Ο Κόμπε Μπράιαντ την πήρε κάτω από τη ‘φτερούγα’ του. Μαζί κι η κόρη του, Τζίτζι. Η Σαμπρίνα Ιονέσκου τον θυμίζει τόσο σε επιδόσεις, αφήνοντας το στίγμα της στο κολεγιακό πρωτάθλημα, όσο και στον προκλητικό χαρακτήρα, στοχεύοντας μόνο στην κορυφή.
Της Νίκης Μπάκουλη
Η Σαμπρίνα Ιονέσκου των Όρεγκον Ντακς σε στιγμιότυπο πριν από αγώνα με τις Ουάσιγκτον Χάσκις για το NCAA γυναικών, Γιουτζίν, Κυριακή 1 Μαρτίου 2020 AP PHOTO/THOMAS BOYD
Aπροσδόκητα, αναπόφευκτα και δικαίως, οι διακόπτες του αθλητικού κόσμου έπεσαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αυτό εξαρχής σήμαινε ότι τα τρέχοντα αθλητικά γεγονότα, δηλαδή αυτά μέσα στον Μάρτιο, αναβλήθηκαν. Κάθε δίσεκτο, αυτός, ο πρώτος μήνας της άνοιξης, είναι εξόχως συναρπαστικός. Αλλά δεν χρειάζεται να είναι δίσεκτο το έτος για να βιωθεί ο παλμός του πιο παρανοϊκού πρωταθλήματος στην ιστορία: της March Madness.
Οι Αμερικανοί έχασαν την ευκαιρία να φτιάξουν τα λεγόμενα bracket και να επιλέξουν τους νικητές και αυτό έφερε χασούρα και στη δημοσιογραφική δουλειά, η οποία τείνει να βρίθει ποιότητας, καθώς, όπως και στα ημέτερα, το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού των ΗΠΑ που ασχολείται με τα σπορ, μετά βδελυγμίας αποφεύγει να βλέπει παιχνίδια της κανονικής περιόδου στο κολέγιο.
Υπήρχαν, βεβαίως, χρονιές που αυτό ήταν εξαίρεση: το 2015, όταν οι Κεντάκι Γουάιλντκατς του Τζον Καλιπάρι, με τους Καρλ Άντονι Τάουνς, Γουίλι Κόλι Στάιν, Τάιλερ Γιούλις, Τρέι Λάιλς, Ντέβιν Μπούκερ και τα αδέλφια Άντριου και Άαρον Χάρισον, έκαναν απόπειρα για να πάρουν το πρωτάθλημα αήττητοι, σκορπώντας τρόμο την κανονική περίοδο και χάνοντας στον ημιτελικό του εθνικού τουρνουά από τους Γουισκόνσιν Μπάτζερς, με ηγέτη τον Φρανκ Καμίνσκι, πριν, με τη σειρά τους, ηττηθούν από το σεσημασμένο Ντιουκ του Μάικ Σιζέφσκι. Όπως επίσης και πέρυσι, όταν η τριανδρία των Μπλου Ντέβιλς, ο Ζάιον Γουίλιαμσον, ο Αρ Τζέι Μπάρετ και ο Καμ Ρέντις, έκαναν τη δική τους απόπειρα για τον εθνικό τίτλο, πριν μετακομίσουν στο ΝΒΑ. Το Ντιουκ, όμως, έχασε από το Μίσιγκαν Στέιτ του Τομ Άιζο με 67-68, ένα βήμα πριν από το Final Four και οι one and done αστέρες δεν έχουν να επιδείξουν εθνικό τίτλο.
Το ίδιο συνέβη και με τους παίκτες που προτίμησαν να εκμεταλλευτούν την έλλειψη κανονισμού για τουλάχιστον έναν χρόνο στο κολέγιο και να παίξουν μπάσκετ κατευθείαν στο ΝΒΑ, όπως ήταν ο Κέβιν Γκαρνέτ και, βέβαια, ο Κόμπε Μπράιαντ. Επειδή, όμως, όποιος… ουρεί στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι, ο Μπράιαντ έμελλε, εξαιτίας της κόρης του, Τζίτζι, να κάνει καλούς φίλους στο κολεγιακό μπάσκετ σε επίπεδο… θηλέων. Στην επιμνημόσυνη δέησή του στο ‘Staples Center’, όταν έκλαψε η οικουμένη, μίλησε η εμβληματική προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Τζίνο Ορίμα, ο σχεδόν ισόβιος προπονητής της κολεγιακής ομάδας Γυναικών του Κονέκτικατ, αφού είχε αναλάβει τις τύχες της το 1985, με την οποία έχει κατακτήσει 11 πρωταθλήματα. Μίλησε όμως κι ένα κορίτσι 22 χρόνων, το οποίο για τους αμύητους των σύγχρονων καιρών, δεν θα μπορούσε να έχει σχέση με τον Μπράιαντ. Κι όμως, κλήθηκε από τη Βανέσα Μπράιαντ να μιλήσει για τον φίλο της και τον μέντορά της.
