Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου: Δυτική Γερμανία 1974

Του Γρηγόρη Δημακάκου

Λίγες ημέρες πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Αγγλία, στις 6 Ιουλίου 1966, στο συνέδριό της στο Λονδίνο, η ΦΙΦΑ ανέθεσε τη διοργάνωση στη Δυτική Γερμανία. Τα παζάρια ήταν πολλά στην αγγλική πρωτεύουσα. Τη διοργάνωση διεκδίκησε και η Ισπανία, αλλά υπαναχώρησε όταν τής υποσχέθηκαν εκείνη του 1982, αφού αυτή του 1978 θα ανατίθετο σε χώρα της αμερικάνικης ηπείρου.

Στην ευρωπαϊκή ζώνη της προκριματικής φάσης έγιναν μεγάλα ματς. Η Σουηδία πέρασε κερδίζοντας με 2-1 την Αυστρία στο μπαράζ του Γκέλσενκιρχεν.

Η Ιταλία δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα από τη δεύτερη του ομίλου της Τουρκία, ενώ η Ολλανδία άφησε πίσω της το γειτονικό Βέλγιο, λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων.

Η πρώτη έκπληξη άκουγε στο όνομα Ανατολική Γερμανία, που ξεπέρασε τη Ρουμανία και η δεύτερη στο όνομα Πολωνία που απέκλεισε τις Αγγλία, Ουαλία. Οι Άγγλοι ηττήθηκαν με 2-0 στο καθοριστικό ματς, στο Χοζόβ. Βέβαια, οι Πολωνοί ήταν χρυσοί Ολυμπιονίκες στους αγώνες του Μονάχου το 1972, ωστόσο το φαβορί του ομίλου ήταν τα «τρία λιοντάρια».

Οι Βούλγαροι προκρίθηκαν με ευκολία σε βάρος της Πορτογαλίας, ενώ τελευταία στον ίδιο όμιλο τερμάτισε η Κύπρος.

Η Γιουγκοσλαβία νίκησε με 1-0 την Ισπανία στο μπαράζ της Φρανκφούρτης. Στον όμιλο μετείχε και η Ελλάδα, η οποία ηττήθηκε και στους 4 αγώνες της. Οι Σκωτσέζοι άφησαν έξω τους ισχυρούς Τσεχοσλοβάκους.

Το καθεστώς Πινοσέτ και η «παρωδία» του Σαντιάγκο

Οι Σοβιετικοί δεν δυσκολεύτηκαν να αφήσουν πίσω τους την Ιρλανδία και την απογοητευτική Γαλλία, αλλά έπρεπε να δώσουν δύο αγώνες μπαράζ με τη Χιλή για το εισιτήριο της τελικής φάσης. Η τελευταία τερμάτισε 3η, πίσω από τις Ουρουγουάη, Αργεντινή, στη ζώνη της Νότιας Αμερικής, κέρδισε με 2-1 το Περού στο μπαράζ του Μοντεβιδέο, αλλά όφειλε να δώσει δύο παιχνίδια με την άτυχη της κλήρωσης της ευρωπαϊκής ζώνης.

Ο πρώτος αγώνας μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Χιλής ορίστηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1973. Δεκαπέντε ημέρες πριν ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ, ανέτρεψε τον πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε, τον πρώτο εκλεγμένο μαρξιστή αρχηγό κράτους στη Λατινική Αμερική.

Το Εθνικό στάδιο της Χιλής μετατράπηκε σε τόπο μαρτυρίου και βασανιστηρίων για τους αντιπάλους του δικτατορικού καθεστώτος. Από τις 11 Σεπτεμβρίου έως τις 7 Νοεμβρίου, το «επισκέφθηκαν» δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Παρά ταύτα, οι παίκτες της Χιλής ταξίδεψαν στη Μόσχα και απέσπασαν 0-0 από την ισχυρή αντίπαλό τους, αποκρύπτοντας παράλληλα, κατ’ εντολήν του Πινοσέτ, τα όσα τραγικά συνέβαιναν στη χώρα τους. Όμως, όσο περνούσαν οι ημέρες τόσο έβλεπαν το φως της δημοσιότητας τα αίσχη στο Σαντιάγκο, στο οποίο επρόκειτο να διεξαχθεί ο δεύτερος αγώνας στις 21 Νοεμβρίου.

