Του Λευτέρη Ελευθερίου
Ένα αλήστου μνήμης διαφημιστικό συνδρομητικού καναλιού, έδειχνε τον Ντούσαν Μπάγεβιτς με το μπουφάν του Ολυμπιακού όρθιο στον πάγκο και δίπλα ‘έπεφταν’ οι στίχοι του ‘Αν’. Το ποίημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, γραμμένο κάπου στα 1895 και αφιερωμένο στο σερ Λίντερ Σταρ Τζέιμσον, έχει πάρα πολλά στοιχεία που ο Ανδρέας Μπουχαλάκης θα μπορούσε να καταχραστεί, αφού τον αφορούν, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο συμπεριφοράς του στο γήπεδο.
Το ποίημα αφορά στη στωικότητα και την υπομονή, που εξέλιπαν τη βικτοριανή εποχή, αλλά ο μέσος του Ολυμπιακού τα έχει σε πλεόνασμα. Τα δύο γκολ του απέναντι στον Άρη στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’, με τους ‘ερυθρόλευκους’ να μένουν μόνοι πρώτοι στην κορυφή της Super League Interwetten, είναι απλώς η αφορμή για να εκτιμηθεί η αξία του, η οποία, έστω και μεμονωμένα, αμφισβητήθηκε έπειτα απ’ το λάθος που έκανε στο ‘Ντραγκάο’ και το 2-0 από την Πόρτο, για τη 2η αγωνιστική του Champions League, το οποίο, κιόλας, στοίχισε στον Ολυμπιακό.
Για να γίνει κατανοητό οτιδήποτε εξαρχής, η φετινή χρονιά είναι εντελώς διαφορετική και για τον Ολυμπιακό, που δεν είχε οποιαδήποτε πολυτέλεια να παίξει κορόνα-γράμματα την πρόκρισή του στους ομίλους του Champions League, για τελευταία φορά με έναν προκριματικό, ακόμα περισσότερο. Η επίκληση στην κούραση, άλλες σεζόν, σκανδαλώδης σε ό,τι αφορά επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, τώρα στέκει, όχι ως άλλοθι ή δικαιολογία αλλά, ως αιτία. Ο Μπουχαλάκης έχει 7 στα 8 σε παιχνίδια πρωταθλήματος, 6 ευρωπαϊκές συμμετοχές, αλλά πέρυσι είχε 52 ματς: 33 σε πρωτάθλημα, 16 ευρωπαϊκά και 3 στο κύπελλο. Από αυτά, τα περισσότερα ήταν καθαρά 90λεπτα, ενώ φέτος, με το ροτέισον του Πέδρο Μαρτίνς, έχει τύχει να μπει και για ένα 10λεπτο στον αγωνιστικό χώρο. Το πέρυσι, βεβαίως, δεν είναι ακριβώς πέρυσι, αφού στην προετοιμασία του Ολυμπιακού παρενεβλήθηκε ο τελικός του κυπέλλου με την ΑΕΚ και είχε κάτι σαν δύο εβδομάδες για να παίξει τους προκριματικούς με την Ομόνοια. Το πρωτάθλημα άρχισε στις 11 Σεπτεμβρίου, ενώ οι ‘ερυθρόλευκοι’ έπαιξαν για πρώτη φορά στις 18, το 3-0 με τον Αστέρα, 6 μέρες μετά τον τελικό του κυπέλλου.
