Της Νίκης Μπάκουλη
Η Mέριλιν Μπλάουντ ξυπνούσε στις 5.45, έφτιαχνε πρωινό για το γιο της και μετά έφευγε για τη δουλειά. Ήταν ταμίας στην κρεαταγορά της περιοχής -ένα χιλιόμετρο μακριά από το σημείο που βρισκόταν το προκάτ τροχόσπιτο (5.5 μέτρων πλάτους και 27 μέτρων μήκους), το οποίο αποκαλούσε ‘σπίτι’. Δεν οδηγούσε, πράγμα που σήμαινε πως χρειαζόταν τη συνδρομή φίλων για να πηγαίνουν το παιδί της εκεί όπου έπρεπε να πάει -να τον κρατήσει μακριά από τα μέρη στα οποία δεν ήθελε να τον δει ποτέ.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν επέστρεφε από την εργασία της, πήγαινε κατευθείαν για ύπνο, από την εξάντληση. Δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν την πρόλαβε ξύπνια ο γιος της, Έντρις Φεμί Αντεμπάγιο. Ο μικρός ήξερε πως το σπίτι θα ήταν πάντα καθαρό και οι λογαριασμοί πληρωμένοι. Ότι θα έχει όσα χρειάζεται για να είναι χαρούμενος και να μεγαλώνει σωστά. “Η μητέρα μου πάλεψε για εμάς. Είχαμε ζέστη. Είχαμε όπλα και μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας. Ήταν δώρο Θεού, γιατί πολλοί άνθρωποι είναι άστεγοι. Πάλεψε για εμένα και τώρα παλεύω εγώ για εκείνη”.
Από όταν ήταν ενός έτους και αναποδογύρισε το τραπεζάκι του σαλονιού, η μητέρα του τον φώναζε Bam Bam. Εκ του Bamm-Bamm Rubble, χαρακτήρα των Flinstones, sitcome που παρακολουθούσε η Μέριλιν με τον Έντρις. Όταν μετακόμισαν στη Νορθ Καρολάινα και το παιδί μεγάλωσε, συνήθιζαν να κάθονται μαζί στη βεράντα και να μιλούν για όλα.
Ο Αντεμπάγιο γεννήθηκε στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσι, όπου είχαν γνωριστεί οι γονείς του. Από όσο θυμάται η γειτονιά ήταν από αυτές που λες επικίνδυνες. Υπήρχε βία παντού και ήταν υποχρεωμένος να επιστρέφει σπίτι, με το που άναβαν τα φώτα του δρόμου. “Έπρεπε να μένω σπίτι γιατί η μητέρα μου δεν ήθελε να με δει στις ειδήσεις”. Όταν ήταν 7, η Μέριλιν αποφάσισε να φύγει. Είχε αποφασίσει πως δεν θα μεγάλωνε σε εκείνες τις συνθήκες το παιδί της. Ο πατέρας του, Τζον Αντεμπάγιο έμεινε στο Νιου Τζέρσι και γενικά, δεν ασχολήθηκε με το παιδί του τα χρόνια που ακολούθησαν. Μετακόμισαν στο μέρος όπου είχε μεγαλώσει η μητέρα του, στη Νορθ Καρολάινα. Αρχικά έμειναν με τη θεία του. Μετά ‘έπιασαν’ ένα προκάτ. Ο μικρός είχε νιώσει πως ‘πήγαμε στη μέση του πουθενά. Εκεί όπου μπορούσα να ακούσω και το θρόισμα των φύλλων‘. Μπορούσε και να μένει έξω από το σπίτι, μετά τη δύση του ηλίου. Έκανε φίλους και εκείνοι του σύστησαν το μπάσκετ, στο γήπεδο της γειτονιάς. Έβαλε τα πρώτα καλάθια σε μια φορητή μπασκέτα. Δηλαδή, στην αρχή προσπαθούσε να βάλει καλάθια, γιατί δεν μπορούσε καν να πιάσει σωστά την μπάλα. “Ήμουν τραγικός” είχε ομολογήσει στο Sports Illustrated, το 2017. “Είχα δει αγώνες μπάσκετ στην τηλεόραση, αλλά δεν είχα ιδέα τι κάνει κάποιος που ‘χει την μπάλα στα χέρια. Χρειάστηκα βοήθεια με τα πάντα”.
Στα 13 είχε φτάσει το 1.98. Στα 13 είχε ήδη ξεχωρίσει για την ταχύτητα του. Αυτά ήταν τα στοιχεία που τον έκαναν ‘στόχο’ για τις τοπικές ομάδες του AAU. Στην πρώτη (Team Loaded NC) είχε για συμπαίκτη τον Ντένις Σμιθ και μέσους όρους 15 πόντους και 10 ριμπάουντ.