Στις 24 Οκτωβρίου η ΦΙΦΑ έστειλε αντιπροσωπεία στη Χιλή, τα μέλη της οποίας είδαν άδειες τις εγκαταστάσεις του σταδίου «Νασιονάλ»., έλαβαν δε και τη διαβεβαίωση των λατινοαμερικάνων ότι όλα τα κυλήσουν ομαλά και ότι δεν υπήρχε κίνδυνος για την ασφάλεια των Σοβιετικών. Η ΦΙΦΑ για πολλοστή φορά έκανε τα στραβά μάτια…

Οι Σοβιετικοί, μετά την απόρριψη του αιτήματός τους για διεξαγωγή του αγώνα σε ουδέτερη έδρα, αρνήθηκαν να ταξιδέψουν στο Σαντιάγκο, επικαλούμενοι ανθρωπιστικούς και ηθικούς λόγους. Πάντως και στη δική τους απόφαση οι πολιτικές σκοπιμότητες έπαιξαν το ρόλο τους, αφού μια ενδεχόμενη συμμετοχή που θα συνοδευόταν μάλιστα από ήττα θα «τσαλάκωνε» την εικόνα του σοσιαλιστικού μπλοκ παγκοσμίως.

Τελικά, στις 21 Νοεμβρίου, στο «Νασιονάλ» του Σαντιάγκο, παρόντων 15.000 θεατών, παρατάχθηκαν μόνο η ομάδα της Χιλής και ο Αυστριακός διαιτητής Έριχ Λίνεμαϊρ με τους βοηθούς του. Οι παίκτες της Χιλής άλλαξαν κάποιες πάσες και σκόραραν σε κενή εστία με τον αρχηγό τους Φρανσίσκο Βαλδές. Ο «αγώνας», φυσικά, διακόπηκε και η ΦΙΦΑ τον κατακύρωσε αργότερα με 2-0 υπέρ της Χιλής.

Παράλληλα, η παγκόσμια ομοσπονδία απέρριψε το αίτημα των Χιλιανών, που ζητούσαν 300.000 δολάρια από τη Σοβιετική Ένωση ως αποζημίωση για τα απούλητα εισιτήρια της «παρωδίας» στο Σαντιάγκο.

Νοκ άουτ το Μεξικό

Στη ζώνη της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής η έκπληξη ήρθε από την Αϊτή, που ξεπέρασε το Μεξικό. Οι «κόνδορες» έμειναν εκτός τελικής φάσης μετά από 6 συνεχόμενες παρουσίες.

Στην Αφρική έκανε περίπατο το Ζαΐρ, η σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ενώ από τη ζώνη Ασίας και Ωκεανίας προκρίθηκε η Αυστραλία, που κέρδισε με 1-0 τη Νότια Κορέα στο μπαράζ του Χονγκ Κονγκ.

Χωρίς αγώνες προκρίθηκαν η κάτοχος του τίτλου Βραζιλία και η διοργανώτρια Δυτική Γερμανία.

Το νέο τρόπαιο

Το 1970 η Βραζιλία κέρδισε για τρίτη φορά το «Κύπελλο Ζιλ Ριμέ» και το κράτησε δικαιωματικά στην τροπαιοθήκη της. Εκλάπη, όμως, στις 20 Δεκεμβρίου 1983 από τα γραφεία της βραζιλιάνικης ομοσπονδίας και δεν βρέθηκε ποτέ. Πιθανότατα οι κλέφτες του τροπαίου το έλιωσαν και εκμεταλλεύτηκαν τον χρυσό από τον οποίο ήταν κατασκευασμένο.

Οι 16 ομάδες του τουρνουά στη Δυτική Γερμανία αγωνίστηκαν για την κατάκτηση νέου τροπαίου. Η ΦΙΦΑ προκήρυξε διαγωνισμό, τον οποίο κέρδισε ο Σίλβιο Γκατσανίγκα. Το Κύπελλο του Ιταλού καλλιτέχνη είναι κατασκευασμένο από ατόφιο χρυσάφι 18 καρατίων, έχει ύψος 36 εκατοστά, βάρος 4,97 κιλά και απεικονίζει δύο ποδοσφαιριστές που κρατούν την υδρόγειο σε σχήμα μπάλας. Πήρε το όνομα «Παγκόσμιο Κύπελλο ΦΙΦΑ».

