Της Νίκης Μπάκουλη
O Σεκού Ντουμπουά είναι ο Ευρωπαίος που αναμένεται να βρει δουλειά πιο νωρίς από τους υπόλοιπους (Ευρωπαίους) στο φετινό NBA draft. Στο Mock Draft του Σαμ Σμιθ υπολογίζεται πως θα επιλεγεί στο Νο13, από τους Χιτ.
Ο “next best” λέγεται Λούκα Σάμανιτς (με ‘παχύ’ το τς) και είναι ο μόνος Ευρωπαίος μεταξύ των 66 που πήραν προσκλήσεις για το NBA Draft Combine. Κρίνεται λοιπόν, ως χρήσιμο να τον γνωρίσουμε. Αυτή τη φορά θα αρχίσουμε από το τέλος.
Μεταξύ όσων συμβαίνουν στο Combine, πέραν των μετρήσεων (χέρια στην ανάταση, χέρια στην έκταση, λίπος σώματος, βάρος κλπ) οι παίκτες παίζουν και μπάσκετ. Στα 5 εναντίον 5 της Πέμπτης 16/5 πήραν μέρος, ως επί το πλείστον, τα παιδιά που υπολογίζονται να γίνουν pick μεταξύ του #20 και του #40 έμειναν εκτός (οι ατζέντηδες αποφεύγουν τις συγκινήσεις -μην τυχόν και οι πελάτες λυγίσουν από το άγχος και δουν τις μετοχές τους να ‘καταστρέφονται).
Αυτός που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση εξ όσων εμφανίστηκαν ήταν ο 19χρονος Κροάτης, ο οποίος αγωνίστηκε φέτος, ως forward, στην Petrol Olimpija. Ήταν η πρώτη του σεζόν σε μεγάλη κατηγορία, ως επαγγελματίας. Η αλήθεια είναι ότι δεν συγκινήθηκε κάποιος με όσα έκανε στην Αδριατική Λίγκα. Τουναντίον, πολλοί αμφέβαλαν για τις ικανότητες του. Και για αυτό δεν δίστασε να πάει στο Σικάγο, για να τον ξαναδούν όλοι και να θυμηθούν γιατί τον είχαν χαρακτηρίσει ως ‘ενδιαφέρουσα προοπτική’ στο Baskeball Without Borders του 2018.
Luka Samanic (Croatia) showed quite a few flashes on both sides of the ball in 19 minutes in his first NBA Combine scrimmage
– Moved his feet on defense
– Contested shots
– Attacked off the catch
– Post game
– Made a nice 3 off movement pic.twitter.com/OJDJmRFfMG— Zach Milner (@ZachMilner13) 17 Μαΐου 2019
Αυτά που έγραψαν οι ‘κατάσκοποι’ στα χαρτιά τους ήταν πως έχει μεγάλη αίσθηση του παιχνιδιού, εκτελεστική ικανότητα, μαζί με εντυπωσιακό χειρισμό της μπάλας και κινήσεις, για το ύψος του (2.10) και επαρκή δύναμη. Το The Bleacher Reportέγραψε πως “είναι αδύνατος (95 κιλά), εν τούτοις το σώμα του είναι ‘γεμάτο’ στο πάνω μισό μέρος και αυτό του επιτρέπει να έχει δυναμική. Αν μπορεί να γίνει επαρκής αμυντικός, θα είναι χρήσιμος για να ‘ανοίγει’ γήπεδα και για short-roll playmaker στο ‘4’. Οι scouts συμφώνησαν ότι αν συνεχίσει έτσι, μπορεί να επιλεγεί στον πρώτο γύρο”.
Luka Samanic, good looking stroke. Big two days for him in Chicago, can definitely help himself here. pic.twitter.com/UQKHFJBKmh
— Jonathan Wasserman (@NBADraftWass) 16 Μαΐου 2019
O πατέρας του είναι ο Μάρκο Σάμανιτς, ο οποίος ζούσε για 19 χρόνια ως μπασκετμπολίστας. Kαν αν θεωρείς ότι αυτός ήταν ο λόγος που ο Λούκα ασχολήθηκε, κάνεις λάθος. Όταν το παιδί ήταν 9 μηνών, η οικογένεια μετακόμισε στο Βέλγιο. Μετά πήγε στη Σλοβενία και τη Γερμανία. Τα καλύτερα όμως, ο Μάρκο τα έζησε τη σεζόν 2001-02 όταν έπαιξε με την Κρκα στην Ευρωλίγκα και τη 2002-03, όταν αγωνίστηκε με την Ζάνταρ στο Eurocup.
