Του Γιάννη Φιλέρη
Ο Ρικ Πιτίνο ήρθε ξανά στην Ελλάδα (με ιδιωτικό τζετ, μάλιστα), έκανε διακοπές στη Μύκονο, φωτογραφήθηκε με τον Ιωάννη Παπαπέτρου, τον Γιώργο Παπαγιάννη και τον Γιώργο Βόβορα, τουίταρε για τον Ίαν Βουγιούκα ότι έχει θέση σε οποιαδήποτε ομάδα της Euroleague και μας θύμισε ότι παραμένει προπονητής της Εθνικής Ελλάδας! Προφανώς κι έτσι είναι, αφού η ΕΟΚ, υπό την παρούσα ηγεσία, δεν έχει διαφοροποιήσει τη συμφωνία που έκανε τον περασμένο Νοέμβριο με τον Αμερικανό κόουτς.
Καθώς, μάλιστα, ο ίδιος ο προπονητής επιμένει ότι η συνεργασία του με την Ελλάδα δεν θα επηρεαστεί από το συμβόλαιο που υπέγραψε με το κολέγιο Αϊόνα, έχει κάθε δικαίωμα να υποστηρίζει ότι παραμένει κόουτς της Εθνικής ομάδας. Ένας κόουτς, όμως, που δεν έχει την παραμικρή αρμοδιότητα. Αυτό, φυσικά, δεν τον εμποδίζει να λέει ό,τι του καπνίσει. Όπως “θέλω την Εθνική ομάδα με αρχηγό τον Βασίλη Σπανούλη”.
Το μηδενικό συμβόλαιο που έχει υπογράψει με την ΕΟΚ (προσφέρει τις υπηρεσίες του αμισθί) βρίσκεται εν ισχύ. Γιατί, όμως, επιμένει ο Πιτίνο, που -όπως κι ο ίδιος παραδέχθηκε- ενδεχομένως μια άλλη διοίκηση στην ελληνική ομοσπονδία να είχε διαφορετική άποψη για το ποιος πρέπει να είναι ο προπονητής της Εθνικής; Αφού έτσι κι αλλιώς, η παρουσία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι σε εθελοντική βάση, έτσι κι αλλιώς οι όποιες υποχρεώσεις της ομάδας μετατέθηκαν για το επόμενο καλοκαίρι (τον χειμώνα υπάρχει… άλλος προπονητής), κανείς δεν θα τον ρωτούσε στη… Μύκονο, τι σκέφτεται για την Εθνική.
Ο 68χρονος Αμερικανός, ωστόσο, έχει τους λόγους του. Η προσπάθειά του να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εθνική Ελλάδας και βέβαια η συμμετοχή του στο ολυμπιακό τουρνουά είναι ένα όνειρο ζωής, αλλά κι ένα μεγάλο κεφάλαιο του ντοκιμαντέρ που γυρίζεται για τη ζωή του. Ο Πιτίνο είχε προσπαθήσει και μέσω του Πουέρτο Ρίκο να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2016.
Γι’ αυτό και ερχόμενος στην Ελλάδα ξανά το καλοκαίρι, βρήκε την ευκαιρία να υπενθυμίσει ότι παραμένει προπονητής της Εθνικής (χωρίς αρμοδιότητες, ωστόσο). Να σημειώσουμε, πάντως, ότι από όσα είχε ζητήσει μέσα στον χειμώνα για τη συγκρότηση του επιτελείου του, δεν υλοποιήθηκε τίποτε. Ξέσπασε, άλλωστε, ο κορονοϊός, το προολυμπιακό τουρνουά μετατέθηκε για φέτος, οπότε δεν συνέτρεχε κανένας λόγος για την ΕΟΚ να κάνει προσλήψεις ή να προχωρήσει με βάση το σχέδιο Πιτίνο.
