβουν τι γίνεται οι Καταλανοί, η ελληνική ομάδα είχε 5/5 τρίποντα (στο πρώτο μέρος, όπου συνολικά ο Ολυμπιακός σούταρε 10/12 σουτ) και εκτόξευε την επίθεση της σε επίπεδα ρεκόρ για φέτος.
Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με 43.5% στα τρίποντα (10/23), ενώ είχε και ένα εξίσου εντυπωσιακό 61% στα δίποντα (25/41). Όλα ξεκίνησαν από την καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ο Μπαρτζώκας δεν θέλει την ομάδα του στατική, ζητάει αδιάκοπη κίνηση, με την μπάλα να φεύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από τα χέρια των παικτών του. Περισσότερο απ’ όλα αυτό το ζητούσε από τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος σε πολλά παιχνίδια μέχρι τώρα, έμοιαζε να διστάζει να δώσει αμέσως την μπάλα, ψάχνοντας λίγο περισσότερο την πάσα, με αποτέλεσμα να τον προλαβαίνουν οι αντίπαλες άμυνες.
Αυτή τη φορά ο Έλληνας διεθνής ήταν … διαφορετικός. Πιο αποφασιστικός, πολύ πιο γρήγορος στις αποφάσεις του, με μηδέν λάθη σε 33 λεπτά και παρότι άστοχος από μακριά (1/7 τρίποντα) ήταν πάντοτε σε θέση να πάρει τη σωστή απόφαση με ένα χορταστικό νταμπλ-νταμπλ (15π-10 ασίστ) στην πιο ηγετική εμφάνιση που έκανε φέτος με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Δεν χρειάζεται να κάνει το εξεζητημένο. Αρκεί να κινεί την μπάλα με την ίδια ταχύτητα και θα γίνεται ολοένα και καλύτερος. Θα του δώσει πολλά αυτό το παιχνίδι, γιατί οι μεγάλοι παίκτες τρέφονται από τα μεγάλα ματς…
Οι δυο Αμερικανοί…
Ο Σλούκας, βέβαια, δεν ήταν μόνος του. Φρόντισε να τον βγάλει ασπροπρόσωπο ο Χασάν Μάρτιν, ο παίκτης που δέχθηκε τις περισσότερες από τις ασίστ σε μια ακόμη σπουδαία βραδιά. Το τρίτο συνεχόμενο ματς του 27χρονου Αμερικανού με διψήφιο αριθμό πόντων, αλλά αυτή τη φορά σε νίκη (γιατί τα δυο προηγούμενα ο Ολυμπιακός τα έχασε) με πολυεπίπεδη προσφορά. Ο Μάρτιν δείχνει να έχει κερδίσει το στοίχημα που έβαλαν με την επιλογή του οι ‘ερυθρόλευκοι’ το καλοκαίρι και στο τέλος της σεζόν, ενδέχεται να είναι ο κορυφαίος πρωτοεμφανιζόμενος στη διοργάνωση. Σουτάρει με 78%, έχει μέσο όρο 10.2π, μαζεύει 5.7 ριμπάουντ και δίνει τρομερές μάχες κάθε φορά που βρίσκεται στο παρκέ.
Αλλά κι ένας ακόμη Αμερικανός εκτόξευσε την απόδοσή του στα ύψη. Ο Σακίλ Μακ Κίσικ ήταν σχεδόν παντού στα 26 λεπτά που αγωνίστηκε. Έκλεβε, δημιουργούσε, σκόραρε. Ο δυναμικός γκαρντ-φόργουορντ είχε και δύο μεγάλα τρίποντα την ώρα που τα χρειαζόταν η ομάδα του. Τελείωσε το ματς με 3/4, ενώ στα δυο προηγούμενα ματς μετρούσε οκτώ συνεχόμενα άστοχα σουτ από μακριά. Εντάξει δεν είναι ο πιο σταθερός σουτερ του κόσμου, όχι όμως να έχει 0/8 σε δυο σερί αγώνες. Η ικανότητά του να γεμίζει την στατιστική εμφανίστηκε σε αυτό το παιχνίδι, δείγμα και του πόσο καθοριστικός μπορεί να αποδειχθεί για τον Ολυμπιακό.
Η αλήθεια είναι ότι οι’ερυθρόλευκο’ δεν είχαν παίκτες που να μην έβαλαν το χεράκι τους για τη νίκη. Θα σημειώσουμε πάντως και την συμβολή του Τσαρλς Τζένκινς ενός σπουδαίου ρολίστα που δίνει πάντα το 100% των δυνατοτήτων του και μακράν του πιο εύστοχου παίκτη του Ολυμπιακού από μακριά (11/18 τρίποντα, ή 61% ενώ πέρυσι σε όλη τη σεζόν με τον Ερ.Αστέρα είχε … 2/27) αλλά και του Σάσα Βεζένκοφ που μετά από την περιπέτειά με τον κορωνοϊό επέστρεψε δριμύτερος με μια σπουδαία εμφάνιση.
Ο Ολυμπιακός δεν συνηθίζει να χάνει δύο ματς σε διπλές εβδομάδες. Πολύ θα ήθελε να κάνει το δύο στα δύο την Πέμπτη κόντρα στον ‘αμερικανικό’ (εξ ου και απρόβλεπτο) Ερυθρό Αστέρα μέσα στο Βελιγράδι και να φτάσει τις εφτά νίκες σε 12 αγώνες. Αλλά για να το πετύχει θα χρειαστεί πολλές από τις αρετές που έδειξε στη Βαρκελώνη και στο παρκέ της Χάλα Πιονίρ, ή καλύτερα ‘Αλεξάντερ Νίκολιτς’ όπως ονομάζεται, πλέον, το ιστορικό γήπεδο του Βελιγραδίου προς τιμήν του μεγάλου προφέσορα…
https://youtu.be/Ai_yq0_7iFA
Πηγή: Contra
