Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ έχει σκάσει

Της Νίκης Μπάκουλη

Στις 23 Φεβρουαρίου, ενώ η αποστολή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ αναχωρούσε για τη Μαδρίτη -και το παιχνίδι με τη Ρεάλ-, ο Ρικ Πιτίνο είχε δηλώσει πως “πρέπει να κερδίσουμε τέσσερα ματς για τα playoffs της Euroleague, αυτός είναι ο αριθμός μου: το 18”. Είχε πει ότι ιδανικά θα ήθελε από τους παίκτες του να παίξουν όπως στα τρία πρώτα δεκάλεπτα του αγώνα με την Μπαρτσελόνα -που χάθηκε στην τέταρτη περίοδο “γιατί δεν κάναμε block out. Η έλλειψη στο physical κομμάτι και το γεγονός πως η αντίπαλη ομάδα ήταν πιο ψηλή ήταν ένα κομβικό σημείο. Δεν είμαστε ψηλοί. Δεν πρέπει να κάνουμε περισσότερα από δέκα λάθη σε κάθε αγώνα. Αν κρατάμε τον αριθμό σε μονοψήφιο επίπεδο και κάνουμε σωστά block out, έχουμε πάντα ισχυρές πιθανότητες για τη νίκη”.

Εναντίον των ‘μερένγκες’, έγινε ό,τι και στο ματς με τους ‘μπλαουγκράνα’: κατέρρευσε το σύστημα στην τελευταία περίοδο. Γιατί; “Δεν ήμασταν τόσο σκληροί στο physical κομμάτι του αγώνα, για να πάρουμε τη νίκη. Δεν ματσάραμε καλά την αθλητικότητά των αντιπάλων μας, έχουμε και μικρότερο μέγεθος και αυτό φάνηκε στους αριθμούς. Δεν είμαστε μία εξαιρετική ομάδα στο κομμάτι της άμυνας ή στα ριμπάουντ. Δεν είμαστε τόσο σκληροί, αλλά θα κάνουμε τα πάντα για τις τέσσερις νίκες και τα playoffs“.

Ακολούθησε η ήττα από τον Ολυμπιακό, στο ΣΕΦ και αυτή από την ΤΣΣΚΑ, την Πέμπτη 5/4. Τουτέστιν, το ζητούμενο των τεσσάρων νικών παραμένει. Να δούμε και τα παιχνίδια που απομένουν:

• 13/3 @ Φενέρμπαχτσε
• 19/3 @ Άλμπα
• 25/3 vs. Χίμκι
• 27/3 @ Αναντολού Εφές
• 3/4 vs. Μακάμπι
• 10/4 @ Μπασκόνια

Τουτέστιν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Πιτίνο, οι ‘πράσινοι’ πρέπει να νικήσουν 4 από τα 6 ματς που υπάρχουν στο πρόγραμμα, έως το τέλος της κανονικής περιόδου. Αυτό χωρίς να έχουν τουλάχιστον ενέργεια, δεν μπορεί να συμβεί. Και αν έχει διαφανεί κάτι στα πέντε τελευταία παιχνίδια είναι πως δεν υπάρχουν ‘καύσιμα’. Οι ‘πράσινοι’ τρέχουν λιγότερο, πηδούν λιγότερο και δεν φαίνεται να ‘χουν βρει τον παίκτη που θα γίνει το συνεταιράκι του Καλάθη, σε επίπεδο προσωπικότητας και απόδοσης. Το πρώτο το καλύπτει ο Τάιρις Ράις, ο οποίος παίζει όμως, στην ίδια θέση με τον Έλληνα διεθνή, ενώ αμφότεροι είναι παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια. Άρα δύσκολα μπορούν να παίξουν μαζί. Όπως δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν οι Ράις και Φριντέτ, καθώς και οι δύο είναι κοντοί, δεν είναι καλοί αμυντικοί, συν του ότι θέλουν την μπάλα -που είναι μια και αυτοί δύο.

Στα τελευταία 5 παιχνίδια (νίκη επί της Ζενίτ και ήττες από Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ) ο Τζίμερ Φριντέτ είδε το 42% που είχε στα τρίποντα να γίνεται 25% και οι 13 πόντοι που είχε για μέσο όρο να εξελίσσονται σε 6.6. Eίχε και τρία season low σε χρόνο συμμετοχής, γιατί όπως είπε ο προπονητής του δεν μπορεί να τον κάνει καλό αμυντικό. Ό,τι και αν κάνει. Ανάλογη είναι η πτώση του Τόμας, δεύτερου καλύτερου επιθετικού παίκτη της παρέας του -πίσω από τον Καλάθη.

