Από τους τίτλους που γεννούν οπαδούς και ιστορίες που αντέχουν στον χρόνο

Του Θάνου Σαρρή

Λένε συχνά ότι η ίδια η ζωή ξεπερνά τη μυθοπλασία. Ότι γεννά ιστορίες που δεν μπορεί να συλλάβει ανθρώπου νους. Το φετινό επίτευγμα του ΠΑΟΚ έρχεται για να επιβεβαιώσει αυτή ακριβώς τη ρήση.

Μια ομάδα που στις 24 Απριλίου έβλεπε τη συλλέκτρια εμπειριών στα πλέι οφ, Λαμία, να τον νικά μέχρι το 90’+10′ και τον Σβαμπ να σώζει τον βαθμό, ο οποίος όμως έμοιαζε τότε ως αυτοκτονία. Για δεκαπέντε παιχνίδια ανεξαρτήτου έδρας, ο δικέφαλος μετρούσε μόνο νίκες απέναντι στους Λαμιώτες. Και ήρθε σ’ αυτό το κρίσιμο ματς των πλέι οφ, η ομάδα του Λεωνίδα Βόκολου να της κόψει τα φτερά. Λίγες εβδομάδες μετά, φαίνεται ότι μάλλον της τα ατσάλωσε.

Ο ΠΑΟΚ πρωταθλητής: Σφραγίδα στο «Βικελίδης»

Για να συμβεί αυτό ωστόσο και η φλόγα να θεριέψει, χρειαζόταν μια ανατροπή-όνειρο. Το ματς με την ΑΕΚ στην Τούμπα έμπαινε στο 80′ και ο ΠΑΟΚ βρισκόταν πίσω με δύο γκολ. Αρκετοί είχαν πια αρχίσει να πιστεύουν στο άδοξο φινάλε της ομάδας που στην κανονική περίοδο πετούσε φωτιές στην επίθεση. Πιθανόν και η ίδια η ΑΕΚ, να πίστεψε ότι το ματς είχε τελειώσει. Κωνσταντέλιας και Μπάμπα όμως πέτυχαν την απόλυτη ανατροπή, οι «ασπρόμαυροι» πήραν ένα ακόμα τρίποντο και πλέον ο εφιάλτης είχε αρχίσει να γίνεται ξανά όνειρο. Τι ακολούθησε; Καθαρή νίκη με Ολυμπιακό, «ντόρτια» στον Παναθηναϊκό και τελευταία στροφή στην έδρα του Άρη. Ποιος θα το έλεγε; Ότι θα έφτανε ο ΠΑΟΚ να παίζει τον τίτλο τελευταία αγωνιστική, μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ποιος να το έλεγε, ότι η Θεσσαλονίκη για τέσσερις μέρες θα ήταν ξάγρυπνη.

Κανείς, φυσικά, δεν περίμενε ότι ο Άρης δεν θα παίξει με το μαχαίρι στα δόντια, για να μην δει το μεγάλο του αντίπαλο να το σηκώνει σε «κίτρινο» έδαφος. Η γκολάρα του Μορόν ήταν απ’ αυτές που κόβουν τα πόδια στον αντίπαλο. 1-1, με το γήπεδο να βράζει, το πρωτάθλημα να στρέφεται προς Νέα Φιλαδέλφεια. Αλλά ο φετινός ΠΑΟΚ έχει αποδειχθεί εφτάψυχος. Το μεγαλύτερο προσόν του είναι ότι δεν σκύβει το κεφάλι. Ότι βρίσκει τρόπο και ξανασηκώνεται, όσο δυνατό κι αν είναι το χτύπημα. Και γ’ αυτό έχει μεγάλη ευθύνη ο Λουτσέσκου.

Το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ είναι βγαλμένο από τα όνειρα των οπαδών του

Ο ΠΑΟΚ έκανε πραγματικότητα το όνειρο κάθε οπαδού του. Σήκωσε τον τίτλο με νίκη μέσα στο γήπεδο του Άρη. Σήκωσε τον τίτλο, επικρατώντας και των τεσσάρων μεγάλων του αντιπάλων σε σερί αγώνες. Έπεσε και σηκώθηκε ξανά, σαν μαχητής βγαλμένος από Ομηρικό έπος.

Έδειξε σε όλους, ότι έφτασε στην κορυφή γιατί απλά δεν μπορούσαν να του κόψουν ούτε βαθμό στα ματς που κάθε πόντος ισοδυναμούσε με χρυσάφι. Έκανε ανατροπή με την ΑΕΚ, ισοφαρίστηκε από τον Άρη, άντεξε με 10 παίκτες και την μπάλα να ζυγίζει εκατό κιλά. Διαχειρίστηκε κάθε είδους πίεση που αντιμετώπισε μέσα στη σεζόν, απέκρουσε κάθε αμφισβήτηση, δικαιώθηκε για το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ και την πίστη στη δουλειά ενός προπονητή ιδανικού στο man management και στην ψυχοσύνθεση της Τούμπας.

Αυτοί οι τίτλοι μεγαλώνουν τα φτερά στο έμβλημα, κάνουν τους οπαδούς να φουσκώνουν από περηφάνεια. Κάνουν τα παιδιά που το σκέφτονται, να κατασταλάξουν κι εκείνα που δεν έχουν τις καταβολές, ν’ αποφασίσουν τα χρώματα του μέλλοντός τους. Τους μεγαλύτερους να κλαίνε σαν παιδιά από χαρά και συγκίνηση. Τους μπαμπάδες να σκαρώνουν ήδη τις ιστορίες που θα πουν στα παιδιά τους. Τους παππούδες να ανυπομονούν να αντικρίσουν τα εγγόνια τους την επόμενη μέρα. Τους ιστορικούς να ψάχνουν τρόπο προκειμένου να αποτυπώσουν την πραγματικότητα, χωρίς να μοιάζει με παραμύθι. Αυτοί οι τίτλοι σηκώνονται ψηλά, για να φτάσουν σε κείνους που δεν τους πρόλαβαν.

Δεν είναι απλά ένα πρωτάθλημα για τον δικέφαλο. Δεν έχει να κάνει με το ασημικό που θα μπει στην προθήκη, αλλά με την αυταπάρνηση και τη γνήσια μαγκιά που κατακτήθηκε. Κι αυτό είναι κάτι που θα κουβαλά για πάντα ο Λουτσέσκου και η παρέα του. Είναι κάτι που θα κουβαλά για πάντα ο ΠΑΟΚ.

Πηγή: Gazzetta