Μετά έπαιξε στους Karolina Diamonds, εξαιτίας του Κέβιν Γκρέιβς. “Είχα εκπλαγεί με την ταχύτητα των ποδιών του και το άνετο της παράλληλης κίνησης του. Ταίριαζαν περισσότερο σε ενήλικα παίκτη”. Είχε εντυπωσιαστεί και με κάτι ακόμα: το πόσο απροπόνητος ήταν. “Δεν ήταν μπασκετμπολίστας”. Πριν του μάθει πώς να σουτάρει, του δίδαξε πώς να ελέγχει το footwork, ώστε να μην κάνει βήματα. Τον υπέβαλε σε διαδικασίες που προορίζονταν για γκαρντ, σκεπτόμενος πως αν ο Μπαμ τις κάνει ‘δικές’ του, οι κινήσεις στο post θα γίνουν παιχνιδάκι.
Στα πρώτα παιχνίδια στο AAU είχε τα θέματα του. Σε ένα έχασε τέσσερα καρφώματα. Το ένα ήταν ‘συστημένο’. Γύρισε προς τον πάγκο και ξέσπασε σε γέλια. Στα 14 κάρφωσε μπροστά σε ένα από τα καλύτερα prospects του έθνους (Θον Μέικερ). Κατόπιν τούτου, κάρφωνε μπροστά σε όλους. Λίγο πριν τελειώσει ο πρώτος χρόνος στο Northside High School, ο προπονητής του, δυο δασκάλες και η μητέρα του συναντήθηκαν για να συζητήσουν πώς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί που ‘χε ξεπεράσει τα 2 μέτρα. Η Μέριλιν τους είπε πως ‘ο Θεός έδωσε στον Μπαμ το ταλέντο και μπορεί να το πάρει πίσω οποιαδήποτε στιγμή. Ακόμα και σήμερα. Δεν θέλω να πάρετε κάτι ως δεδομένο‘. Τους θύμισε ότι προτεραιότητα του Μπαμ ήταν τα μαθήματα. Ήθελε να είναι σίγουρη πως μπορούσε να μπει σε κολέγιο, μέσω των βαθμών του. Είχε ζητήσει από τον λυκειάρχη να είναι αυστηρός με τον κανακάρη της. Επέμενε και μετά το ‘μα είναι καλό παιδί, τι να του πω;‘.
Μετρούσε 30 πόντους και 20 ριμπάουντ ανά ματς, ως τριτοετής στο , όταν είχε γίνει ένα από τα παιδιά που μάζευαν στις εξέδρες των γηπέδων που έπαιζαν τους περισσότερους scouts.“Έθετα στόχους που ήξερα πως μπορώ να υλοποιήσω. Για παράδειγμα, ήθελα τις ‘παγίδες’, ήθελα να φτάσω στους 30 πόντους, ήθελα να ξεπεράσω τους 40 πόντους”. Tελείωσε το σχολείο στην High Point Christian Academy (τρεις ώρες από το σπίτι του), όπου μεταφέρθηκε γιατί ήθελε περισσότερες προκλήσεις. Σημείωσε πως είχε ήδη δεσμευθεί με το Kentucky.
Έμεινε στον ξενώνα που ‘χε στο σπίτι του ο Γκρέιβς. Καθάριζε το χώρο, τα ρούχα του, έπαιζε με την 6χρονη κόρη του προπονητή του και έκανε με τον γιο του Γκρέιβς, Τάι την 25λεπτη διαδρομή από το σχολείο στην προπόνηση. Και διάβαζε. Είχε προσπεράσει δυο προσκλήσεις σε showcases, γιατί είχε ένα τεστ χημείας και δεν είχε προετοιμαστεί.
“Δεν ήθελα να αλλάξω σχολείο, αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω. Δεν ήθελα να ακούω ότι βάζω 30 πόντους, γιατί είναι αδύναμοι οι αντίπαλοι”. Μετείχε σε τουρνουά όπου έπαιζαν τύποι όπως ο Λόνζο Μπολ, ο Τζέισον Τέιτουμ, ο Ντι Άρον Φοξ και συνέχισε να σκοράρει +20 πόντους. Λάτρευε να πασάρει -και δη τις λόμπες. Προφανώς και εμφανίστηκαν πολλά κολέγια να του προσφέρουν υποτροφία. Διάλεξε το Kentucky (αντί των NC State και Auburn), γιατί του έδωσε ό,τι ζητούσε. “Είχε επιτυχημένο πρόγραμμα και τον Coach Cal, ο οποίος είχε το καλύτερο ρεκόρ prospects που έγιναν πλούσιοι NBAers”, όπως είχε πει στο ESPN. Ο Καλιπάρι είχε πάει να συναντήσει τη Μέριλιν στη δουλειά της. “Είπα στον εαυτό μου ‘θα κάνουμε τα πάντα για να τα καταφέρει ο Μπαμ, γιατί το αξίζει αυτή η γυναίκα”.