Μασκότ της διοργάνωσης ήταν ο «Τιπ» και ο «Ταπ», δύο παιδιά ντυμένα με την εμφάνιση της Δυτικής Γερμανίας, η οποία είχε τα αρχικά WM (Weltmeisterschaft, Παγκόσμιο Κύπελλο) και τη χρονολογία 1974.

Η τελική φάση

Το τουρνουά διεξήχθη κάτω από «δρακόντεια μέτρα» ασφαλείας. Είχαν παρέλθει μόλις δύο χρόνια από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου και τη δολοφονική επίθεση της παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» στην αποστολή του Ισραήλ, που στοίχισε τη ζωή σε 11 αθλητές του.

Το θέαμα που παρουσίασαν οι ομάδες ήταν μέτριο έως κακό με εξαίρεση την Ολλανδία και την Πολωνία, αλλά και κάποιες στιγμές της Δυτικής Γερμανίας..

Στο χαμηλού επιπέδου θέαμα… συνέβαλαν και οι καιρικές συνθήκες, αφού η βροχή έκανε την εμφάνισή της σε πολλούς αγώνες, μετατρέποντας τους αγωνιστικούς χώρους σε βούρκους.

Η πρεμιέρα έγινε στις 13 Ιουνίου, στη Φρανκφούρτη, αλλά η Βραζιλία και η Γιουγκοσλαβία έμειναν στο 0-0.

https://youtu.be/_q5WWdZ6o6M

Η «σελεσάο» ήταν άλλη ομάδα, δεν είχε σχέση με εκείνη που μεγαλούργησε το 1970. Ο Πελέ δεν υπήρχε πλέον στη σύνθεσή της, ούτε οι Τοστάο, Ζέρσον. Οι Βραζιλιάνοι έφεραν 0-0 και με τη Σκωτία, σε ένα ματς που έπεσαν αμέτρητες κλωτσιές. Νίκησαν στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου με 3-0 το Ζαΐρ.

Σε αυτό το ματς ο δικτάτορας του Ζαΐρ, στρατάρχης Μομπούτου Σέσε Σέκο, έστειλε τους φύλακές του στους παίκτες και τους απείλησε ότι αν ηττηθούν με 4 γκολ διαφορά από τη Βραζιλία κανείς δεν θα επέστρεφε σπίτι του. Το Ζαΐρ στάθηκε τυχερό, ηττήθηκε μόνο με τρία γκολ.

Στο ίδιο παιχνίδι η Βραζιλία κέρδισε φάουλ έξω από την περιοχή, αλλά τη στιγμή που οι παίκτες της συζητούσαν για την κομπίνα που θα δοκιμάσουν στην εκτέλεση ο Μουέπου Ιλούνγκα έφυγε από το τείχος τρέχοντας και… έδιωξε την μπάλα. Όταν ρωτήθηκε είπε πως δεν γνώριζε ότι απαγορευόταν η κίνηση που έκανε.

Πρώτη από τον 2ο όμιλο τερμάτισε η Γιουγκοσλαβία, που νίκησε 9-0 τους Αφρικανούς με χατ τρικ του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Η Σκωτία αποκλείστηκε αήττητη, υστέρησε για ένα γκολ στη διαφορά τερμάτων έναντι της Βραζιλίας.

Στον 1ο όμιλο συγκρούστηκαν οι δύο Γερμανίες. Ο αγώνας έγινε στο Αμβούργο και οι Ανατολικοί έκαναν την έκπληξη, νίκησαν με 1-0 τους Δυτικούς. Το γκολ πέτυχε ο Γίργκεν Σπάρβασερ.

«Αυτό το γκολ μου έφερε μπελάδες, αντί για χαρά», εξομολογήθηκε πολλά χρόνια μετά ο Σπάρβασερ, αρνούμενος ότι η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας του χάρισε ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο γι’ αυτό το γκολ, όπως είχε διαδοθεί εκείνη την εποχή.

«Βατερλό της Δυτικής Γερμανίας», ήταν ο τίτλος που έδωσε στον αγώνα ο αρχηγός της, Φραντς Μπέκενμπαουερ.