Όλα πήγαν στην άκρη, όπως συνηθίζεται άλλωστε στην ομοσπονδία, η οποία είχε πάγια πολιτική “σκέπασε τα, κάτω από το χαλάκι”. Η λογική είναι “ναι, ο Πιτίνο είναι ακόμη προπονητής της Εθνικής, όμως μέχρι το 2021, ποιος θα το θυμάται;”
Δεν είναι αστείο ο ομοσπονδιακός προπονητής
Υπό κανονικές συνθήκες, μια συνεργασία με τον Πιτίνο θα ήταν κίνηση-ματ για την ΕΟΚ. Ωστόσο, πριν αλέκτωρ λαλήσαι, η συμφωνία ακυρώθηκε από την πρόσληψη (κανονική) του Αμερικανού από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Όχι τόσο, γιατί υπήρχε αντίφαση με την παγιωμένη αντίληψη της ΕΟΚ ότι προπονητής σε έναν εκ των δυο “αιωνίων” δεν μπορεί να εργάζεται ταυτόχρονα και στην Εθνική, όσο γιατί όλα όσα είχε πει ότι θα έκανε ο Πιτίνο (συναντήσεις με τους διεθνείς, ακόμη και με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο) πήγαν στον βρόντο. Πώς να ασχοληθεί με την Εθνική Ομάδα, άλλωστε, με τις υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ να διαδέχονται η μία την άλλη; Άκυρον, που λέγαμε και στον στρατό.
Η αλήθεια είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων η ίδια η ομοσπονδία απαξίωσε ολότελα τον ρόλο του ομοσπονδιακού προπονητή. Η συμφωνία με τον Πιτίνο έμοιαζε εν τέλει με μια κακόγουστη φάρσα. Ή μια αφορμή να μαζευτούν οι κάμερες στα γραφεία της στο ΟΑΚΑ, ώστε να στέλνει μηνύματα και χαιρετισμούς ο Γιώργος Βασιλακόπουλος στον Λευτέρη Αυγενάκη. Ναι μεν έγινε το απαραίτητο ταρατατζούμ, όταν ανακοινώθηκε ο διάσημος Αμερικανός, στη διάρκεια όμως όλοι κατάλαβαν ότι επρόκειτο για μια συνεργασία που ουδείς στην ΕΟΚ υποστήριζε με θέρμη. Μην πούμε ότι δεν την ήθελε…
Επειδή, όμως, έρχονται εκλογές, καλό θα είναι να μπει σε μια άλλη λογική και βάση όλη η υπόθεση των Εθνικών ομάδων και βέβαια ο εθνικός προπονητής. Μια ομοσπονδία που σέβεται τον εαυτό της ξεκινάει από την επιλογή του κατάλληλου προσώπου που θα ηγηθεί του επιτελείου και θα σχεδιάσει μια εθνική πολιτική στο μπάσκετ. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν είναι απλά ο προπονητής που κοουτσάρει την Εθνική ανδρών στην όποια καλοκαιρινή μεγάλη διοργάνωση. Θα πρέπει να έχει τη συνολική ευθύνη για όλα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, να χαράζει τη “γραμμή”, να ξέρει και να παρακολουθεί όλους τους παίκτες (από τους μικρότερους σε ηλικία, μέχρι εκείνους που επανδρώνουν τη μεγάλη Εθνική) και να συνεργάζεται με τους υπόλοιπους προπονητές.
Δεν είναι μια… εύκολη δουλειά, που μάλιστα μπορεί να καλυφθεί με “αμισθί” συμβόλαιο. Θέλει κόπο και τρόπο για να έρθουν αποτελέσματα, ειδικά σε μια χώρα που ψάχνει εδώ και 11 χρόνια μια διάκριση σε ένα μεγάλο τουρνουά. Όλες οι υπόλοιπες λύσεις, ακόμη κι η part-time εργασία, είναι “μισές” λύσεις. Μπορεί να φέρουν πρόσκαιρο αποτέλεσμα, όμως δεν έχουν προοπτική.
Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε από τα πιο επίσημα χείλη ότι “εντάξει, παίκτες έχουμε, θα έλθει κι ο προπονητής” και… αστειάκια στον δημοσιογράφο που είχε κάνει την ερώτηση (πριν από το Ευρωμπάσκετ ’17) “αν είστε εσείς διαθέσιμος, ελάτε…” Αστειάκια, όμως, δεν χωράνε.
Η αναδιάρθρωση της λειτουργίας των Εθνικών ομάδων, ο μόνιμος ομοσπονδιακός προπονητής, η δουλειά σε βάθος και όχι για το “φαίνεσθαι”, δηλαδή ένα μετάλλιο σε διοργανώσεις υποδομών με κάθε κόστος (συμπεριλαμβανομένης και της… εξόντωσης των νεαρών διεθνών), θα πρέπει να είναι τα βασικά ζητούμενα για τη νέα διοίκηση που θα προκύψει από τις εκλογές στο τέλος του χρόνου.
Μετά, ας συζητήσει και με τον Πιτίνο.
Πηγή: Contra
