Της Νίκης Μπάκουλη
Έφτασε η μέρα για να μπει ‘νέο αίμα’ στο ΝΒΑ. Δηλαδή, παιδιά που έως τώρα αγωνίζονταν είτε ως ερασιτέχνες στις ΗΠΑ, είτε ως επαγγελματίες στην Ευρώπη. Για τα παιδιά που έχουν δηλώσει συμμετοχή ισχύει ό,τι διαβάζεις κάθε χρόνο πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις: και να μην ‘περάσουν’ (βλ. επιλεγούν), δεν θα ‘χαθούν’. Οι πιθανότητες να κάνουν καριέρα στη λίγκα παραμένουν αυξημένες, μέσω του ‘παιχνιδιού’ που παίζεται παράλληλα με το ‘παιχνίδι’ του NBA Draft κάθε χρόνο και είναι αυτό της 61ης επιλογής.
Ο Άλεξ Καρούζο είναι μια τέτοια περίπτωση. Ο Φρεντ βαν Φλιτ είναι μια δεύτερη. Και οι δυο είναι πρωταθλητές. Θες και τρίτη; Θα σου δώσω πολλές μαζί: Τζον Αμίτσι, Τζανίρο Πάργκο, Αντρές Νοτσιόνι, Μπεν Ουάλας, Ουέσλι Μάθιους, Ντέιβιντ Ουέσλι, Μπρους Μπόουεν, JJ Μπαρέα, Ράχα Μπελ, Ουντόνις Χάσλεμ, Μπραντ Μίλερ, Έιβερι Τζόνσον και Κέντρικ Ναν. Ποιο είναι το κοινό τους; Δεν τους ήθελε κανείς, όταν εμφανίστηκαν σε NBA Draft. Άπαξ όμως, και πήραν την ευκαιρία, την ‘ξεμάλλιασαν’.
Η επιλογή είναι τέχνη
Θα έχεις υπ όψιν σου πως οι επιλογές που κάνουν οι οργανισμοί στο NBA Draft είναι τέχνη. Εννοώ δεν είναι κάτι που συμβαίνει μετά ενός μίτινγκ, αλλά διαδικασίας που αφορά πολλούς ανθρώπους (τμήμα scouting, προπονητές, front office) και την παρακολούθηση των prospects επί χρόνια. Όλοι εν τω μεταξύ, παρακολουθούν τους ίδιους. Ξεχωρίζουν εκείνοι που έχουν την ικανότητα να εντοπίσουν το ακατέργαστο διαμάντι, το παιδί που μπορεί να γίνει αυτό που χρειάζονται (σε συγκεκριμένη θέση ή ρόλο) και δεν έχουν αξιολογήσει σωστά οι υπόλοιποι -ή δεν έχουν την ίδια ανάγκη οι άλλοι. Εξυπακούεται πως το πλεονέκτημα το έχουν όσοι έχουν και τα κορυφαία picks. Όλες οι ομάδες, ωστόσο διαμορφώνουν τις λίστες με τα ‘θέλω’ βάσει του ‘η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή ανάλογα με τις ανάγκες μας’, ώστε να είναι έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.
Ανέκαθεν υπήρχε μια ξεχωριστή διαδικασία που ‘έτρεχαν’ οι scouts στην προετοιμασία τους για το κάθε NBA Draft: ήταν η ’61η επιλογή’, όπως την αποκαλούν οι καθ ύλην αρμόδιοι. Δηλαδή, ο παίκτης που δεν επιλέχθηκε, αλλά τους ‘κάνει’. Αυτό το project περιλαμβάνει αμέτρητες συζητήσεις με ατζέντηδες, ώστε να υπάρχει και η βεβαιότητα πως το ‘αντικείμενο του πόθου’ διατίθεται να ακολουθήσει αυτήν τη διαδρομή. Στη συγκεκριμένη λίστα περιλαμβάνονται συνήθως παίκτες που είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία -που έμειναν περισσότερο στο NCAA. Όπως διαβεβαίωσε εκπρόσωπος οργανισμού το Ringer “το draft εξελίσσεται σε παιχνίδι υπερτίμησης, ειδικά στον πρώτο γύρο. Πολλοί εξόχως ικανοί παίκτες που είναι πολύ κοντά στο να μπορούν να προσφέρουν στη ρούκι σεζόν τους, μετακινούνται στις λίστες με τα two way συμβόλαια -των undrafted παικτών“. Για αυτό και οι ομάδες δεν αξιολογούν 60 παίκτες -όσα και τα pick-, αλλά 100, ώστε να είναι σίγουροι πως έχουν καλύψει τα πάντα, υπό τις όποιες συνθήκες.
Aκολουθεί λίστα με τους δέκα πιο πολύτιμους παίκτες της περασμένης αγωνιστικής περιόδου, που δεν επέλεξε κάποιος σε NBA Draft.
Η ειδοποιός διαφορά προκύπτει όταν ο οργανισμός καταφέρνει να βρει αυτόν που ‘ταιριάζει’ στο σύστημα και τους παίκτες που υπάρχουν ήδη στο ρόστερ και διαθέτει τα μέσα για να τον εξελίξει και να μπει στο rotation. Αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι εύκολο. Σε αυτήν την περίπτωση, η ομάδα αποκτά έναν πολύτιμο ρολίστα. Στο καλύτερο σενάριο, θα βρουν έναν Μόουζες Μαλόουν, τύπος που απήλαυσε την καλύτερη καριέρα που ‘χει κάνει ποτέ παίκτης που δεν έγινε pick (win shares 167.1, με τον Μπεν Ουάλας που ακολουθεί να ‘χει 93.5 και τον Μπραντ Μίλερ 76.4. Ο μόνος Ευρωπαίος εμφανίζεται στο Νο5 και είναι ο Χοσέ Καλντερόν, με win shares 58.3).
