Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στην εκπληκτική πορεία του Αιγινιακού της περιόδου 1975-76, όταν άγγιξε την άνοδο του στη Β’ Εθνική κατηγορία, αλλά δυστυχώς η ομάδα μας… “έφτασε στην βρύση και νερό δεν ήπιε”.
Ήταν ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, που παραμένει ακόμα και τώρα αναλλοίωτο στην μνήμη μας και ίσως γι’ αυτό τον λόγο το θυμόμαστε διαρκώς.
Αφορμή για το σημερινό μας άρθρο ήταν κάποιες φωτογραφίες, που μας έδωσε το Σάββατο ο παλιός ποδοσφαιριστής του Αιγινιακού Βασίλης Χατζηγεωργίου, από την εξαιρετική εκείνη ομάδα μας.
Στο ειδικό πρωτάθλημα των πρωταθλητριών ομάδων των Ενώσεων της Βόρειας Ελλάδας (συμμετείχαν η Νέα Γενεά Νικομήδειας από την ΕΠΣΚΔΜ, ο ΠΟ Μουδανιών και η Νίκη Πολυγύρου από την ΕΠΣ Χαλκιδικής και η Θύελλα Σερρών μαζί με τον Εθνικό Σιδηροκάστρου από την ΕΠΣ Σερρών), οι κυανόλευκοι έπαιξαν φανταστικό ποδόσφαιρο και ήσαν αποφασισμένοι για το μεγάλο βήμα διάκρισης στην ιστορία τους.
Είχε προηγηθεί η άνετη κατάκτηση του Πρωταθλήματος της Α’ τοπικής κατηγορίας στην ΕΠΣΚΔΜ με φρενήρη ρυθμό και άπαντες πίστεψαν ότι στο ειδικό πρωτάθλημα θα γίνει το τεράστιο άλμα, προς τη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ποδοσφαίρου μας.
Προπονητές ήσαν οι Κατερινιώτες, αρχικά ο Αλέκος Χελιδώνης, που σκοτώθηκε σε τροχαίο στα μέσα της χρονιάς και ύστερα ο επίσης αείμνηστος Βαγγέλης Καραφουλίδης.
Οι προυποθέσεις υπήρχαν και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή με την εκτός έδρας λευκή ισοπαλία την Μεγάλη Τετάρτη του 1976 μέσα στα Μουδανιά .
Η συνέχεια ανάλογη…
Στο σπουδαίο μάτς με τον Εθνικό Σιδηροκάστρου (περίπου τέτοια εποχή), λιγο αργότερα οι Αιγινιώτες την ίδια μέρα (Τετάρτη), που ο Ηρακλής πήρε το κύπελλο με τον Βασίλη Χατζηπαναγή στον τελικό του θεσμού, συνέτριψαν με 4-0 τον μετέπειτα πρωταθλητή, Εθνικό Σιδηροκάστρου με καρέ τερμάτων του Γιώτη Αργυρόπουλου και όλοι στο Αιγίνιο πίστεψαν ότι η Β’ Εθνική κατηγορία θα γίνει πλέον πραγματικότητα.
Στον “τελικό των τελικών” όμως λίγες μέρες μετά ήρθε το αναπάντεχο σοκ, εντός έδρας ήττα με 0-2, από τη Νίκη Πολυγύρου μπροστά σε σολντ άουτ των 4.000 θεατών από όλη την Πιερία στο Δημοτικό γήπεδο Αιγινίου (είχαν χρησιμοποιηθεί αγροτικές πλατφόρμες γύρω – γύρω για να χωρέσει ο φίλαθλος κόσμος).
Το ρεκόρ αυτό παραμένει και σήμερα απλησίαστο.
Διαιτητής ήταν ο Βασίλης Τικμόγλου, κορυφαίος ρέφερυ από τη Θεσσαλονίκη, που σφύριζε στην Α’ Εθνική κατηγορία και έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ.
Στην τελική βαθμολογία συνέβη το εξής παράδοξο και οδυνηρό για τον Αιγινιακό στη Β’ Εθνική κατηγορία δεν ανέβηκε η Νίκη Πολυγύρου, αλλά ο Εθνικός Σιδηροκάστρου, που νωρίτερα γνώρισε πανωλεθρία στην έδρα μας, αλλά είχε τερματίσει πρώτος.
Ήταν μια άτυχη συγκυρία, που σε διαφορετική περίπτωση αν είχε ευτυχή κατάληξη ο αγώνας με τον Πολύγυρο (χρειαζόμασταν μόνο νίκη), θ’ άλλαζε σίγουρα το ρου της ιστορίας του Αιγινιακού.
Αρχείο Γιώργου Καρανικόλα
Μια ενδεκάδα του Αιγινιακού, που έφτασε στα πρόθυρα της Β’ Εθνικής κατηγορίας την σεζόν 1975-76, αλλά τελικά δεν ήταν πιστή στο ραντεβού της… με την ιστορία!
Από αριστερά διακρίνονται:
Γιώργος Αραμπατζής, Σάκης Τσολακίδης, Γιωτης Αργυρόπουλος, Βασίλης Χατζηγεωργίου, Τάσος Πραντσίδης (αείμνηστος), Χρήστος Τριανταφυλλίδης, Σωτήρης Χατζηγιοβανάκης, Αργύρης Μηνούδης, Στάθης Ψωμιαδης (ο μοναδικός ποδοαφαιριστης εκτός Αιγινίου), Χρήστος Τερζής και Κώστας Πελοπίδας.