Το σύστημα του Αμερικανού κόουτς έχει πολύ πίεση και τρέξιμο. Όλο το παιχνίδι του Πιτίνο στην ιστορία του, στήνεται στην ένταση και τη δύναμη. Στους Σέλτικς ‘έκοψε’ τον Nτίνο Ράτζα, επειδή είχε ‘προβληματικό’ γόνατο και δεν ‘έβγαζε’ ένταση, για τον Τράβις Νάιτ, έναν ‘ξυλοκόπο’ που ήταν πολύ δυναμικός και έκανε καλά σκριν. Η φιλοσοφία του Hall of Famer δεν είναι εκλεπτυσμένη (δεν ήταν ποτέ) και δεν μπορεί να γίνει τώρα, που δεν υπάρχει χρόνος να δουλευτούν πράγματα. Σε αυτήν τη φάση της αγωνιστικής περιόδου μπορείς να αλλάξεις στοιχεία όπως η ιεραρχία -τα λεπτά του καθενός, για να διατηρήσεις τη φρεσκάδα όλων. Όχι τα plays -καθώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια των προπονήσεων που απαιτούνται για να υιοθετηθούν. Πλέον ο κόουτς έχει καταλάβει ότι πως στη Euroleague χρειάζεσαι γκαρντ που να ‘αντέχουν’ το ξύλο, μεταξύ άλλων, γιατί όλα είναι πιο σκληρά από ό,τι στο NCAA.

Ανάγκα και οι παίκτες αυξάνονται

Ο κύριος λόγος της κούρασης που εμφανίζουν οι παίκτες του Πιτίνο (και φαίνεται ξεκάθαρα και στην άμυνα -στοιχείο που σε μελλοντικά λεξικά μπορεί να εμφανίζεται ως συνώνυμο του Πιτίνο) είναι το μικρό rotation, των 6 παικτών, όπου ομολογουμένως καταλήγουν όλοι όταν όμως κρίνονται πράγματα. Όχι μεσούσης της σεζόν. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος φαίνεται να ‘χει καταλήξει σε αυτούς που μπορούν να του κάνουν τη δουλειά καλύτερα και μόνο σε ώρες ανάγκες επιστρατεύει άλλους. Για παράδειγμα τον Μπέντιλ, όταν ήθελε κάτι πιο physical. Παίκτης που δεν είναι κακός, αλλά δεν έχει τις εμπειρίες που χρειάζονται στην ελίτ των διοργανώσεων, για να μπορεί να ‘χει σταθερή απόδοση.

Τα αποδεικτικά στοιχεία των παραπάνω υπάρχουν στο NewStats, στην κατηγορία lineups.

Στο ματς με την Μπαρτσελόνα, στις 21/2 ο Πιτίνο είχε χρησιμοποιήσει 16 διαφορετικές πεντάδες. Ο Πιτίνο χρησιμοποίησε για συνολικά 12.8 λεπτά (δεν έχουν καταγραφεί περισσότερα λεπτά ίδιας πεντάδας) τους Καλάθη, Φριντέτ, Παπαγιάννη, Μπέντιλ και Παπαπέτρου. Ο συντελεστής ήταν στο -3. Η χειρότερη πεντάδα εκείνης της βραδιάς συνετέθη από τους Ράις, Παππά, Τζόνσον, Τόμας και Παπαγιάννη. Συνεργάστηκαν για 4.3 λεπτά και είχαν -10. Η καλύτερη ήταν αυτή των Τόμας, Παπαγιάννη, Φριντέτ, Καλάθη και Τζόνσον (+3 σε 3.3).

Στη Μαδρίτη δοκίμασε 20. Το χειρότερο plus/minus ήταν το -7. Το ‘έπιασαν’ οι Καλάθης, Ράις, Παπαπέτρου, Τόμας και Βουγιούκας, στα 4.2 που ήταν μαζί στο παρκέ. Το καλύτερο ήταν το +3 των Μπέντιλ, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Καλάθη και Ράις για 2.1 λεπτά.

Με τον Ολυμπιακό επιστράτευσε 15. Η χειρότερη (-5) ήταν των Μπέντιλ, Μήτογλου, Καλάθη, Ράις και Τζόνσον. Συνεργάστηκαν για 2.6. Η καλύτερη ήταν των Μπέντιλ, Φριντέτ, Μήτογλου, Ράις και Τζόνσον. Συνεργάστηκαν για 2.5. Είχαν +6.

Με την ΤΣΣΚΑ τις ξαναέκανε 20. Το πεντάλεπτο των Τόμας, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Καλάθη και Τζόνσον έφτασε στο -12. Τα 4.2 λεπτά της συνύπαρξης των Ράουτινς, Τόμας, Βουγιούκα, Καλάθη και Τζόνσον ήταν τα θετικότερα όλων (+5).

Ο συνδυασμός που ‘χει ξεπεράσει κάθε άλλο, σε χρόνο είναι αυτός των Καλάθη, Φριντέτ, Παπαπέτρου, Τόμας και Παπαγιάννη. Ήταν μαζί στο παρκέ για 19 λεπτά, σε 5 ματς. Προφανώς και αυτά δεν ήταν τα μόνα λεπτά που έπαιξαν οι συγκεκριμένοι. Ας δούμε τους μέσους όρους φέτος και στα πέντε τελευταία παιχνίδια.