Ο Λεωνίδας Μπίλης μίλησε αποκελιστικά στο katerinisport PNews για το χρονικό της αποχώρησής του και για όσα τον οδήγησαν εκτός ομάδας.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Λεωνίδας Μπίλης:
Και τυπικά ολοκληρώθηκε η δεύτερη θητεία μου στον Πιερικό. Εγώ θεωρώ ότι ήταν η δεύτερη θητεία μου κι όχι η τρίτη, γιατί δε μεσολάβησε διακοπή από το καλοκαίρι, αλλά συνέχισα τη δημιουργία, δυστυχώς, μιας καινούρια ομάδας από πέρυσι και από εκεί θα ξεκινήσω.
Ολοκληρώθηκε λοιπόν η δεύτερη θητεία μου στον Πιερικό, δεκατέσσερα χρόνια μετά την πρώτη και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί και οι δύο θητείες έχουν χαρακτηριστεί από θετικά αποτελέσματα για την ομάδα μας. Τόσο το 2004, που ανεβήκαμε στις επαγγελματικές κατηγορίες και μπήκαν οι βάσεις για την άνοδο στην Β’ Εθνική, όσο και στη δεύτερη, που αποφύγαμε τον “Γογλοθά” του ερασιτεχνικού πέρυσι, μετά από μία πολύ δύσκολη σεζόν.
Φέτος, προσπαθώντας, με πάρα πολλά προβλήματα, στήσαμε μία ομάδα, αμιγώς με παιδιά από την Πιερία, η οποία μέχρι τώρα με τα αποτελέσματά της, στα φιλικά αλλά και στο ένα επίσημο παιχνίδι, δικαιώνουν τις προσπάθειές μας, άρα είμαι πολύ χαρούμενος και ευτυχισμένος γιατί η κύρια δουλειά του προπονητή, που είναι το αγωνιστικό κομμάτι, πήγε πάρα πολύ καλά. Φεύγω με πολύ καλά συναισθήματα, φεύγω με ψηλά το κεφάλι και χαρούμενος που πέτυχα και για δεύτερη φορά το στόχο μου.
Όσον αφορά τη λύση της συνεργασίας, η οποία προήλθε από την Διοίκηση, καθώς εγώ δε θα άφηνα την ομάδα παρ’ όλα τα πολλά προβλήματα που είχαμε από την αρχή της σεζόν, θα πω απλώς ότι νομίζω ότι δεν ταιριάζαμε. Ίσως εγώ να μην είμαι του επιπέδου της διοίκησης, ίσως η διοίκηση να μην είναι του επιπέδου του δικού μου. Αυτό θα το κρίνει η κοινωνία, οι παραστάσεις, οι ποδοσφαιριστές και η ιστορία. Εγώ θα πω ότι ανακουφίστηκα και λίγο, γιατί τον τελευταίο καιρό το βάρος που κουβαλούσα για τη λειτουργεία της ομάδας ήταν πάρα πολύ μεγάλο.
Πριν φτάσουμε εκεί, θα ήθελα να αναφερθώ στην περσινή σεζόν και να μιλήσω τη διοίκηση που μου εμπιστεύτηκε τις τύχες της ομάδας στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές, τη διοίκηση του κύριου Κοκαβίδη, η οποία προσπάθησε πέρα από το πολύ δύσκολο έργο που είχε αγωνιστικά, δηλαδή να σώσουν την ομάδα, προσπάθησαν να μειώσουν το μπάτζετ αυτής της κατηγορίας σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο, όπου είχαν να ανταγωνιστούν υψηλού επιπέδου ρόστερ και υψηλά μπάτζετ. Προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία ομάδα μέλλοντος, την οποία εγώ χαρακτήρισα και χρυσό ρόστερ. Αυτό το χρυσό ρόστερ, είχαμε σκοπό να το διατηρήσουμε και να προσθέσουμε τέσσερις πέντε παίκτες αδιαμφισβήτητης ποιότητας και να κοιτάξουμε ψηλότερα την επόμενη χρονιά.
Από την αρχή της χρονιάς διέκρινα, μία προσπάθεια απαξίωσης της περσινής δουλειάς και μία συνεχή προσπάθεια να κατηγορείται το πέρυσι αλλά και τα προηγούμενα χρόνια γενικότερα. Αυτό από την πρώτη στιγμή δε μου άρεσε κι αν θυμάστε, όταν ήρθα είπα πολύ καλά λόγια για τους προηγούμενους προπονητές και όταν πετύχαμε τον στόχο μας στο τέλος της σεζόν, ευχαρίστησα πρώτα τους προηγούμενους προπονητές. Το πρώτο πράγμα που με ενόχλησε ήταν αυτό.
Από την ώρα που ξεκινήσαμε την προετοιμασία είχαμε τεράστια προβλήματα. Με το ρουχισμό, με τις μπάλες και με το αθλητικό υλικό. Με τους συνεργάτες μου, προσπαθήσαμε να δώσουμε λύση και να βοηθήσουμε τη διοίκηση από όλες τις πλευρές και με τον τρόπου που μπορούμε και οφείλουμε σαν επαγγελματίες και σαν άνθρωποι που αγαπάμε αυτήν την ομάδα. Νομίζω ότι τα πράγματα κυλούσαν καλά, μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα όταν και έφτασε η ημερομηνία της πρώτης πληρωμής.
