Του Δημοσθένη Γεωργακόπουλου
Βιέννη, 27 Μαΐου 1964. Ίντερ και Ρεάλ Μαδρίτης διασταύρωσαν τα ξίφη τους για πρώτη (και μοναδική) φορά σε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών. Η ομάδα του Ελένιο Ερέρα επικράτησε με 3-1 της «βασίλισσας» των Ντι Στέφανο και Πούσκας και κατέκτησε το τρόπαιο. Κι αν στην πρωτεύουσα της Αυστρίας η Ίντερ στέφθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της πρωταθλήτρια Ευρώπης, στην πρωτεύουσα της Ισπανίας ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου. Και μάλιστα μέσα στην έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης.
Λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του κυπέλλου πρωταθλητριών, η Ίντερ αναμετρήθηκε στον τελικό του διηπειρωτικού κυπέλλου με την πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής, Ιντεπεντιέντε. Στο πρώτο ματς, στο Μπουένος Άιρες, η ομάδα της Αργεντινής νίκησε με 1-0, ενώ στον επαναληπτικό του Μιλάνου, οι «νερατζούρι» επικράτησαν με 2-0. Ωστόσο, δεν είχε θεσπιστεί τότε η διαφορά τερμάτων, με αποτέλεσμα ο τίτλος να κριθεί σε τρίτο ματς, σε ουδέτερο γήπεδο. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, η Ίντερ αντιμετώπισε την Ιντεπεντιέντε στη Μαδρίτη και με ένα γκολ στην παράταση (Κόρσο) επικράτησε με 1-0.
Μετά την επιτυχία στο διηπειρωτικό, η Ίντερ επισκέφθηκε ουκ ολίγες φορές την ισπανική πρωτεύουσα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ σε ημιτελικούς και προημιτελικούς ευρωπαϊκών κυπέλλων. 0/4 είναι ο απολογισμός των «νερατζούρι», όσες φορές αποπειράθηκαν να περάσουν το εμπόδιο της «βασιλίσσας» και να βρεθούν σε τελικό, είτε κυπέλλου πρωταθλητριών, είτε κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Οι δύο πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν δύο σερί χρονιές τη δεκαετία του ’80, με τη Μαδρίτη να μετατρέπεται σε τόπος μαρτυρίου για την ιταλική ομάδα.
Τη σεζόν 1984-85, οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η Ίντερ νίκησε στο πρώτο ματς στο Μιλάνο με 2-0, όμως στον επαναληπτικό της Μαδρίτης η Ρεάλ έκανε την ανατροπή με 3-0 και προκρίθηκε στον τελικό. Ένα χρόνο μετά, η μοίρα τις έφερε ξανά αντιμέτωπες στην ίδια διοργάνωση και ακριβώς στην ίδια φάση. Το πάθημα, όμως, δεν έγινε μάθημα στους «νερατζούρι». Η ιταλική ομάδα δεν κατάφερε να υπερασπιστεί το υπέρ της 3-1 από τον πρώτο ημιτελικό, φεύγοντας ξανά με σκυμμένο το κεφάλι από την ισπανική πρωτεύουσα. Στο 90λεπτο η Ρεάλ ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα και στην παράταση έφτασε σε ένα θριαμβευτικό 5-1, σε μία από τις χειρότερες ευρωπαϊκές βραδιές στην ιστορία της Ίντερ.
Για 24 χρόνια ο εφιάλτης της Μαδρίτης «στοίχειωνε» τους φίλους της Ίντερ. Ώσπου, το 2010 ήρθε η εξιλέωση. Όχι απέναντι στη Ρεάλ, αλλά μέσα στο σπίτι της. Όπως το 1964 με το διηπειρωτικό κόντρα στην Ιντεπεντιέντε. Στις 22 Μαΐου, οι «νερατζούρι» τέθηκαν αντιμέτωποι με την Μπάγερν Μονάχου, στον τελικό του Champions League. Οι Βαυαροί ήταν το μεγάλο φαβορί, όμως υπολόγιζαν χωρίς τον Ντιέγκο Μιλίτο. Τα δύο γκολ του Αργεντινου επιθετικού διαμόρφωσαν το τελικό 2-0 και έφεραν την ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο στην κορυφή της Ευρώπης. Που αλλού; Στη Μαδρίτη, όπου αποτελεί το πεπρωμένο της Ίντερ.
