Η κατάρα των Blazers και ο Cliff Robinson

Της Νίκης Μπάκουλη

Οι Μπλέιζερς είχαν την ευκαιρία να μπουν στους κορυφαίους οργανισμούς της ιστορίας του ΝΒΑ. Επέδειξαν μια απαράμιλλη αδυναμία συγκέντρωσης και αποτελεσματικότητας σε επιλογές που έκαναν σε διαδοχικά NBA Drafts, ΔΕΝ πήραν παίκτες όπως οι Μπομπ ΜακΑντού, Τζούλιους Έρβινγκ, Μόουζες Μαλόουν, Λάρι Μπερντ και Μάικλ Τζόρνταν και όλο αυτό το ‘χρεώνεται’ ο Χάρι Γκλίκμαν. Αν θες να μάθεις τι κατάφερε να κάνει (που ομολογουμένως… δεν ήταν εύκολο), αρκεί να κάνεις ένα click εδώ.

Θα έλεγες πως ήταν ο λόγος το Πόρτλαντ έκανε μια τελευταία εμφάνιση στους τελικούς, τη δεκαετία του ’90. Τη συνέχεια την ανέλαβε ο Μπομπ Ουίτσιτ, ο οποίος δεν έδινε δεκάρα για το χαρακτήρα των παικτών και έτσι προέκυψαν στη ζωή της καλύτερης λίγκας μπάσκετ του πλανήτη οι Jail Blazers. Ακολούθησαν διάφορες αλλαγές προσώπων στη θέση του GM και η εποχή του Ντάμιαν Λίλαρντ που άρχισε το 2012.

Πίσω στην ομάδα που απήλαυσε τους τίτλους της περιφέρειας το 1990 και το 1992 (όσες πήγε και σε NBA Finals, με αντιπάλους τους Μπουλς -έχεις δει το Last Dance, μη τα ξαναλέμε), που τίμησε όσο καμία άλλη το σερί των 21 εμφανίσεων στα playoffs (από το 1983-2003), από το ρόστερ δεν είναι κοντά μας τέσσερις: o Ντράζεν Πέτροβιτς, ο Κέβιν Ντάκουορθ, ο Τζερόμ Κέρσι και ο Κλιφ Ρόμπινσον. Με τον Ντράζεν ξέρεις τι έγινε.

Τον Αύγουστο του 2008, ο Ντάκουορθ βρισκόταν στο Όρεγκον για καμπ που είχε ετοιμάσει. Κατέρρευσε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε και δεν ανέκτησε ποτέ τις αισθήσεις του. Η νεκροψία έδειξε πως είχε υπετροφική μυοκαρδιοπάθεια. Πέθανε από ανακοπή. Το πρόβλημα το ‘χε χρόνια. Δεν το ‘χε εντοπίσει κανείς. Ήταν 44. Ο Κέρσι πέθανε στα 52, στις 18/2 του 2015. Μέρες πριν το θάνατο του είχε υποβληθεί σε επέμβαση στο γόνατο. Ανήμερα του κακού, ήταν στα γραφεία της ομάδας και έλεγε πως δεν αισθάνεται καλά. Διαπιστώθηκε πως είχε θρόμβο που είχε πάει στους πνεύμονες του και του προκάλεσε πνευμονική εμβολή.

Ο Ρόμπινσον ‘έφυγε’ στις 29/8 του 2020. Ήταν 53. Το Μάρτιο του 2017 είχε πάθει εγκεφαλικό (λόγω της υψηλής πίεσης που είχε), το οποίο δημιούργησε παραλυσία στην αριστερή πλευρά του σώματος. Κατάφερε να ανακτήσει την κίνηση στο χέρι και το πόδι. Το Μάρτη του 2018 ξαναμπήκε στο χειρουργείο για αφαίρεση όγκου που ‘χαν βρει στο σαγόνι. Κατά την αποθεραπεία, έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία. Το Μάρτη του 2019 υποβλήθηκε σε νέα επέμβαση, που αφορούσε καρκίνο. Για χρόνια προσπαθούσε να διαχειριστεί λέμφωμα που τελικά τον ‘νίκησε’.

O πρώτος stretch big

Ο Clifford Ralph Robinson, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, ήταν ο τύπος που σηκωνόταν από τον πάγκο των Μπλέιζερς, στις αρχές του ’90 και άλλαζε το παιχνίδι. Nωρίτερα είχε γίνει ο πρώτος μεγάλος παίκτης της εποχής του Τζιμ Καλχούν (στη λίστα υπάρχουν οι Ρέι Άλεν, Κέμπα Ουόκερ, Ντόνιελ Μάρσαλ κλπ) και ο ηγέτης της πορείας για το πρωτάθλημα του Uconn, το 1988 -όταν ήταν τριτοετής.