Εκεί πιέστηκε η κατάσταση και η διοίκηση ήταν δύσκολο να ανταποκριθεί και το έκανε τμηματικά. Ένας ένας, δύο δύο, ενώ εμείς δεχόμασταν ενοχλήσεις από τους ποδοσφαιριστές και φαινόταν ότι χανόταν ο έλεγχος, καθώς κάποιοι παίκτες μας έλεγαν ότι θα φύγουν.
Εκεί μεταφέραμε και εγώ και οι αρχηγοί την ανησυχία μας στον πρόεδρο, για το γεγονός ότι κάποια πράγματα δε γίνονται έτσι όπως τα είχαμε προγραμματίσει. Εκεί ξεκίνησε η ρήξη ανάμεσα σε εμένα και τον πρόεδρο, ο οποίος μου είπε ότι θα δώσει την σφραγίδα του Πιερικού στον Δήμο κι εγώ να του απαντώ ότι αν δε μπορεί να τα καταφέρει ή αν δε μπορώ εγώ να τα καταφέρω, πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Ίσως με αυτό ο πρόεδρος θεώρησε ότι υπεισέρχομαι στα διοικητικά και από εκεί και μετά δεν είχαμε καμία επικοινωνία μεταξύ μας.
Υπήρχαν και άλλα πράγματα, οικονομικής φύσεως κυρίως, τα οποία προσπαθούσαμε όλοι να λύσουμε σιγά σιγά.
Την Πέμπτη με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Μπίνιας, ο οποίος εγώ ήξερα ότι είχε παραιτηθεί, καθώς είχε δηλώσει δημόσια την παραίτησή του και μου είπε «είμαι ο πρόεδρος της τεχνικής επιτροπής και αντιπρόεδρος της ομάδας και αποφασίσαμε όλοι μαζί να λύσουμε την συνεργασία μας, γιατί δεν τα καταφέρατε και τα κάνατε όλα λάθος»
Εξεπλάγην και απάντησα ότι εκείνος μάλλον τα έχει κάνει λάθος κι όχι εγώ, καθώς είναι όλο ήξεις αφήξεις και περιμένω κάτι πιο επίσημο από τον πρόεδρο, ο οποίος με πήρε μετά από καμιά ώρα και αφού είχε κυκλοφορήσει η είδηση και με ρώτησε γιατί δεν το αποδέχομαι. Η απάντησή μου ήταν ότι και φυσικά το αποδέχομαι, ότι αγαπάω τον Πιερικό και δεν πρόκειται να διεκδικήσω τίποτα από την ομάδα, γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Είμαι ικανοποιημένος από τη δεύτερη θητεία μου και εύχομαι ότι καλύτερο.
Αυτό είπα την Παρασκευή και στους παίκτες μου, σε μία συγκινησιακά φορτισμένη ομιλία, απέναντι σε παιδιά, με τα οποία είχα ξανασυνεργαστεί, αλλά και σε πολύ μικρά παιδιά, τα οποία πέρυσι έπαιζαν στις τοπικές κατηγορίες. Είχα την τύχη και τη χαρά να δω αυτά τα παιδιά στο τελευταίο φιλικό κόντρα στον Μακεδονικό να κάνουν μία καταπληκτική προσπάθεια και να δούμε έναν Πιερικό, ο οποίος πραγματικά μας άρεσε, αλλά δυστυχώς πρέπει κι εγώ και η ομάδα να πάμε παρακάτω παίρνοντας χωριστούς δρόμους.
Εύχομαι ο Πιερικός να πετύχει τους στόχους του. Θεωρώ ότι το πρόβλημα του Πιερικού είναι διοικητικό. Θεωρώ ότι το πρόβλημα του Πιερικού ξεκινάει από το οικονομικό και αυτό λειτουργεί ως τροχοπέδη. Εύχομαι ο πρόεδρος να τηρήσει την υπόσχεσή του ότι όλα θα είναι καλά. Προσωπικά, φεύγω γεμάτος, η ομάδα είναι καλή, πλέον κατά μεγάλο ποσοστό είναι πληρωμένη με εξαίρεση κάποιους ποδοσφαιριστές που μου είπαν ότι δεν πληρώθηκαν. Οι δύο συνεργάτες μου, που δουλεύουν δύο μήνες, έχουν κάνει πενήντα πέντε προπονήσεις και δεν έχουν πληρωθεί. Κάποια παιδιά έτρωγαν σε μία ταβέρνα και υπάρχει και εκεί μία οφειλή.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που βοήθησαν εμένα και την ομάδα. Όλους αυτούς που με τον οβολό τους και με την παρουσία τους στο γήπεδο βοήθησαν και βοηθούν τον Πιερικό.
