Του Δημήτρη Κεφαλά
Ο “Γκαρίντσα” (από ένα είδος μικρού πουλιού, τον τρυποφράκτη), ήταν από εκείνους που απέδειξαν ότι το ποδόσφαιρο είναι τέχνη. Από αυτούς, που κάνουν τις εξέδρες να γεμίζουν και τους θεατές να παραληρούν βλέποντας τις περίτεχνες ενέργειες.
Απρόβλεπτος, μαγικός, άπιαστος, εκρηκτικός είναι ορισμένα από τα επίθετα που συνόδευσαν τον Μανουέλ Φραντσίσκο Ντος Σάντος, όπως ήταν το πλήρες του όνομα, στην καριέρα του.
Κέρδισε με τη Βραζιλία δύο Μουντιάλ (1958, 1962) και θεωρείται, μαζί με τον Πελέ, οι καλύτεροι παίκτες στην ιστορία του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. ” Ο Γκαρίντσα ήταν παίκτης φαινόμενο. Χωρίς αυτόν δίπλα μου δεν θα είχα κερδίσει ποτέ τρία Παγκόσμια Κύπελλα“, είχε δηλώσει ο Πελέ.
Συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11αδα του 20υ αιώνα όπως αυτή δημιουργήθηκε από δημοσιογράφους και συγγραφείς. Επίσης, ψηφίστηκε ο 7ος καλύτερος παίκτης του αιώνα από την ΦΙΦΑ και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11αδα των Μουντιάλ όλων των εποχών.
Ο “Μανέ” ζούσε για να παίζει μπάλα και να ντριμπλάρει τους αντιπάλους. ” Μόνο δύο άνθρωποι στην ιστορία κατάφεραν να κατακτήσουν ένα Παγκόσμιο Κύπελλο μόνοι τους: Ο Μαραντόνα το 1986 και ο Γκαρίντσα το 1962“, έλεγε ένας Βραζιλιάνος δημοσιογράφος.
Διέθετε εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, κοφτή ντρίμπλα, φαντασία, φινέτσα και ταχύτητα στο παιχνίδι του. Δεν συνήθιζε να σκοράρει, του άρεσε να δίνει τις ασίστ. Η προσωπική του ζωή ήταν άστατη και προβληματική. Ζωή σαν παραμύθι ή εφιάλτης;
Προβλήματα εκ γενετής
Στα παιδικά του χρόνια ο Γκαρίντσα αντιμετώπισε πολλές αντιξοότητες μέχρι να ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή. Γεννήθηκε το 1933 στην πόλη Πάου Γκράντε του Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Μεγάλωσε με ένα ελάττωμα. Η σπονδυλική του στήλη ήταν παραμορφωμένη εκ γενετής και το αριστερό του πόδι ήταν κοντύτερο έξι πόντους από το δεξί, που λύγιζε ελαφρά προς τα έξω. Αρχικά, οι πιθανότητες να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ήταν ελάχιστες.
Χρειάστηκε να κάνει πολλές εγχειρίσεις για να μπορέσει να περπατήσει. Με το πέρασμα των χρόνων αδιαφόρησε για τις υποδείξεις των γιατρών και αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Χάρις στην επιμονή του μετέτρεψε το μειονέκτημα του σε χάρισμα και έγινε παίκτης παγκόσμιας κλάσης. Εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο ντριμπλέρ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και ήταν ανίκητος στο ένας με έναν. Οι απρόβλεπτοι ελιγμοί του οφείλονταν σε αυτή την σωματική ατέλεια.
Το ξεκίνημα του, ωστόσο, δεν ήταν εύκολο αφού αρκετές ομάδες τον απέρριψαν λόγω του προβλήματος που αντιμετώπιζε. Το 1953 η διοίκηση της Μποταφόγκο πείστηκε να τον εντάξει στο δυναμικό της.
Γρήγορα, άρχισε να ξεδιπλώνει τις τεχνικές του αρετές με την εκπληκτική ντρίμπλα που διέθετε. Οι κινήσεις του με τα πόδια μπέρδευαν τους αντιπάλους. Τους περνούσε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
Οι Βραζιλιάνοι λάτρεψαν το στυλ του που μπορούσε να ξεγελάσει ακόμα και τους καλύτερους αμυντικούς του κόσμου. Ήταν η εποχή που του κόλλησαν το παρατσούκλι “Ο Τσάπλιν του ποδοσφαίρου”.
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην εθνική Βραζιλίας στις 18 Σεπτεμβρίου 1955 απέναντι στην Χιλή. Συμπλήρωσε 50 συμμετοχές στην “σελεσάο” έχοντας 12 γκολ στο ενεργητικό του.
