Συνέντευξη στον Ηλία Σχορτσιανίτη
Οι Πιερίδες Μούσες έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στην πορεία του ποδοσφαίρου γυναικών της χώρας μας με παρουσία σε όλες τις κατηγορίες των γυναικείων πρωταθλημάτων.
Φέτος η ομάδα της Πιερίας τερμάτισε στη δεύτερη βαθμολογική θέση της τελικής κατάταξης στον 4ο όμιλο της Γ’ Εθνικής Γυναικών.
Η προπονήτρια της ομάδας Λία Ζιώγα μας παρέθεσε μία αποκλειστική συνέντευξη για όλους και για όλα από την πορεία της ως ποδοσφαιρίστρια μέχρι και τις εμπειρίες που έζησε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Η ίδια αναφέρθηκε στην περασμένη σεζόν του πρωταθλήματος, τόνισε τα προβλήματα που επικρατούν στην Γ’ Εθνική και έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο ρόλο της γυναίκας προπονήτριας.
Η Λία Ζιώγα γεννήθηκε στην Καστοριά και έζησε εκεί μέχρι την ηλικία των 12 ετών όπου μετεγκαταστάθηκε στην Κατερίνη (γενέτειρα της μητέρας της) και διαμένει μέχρι σήμερα.
Εργαζόμενη μητέρα και σπουδάστρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Καρδίτσα) του Τμήματος Δασολογίας και Σεχεδιασμού, ενώ εργάζεται ως συμβασιούχος υπάλληλος στον δημόσιο τομέα.
Ακόμα είναι διπλωματούχος των σχολών της ΕΠΟ και εγγεγραμμένο μέλος ως προπονήτρια ποδοσφαίρου στο μητρώο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
Αναλυτικά η ολοκληρωτική συνέντευξη από την coach των Πιερίδων Μουσών που μίλησε για πρώτη φορά στην ηλεκτρονική ενημερωτική μας σελίδα ”Ματιές στο Γυναικείο Ποδόσφαιρο”!!!
Όσον αφορά την πορεία σας στους αγωνιστικούς χώρους τόσο ως ποδοσφαιρίστρια, αλλά και ως προπονήτρια;
‘Τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα ήταν στις αλάνες και στην αυλή του σχολείου μου μέχρι την ηλικία των 15 ετών και το 1993 συμμετείχα για πρώτη φορά σε οργανωμένο σύλλογο αφού ιδρύθηκε η ομάδα των Πιερίδων Μουσών στην πόλη μου. Την εποχή εκείνη η θέση μου ήταν το λεγόμενο 10αρι καταγράφοντας πολλά γκολ με σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή και πάρα πολλές ασίστ. Αργότερα όμως λόγω τραυματισμού ”έγινα” τερματοφύλακας μέχρι την αποκατάσταση του τραυματισμού οπότε και επέστρεψα ξανά στην φυσική μου θέση. Αν εξαιρέσουμε κάποιες χρονικές περιόδους που έμεινα εκτός γηπέδων, όπως εγκυμοσύνη και τραυματισμούς, ήμουν παρούσα συνεχώς μέχρι την χρονιά του 2015-2016 όπου ως παίκτρια, αλλά και από τον νέο μου ρόλο πλέον δειλά δειλά της προπονητικής κατακτώντας το πρωτάθλημα στην Γ ‘Εθνική κατηγορία, αποσύρθηκα από την ενεργό δράση της αθλήτριας πια, ”κρέμασα τα παπούτσια και τα γάντια μαζί” και έκτοτε ασχολούμαι μόνο προπονητικά.”
Πως κρίνεις την φετινή σεζόν των Πιερίδων Μουσών και πιο κομβικό ματς σας στέρησε την άνοδο στη Β’ Εθνική;
”Η φετινή σεζόν ήταν πάρα πολύ καλή για εμάς μιας και η ομάδα απαρτίζεται σχεδόν στο σύνολο της από νεαρές παίκτριες διαφόρων ηλικιών των τμημάτων της ακαδημίας. Χωρίς να έχουμε στόχο την άνοδο με αυτά τα δεδομένα και παρά το γεγονός της έλλειψης της εμπειρίας, τερματίσαμε στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας στον όμιλο μας, χάνοντας δύο παιχνίδια σε όλο το πρωτάθλημα και αυτά αφού προηγηθήκαμε στο σκορ.”
Οι στόχοι της ομάδας παραμένουν υψηλοί για τη νέα αγωνιστική χρονιά;
”Οι στόχοι της ομάδας μας για την νέα αγωνιστική χρονιά είναι πάντα οι ίδιοι. Προπόνηση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο σε όλα τα ηλικιακά τμήματα του συλλόγου, καλλιέργεια της αθλητική παιδείας, ανάπτυξη του ευ αγωνίζεσθαι και φυσικά αν έρθει η άνοδος θα την υποδεχθούμε με χαρά!”
Η Γ’ Εθνική στερείται απαιτούμενης προσοχής και κινήτρων από τους υπεύθυνους φορείς ή συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο;
”Όσον αφορά το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής δεν γνωρίζω διοικητικά ποια είναι τα κίνητρα και αν παρέχει οικονομική βοήθεια η πολιτεία, αλλά προπονητικά η άποψη μου είναι ότι οι όμιλοι θα έπρεπε να είναι με περισσότερες ομάδες άνω των 7-8 και όχι με 5-6 που διεξάγεται μέχρι σήμερα ή έστω με αγώνες play off για την ανώτερη κατηγορία όπως συμβαίνει σε Α’ και Β’ Εθνική, ώστε το πρωτάθλημα να καταστεί πιο ανταγωνιστικό και όχι με αγώνες ουσιαστικά νοκ-άουτ.”