Το παιχνίδι μεταξύ των δύο Γερμανιών ήταν αρκετά επίφοβο, αφού η τρομοκρατική οργάνωση «Μπάαντερ Μάινχοφ», με έντονη δράση εκείνη την εποχή, είχε απειλήσει με επιθέσεις και απαγωγές. Στη διάρκεια του αγώνα ένα ελικόπτερο πετούσε συνεχώς πάνω από το «Φόλκσπαρκσταντιον», ενώ ελεύθεροι σκοπευτές είχαν ακροβολιστεί σε κτήρια πέριξ του σταδίου για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων.

Με τη νίκη τους οι Ανατολικογερμανοί τερμάτισαν πρώτοι, αλλά στη δεύτερη φάση έπεσαν στο λάκκο με τα θηρία σε αντίθεση με τους γείτονες Δυτικογερμανούς, που τερμάτισαν δεύτεροι αλλά είχαν πιο εύκολο έργο στην επόμενη φάση.

Τον όμιλο συμπλήρωναν η αδύναμη Αυστραλία και η σκληροτράχηλη Χιλή. Ο αμυντικός της τελευταίας, Κάρλος Κάσελι έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που αποβλήθηκε αντικρίζοντας την κόκκινη κάρτα.

Στον 3ο όμιλο φαβορί ήταν η Ολλανδία. Οι «οράνιε» διέθεταν τον ασύγκριτο Γιόχαν Κρόιφ, που είχε ήδη μετακομίσει στην Μπαρτσελόνα, την πλειοψηφία των παικτών του επί τριετία (1970-73) πρωταθλητή Ευρώπης Άγιαξ, προεξεχόντων των Νέεσκενς, Ρεπ, Κρολ, Χάαν, αλλά και παίκτες από την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1970 Φέγενορντ.

Κέρδισαν εύκολα την Ουρουγουάη (2-0) και τη Βουλγαρία (4-1), αλλά κόλλησαν… στους Σουηδούς. Οι Σκανδιναβοί προχώρησαν, επίσης, στην επόμενη φάση.

Στον 4ο όμιλο η Πολωνία έκανε θραύση. Με παίκτες όπως οι Ντέινα, Σάρμαχ, Ζμούντα, Λάτο κατάφερε να επικρατήσει και της Αργεντινής (3-2) και της Ιταλίας (2-1).

Οι «ατζούρι», φιναλίστ της προηγούμενης διοργάνωσης, απέτυχαν παταγωδώς. Κέρδισαν μόνο την αδύναμη Αϊτή με 3-1. Το ματς – κλειδί ήταν το Αργεντινή – Ιταλία που έληξε 1-1 και χάρισε την πρόκριση στην «αλμπισελέστε» με καλύτερη συνολική διαφορά τερμάτων από την «μπότα».

Ντόπινγκ και βασανιστήρια

Ο Αϊτινός Ερνστ Ζαν Ζοζέφ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής, που βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένη ουσία. Ήταν ένας από τους παίκτες που υποβλήθηκαν σε έλεγχο ντόπινγκ, μετά τον αγώνα Ιταλία – Αϊτή.

Ωστόσο, δεν υπήρχε ακόμα πλήρης κανονισμός περί ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο και έτσι η ΦΙΦΑ αποφάσισε απλώς να τον αποβάλλει από τη διοργάνωση.

Τότε ανέλαβε δράση ο δικτάτορας της Αϊτής, ο διαβόητος Φρανσουά «Πάπα Ντοκ» Ντιβαλιέ, όπως είχε πράξει και μια δεκαετία νωρίτερα με τον Τζο Γκέτιενς, τον Αϊτινής καταγωγής σκόρερ των ΗΠΑ επί της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950.

Κατόπιν σχετικής εντολής, άντρες του Ντιβαλιέ άρπαξαν στην κυριολεξία τον Ζαν Ζοζέφ από το ξενοδοχείο της αποστολής, τον ξυλοφόρτωσαν στη διάρκεια της διαδρομής για το αεροδρόμιο του Μονάχου και τον πήγαν πίσω στην Αϊτή.

Εκεί καταδικάστηκε σε δύο χρόνια εγκλεισμού σε έναν χώρο τιμωρίας, όπου υποβλήθηκε σε διάφορα βασανιστήρια. Όταν εξέτισε την ποινή του, απελευθερώθηκε, αφού έγινε «άλλος άνθρωπος» και εκπροσώπησε τη χώρα του στα προκριματικά των Μουντιάλ του 1978 και του 1982.