“O Κλιφ είχε εξαιρετική καριέρα, αλλά το κυριότερο είναι πως ήταν εξαιρετικός άνθρωπος” εξήγησε ο Kρις Σμιθ, συμπαίκτης του στο κολέγιο “ήταν από αυτούς που συναντάς σπάνια και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για εσένα. Δεν τον ένοιαζε αν είχες ή δεν είχες χρήματα. Αν σε έβαζε στον κύκλο του, ήσουν φίλος του και ήταν το μόνο που είχε σημασία“. Καλωσόριζε τους νέους παίκτες, όχι μόνο στα προγράμματα που μετείχε (βλ. οργανισμοί), αλλά και στην οικογένεια του. Τους βοηθούσε να γίνουν καλύτεροι. Γινόταν μέντορας.

O ‘υπεύθυνος για τα headbands των NBAers’ (δεν ήταν ο πρώτος, ήταν αυτός που το έκανε trend) και ‘καλύτερος έκτος παίκτης’ του 1993, ήταν 2.10, με σουτ από την περιφέρεια (36%). Αυτό που βλέπεις τώρα κατά κόρον, αλλά τότε δεν υπήρχε, με τους ψηλούς να ‘χουν ως αποστολή την άγκυρα στη ρακέτα. Χαρακτηριστικά, ήταν ο ψηλότερος παίκτης που ‘χε βάλει περισσότερα από 1000 τρίποντα (και είχε 1000 τάπες), μέχρι να τον περάσουν οι Ντιρκ Νοβίτσκι και Ρασάρντ Λιούις. Είχε 14.2 πόντους, 4.6 ριμπάουντ, 1.05 κλεψίματα και 1.03 τάπες ανά ματς, στα 1.380 που έπαιξε -και είναι στο Νο13 της σχετικής λίστας όλων των εποχών. Αγωνίστηκε για 42.561 λεπτά, σε Πόρτλαντ (1989-1997), Σανς (1997-2001), Πίστονς (2001-03), Ουόριορς (2003-05) και Νετς (2005-07). Μάρκαρε από το ‘3’ έως το ‘5’ και ενώ έκανε δουλειά -αμυντικά- στη ρακέτα, έτρεχε στην άλλη άκρη για να τελειώσει τις φάσεις.

Μarijuana don’t stop

Έγινε συνέταιρος -και το πρόσωπο της Pistil Point-, του πρώτου εσωτερικού χώρο με αποκλειστική χρήση την καλλιέργεια της κάνναβης. Tα εγκαίνια τα έκανε τον Ιούλιο του 2017. Είχε ήδη την Uncle Cliffy, όπου μπορούσε να βρει κάποιος προϊόντα φτιαγμένα από κάνναβη. Αρχικά, ήθελε να ονομάσει την εταιρία του Uncle Spliffy -παρατσούκλι που του ‘χε ‘κολλήσει’ ο δημοσιογράφος Πίτερ Βίκεσι, μετά τις 3 τιμωρίες του για χρήση μαριχουάνας, ενώ δραστηριοποιούνταν (επί 18 χρόνια) στο ΝΒΑ. Συζήτησε την ιδέα με άλλους και κατέληξε σε όνομα με περισσότερο θετικό -πραγματικό- μήνυμα: αυτό που του ‘χαν δώσει οι φαν που τον αγαπούσαν. Το ‘πραγματικό’ που σου έγραψα αφορούσε τη χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης -και όχι της ψυχαγωγικής ή εκείνους που έκαναν κατάχρηση.  To Uncle Cliffy είχε να κάνει με το χορό του, έπειτα από αγώνα για τους τελικούς της Δύσης, το 1992. Aυτό που ακολουθεί, είναι ο ορίτζιναλ Uncle Cliff.

Το στίγμα που τον ακολουθούσε στην καριέρα του, ήταν ο λόγος που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εξηγήσει πως δεν είναι όλα ‘άσπρο’ ή ‘μαύρο’ και ότι οι επαγγελματίες αθλητές μπορούν να επωφεληθούν -ώστε και να αποφύγουν χάπια που δημιουργούν εθισμό. “Ο στόχος ήταν να διαδοθεί το μήνυμα της χρήσης για θεραπευτικούς λόγους, από όσους δηλαδή υποφέρουν με μυικούς τραυματισμούς και πόνους από χρόνιες παθήσεις, καρκίνο, αρθρίτριδα κλπ”.