Ο Καρούζο θέλησε να δώσει τα SOS στους παίκτες που ενδεχομένως να μπουν στο ΝΒΑ μέσω της δεύτερης ευκαιρίας, μέσω του podcast Τhe old man and the three. Μεταξύ αυτών που επισήμανε ήταν το εξής: Πολλοί κολλούν στη G League, γιατί δεν συνειδητοποιούν για ποια θέση ‘μάχονται’. Είναι σαν να πηγαίνεις σε συνέντευξη για δουλειά, πιστεύοντας πως θα σε κάνουν CFO της εταιρίας, ενώ ψάχνουν κάποιον να καθαρίζει τις τουαλέτες”.
“Oι παίκτες στη G League προσπαθούν να ‘χουν 25 πόντους, κατά μέσο όρο. Δεν καταλαβαίνουν πως οι ομάδες πληρώνουν 30 εκατομμύρια σε τύπους που κάνουν αυτήν τη δουλειά, κάθε βράδυ. Είναι χρήσιμο να καταλαβαίνεις σε τι είσαι καλός και τι χρειάζεται η ομάδα. Άνοιξαν τα μάτια μου, όταν ο Σαμ Πρέστι (GM των Θάντερ) είχε ακολουθήσει τους Sioux Falls σε ένα εκτός έδρας ματς και πέρασε μιάμιση ώρα να συζητά μαζί μας. Μας είπε να ρωτήσουμε ό,τι θέλουμε. Κάποιος θέλησε να μάθει τι κοιτά στους παίκτες ο Πρέστι, όταν κάνει την αξιολόγηση. Είπε α) πόσες θέσεις μπορεί να ‘πιάσει’ στην άμυνα και β) πόσο καλός συμπαίκτης είναι. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως ‘κούμπωσαν’ όλα μέσα μου. Κατάλαβα πώς μπορώ να βρω θέση στο ΝΒΑ”. Από εκείνο το σημείο επικεντρώθηκε στην άμυνα και σε όλα τα μικρά πράγματα που χρειάζονται οι ομάδες, για να πετύχουν και τη συνέχεια την είδες φέτος.
Πάμε τώρα, να δούμε ποιες μπορεί να είναι οι μεγαλύτερες ‘κλοπές’
To Bleacher Report έδωσε ως ‘κορυφαία’ κλοπή στο 2020 NBA Draft τον Τάιλερ Μπέι (Tyler Bey, Colorado,SF/PF,Junior), ο οποίος δεν δημιουργεί σουτ, μηδέ σκοράρει. “Οι 13.8 πόντοι που ‘χε πέρυσι κατά μέσο όρο δεν ήταν φαντεζί ή διαφορετικοί από εκείνους των συνομηλίκων του. Εν τούτοις, βελτιώθηκε σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Είναι εξαιρετικός στην άμυνα και στα ριμπάουντ, ένας εξαιρετικός αθλητής με απίστευτα ένστικτα και μοναδικός στα ‘τελειώματα’.
Το Discuss The Game προτίμησε τον Σαντίκ Mπι (Saddiq Bey, Vilanova, Sophomore,SF) “παίκτης ικανός να παίξει άμυνα στις θέσεις από ‘ένα’ έως ‘τέσσερα’, με το μέγεθος και την πλευρική κίνηση που ‘χει. Επιθετικά, είχε 16 πόντους ανά ματς, με 45% στα τρίποντα. Είναι ίσως η καλύτερη περίπτωση 3-D παίκτη, σε όλη τη φετινή ‘τάξη’”.
To Gambling Sites διάλεξε τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι “παιδί που είναι πολύ αδύνατο για να κάνει ζημιά και στις δυο άκρες του γηπέδου, αλλά έχει ό,τι άλλο χρειάζεσαι από έναν ψηλό στο σημερινό ΝΒΑ. Μην εκπλαγείτε αν τον επιλέξουν οι Σπερς και τον αφήσουν στην Ευρώπη, για να εξελιχθεί”.
To SB Nation ‘έδωσε’ τον Γρκαντ Μίλερ (23, Senior, Guard), του College of Charleston που τελείωσε τη σεζόν ως ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της CAA (Colonial Athletic Association), γιατί “ξέρει πώς να τελειώνει τις φάσεις κοντά στη στεφάνη, να σκοράρει εκτός ισορροπίας, να ‘φτιάχνει’ παιχνίδι και να είναι αποτελεσματικός, ακόμα και όταν δεν ολοκληρώνει αυτός πολλά plays”.
Το Sporting News ‘έκλεισε’ το σχετικό του θέμα, με τον Πολ Ριντ (21, junior, DePlaul, Forward), τον οποίον σύστησε ως περίπτωση “Μπράντον Κλαρκ. Είχε 15.1 πόντους και 10.7 ριμπάουντ ανά ματς, στην τρίτη του χρονιά στο κολέγιο, ενώ αμυντικά μέτρησε 2.6 τάπες και 1.9 κλεψίματα ανά ματς. Είχε νούμερα παρόμοια με του Θάιμπουλ, ο οποίος έφυγε από το κολέγιο της Ουάσινγκτον για να προσαρμοστεί αμέσως στους Σίξερς. Ακόμα και αν δεν σκοράρει ο Ριντ, μπορεί να πάρει ριμπάουντ και να παίξει άμυνα, άρα να είναι χρήσιμος”.
Σε κάποιες ώρες θα ξέρουμε τι ισχύει και τι όχι.
Πηγή: Contra