Πριν αφήσει το σπίτι του για το κολέγιο, ο Γκρέιβς ζήτησε τη βοήθεια ενός φίλου για να βοηθήσει τον Μπαμ: του Ρασίντ Ουάλας. Εκείνος συμφώνησε να κάνει δυο προπονήσεις την εβδομάδα με τον Αντεμπάγιο, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. “Του έμαθε πώς να παίζει εναντίον ψηλότερων παικτών”. Βλέπεις, στο σχολείο ήταν ο ψηλός της παρέας. Στο Kentucky όλοι είχαν το ύψος του.
Όταν έκανε τη μετακόμιση, έβαλε ως wallpaper στο κινητό του τη μητέρα του στο τροχόσπιτο (η ίδια φωτογραφία βρίσκεται στο ερμάριο του, στους Χιτ και η διεύθυνση γραμμένη στα παπούτσια που φορά στους αγώνες). Ο πρώτος του προπονητής του πήγε ως δώρο μια φωτογραφία με την πρώτη μπασκέτα που ‘ταλαιπώρησε’. Στο κάτω μέρος, είχε προσθέσει μια πλακέτα που ‘χωρούσε’ τις εξής λέξεις. “Ποτέ να μη ξεχάσεις από πού ξεκίνησες και ποτέ να μη χάσεις την οπτική επαφή με το πού πηγαίνεις’.
Ο Μπαμ την ‘κόλλησε’ στον τοίχο του δωματίου και έπιασε δουλειά. Εξελίχθηκε στον ιδανικό συμπαίκτη. Έγινε αυτός που παρατηρούσε το όποιο πρόβλημα αντιμετώπιζαν οι φίλοι του και έκανε κάτι για να τους βοηθήσει να το λύσουν. Δίπλα του είχε παιδιά όπως ο Μαλίκ Μονκ, ο Ντι Άρον Φοξ και Ουένιεν Γκάμπριελ. Δεν θα το έλεγες ‘φτωχό’ το ρόστερ εκείνης της χρονιάς (2016-17).
“Αυτό που προσπαθούσα ήταν να μεταδίδω ενέργεια και καλή διάθεση. Δεν περνά η προπόνηση, αν είσαι κατσουφιασμένος”. Ο Καλιπάρι είχε διηγηθεί μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία ‘είχα μαζέψει τους παίκτες μου και για πολλοστή φορά στάθηκα στην πρόοδο του Μπαμ. Ρώτησα ‘ποιος δουλεύει πιο πολύ από όλους;’ και όλοι έδειξαν τον Μπαμ”. Κάποιες φορές φαινόταν να ‘χει κουραστεί. Αρκούσε ένα ‘έχεις κάτι άλλο να δώσεις;’ για να χαμογελάσει και να ‘επαναφορτιστεί’. “Είχε τη νοοτροπία των Άντονι Ντέιβις, Καρλ-Άντονι Τάουνς και Μπράντον Νάιτ” διαβεβαίωσε ο Πέιν. Ο Καλιπάρι του ‘χε πει πως δεν θα κάνει σουτ και δεν θα κατεβάζει την μπάλα -πράγματα που συνέβαιναν στο high school. Τον ήθελε να κάνει σκριν, να ρολάρει και να παίζει άμυνα. Ο Μπαμ έκανε ό,τι ήθελε ο κόουτς, στις προπονήσεις και τους αγώνες. Στον ελεύθερο χρόνο του, έκανε ό,τι ήθελε εκείνος. Κάθε βράδυ πήγαινε στο γυμναστήριο για να δουλέψει άλλα πράγματα.
“Είχε τέτοια επιθυμία να γίνει αυτός που θα συντηρεί τη μητέρα του, που ήθελε να γίνει γκαρντ. Επίσης, δεν έχανε μάθημα”, ενημέρωσε μέσω του ESPN o Ντι Άρον Φοξ. “Κάθε βράδυ έλεγε ‘η μητέρα μου δεν θα ζήσει για πολύ όπως ζει’” αποκάλυψε ο άνθρωπος με τον οποίον ξημεροβραδιαζόταν ο Μπαμ, ο ασίσταντ του Καλιπάρι, Κένι Πέιν.