Η ημιτελική φάση

Το σύστημα διεξαγωγής άλλαξε. Δεν υπήρχαν νοκ άουτ αγώνες έως τον τελικό της διοργάνωσης.

Οι 8 ομάδες που προκρίθηκαν χωρίστηκαν σε δύο ομίλους. Οι νικήτριες των ομίλων θα αγωνίζονταν στον τελικό και οι δεύτερες στον μικρό τελικό.

Στον πρώτο όμιλο, αυτόν του «θανάτου», όπως τον αποκάλεσαν, ήταν η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ανατολική Γερμανία και η Ολλανδία.

Η «σελεσάο» και οι «οράνιε» πέτυχαν από δύο νίκες και το μεταξύ τους παιχνίδι έμοιαζε ουσιαστικά με ημιτελικό.

Οι «τουλίπες» χόρεψαν… τη Βραζιλία, οι παίκτες της οποίας αγωνίστηκαν με σκληρότητα. Με πρωταγωνιστές και σκόρερ τους Κρόιφ, Νέεσκενς η Ολλανδία νίκησε με 2-0 και πήρε το εισιτήριο για τον τελικό.

Στον δεύτερο όμιλο η Δυτική Γερμανία και η Πολωνία πέτυχαν κάτι αντίστοιχο, νίκησαν τους αγώνες τους με Σουηδία και Γιουγκοσλαβία.

Το μεταξύ τους παιχνίδι, στη Φρανκφούρτη, έληξε με 1-0 υπέρ της διοργανώτριας. Χρυσός σκόρερ, στο 73’, ήταν ο Γκερντ Μίλερ. Ο Γιαν Τομασέβσκι απέκρουσε στο 53’ πέναλτι του Ούλι Χένες.

https://youtu.be/jh5V4r6QGlA

Ο μικρός τελικός έγινε στις 6 Ιουλίου, στο Μόναχο. Η Πολωνία νίκησε με 1-0 τη Βραζιλία. Το γκολ πέτυχε ο Λάτο, που έφτασε τα 7 στη διοργάνωση και του επέτρεψαν να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ.

Ο τελικός της ανατροπής

Στις 7 Ιουλίου διεξήχθη ο τελικός. Ήταν ο πρώτος, ο οποίος δεν διεξήχθη σε στάδιο που εδρεύει σε πρωτεύουσα χώρας. Το ματς έγινε στο «Ολίμπιασταντιον» του Μονάχου.

Φαβορί ήταν η Ολλανδία. Οι παίκτες της είχαν το εναρκτήριο λάκτισμα. Άλλαξαν 14 πάσες χωρίς να καταφέρει να ακουμπήσει την μπάλα Δυτικογερμανός, ωσότου ο Ούλι Χένες ανατρέψει τον Γιόχαν Κρόιφ.

Ο Άγγλος διαιτητής Τζον «Τζακ» Τέιλορ, κρεοπώλης στο επάγγελμα και ιδιαίτερα αυστηρός, καταλόγισε πέναλτι, το πρώτο σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το εκτέλεσε εύστοχα στο 2’ ο σπεσιαλίστας Νέεσκενς.

Οι «οράνιε» συνέχισαν να επιτίθενται, αλλά ο Ζεπ Μάιερ ήταν σε πολύ καλή ημέρα. Στο 25’ οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με τον ίδιο τρόπο. Ο Μπερντ Χέλτσενμπαϊν έπεσε στην περιοχή μετά από μαρκάρισμα του Βιμ Γιάνσεν, ο διαιτητής έδωσε νέο πέναλτι και ο Πάουλ Μπράιτνερ, που πήρε την πρωτοβουλία της εκτέλεσης, σκόραρε.

Δύο λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου, ο Γκερντ Μίλερ έβαλε τη δική του «σφραγίδα» στον αγώνα, με ένα γκολ φαινομενικά απλό, αλλά πολύ δύσκολο, δείγμα της τεράστιας κλάσης του. Δέχθηκε την μπάλα από τον Ράινερ Μπόνοφ, την κοντρόλαρε με το δεξί, έριξε το σώμα του προς τα πίσω για να αποφύγει το μαρκάρισμα του Ρουντ Κρολ και πλάσαρε διαγώνια με το ίδιο πόδι. Η μπάλα δεν είχε μεγάλη ταχύτητα, αλλά ο Γιαν Γιόνγκμπλουντ έμεινε όρθιος χωρίς να είναι ικανός να αντιδράσει απλά την παρακολουθούσε ωσότου καταλήξει στα δίχτυα.

