Του Γιάννη Σερέτη
Πέντε νίκες – μία ήττα. Δυο – τρία καλά παιχνίδια, ένα «μέτριο» ματς, μια υπόκλιση στην ανωτερότητα της Αγγλίας και ένα «Γουέμπλεϊ» που δεν θα ξεχάσει ποτέ, κανείς, για πολλούς λόγους. Αυτός ήταν ο πρώτος καινούριος κύκλος της Εθνικής ομάδας στο Nations League με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στη θέση του Γκουστάβο Πογέτ. Οι περισσότεροι δεν περιμέναμε ισοβαθμία με την Αγγλία, ούτε… αγωνία στην τελευταία αγωνιστική. Μάλλον ούτε οι ίδιοι οι παίκτες. Το πρόσημο θετικό, όχι όμως μόνο για τα αποτελέσματα…
Το πρόσημο είναι θετικό, διότι απ΄ αυτόν τον κύκλο έξι αγώνων η Εθνική ομάδα έδειξε ότι έχει μια αισιόδοξη «συνέχεια». Ο Γιοβάνοβιτς δεν επιχείρησε… επαναστατικές αλλαγές. Ομως για το χρονικό διάστημα στο οποίο βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, οι αποφάσεις του που διαφοροποίησαν κάποια δεδομένα, δεν ήταν λίγες. Βασικός ο Κουλιεράκης, βασικός ο Τζόλης. Καλύτερες κινήσεις χωρίς τη μπάλα, μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση μετά από τα ένα – δυο πρώτα παιχνίδια. Πιο ακριβείς και περισσότερες συνεργασίες. Ζαφείρης και Μουζακίτης οι ρούκις. Εκεί όπου «πονάει» η ομάδα, στη μεσαία γραμμή. Και σούπερ ανανεωμένος Κουρμπέλης και καταπληκτικός Σιώπης σε σειρά αγώνων.
Οχι, δεν έγινε ομαδάρα η Εθνική Ελλάδας. Είναι, όμως, πλέον ολοκάθαρα, ένα υγιές ποδοσφαιρικό σύνολο με θετική προοπτική. Ναι, έχει πρόβλημα ποιότητας στη μεσαία γραμμή της, όμως ο καθένας προσφέρει αυτό που μπορεί ή και περισσότερο απ΄ αυτό που μπορεί στο μέσο όρο του! Στην άμυνά της όμως; Εχουμε εξετάσει την ποιότητα των διεθνών στην αμυντική μας γραμμή; Με Βλαχοδήμο – Τζολάκη, με Ρότα – Βαγιαννίδη, με Τσιμίκα – Γιαννούλη, με Κουλιεράκη – Μαυροπάνο και Ρέτσο – Χατζηδιάκο; Καταπληκτικό ρόστερ. Και με μεγάλες ελπίδες για το μέλλον! Μάνι – μάνι, ο Κουλιεράκης, ο Ρότα, ο Βαγιαννίδης είναι οι τρεις από τους πέντε – έξι πιο βελτιωμένους Ελληνες παίκτες τα τελευταία δυο – τρία χρόνια, μαζί με την «έκρηξη» των Ιωαννίδη – Τζόλη – Κωνσταντέλια! Κι έρχεται, είναι ήδη ορατή, και η ωρίμανση του Ρέτσου που δεν έχει πια καμία σχέση με τον προ διετίας επιπόλαιο και τρομερά επιρρεπή στο λάθος, στόπερ.
Πέντε νίκες – 15 βαθμοί, ο καλύτερος απολογισμός για ομάδα «δεύτερης θέσης» στους ομίλους του Nations League. Tέσσερα τρίποντα σε ισάριθμα ματς με Φινλανδία – Ιρλανδία, 9-0 γκολ. Πρώτη εκτός έδρας νίκη επί της Φινλανδίας, ποδοσφαιρικό «έπος» στο Λονδίνο: δεν έχεις κάτι να «προσάψεις» σ’ αυτή την ομάδα γι’ αυτόν τον κύκλο αγώνων, μιλώντας «ψυχρά», ρεαλιστικά. Αν θέλαμε να μιλήσουμε «συναισθηματικά» θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το 0-3 από την Αγγλία, σε παιχνίδι που θα θυμόμαστε περισσότερο για τους 60.000 οπαδούς και τον Πίκφορντ που μάλλον έκανε ένα από τα καλύτερα ματς της καριέρας του στην εθνική ομάδα της χώρας του…
Kαλύτερο ποδόσφαιρο, βελτιωμένη ταυτότητα, φρέσκα πρόσωπα
Αυτή η Εθνική Ελλάδας δεν σε κάνει συχνά να βαριέσαι. Επαιξε καλύτερα από την Εθνική του Πογέτ και πρόσθεσε πράγματα στην ταυτότητά της. Καλύτερα και πιο «αλέγκρα» αυτή η εθνική ομάδα. Εχει συμπαθητικά φρέσκα πρόσωπα. Εχει περισσότερους παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Κι έχει κι έναν προπονητή που προφανώς δεν είναι ο… Σερ Αλεξ Φέργκιουσον, αλλά τα αποδυτήρια θα τα έχει πάντα τακτοποιημένα και με θετική διάθεση. Μακριά από γκρίνια και μιζέρια. Η ιστορική βραδιά στην Αγγλία κέντρισε το ενδιαφέρον ανθρώπων που είχαν χρόνια να ασχοληθούν με την Εθνική ομάδα, αλλά οι πιτσιρικάδες του Δημοτικού και του Γυμνασίου δεν «δένονται» μόνο ή κυρίως από τα αποτελέσματα. Οντες πιο αγνοί από… όλους εμάς, προσελκύονται από τα πρόσωπα.
Κι όταν βλέπουν μαζεμένες στην ίδια ομάδα τόσο πολλές ελκυστικές φιγούρες παικτών που ταιριάζουν στα ποδοσφαιρικά τους πρότυπα και ηλικιακά δεν απέχουν… 20 χρόνια, τότε δημιουργείται «ρεύμα». Φάτσες σαν του Τζόλη, του «Ντέλια», του Ιωαννίδη, του Κουλιεράκη, του Ζαφείρη, τώρα και του Μουζακίτη, ή ακόμα και του Τζολάκη και του Βαγιαννίδη που έχουν μεγάλη απήχηση στους μπόμπιρες φίλους Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Δημιουργείται «κύμα»! Η Εθνική το έχει ήδη καβαλήσει αυτό το κύμα, αφήνοντας το καλάμι στην άκρη: γι’ αυτό βοηθούν αφάνταστα όλοι οι «παλιοί» που βοηθούν τα «παιδιά». Και δεν αργεί η στιγμή που το ποδόσφαιρο θα της το δώσει αυτής της γενιάς αυτό που αξίζει αν συνεχίσει σ’ αυτή τη ρότα.
Διότι αν γουστάρεις αυτό που κάνεις, προσπαθείς για το καλύτερο παρότι ξέρεις πως δεν είσαι ο καλύτερος, αν είσαι μακριά από ίντριγκες και αφιερώνεσαι σ’ αυτό που σ’ αρέσει, κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις.
Πηγή: Gazzetta