Υπήρξε βασικό μέλος της Βραζιλίας όταν κατέκτησε το Μουντιάλ στην Σουηδία το 1958. Συμπλήρωσε με την παρουσία του μία πλειάδα αστέρων της Βραζιλίας εκείνης της εποχής όπως οι Ντίντι, Ζαγκάλο, Βαβά και ο 17χρονος Πελέ.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, μετά το πρώτο τρόπαιο της Βραζιλίας σε Μουντιάλ, ο Γκαρίντσα γνώρισε την παγκόσμια αναγνώριση. Εξαιτίας του τραυματισμού του Πελέ, στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, το βάρος έπεσε σε αυτόν.
Ανταποκρίθηκε με επιτυχία και οδήγησε την Βραζιλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Με τέσσερα γκολ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης του Μουντιάλ.
“Από ποιον πλανήτη κατάγεται ο Γκαρίντσα“, αναρωτιόνταν η εφημερίδα της Χιλής “El Mercurio” μετά τον αποκλεισμό της διοργανώτριας χώρας από την Βραζιλία στα ημιτελικά, χάρις στα δύο γκολ του Γκαρίντσα.
Η φήμη του εξαπλώθηκε τόσο στην χώρα του όσο και στο εξωτερικό και αναγνωρίστηκε ως ισάξιος του Πελέ! Ποτέ η Βραζιλία δεν ηττήθηκε με τον Γκαρίντσα και τον Πελέ στην 11αδα!
Η τελευταία του παράσταση σε Μουντιάλ δόθηκε το 1966 στα γήπεδα της Αγγλίας. Οι καλές εμφανίσεις του μετριάστηκαν από τον πρόωρο αποκλεισμό της Βραζιλίας στον πρώτο γύρο. Σκόραρε ένα γκολ. Στην καριέρα του σε 12 αγώνες Μουντιάλ έβαλε πέντε γκολ!
Σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε 12 χρόνια στην Μποταφόγκο. Κέρδισε τρία πρωταθλήματα Καριόκα στο Ρίο (1957, 1961, 1962) και δύο πρωταθλήματα Ρίο/Σάο Πάουλο (1962, 1964). Σε 579 αγώνες σημείωσε 249 γκολ.
Συνέχισε την καριέρα του στην Κορίνθιας κατακτώντας ένα ακόμα πρωτάθλημα Ρίο/Σάο Πάουλο. Έπαιξε στην Ατλέτικο Τζούνιορ της Κολομβίας, την Φλαμένγκο για ένα χρόνο. Ολοκλήρωσε την σπουδαία καριέρα του το 1973 στην άσημη Ολαρία. Σε όλες τις ομάδες, πλην της Μποταφόγκο, είχε ελάχιστες συμμετοχές.
Η άστατη ζωή και το τέλος
Στην προσωπική του ζωή αποδείχτηκε αυτοκαταστροφικός. O “Aγγελος με τα λυγισμένα πόδια” δεν κατάφερε να βάλει “φρένο” στις καταχρήσεις. Ήταν αλκοολικός και συχνά μπλέκονταν σε καυγάδες.
Ανάγνωση και γραφή δεν ήξερε. Τα λεφτά του τα μοίραζε στις γειτονιές και στις ερωμένες του. Σε ηλικία 19 ετών παντρεύτηκε την Ναιμ Μάρκες. Μαζί έκαναν οκτώ παιδιά! Με τις υπόλοιπες γυναίκες στην ζωή του είχε θυελλώδεις σχέσεις.
Δεν έδειξε αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του όπως αντιμετώπισε τις δυσμορφίες στο σώμα του. Κινδύνευσε να χάσει την ζωή του σε τροχαία ατυχήματα και σε ένα από αυτά έχασε την πεθερά του.
Η υγεία του είχε κλονιστεί και τα σημάδια κόπωσης ήταν εμφανή προς το τέλος της καριέρας του. Βυθίστηκε σε μια κατάσταση μελαγχολίας από την οποία δεν ανέκαμψε ποτέ. Υποφέροντας από κίρρωση του ήπατος ο βιρτουόζος Βραζιλιάνος απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 1983 σε ηλικία 49 ετών. Η προτομή του βρίσκεται στο στάδιο Μαρακανά και το όνομα του έχει δοθεί στο εθνικό στάδιο “Mane Garrincha” της Μπραζίλια.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Εντουάρντο Γκαλεάνο, είχε πει για τον Γκαρίντσα: ” Στην ιστορία του ποδοσφαίρου κανείς δεν έκανε περισσότερο κόσμο ευτυχισμένο“.
Πηγή: Sport 24