Με βάση την εμπειρία σου στα γήπεδα υπάρχει πρόοδο ως προς την προβολή αυτού του χώρου ή μπορεί να γίνουν ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές για αναγνώριση αυτού του αθλήματος στη χώρα μας;
”Από το 1993 έως και σήμερα που βρίσκομαι στον χώρο του ποδοσφαίρου γυναικών και όποιος συμμετέχει από τότε ή και πιο πριν θα μπορεί να καταλάβει ότι τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται έντονα η αλλαγή για την αναγνώριση του αθλήματος στην χώρα μας, οι υπεύθυνοι φορείς το προβάλλουν όλο και περισσότερο(προωθητικές ενέργειες, σχολικοί αγώνες κλπ.) φυσικά μπορούν να γίνουν πολλά ακόμα, όπως ο θεσμός του κυπέλλου που δεν υφίσταται αυτή την στιγμή!”
Η κορυφαία προσωπική στιγμή που έζησες εντός αγωνιστικών χώρων, αλλά και η χειρότερη που βίωσες;
”Κορυφαία μου προσωπική στιγμή ως παίκτρια είναι η άνοδος στην Α’ Εθνική κατηγορία και οι συμμετοχές μου στην ομάδα, οι οποίες συνετέλεσαν στην παραμονή της επί σειρά ετών σε αυτήν.
Από την άλλη η χειρότερη στιγμή ήταν ο τραυματισμός μου σε ηλικία 17 ετών όπου η αποκατάσταση της ρήξης του χιαστού και του μηνίσκου, λόγω των οικονομικών δυσχερειών, παραγματοποιήθηκε σχεδόν 10 χρόνια με αποτέλεσμα να μην μου επιτραπεί η ατομική μου εξέλιξη και ανέλιξη ως παίκτρια! Ακόμα η χειρότερη εμπειρία μου ως προπονήτρια ήταν η προηγούμενη χρονιά όπου με τα κατάλοιπα του covid-19,τις ιώσεις και κάποιους τραυματισμούς, οι προπονήσεις σε μεγάλο9 χρονικό διάστημα γινόταν με έξι και εφτά αθλήτριες και είχε ως αποτέλεσμα την κακή μας αγωνιστική εικόνα στο πρωτάθλημα.
Όμως ήρθε η φετινή χρονιά, η κορυφαία για μένα ως προπονήτρια όπου όπως προανέφερα, κατάφερα να ”παντρέψω” το παλιό με το καινούργιο, με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες και με μεγάλο χάσμα γενεών λόγω διαφοράς των ηλικιών (13 χρόνων η μικρότερη και 31 χρόνων η μεγαλύτερη αθλήτρια) και έτσι ορθώσαμε ανάστημα και διεκδικήσαμε μέχρι τέλος την άνοδο!”
Οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες που υστερούν και υπερτερούν έναντι των ανδρών σε αυτό το ομαδικό άθλημα;
”Οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες υστερούν σε σχέση τους άντρες στην μυϊκή δύναμη εκ φύσεως με αποτέλεσμα την έλλειψη της δύναμης. Κατά τα άλλα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα και τρανταχτό παράδειγμα είναι η ποιότητα που μας έχουν δείξει οι γυναικείες ομάδες στο παγκόσμιο κύπελλο όπου υπάρχουν και οι αντίστοιχες υποδομές στην επίτευξη αυτής!”
Κάτω από ποιες προϋποθέσεις μια γυναίκα προπονήτρια ποδοσφαίρου μπορεί να χαρακτηριστεί και ως παιδαγωγός ιδιαίτερα σε μικρότερες ευαίσθητες ηλικίες;
”Πιστεύω ότι μια γυναίκα προπονήτρια μπορεί να θεωρηθεί παιδαγωγός ιδιαίτερα σε μικρές ηλικίες μιας και έχει ανεπτυγμένο το μητρικό φίλτρο και ακόμα περισσότερο όταν η ίδια είναι μητέρα όπως και εγώ!!!”
Σπουδές και επαγγελματική δραστηριότητα;
”Είμαι διπλωματούχος των σχολών της ΕΠΟ και εγγεγραμμένο μέλος ως προπονήτρια ποδοσφαίρου στο μητρώο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Επίσης, διανύω το 3ο έτος ως φοιτήτρια στο τμήμα Δασολογίας και Σχεδιασμού Ξύλου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στην Καρδίτσα και εργάζομαι ως συμβασιούχος υπάλληλος στον δημόσιο τομέα.”
Ολοκληρώνοντας τον επίλογο coach θα ήθελα μία ευχή,αλλά και το μήνυμα στην ομάδα σου;
”Θέλω να ευχηθώ υγεία σε όλο τον κόσμο και να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που με στηρίζει, την διοίκηση της ομάδας που με εμπιστεύεται την εκπαίδευση των αθλητριών και φυσικά τις παίκτριες και τους γονείς που σέβονται το έργο μου. Επίσης,ευχαριστώ εσένα Ηλία για το δύσκολο έργο που παράγεις από την μεριά σου για την ενημέρωση και την διάδοση του αθλήματος!”
Πηγή: Ματιές στο Γυναικείο Ποδόσφαιρο