Το γκολ αποδείχθηκε νικηφόρο για τη Δυτική Γερμανία και ήταν το τελευταίο στη διεθνή καριέρα του «Ντερ Μπόμπερ» Μίλερ, ο οποίος σταμάτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Εθνική ομάδα της χώρας του. Ήταν μάλιστα το 14ο προσωπικό του (10 το 1970, 4 το 1974) που τον έφερε στην κορυφή των σκόρερ όλων των εποχών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ωσότου τον ξεπεράσει το 2006 ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο Ναζάριο Λίμα.

Παρά την υπεροχή τους, στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίκτες του Ρίνους Μίχελς δεν κατάφεραν να παραβιάσουν ξανά την εστία του Μάιερ.

Η Δυτική Γερμανία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου για δεύτερη φορά, πρώτη μετά από 20 χρόνια. Έγινε δε η πρώτη ομάδα που κέρδισε διαδοχικά το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης (1972) και το Παγκόσμιο Κύπελλο (1974).

Ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χαβελάνζ ανέλαβε την προεδρία της ΦΙΦΑ, διαδεχόμενος τον Άγγλο σερ Στάνλεϊ Ράους, λίγο πριν την έναρξη του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Το 2008, έχοντας αποσυρθεί πια από τα κοινά, ο επί 24 χρόνια επικεφαλής της παγκόσμιας ομοσπονδίας δήλωσε ότι τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1966 και 1974 ήταν «στημένα», ώστε να τα κατακτήσουν η Αγγλία και η Δυτική Γερμανία.

Αποδείχθηκε, για πολλοστή φορά, πόσο όμορφος και αγγελικά πλασμένος ήταν (και είναι) ο κόσμος της ΦΙΦΑ.

Δυτική Γερμανία (Χέλμουτ Σεν, 4-3-3): Ζεπ Μάιερ, Μπέρτι Φογκτς, Χανς Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ, Φραντς Μπέκενμπαουερ (αρχηγός), Πάουλ Μπράιτνερ, Βόλφγκανγκ Όφερατ, Ράινερ Μπόνοφ, Γίργκεν Γκραμπόβσκι, Γκερντ Μίλερ, Ούλι Χένες, Μπερντ Χέλτσενμπαϊν.

Ολλανδία (Ρίνους Μίχελς, 4-3-3): Γιαν Γιόνγκμπλουντ, Ρουντ Κρολ, Βιμ Ρίσμπεργκεν (69’ Τέο Ντε Γιονγκ), Βιμ Σουρμπίρ, Άρι Χάαν, Βιμ Φαν Χάνεγκεμ, Βιμ Γιάνσεν, Γιόχαν Νέεσκενς, Γιόχαν Κρόιφ (αρχηγός), Ρομπ Ρένσενμπρινκ, Τζόνι Ρεπ (46’ Ρενέ Φαν ντε Κέρκοφ).

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ 1974 ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 13 Ιουνίου – 7 Ιουλίου 1974

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 16

ΘΕΑΤΕΣ: 1.865.753 (μ. όρος ανά αγώνα 49.098)

ΓΗΠΕΔΑ: 9 (Ολίμπιασταντιον – Μόναχο, Ολίμπιασταντιον – Βερολίνο, Φόλκσπαρκσταντιον – Αμβούργο, Βάλντσταντιον – Φρανκφούρτη, Νίντερσαχζενσταντιον – Ανόβερο, Νέκαρσταντιον – Στουτγκάρδη, Βέστφαλενσταντιον – Ντόρτμουντ, Πάρκσταντιον – Γκέλσενκιρχεν, Ράινσταντιον – Ντίσελντορφ)

ΑΓΩΝΕΣ: 38

ΓΚΟΛ: 97 (μ. όρος ανά αγώνα 2,55)

ΠΕΝΑΛΤΙ: 8 (εύστοχα 6)

ΑΠΟΒΟΛΕΣ: 5

ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ: Γκζέγκοζ Λάτο (Πολωνία) 7 γκολ