Έκανε 10 σπορ πριν δοκιμάσει το μπάσκετ
Ο Λούκα έκανε τα σουτάκια του, στα γήπεδα όπου έπαιζε ο πατέρας του, αλλά αν τον ρωτούσες τότε -ως παιδί- ποιο σπορ αγαπά, δεν θα σου έλεγε το μπάσκετ. “Όλοι οι φίλοι μου έπαιζαν ποδόσφαιρο, οπότε τους ακολούθησα. Δοκίμασα και το χάντμπολ, όπως και το τένις”, ενώ τίμησε και το breakdancing. “Έκανα ό,τι έκαναν οι φίλοι μου” επαναλάμβανε. Τίποτα όμως, δεν τον ‘κράτησε’. Τότε αποφάσισε να δοκιμάσει και το μπάσκετ.
Η αλήθεια είναι πως όλα τα άλλα σπορ είναι ο λόγος που μολονότι είναι 2.10, κινείται με συντονισμούς που παραπέμπουν σε πιο κοντούς ανθρώπους. Στην Αμερική τον παρακολουθούν από όταν ήταν 16 χρόνων και εμφανίστηκε στο U16 European Championship (2016). To ΕSPN τον είχε χαρακτηρίσει ως “καλύτερο έφηβο της Ευρώπης, αδιαμφισβήτητα”.
Η Κροατία κατετάγη τέταρτη, με τον Σάμανιτς να είναι ο τρίτος πιο αποτελεσματικός παίκτης -μετά τον Πετσάρσκι και τον Ισπανό Γκαρούμπα Αλάρι. Κλήθηκε στο Adidas EuroCamp (τύπου NBA Draft Combine για τους Ευρωπαίους), εκείνης της χρονιάς και μετά άφησε την ΚΚ Ζάγκρεμπ όπου απασχολείτο για δυο χρόνια (έκανε ουκ ολίγα νταμπλ νταμπλ), για την Μπαρτσελόνα.
Δηλαδή, για την ακαδημία της Μπαρτσελόνα. Η ιστορία του εκεί άρχισε με τη νίκη σε διαγωνισμό καρφωμάτων. Στο τέλος της σεζόν, στο πρωτάθλημα που ολοκληρώνεται τις ημέρες του Final Four της Ευρωλίγκας, αναδείχθηκε “Rising Star”.
Κάποιοι τότε έλεγαν πως είμαι soft. Δούλεψα πολύ και μπορεί ο κόσμος να μη το ξέρει, αλλά εγώ ξέρω ότι είμαι οτιδήποτε άλλο από soft.
Τον Αύγουστο του 2017, μετά το χρυσό στο U18 European Championship της B’ Division, κολέγια της Division I του NCAA, όπως το Florida, το Gonzaga, το Stanford, το UC-Santa Barbara, το Cleveland State και το Purdue τον ειδοποίησαν πως του προσφέρουν αθλητική υποτροφία. Προτίμησε να μείνει στη Βαρκελώνη, γιατί είχαν φύγει οι καλύτεροι παίκτες της εφηβικής ομάδας (ένας ήταν ο Ρόντιονς Κούρουκς -και κράτα το αυτό) και του είπαν πως θα γινόταν μεγαλύτερος ο ρόλος του.
Ήδη οι ‘κατάσκοποι’ από τις ΗΠΑ είχαν σημειώσει πως ‘μπορεί να σκοράρει και με την πλάτη στο καλάθι, έχει καλό touch, καλό μηχανισμό jump shot, πηγαίνει δυνατά στα επιθετικά ριμπάουντ, ενώ σκοράρει και τρίποντα’. Αυτό το τελευταίο το χρωστά στον πατέρα του. “Όταν άρχισα το μπάσκετ, ήμουν πάντα ο πιο ψηλός και δεν μπορούσε να με σταματήσει κάποιος ως προς το να πάω κάτω από το καλάθι”.Ήθελε μια πρόκληση. Πήρε αυτή του -αριστερόχειρα- πατέρα του.
Παρεμπιπτόντως, έμεινε στην Καταλονία και γιατί ήθελε να τελειώσει το σχολείο πριν αποφασίσει τι άλλο ήθελε να κάνει στη ζωή του. Η ομάδα του έφτασε στον τελικό, αλλά έχασε από την Μπανταλόνα. Εκείνος αναδείχθηκε MVP, με 23.2 πόντους, 14.8 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2.4 τάπες ανά αγώνα, στην τελική ευθεία.
