Οι φίλοι του έζησαν την πιο μαγική νύχτα της ζωής τους ως οπαδοί και η ομάδα την απόλυτη καταξίωση. Το ποδόσφαιρο τους έκανε να ουρλιάξουν, να κλάψουν, να γελάσουν, να βγουν στους δρόμους, να πιουν μέχρι να ξεχάσουν το όνομά τους, Εβγαλε από μέσα τους όλα εκείνα τα συναισθήματα που το ποδόσφαιρο ξέρει να γεννά με έναν μοναδικό, μαγικό, στα όρια του ανεξήγητου, τρόπου.
Πατεράδες που έκλαιγαν από χαρά, όπως δεν έκλαψαν όταν γεννήθηκαν τα παιδιά τους, παιδιά που ούρλιαζαν και αγκαλιάζονταν με μεγαλύτερη τρέλα και ενθουσιασμό και από το πρωινό που πέρασαν στο πανεπιστήμιο ή που πήραν το πτυχίο. Στιγμές συγκίνησης όταν όλοι τους θυμήθηκαν αυτούς που δεν ήταν μαζί τους, που έφυγαν και δεν πρόλαβαν να ζήσουν αυτό το έπος (Νίκο Τζαντζαρά, εγώ εσένα θυμήθηκα, το πήρε ο ΠΑΟΚ ρε βουνό…) ή το έζησαν από ψηλά. Μία νύχτα που κυρίως και πάνω από όλα μεγάλωσε τον ΠΑΟΚ στη συνείδηση των υπολοίπων, αυτών που δεν την αντέχουν την τοξικότητα και είχαν να πουν μία καλή κουβέντα για την ομάδα που το πήρε με το σπαθί της.
Ο ΠΑΟΚ μεγάλωσε όχι γιατί έκανε τα τρία πρωταθλήματά του τέσσερα, αλλά για τον τρόπο που το έκανε. Με πρωταγωνιστές τα πιτσιρίκια του από τις ακαδημίες του, τον «Ντέλια», και τον Κουλιεράκη, ο οποίος στα δικά μου μάτια είναι πιθανότατα ο πολυτιμότερος σε σχέση με την σταθερότητα και την συνέπεια που έδειξε όλη την σεζόν. Ο ΠΑΟΚ μεγάλωσε γιατί ο τρόπος του γεννά νέους οπαδούς, μεγαλώνει την βάση, γίνεται παράδειγμα. Βοηθά ο Κωνσταντέλιας με τον χαρακτήρα του, ο Κουλιεράκης με την συνέπειά του, το παράδειγμα που δίνουν σε όλα τα μικρά παιδιά, το μήνυμα που στέλνουν «να, μπορώ κι’ εγώ…».
Αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία και από το ίδιο το πρωτάθλημα. Ο Κλοπ πήρε μόλις ένα σε 9 χρόνια στη Λίβερπουλ, η κληρονομιά που άφησε είναι μεγαλύτερη και από το να είχε κατακτήσει και τα 9 χρόνια το πρωτάθλημα! Οι ίδιοι οι φίλοι του ΠΑΟΚ λένε – και έχουν δίκιο – ότι δεν έγιναν ΠΑΟΚ για τα πρωταθλήματα. Αλλά αυτό το πρωτάθλημα, ο τρόπος που κατακτήθηκε, θα κάνει πολλά πιτσιρίκια ΠΑΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν το πήρε, γιατί το ποδόσφαιρο, σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, τις περισσότερες φορές είναι δίκαιο. Ο ΠΑΟΚ το πήρε όχι στο τέλος, αλλά σε όλη τη χρονιά. Με την καλύτερη επίθεσή του, με την καλύτερη άμυνά του, με το ποδόσφαιρο του, το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν ήταν το πιο θεαματικό. Ναι αυτό το 4/4 ντέρμπι στο φινάλε θα μείνει στην ιστορία, αλλά θυμίζω ότι ο ΠΑΟΚ πρώτος τερμάτισε και στην κανονική περίοδο.
Για έναν παράξενο λόγο κανείς δεν το πίστευε, ενώ τα σημάδια ήταν εκεί και ξεκάθαρα. Ακόμη και οι ίδιοι οι φίλοι του μία εβδομάδα πριν, με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα, sold out δεν έκαναν! Ακόμη και ο προπονητής του στην αρχή της σεζόν περίπου δήλωνε ότι η ομάδα φτιάχνεται ακόμη και δύσκολα θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Προσέξτε: θα διεκδικήσει, όχι θα πάρει! Αλλά το πήρε, γιατί το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο και το σχέδιο με ποδοσφαιρική λογική το επιβραβεύει. Γιατί ο ΠΑΟΚ δουλεύει χρόνια με τον σωστό τρόπο.
Προφανώς και κάνει λάθη, αλλά ο τρόπος, η μέθοδος είναι ολόσωστη. Το ποδόσφαιρο στο επίκεντρο, οι ακαδημίες σε πρώτο πλάνο, η σταθερότητα αδιαπραγμάτευτη, η συνέπεια και η πίστη στο πλάνο και στις καλές και στις κακές βραδιές εκεί. Όχι, ο ΠΑΟΚ δεν το πήρε το πρωτάθλημα επειδή πήρε τέσσερα ντέρμπι στη σειρά. Το πήρε γιατί δουλεύει σωστά εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό και ο τίτλος αυτός είναι του Ιβάν και του Ραζβάν πρώτα και μετά όλων των άλλων. Η στήριξη του ενός στον άλλο, η σχέση που έχουν αναπτύξει, είναι το καύσιμο στη μηχανή του ΠΑΟΚ όλο αυτό το διάστημα. Ο Ιβάν από μακριά και ο Ραζβάν από κοντά σαν ένα πράγμα, σαν ένα Δικέφαλος Αετός…
Πηγή: Gazzetta