Η Σαμπρίνα Ιονέσκου, εν ολίγοις, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρίσκεται ως νούμερο 1 σε οποιαδήποτε λίστα φετινών στιγμών στο κολεγιακό πρωτάθλημα μπάσκετ Ανδρών και Γυναικών. Το 22χρονο κορίτσι κατέκτησε το αμερικανικό μπάσκετ και την προσεχή Παρασκευή (17/04), σε ένα ντραφτ του WNBA που θα απέχει του φανταχτερού, θα είναι το νούμερο 1 σε όλη τη χώρα. Η Ιονέσκου, η μόνη παίκτρια του μπάσκετ (για οποιαδήποτε παρανόηση, και για τα δύο φύλα), που έφτασε τους 2.000 πόντους, τα 1.000 ριμπάουντ και τις 1.000 ασίστ μέσα σε μία σεζόν και όδευε για πολλά περισσότερα. Τα όνειρά της για έναν κολεγιακό τίτλο με τις Όρεγκον Ντακς θρυμματίστηκαν στις 12 Μαρτίου, όταν αποφασίστηκε η οριστική αναβολή των τουρνουά Ανδρών και Γυναικών και οι Ειδοί του Μαρτίου, όπως αποκαλούνται τα εθνικά τουρνουά, εξαιτίας της παράνοιας ενός συστήματος νοκ άουτ παιχνιδιών που στέλνουν στο ντιβάνι και τον πιο νουνεχή, αφήσουν ένα κενό σε ό,τι αφορά τον πρώτο μήνα της άνοιξης.
Η επίδραση της Ιονέσκου στο μπάσκετ τη σεζόν 2019-2020 ήταν έντονη, αν και από την ιστορία της λείπει το δραματικό τέλος. Δηλαδή, τα κατορθώματά της θα γινόταν να είναι στο τοπ-5 μίας παγκόσμιας λίστας, πίσω μόνο από την επίτευξη του ρεκόρ από τον ΛεΜπρον Τζέιμς, που στις 25 Ιανουαρίου ξεπέρασε τον Μπράιαντ στην 3η θέση της λίστας των σκόρερ όλων των εποχών. Ο ‘Μπρον’, που κυνηγά τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ για την 1η θέση, άφησε εν αμφιβόλω το δικό του κυνήγι για το 4ο δαχτυλίδι του και το πρωτάθλημα με τη φανέλα των Λέικερς, τη στιγμή, όμως, που για την 22χρονη παίκτρια δεν υπήρχε καν ζήτημα ότι έκανε το Όρεγκον το πιο μεγάλο φαβορί για το πρωτάθλημα. Η νίκη μέσα στο Κονέκτικατ, άλλωστε, επί του UConn του Ορίμα, ήρθε με 18 πόντους διαφορά, ενώ το Όρεγκον έγινε η πρώτη ομάδα μετά τις 7 Νοεμβρίου 1999 και το 65-64 του Τενεσί που νίκησε την εθνική ΗΠΑ. Μάλιστα, ενώ το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας προηγούταν με 11 πόντους, το Όρεγκον ροκάνισε τη διαφορά, προηγήθηκε 70-69 και απέκτησε το ίδιο διαφορά με τρίποντο της Ιονέσκου, η οποία, μόλις πέρασε το κέντρο, το… αμόλησε. “Steph Curry is in the house!”, αναφώνησε η σχολιάστρια. Το τελικό 93-86 ήρθε με τους 33 πόντους της ηγέτιδας των Ντακς απέναντι σε μία σχεδόν πλήρη αντίπαλο: έπαιζαν η Ντιάνα Τοράσι, η Σου Μπερντ, η Ναφίσα Κόλιερ, η Νιέκα Ογκγουμίκε, ενώ μόνο η Α’τζα Γουίλσον απουσίαζε.
