Η πρώτη εικόνα από το γήπεδο στο Παρίσι με έκανε να μελαγχολήσω. Οι Γάλλοι Δευτέρα βράδυ τίγκαραν ένα γήπεδο υπερδιπλάσιας χωρητικότητας από την Αγιά Σοφιά σε ματς κόντρα στην Ελλάδα, που γι’ αυτούς δεν είναι σίγουρα εμπορικός αντίπαλος. Οι Ελληνες φίλαθλοι Παρασκευή βράδυ δεν γέμισαν ούτε κατά διάνοια το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο ντέρμπι με τους Ιρλανδούς
Η τελευταία εικόνα από το ίδιο γήπεδο με κάνει να πιστεύω ότι πλησιάζει η ώρα που το ελληνικό γήπεδο θα γεμίζει ξανά από Ελληνες φιλάθλους στα παιχνίδια αυτής της ομάδας. Αυτή η ομάδα θα τους κάνει όλους να την αγαπήσουν ξανά. Είχα πολύ καιρό να χαρώ μία ήττα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Είχαμε καιρό να την δούμε να έχει κόντρα σε ένα μεγαθήριο, τέτοια νοοτροπία, τέτοια λογική και τέτοια διάθεση να πάρει αποτέλεσμα. Δεν το παράτησαν ποτέ, δεν έπαψαν να το πιστεύουν ποτέ, όσο κι’ αν τα χτυπήματα μέσα στο ματς ήταν τόσο γερά που σε έκαναν να υποψιαστείς βαριά ήττα στο φινάλε.
Πρώτα το πέναλτι από άτσαλο μαρκάρισμα. Μετά η επέμβαση του Βλαχοδήμου, αλλά η επανάληψη λόγω της βιαστικής εισόδου στη μεγάλη περιοχή του Μαυροπάνου. Πολύ γερό διπλό σοκ για να το διαχειριστείς ως ομάδα, απέναντι σε δεδομένα ανώτερο αντίπαλο. Όχι απλώς το άντεξαν οι διεθνείς μας, αλλά βγήκαν και μπροστά, έψαξαν άμεση απάντηση, απείλησαν ή δημιούργησαν προϋποθέσεις για να απειλήσουν. Το τρίτο χτύπημα στο ματς έμοιαζε όμως το μοιραίο, αυτό από το οποίο δεν θα βγαίναμε ποτέ. Η κόκκινη κάρτα στον Μαυροπάνο ήταν αυτό που σε έκανε να σκεφτείς ότι τώρα παρά την σπουδαία προσπάθεια, μπορεί να ακολουθήσει μία βαριά ήττα. Κυρίως περίμενες να τα παρατήσουν οι διεθνείς μας, να μην ψάξουν ποτέ να πάρουν κάτι από το ματς και να κοιτάξουν μόνο να μην γράψει πολλά το κοντέρ.
Ούτε τότε συνέβη. Και με 10 συνέχιζαν να παίζουν, να πιστεύουν, να το διεκδικούν με ό,τι είχαν και ό,τι μπορούσαν. Απείλησαν με τον Φούντα, κέρδισαν κόρνερ, πήραν ρίσκα, έπαιξαν για να ισοφαρίσουν ακόμη και με 10. Εμειναν εκτεθειμένοι προφανώς σε δύο τρεις περιπτώσεις και θα μπορούσαν να είχαν δεχθεί το δεύτερο τέρμα, αλλά δεν τα παράτησαν ποτέ και αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο αν σκεφτεί κανείς που και με ποιόν έπαιζαν.
Μία ομάδα που είχε σχέδιο, ήξερε πώς να το εφαρμόσει, έκανε τους παίκτες να πειθαρχήσουν σε αυτό και τελικά έκανε την παγκόσμια δύναμη Γαλλία να ανησυχεί μέχρι το 104’ για το αν θα μπορέσει να πάρει τη νίκη. Με τέτοια νοοτροπία, τέτοια διάθεση και τέτοια συγκέντρωση, αυτή η παρέα των παιδιών που την αμφισβητούν εντόνως και δεν γεμίζει το μάτι σε αρκετούς, θα κάνει πολλούς να αλλάξουν άποψη. Αυτή η παρέα των παιδιών έχει χαρακτήρα, έχει μέταλλο και σιγά σιγά θα βγάλει και ποδόσφαιρο ικανό να την οδηγήσει σε μία μεγάλη διοργάνωση. Είναι προφανώς δύσκολο να περάσουν από αυτόν τον όμιλο, αλλά είναι επίσης προφανές ότι θα το παλέψουν μέχρι τέλους. Κι’ αν δεν τα καταφέρουν θα έχουν την δεύτερη ευκαιρία μέσω του Nations League. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο που θα την κάνω την εκτίμηση, αν και είναι πολύ νωρίς, αλλά νομίζω ότι αυτή η παρέα θα είναι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην τελική φάση του Euro 2024 και την κάνω την εκτίμηση γιατί και την Παρασκευή με τους Ιρλανδούς και την Δευτέρα το βράδυ στο Παρίσι, είδα πόσο το θέλουν, πόσο το προσπαθούν και πόσο το πιστεύουν.
Υ.Γ. Πιθανότατα θα ακούσετε και θα διαβάσετε παντού, ότι για όλα φταίει ο Μαυροπάνος. Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι εγώ ή ο οποιοσδήποτε για να τον υπερασπιστεί σε μία δύσκολη βραδιά για τον ίδιο. Είναι τόσο ομάδα αυτή η Εθνική που θα τον προστατέψει από μόνη της χωρίς να έχει κανέναν ανάγκη. Είναι και αυτό ένα σπουδαίο δείγμα της…
Πηγή: Gazzetta