Ο στόχος ήταν και να βοηθήσει όσους περνούσαν ό,τι κι εκείνος, στα 18 χρόνια που ήταν NBAer. Ήταν ο τρόπος που είχε για να μπορεί να ανταπεξέρχεται της πίεσης, αλλά και των ενοχλήσεων από την καταπόνηση του σώματος “χωρίς να πρέπει να ζήσω με τις παρενέργειες των φαρμάκων. Αν παίζεις για 18 χρόνια στο ΝΒΑ, σε περισσότερα από 82 ματς το χρόνο, έχεις θέματα με το άγχος και μια αδυναμία να χαλαρώσεις. Τα φάρμακα με ενοχλούσαν στο στομάχι, ενώ φοβόμουν τον εθισμό. Ειλικρινά πιστεύω πως η κάνναβη με βοήθησε να επιβιώσω 18 χρόνια στη λίγκα”. Από το 2007 που έφυγε από το ΝΒΑ έγινε υποστηρικτής της χρήσης φαρμακευτικής κάνναβης, είχε σχετικές συζητήσεις με το σωματείο των παικτών και συνεργάστηκε με τον Δήμαρχο του Πόρτλαντ, ώστε να γίνει η απελευθέρωση της ουσίας στο Όρεγκον. Αν τον ρωτούσες, θα σου έλεγε πως μετά την καριέρα του ήθελε να γίνει προπονητής. Δεν είχε όμως, την ευκαιρία, λόγω του στίγματος.

Το ταξίδι στη Βόρειο Κορέα

Το 2014 ο Ντένις Ρόντμαν είχε ανακοινώσει πως αναλαμβάνει τη διπλωματία των ΗΠΑ, στις σχέσεις με τη Βόρειο Κορέα, με ‘όχημα’ το μπάσκετ. Είχε καλέσει φίλους να παίξουν στη γη του Κιμ Γιονγκ Ουν, στις 8/1 (μετά έμαθαν πως το ματς θα γινόταν ανήμερα των γενεθλίων του ηγέτη της χώρας). Μεταξύ τους ήταν και ο Ρόμπινσον. “Πιστεύω ότι ουδείς, πέραν του Ρόντμαν, ήξερε για τα γενέθλια. Όλοι οι άλλοι πιστεύαμε πως πάμε να κάνουμε κάτι καλό. Μετά ενημερωθήκαμε από τις οικογένειες μας, για τις αντιδράσεις”. Ο Ρόντμαν έκανε τα καλέσματα, μετά ένα παιχνίδι στη Μαλαισία για τη διάδοση του σπορ.

Αυτό στην Πιονγιάνγκ έγινε τίτλος στα media για όλους τους λάθος λόγους, εξαιτίας συνέντευξης που ‘χε δώσει ο Ρόντμαν στο CNN, σχετική με τη φιλία που ‘χε αναπτύξει με τον δικτάτορα. Αργότερα, ο ‘worm’ παραδέχθηκε πως είχε πάει μεθυσμένος στη συνέντευξη. “Δεν κατηγορώ τον Ντένις. Πήγα στην Βόρειο Κορέα, γνωρίζοντας πως θα είναι αποτυχία η ιστορία. Το είδα ως ευκαιρία να ακουμπήσουμε τους ανθρώπους μέσω του μπάσκετ, να επισκεφτούμε μια χώρα που δεν επέτρεπε την είσοδο στον κόσμο. Όταν μάθαμε για τα γενέθλια, νιώσαμε όλοι άβολα. Δεν θέλαμε να παίξουμε. Σκεφτήκαμε όμως, πως είχαμε κάνει όλο αυτό το ταξίδι. Δεν είμαστε πολιτικοί και δεν πήγαμε εκεί για να δείξουμε ασέβεια στις ΗΠΑ ή να κάνουμε κάτι μη πατριωτικό, όπως μας κατηγόρησαν. Στο τέλος της ημέρας, όλοι οι άλλοι -πλην του Ντένις- κάναμε αυτό που ήταν να κάνουμε”. Ο Ρόμπινσον δεν ξαναμίλησε στον Ρόντμαν. “Δεν έχω να πω κάτι κακό για αυτόν. Ξέρω πως έχει καλή καρδιά. Του εύχομαι να ζήσει μια ζωή με υγεία” είχε εξηγήσει στο Bleacher Report, αφότου ο Ρόντμαν είχε μπει σε κλινική αποτοξίνωσης, με την επιστροφή από τη Βόρειο Κορέα.

H τελευταία κουβέντα ανήκει στον Κλάιντ Ντρέξλερ και όσα είπε στην Oregon, για τον φίλο και συμπαίκτη του. “Είχα καθιερώσει μια συνήθεια, να διαβάζω ένα βιβλίο πριν τα ματς, για να χαλαρώνω”. Κάποιες φορές, την ηρεμία του διέλυσε ο Ρόμπινσον, ο οποίος ήταν το άλλο άκρο: ‘έβγαζε’ όλη την ενέργεια που είχε στην προθέρμανση. “Ήμουν ήδη 7 χρόνια στη λίγκα και σκεφτόμουν ‘ένας ρούκι μου λέει τι πρέπει να κάνω;’. Είχε πάντα τεράστια διάθεση και ανυπομονησία. Δεν έχω κάτι κακό να πω για αυτόν. Είχαμε έναν ζωηρό και χαρούμενο άνθρωπο στις ζωές μας. Ο κόσμος ήταν πολύ καλύτερος όταν υπήρχε ο Κλιφ σε αυτόν“.

Πηγή: Contra