Η πρώτη μου χρονιά στην Ισπανία ήταν δύσκολη, γιατί έπρεπε να προσαρμοστώ σε μια νέα ζωή και μια νέα λίγκα. Έπρεπε να μάθω τη γλώσσα και να συνηθίσω το φαγητό. Άρχισα να βελτιώνομαι τη δεύτερη σεζόν. Τότε έκανα τους συμπαίκτες μου καλύτερους, τότε βελτιώθηκα.
Τη σεζόν 2017-18 ήταν στη δεύτερη ομάδα των “μπλαουγκράνα”. Σε 22 συμμετοχές είχε 5.1 πόντους, 2 ριμπ. και 0.7 ασίστ, σε 12.7 λεπτά ανά αγώνα. Προφανώς χρειαζόταν χρόνο για να προσαρμοστεί και σε αυτά τα νέα δεδομένα. Παρ’ όλα αυτά, δεν δίστασε να πάει στη Σλοβενία, για να παίξει με την Ολίμπια, που του έδωσε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Ό,τι δεν κατάφερε, τελικά να κάνει η Ζάνταρ, που ήταν η πρώτη που τον προσέγγισε. Οι Αμερικανοί συνέχισαν να τον παρακολουθούν και στις 22/4 μίλησε στο HoopsHype για το ποιος είναι και τι θέλει.
Για αρχή, ξεκαθάρισε ότι το είδωλο του είναι ο Τόνι Κούκοτς και πως έχει μελετήσει το παιχνίδι του θρύλου σε πολλά videos. Για τη συνέχεια άφησε το γεγονός ότι είναι φίλος του Κούρουκς, του Λετονού που ‘τράβηξε’ πέρυσι το Μπρούκλιν στο Νο40, έναν 3 and D παίκτη, στο σώμα small-ball center, όπως έγραψε τον Γενάρη το The Ringer. Νωρίτερα, όλοι έγραφαν ‘τι πήραν πάλι οι Νετς’.
Η αποστολή του Κούρουκς ήταν να ανοίγει το γήπεδο, να κυκλοφορεί την μπάλα και να ‘παίρνει’ τα ελεύθερα σουτ -γιατί το ‘χε. Παιχνίδι, με το παιχνίδι πρόσθεσε και διεισδύσεις που εντυπωσίασαν ακόμα και τους συμπαίκτες του. Δεν αποτελεί λοιπόν, την παραμικρή έκπληξη το γεγονός ότι οι του ΝΒΑ συγκρίνουν τον Κούρουκς με τον Σάμανιτς. Και τούμπαλιν.
“Μου έχει πει πως όλα είναι πολύ διαφορετικά, πολύ καλύτερα. Του έδωσαν την ευκαιρία να δείξει ποιος είσαι και όπως μου είπε, περνάει υπέροχα. Ήμασταν μαζί στην Μπαρτσελόνα για δυο χρόνια. Πολλοί είχαν υποτιμήσει αυτά που μπορεί να προσφέρει, αλλά είναι τόσο ‘πεινασμένος’ για να πετύχει που δουλεύει πάρα πολύ για να γίνει όσο καλύτερος μπορεί”.
Το ίδιο κάνει κι εκείνος. Του ζήτησαν να συστηθεί ως παίκτης. Είπε “είμαι αμυντικός, που μπορεί να μαρκάρει τους πάντες και να μοιράσει τάπες. Στην επίθεση, τρέχω, ‘ανοίγω’ το γήπεδο, μπορώ να παίξω στο low post, να πασάρω. Γενικά, προσαρμόζομαι. Με τον καιρό μπορώ να γίνω και πιο δυνατός. Περνάω πολλές ώρες στο γυμναστήριο, με δουλειά στη φυσική κατάσταση. Θέλω να γίνω η καλύτερη έκδοση του εαυτού μου και να μη συμβιβαστώ με όσα μπορώ να κάνω τώρα. Με ενδιαφέρει να αποκτώ νέα όρια.
Αν θες να παίξεις στο υψηλότερο επίπεδο, πρέπει να είσαι καλός σε πολλά διαφορετικά πράγματα. Στα περισσότερα που μπορείς. Θέλω να παίζω άμυνα στους καλύτερους. Είναι η αποστολή μου. Είμαι αρκετά γρήγορος και στην οριζόντια κίνηση και μπορώ να αλλάξω σε όποιον παίκτη είναι στο γήπεδο.
Το ΝΒΑ είναι το όνειρο του και δεν κρύβει το ανταγωνιστικό του χαρακτήρα του. Λέει πως σιχαίνεται την ήττα και ότι το κατ’ αρχάς ζητούμενο που ‘χει είναι να είναι υγιής “και να απολαύσω τη διαδικασία”.
Πηγή: Contra