Εύχομαι να έχω και μία τρίτη θητεία στον Πιερικό, με μία γεμάτη σεζόν και με μία διοίκηση που δε θα έχει οικονομικά προβλήματα. Μία διοίκηση η οποία θα αποτελείται από Πιερείς, από Πιερικούς που θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος αυτής της κατάστασης κι εάν μου ζητηθεί και όποτε μου ζητηθεί, εγώ πάλι θα είμαι παρών.
Σε ερώτηση γιατί, κατά την αποχώρησή του, κάνει όλες αυτές τις δηλώσεις, πράγμα στο οποίο δε μας έχει συνηθίσει κατά την αποχώρησή του από άλλες ομάδες, ο Λεωνίδας Μπίλης είπε:
Στα είκοσι χρόνια της προπονητικής μου καριέρας, νομίζω μία φορά αναφέρθηκα στους λόγους της αποχώρησής μου. Συνήθως μέσα από την σιωπή μου δικαιολογούσα πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτή τη φορά είναι κάτι το διαφορετικό. Το κάνω γιατί θεωρώ ότι πρέπει να βοηθήσουμε αυτήν την ομάδα, για την οποία γνωρίζετε τα συναισθήματά μου.
Οφείλω να δώσω κάποιες απαντήσεις και έχω την υποχρέωση αυτή απέναντι στους ανθρώπους που βοήθησαν να έχει ρούχα αυτή η ομάδα, να έχει μπάλες, να τρώνε κάπου οι παίκτες της και βοήθησαν να πληρωθούν και κάποιοι παίκτες. Αυτούς που βοήθησαν αυτόν τον σύλλογο με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτήν την προσπάθεια. Είμαι υποχρεωμένος απέναντι σε αυτά τα άτομα. Γνωρίζετε τι έγινε και με τα ρούχα. Από εκεί και πέρα ο καθένας αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.
Όταν πέρυσι ανέλαβα την ευθύνη να σώσουμε τον Πιερικό, όπως είπα και στους παίκτες μου, σε αντίθετο αποτέλεσμα θα έπεφταν τα ντουβάρια του γηπέδου και θα μας πλακωνα ηθικά. Θα πλάκωναν την αξιοπιστία και την εικόνα μας, τόσο τους συλλόγου, οσο και τη δική μας ως επαγγελματίες. Όταν είσαι στον Πιερικό η ευθύνη είναι τεράστια.
Έτσι και οι άνθρωποι που κατά καιρούς αναλαμβάνουν τη διοίκηση της ομάδας, έχουν τεράστια ευθύνη. Αν η ομάδα περιμένει να πληρωθεί όταν θα δώσει κάποιος λεφτά ή όταν θα γίνει μία συναυλία ή μόλις μπούμε σε κάποιο “άρμα”, αυτά εμένα με αφήνουν αδιάφορο, γιατί την Κυριακή πρέπει να δώσω τον αγώνα μου με τους παίκτες για να κερδίσει η ομάδα.
Φανταστείτε να είχαμε αποκλειστεί από τον Αχιλλέα Νεοκαισάρειας, τι είχαμε να ακούσουμε. Είτε μας ενδιέφερε, είτε όχι το κύπελλο. Αν πηγαίναμε στον Μακεδονικό και σερνόμασταν και δεχόμασταν τρία τέσσερα τέρματα, δεκαπέντε ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, τότε έχουμε εμείς τεράστια ευθύνη για την εικόνα της ομάδας. Ο καθένας σε αυτήν την ομάδα πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και όχι να μεταφέρουμε την ευθύνη σε άλλους. Να λέμε ότι φταίει αυτός που έκανε την συμφωνία με τους παίκτες και δώσαμε μεγάλες προκαταβολές ή ότι φταίει το τάδε μέλος της διοίκησης επειδή δεν έφερε λεφτά από τα διαρκείας ή όταν πιέζει ο προπονητής να πληρωθούν οι παίκτες να λέμε ότι μιλάει με άλλους και ετοιμάζει άλλο σχήμα. Όλα αυτά είναι αποποίηση ευθυνών.
Στην ερώτηση, πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή εκτός από το αγωνιστικό να ασχολείται και με εξωαγωνιστικά θέματα, ο Λεωνίδα Μπίλης είπε:
Είναι πολύ δύσκολο. Όταν υπάρχουν προβλήματα σε μία ομάδα τριάντα ποδοσφαιριστές, μεταφέρονται πάνω σου τριάντα προβλήματα. Αν έχει προβλήματα ο πρόεδρος σου μεταφέρονται και αυτά. Αν έχουν προβλήματα οι φροντιστές με τα ρούχα, είναι χαλασμένα τα πλυντήρια, δεν υπάρχουν απορρυπαντικά και νερά, μεταφέρονται και αυτά πάνω σου. Αν δεν τα λύσεις όλα αυτά, τα προβλήματα θα βγουν και βγουν και στον αγωνιστικό χώρο. Και όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν δεν έχει απορρυπαντικά η ομάδα, κανείς δε θα το ξέρει, κανένα δε θα τον νοιάζει και δε θα σε δικαιολογήσει. Νοιάζει η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο και το αποτέλεσμα.