Όλα αυτά έχουν ξαναγραφτεί, αλλά στην περίπτωση του Μπουχαλάκη αναδεικνύουν έναν ποδοσφαιριστή που όχι απλώς απαγορεύεται, κατά το μάλλον ή ήττον, να μην παίζει, αλλά τα λάθη που κάνει στον αγωνιστικό χώρο είναι εξαιρετικά σπάνια. Σε αυτήν τη… μαραθώνια σκυταλοδρομία των 17 μηνών, από τον Ιούλιο του 2019 έως τον Νοέμβριο του 2020, ο Μπουχαλάκης κάνει με εντυπωσιακή συχνότητα τα ίδια πράγματα: τρέχει πολύ, καλύπτει επικερδώς το χώρο, εναλλάσσεται με συνέπεια, στην πλειονότητα των παιχνιδιών, σε θέσεις με τους άλλους δύο χαφ, είτε τον Γκιλιέρμε και τον Μαντί Καμαρά είτε τον Γιαν Εμβιλά και τον Καμαρά τώρα, και οι πάσες του σε συντριπτικό ποσοστό είναι ακριβείς, με άλλες να λογίζονται ως ενέργεια και άλλες να δίνουν χώρο στην κυκλοφορία της μπάλας. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος αποκλειστικό ρεπορτάζ για να κομίσει το σεβασμό που έχει ο Μαρτίνς στον Έλληνα χαφ, τα παιχνίδια που παίζει τα λένε όλα και τον καθιστούν σχεδόν αναντικατάστατο. Και αυτούς τους 17 μήνες, το λάθος έγινε στο ‘Ντραγκάο’. Ο Γιούργκεν Κλοπ, το Σάββατο, είπε ότι αν είχε 5 αλλαγές, θα έβγαζε τον Άντριου Ρόμπερτσον για να βάλει τον Κώστα Τσιμίκα, προκειμένου, όπως τόνισε με αφοπλιστική ειλικρίνεια, “να σώσω τον ‘Ρόμπο'”. Ο τελευταίος, αναμφισβήτητα ένας ποδοσφαιριστής βιονικός, έκανε το πέναλτι στο 90+1′ με το οποίο ισοφάρισε η Μπράιτον. Συμβαίνει Σ-Ε Ο-Λ-Ο-Υ-Σ.
Ο Μπουχαλάκης σκόραρε δύο φορές στο ‘Βικελίδης’ και δεν του τις χάρισε κάποιος. Την πρώτη, δίκην Γιώργου Μασούρα, μπήκε ως τρέιλερ στο βάθος της περιοχής του Άρη και πέτυχε με προβολή το γκολ στο κενό τέρμα, φάτσα κάρτα με το πανό των Αρειανών για τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Στο δεύτερο, κέρδισε χώρο με προσποίηση, έκανε μία προσεκτική κάθετη πάσα ώστε να αναπτυχθεί η κόντρα, στο τρανζίσιον πήρε τον κεντρικό διάδρομο και έπειτα, με την μπάλα στα πόδια του Κώστα Φορτούνη, διάλεξε την αδύναμη πλευρά της άμυνας του Άρη, που είχε στραφεί στα αριστερά και από εκεί έκανε ένα σίγουρο σουτ, λίγων πιθανοτήτων, που ‘έγραψε’. Σε όλο το παιχνίδι, όμως, η βεβαιότητα που εξέπεμπε έγινε το σημείο αναφοράς για τον Ολυμπιακό.
Το πώς πανηγύρισε τα γκολ έχει τη δική του αξία. Ούτε υπόνοια πρόκλησης ή απωθημένου για το ‘Ντραγκάο’, δίχως ψήγματα εγωκεντρισμού, αλλά ήσυχα, μαζί με τους συμπαίκτες του. Ο παίκτης ομάδας, φυσιολογικά, πανηγυρίζει για την ομάδα με την ομάδα.
Ο λόγος, βεβαίως, γίνεται για έναν ποδοσφαιριστή στα 27, που δεν έχει χρόνο για χάσιμο και αυτό συνεπάγεται ότι δεν έχει χρόνο για υπαρξιακά. Ο μείζον ρόλος που έπαιξε για να κατακτηθεί το περυσινό πρωτάθλημα δεν γίνεται να παραγραφεί, όπως και η αλματώδης πρόοδος, που έγινε με την κατανόηση του παιχνιδιού συνολικά και τα επιμέρους στοιχεία ειδικά.
Ο ίδιος, βεβαίως, δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με αυτά. Από τη Θεσσαλονίκη ο Ολυμπιακός έφυγε για να φτάσει στην Αθήνα και να πετάξει με προορισμό τη Μασσαλία, για το ματς της Τρίτης (22:00) στο ‘Βελοντρόμ’ με τη Μαρσέιγ, στο πλαίσιο της 5ης αγωνιστικής των ομίλων του Champions League, που θα κρίνει, εξαρχής και εν πολλοίς, αν θα συνεχίσει στο Europa League και τις πιθανότητές του για πρόκριση στη φάση των 16 για την πρώτη τη τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Προς το παρόν, η αρωγή του σε αυτό το κρίσιμο ματς πρωταθλήματος εκτιμάται, πάντως η ποδοσφαιρική ζωή συνεχίζεται, τους τελευταίους 5 μήνες, δε, δίχως ανάσα.
Πηγή: Contra