Δεν αποτελεί λοιπόν υπερβολή το παρατσούκλι ‘The Puppet Master’, που της είχε δώσει στο ESPN, αφότου την αποκάλεσε “Τζεπέτο” ο Μπράιαντ, ο οποίος της έμαθε το fade away του το προηγούμενο καλοκαίρι. Δηλαδή αυτός που κινεί τις κλωστές στο κουκλοθέατρο. Ρομαντικό, με τη σχετικότητα που αφορά σε όλες τις εποχές και ενδεικτικό της διανόησης του μακαρίτη. Οι δύο σεσημασμένοι μπασκετικοί Μπράιαντ, ο Κόμπε και η Τζίτζι, παρακολουθούσαν κατά το δοκούν ματς του Όρεγκον. Η δεύτερη, δε, σε αντιστοιχία με τη σχέση που είχε ο μπαμπάς της με την Ιονέσκου, είχε ίδιο δεσμό μαζί της. Από εκείνο το Σαββατοκύριακο που την προπόνησε μαζί με τον πατέρα της, έγινε έμπιστος φύλακας. Πολύ γρήγορα, έμοιαζε με μέλος της οικογένειας.
Με τις Ντακς, η Ιονέσκου έκανε 26 τριπλ νταμπλ. Αμέσως επόμενος στην ιστορία του κολεγιακού πρωταθλήματος είναι ο τώρα 29χρονος και παίκτης των Σολτ Λέικ Σίτι Σταρς της G League (αφού έγινε μέλος των Ντάλας Μάβερικς τη σεζόν 2017-2018), Κάιλ Κόλινσγουορθ, με 12 για λογαριασμό του Μπρίγχαμ Γιανγκ. Η Ιονέσκου έκανε από 8 την προηγούμενη και αυτήν τη σεζόν, χωρίς, μάλιστα, το τουρνουά που θα ξεκινούσε για το Όρεγκον στις 21 Μαρτίου. Από την πρώτη σεζόν της είχε διψήφιο αριθμό σε πόντους και πολύ υψηλούς μέσους όρους σε ριμπάουντ και ασίστ. Τις 3 επόμενες χρονιές της, δε, έχει, ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά το σκοράρισμα, την ακρίβεια ενός σκληρού δίσκου.
- 2016-2017: 14,6π., 6,6ρ., 5,6ασ.
- 2017-2018: 19,7π., 6,7ρ., 7,8ασ.
- 2018-2019: 19,7π., 7,5ρ., 8,2ασ.
- 2019-2020: 19,7π., 6,7ρ., 7,8ασ.
Η Ιονέσκου θα γινόταν νούμερο 1 στο ντραφτ του ΝΒΑ και ίσως πήγαινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με την ομάδα του Ορίμα. Κόρη Ρουμάνων εμιγκρέδων, του Νταν Ιονέσκου, ο οποίος είχε ζητήσει άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1989 επί Νικολάι Τσαουσέσκου και έμεινε σε προάστιο του Σαν Φρανσίσκο, και της Λιλιάνα, γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον αδελφό της, Έντι, έχει επίσης ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Αντρέι, και έγινε καλή ριμπάουντερ επειδή δεν της έδιναν την μπάλα για να σουτάρει. Τώρα, κατοικούν στη Γουόλμαρτ Κρικ της Καλιφόρνια. Στο δημοτικό, δεν είχε αρκετές συμπαίκτριες και ζήτησε να παίξει στην ομάδα των αγοριών. “Μου είπαν να πάω να παίξω με κούκλες, σοβαρά, κατά λέξη”, δήλωσε σε συνέντευξή της στη ‘Washington Post’ το 2019.
Αυτή η απόρριψη δεν ήταν πάντα έμφυλη. Ο Κέλι Γκριβς, προπονητής της στο κολέγιο, είχε ομολογήσει ότι οι συμπαίκτριές της την απομόνωναν όταν γινόταν δηκτική. Ίσως γι’ αυτό συνδέθηκε με τον μέντορά της, ενδεχομένως γι’ αυτό παίκτες όπως ο Στέφεν Κάρι έσπευσαν να τη συγχαρούν όταν πέτυχε το καλάθι με το Στάνφορντ που έκανε το ρεκόρ. Ήταν 24 Φεβρουαρίου, δηλαδή το πρώτο νούμερο του Μπράιαντ στους Λέικερς και το νούμερο της Τζίτζι, και στις δηλώσεις της είπε ότι “με κοιτάζουν από ψηλά”.
Η Ιονέσκου, από τη μεριά της, υπήρξε αυταρχική. Σε ένα παιχνίδι με το UCLA τη δεύτερη χρονιά της, αποβλήθηκε με φάουλ επειδή μία συμπαίκτριά της απέτυχε να πάρει το αμυντικό ριμπάουντ. Βγήκε από το παρκέ βράζοντας και όταν της έδωσαν ένα μπουκάλι με νερό, το εκσφενδόνισε με δύναμη στο έδαφος. Στα αποδυτήρια, πήρε τον λόγο και την ευθύνη: εξήγησε στις συμπαίκτριές της πόσο νοιαζόταν γι’ αυτές, για την πίεση που ένιωθε, την προσοχή που λάμβανε και τις προσδοκίες που είχε ο κόσμος για εκείνη. Σε χαρτοπετσέτες, κάθε παίκτρια έγραψε μία υπόσχεση. Μερικές χαρτοπετσέτες ήταν βρεγμένες, από τα δάκρυα των κοριτσιών. Στη δική της, η Ιονέσκου έγραψε “ασφάλεια”. Ορκίστηκε να μην τις απογοητεύσει ξανά. Όταν το είπε στον Μπράιαντ, εκείνος αναρωτήθηκε: “Ω, έπρεπε να απολογηθείς; Αυτό δείχνει μαλθακότητα”. Αφού, όμως, το σκέφτηκε ξανά για λίγη ώρα, σχολίασε: “Ξέρεις, αυτό που έκανες, ήταν πιθανότατα το σωστό. Πρέπει να ξέρεις ότι έτσι δεν πρέπει να είναι ένας ηγέτης”.
Why is @Nike not making @OregonWBB jerseys yet!?!? I’m running out of excuses??
— Sabrina Ionescu (@sabrina_i20) November 5, 2019
Τα 180 εκατοστά της απαιτούν και αιχμηρή γλώσσα. Το φετινό Νοέμβριο έκανε ένα tweet, στο οποίο αναρωτιόταν για ποιον λόγο αθλητική εταιρεία ρούχων δεν είχε βγάλει φανέλες της ομάδας του Όρεγκον. “Έχω ξεμείνει από δικαιολογίες”, συμπλήρωσε. Όταν τελικά το έκανε, μετά την παραίνεσή της, οι φανέλες ξεπούλησαν σε δύο ώρες. Οι Ντακς έπαιζαν σε γεμάτα γήπεδα και το νούμερο 20 της πράσινης φανέλας με τη χρυσή ρίγα βρισκόταν παντού στην κερκίδα.
Στις 21 Μαρτίου, το Όρεγκον, που το 2017 και το 2018 έφτασε στην Elite 8 του εθνικού τουρνουά και το 2019 πήγε στο Final Four, όπου έχασε από τη μέλλουσα νικήτρια ομάδα του Μπέιλορ στον ημιτελικό, θα φιλοξενούσε παιχνίδι για την τελική φάση στη ‘Matthew Knight Arena’. Δεν έγινε. Αντιθέτως, η Ιονέσκου πήγε μόνη της για προπόνηση, την οποία τελείωσε όταν ένιωσε πια εξαντλημένη. Η χρονιά της, παρά τα όσα είχε πετύχει κατά τη διάρκειά της, μοιάζει κατεστραμμένη. Είπε “αντίο” εκ του μακρόθεν στον σοφό Νέστορα της ζωής της. Αποχαιρέτησε το κολέγιο και τις συμπαίκτριές της με τον πιο άγαρμπο τρόπο, χωρίς δική της ευθύνη. Όμως, είναι το μόνο πραγματικό σημείο αναφοράς, η μόνη ιστορία που μοιάζει τελειωμένη στο παγκόσμιο μπάσκετ, με έναν τρόπο. Τώρα, το WNBA κι οι χειμωνιάτικες περιπέτειες με τη φανέλα κάποιας ευρωπαϊκής ομάδας την περιμένουν.
πηγή: contra.gr