Οι North Carolina Tar Heels σταμάτησαν τους Wilcats στους ‘8’. Την επομένη ο Αντεμπάγιο ενημέρωσε πως θα πάρει μέρος στο ΝΒΑ draft. Σε 38 ματς είχε 13 πόντους (62.4% στα σουτ), 8 ριμπάουντ και 1.5 τάπες ανά ματς. Έκανε νταμπλ νταμπλ κάθε βράδυ, εξαιρουμένων τριών.Ο συμπαίκτης του Σάσα Κιλίγια-Τζόουνς είχε κάνει δυο σειρές ράμματα, εξαιτίας του. “Είναι κακός! Όλοι λένε πόσο καλό παιδί είναι, αλλά είναι ένας μοχθηρός ριμπάουντερ. Είναι ένας αγριεμένος finisher στο ποστ. Κάνει ό,τι κάνει και μετά γελάει. Είναι ωραίο πράγμα να γίνεται κακός, γιατί όλοι τον φοβούνται”.
Απείλησε το ρεκόρ του Άντονι Ντέιβις σε καρφώματα, στην ιστορία του Κentucky (92 τη σεζόν 2011-12). Δεν τον ‘πήρε’. Επίσης, ήθελε λίγη δουλίτσα στις βολές (61.8%), με τους προπονητές του να διαβεβαιώνουν πως μια ημέρα θα γινόταν και σουτέρ τριών πόντων. To βράδυ του 2017 ΝΒΑ Draft τον ‘τράβηξαν’ οι Χιτ στο Νο14. Οι του Μαϊάμι είχαν ενδοιασμούς πριν το NBA draft. Είχαν δει από τις μετρήσεις του combine πως είναι ένας από τους πιο αθλητικούς ψηλούς, στην ιστορία των μετρήσεων. Δεν ήταν βέβαιοι πως ο Αντεμπάγιο θα τους βοηθήσει στην επίθεση. Ο Πέιν τους ενημέρωσε πως ‘δώστε μου τον τύπο που θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να νικήσετε, τον παίκτη που θα ρίξει τάπα στην πιο κρίσιμη στιγμή ή θα κάνει αλλαγή στον γκαρντ και θα τον ‘σβήσει’. Αυτός είναι ο Μπαμ‘. Στο pre-draft workout οι κόουτς τέσταραν την αλήθεια στα λόγια του Πέιν. Αποδείχθηκε 100% ειλικρινής.
Το ‘μου γ… το μυαλό’ στους Ράιλι και Σποέλστρα
Ένας άνθρωπος των Χιτ τον ρώτησε ποιο είναι το ποσοστό του στα τρίποντα από τις γωνίες. Απάντησε 60%. Ακολούθησε το ‘απόδειξε το’. Είχε 62% (31/50). Σε μια ώρα που τον δοκίμασαν, τον έβαλαν να κάνει τα πάντα. Ανταποκρίθηκε σε όλα. Όταν του ζήτησαν να πάει στις αλλαγές, σε άμυνα περιφερειακού παίκτη, γύρισε και είπε (στους Πατ Ράιλι και Έρικ Σποέλστρα) “με έχετε μπερδέψει. Μου γ…. το μυαλό”. Δεν χαμογελούσε. Όπως έγραψε το ESPN “εννοούσε ότι ‘μα καλά, δεν ξέρετε ποιος είμαι;’. Ο Σποέλστρα ομολόγησε πως ‘σκεφτόμουν αν είναι τρελό αυτό το παιδί’. Ο Ζουάν Χάουαρντ -εκ των ασίσταντ του Μαϊάμι- κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο. Είπε πως αυτός ο τύπος ανήκει στους Χιτ.
Σε μια προπόνηση είχε απέναντι του τον Έρικ Μίκα, ο οποίος ξεπέρασε τα όρια τόσο που ρίσκαρε τραυματισμό. Ο Μπαμ τον πέταξε στο έδαφος, λέγοντας του πως ‘μπορούμε να ανταγωνιστούμε, αλλά αν είναι να παίξεις έτσι, θα σε γ…’.
“Ο ατζέντης μου, Άλεξ Σαράτσης με είχε προειδοποιήσει να προσέχω τις αντιδράσεις μου στο workout. Να μην παρεκτραπώ. Ξέρετε, αν χάσω δυο σερί σουτ, συνήθως κλωτσάω την μπάλα. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό μπροστά στον Πατ Ράιλι. Αλλά κεκλεισμένων των θυρών αλλάζουν τα πράγματα”. Οι Χιτ ‘εμπνεύστηκαν’ εξαιτίας του τον κανόνα των δυο ξεσπασμάτων. Το πρώτο περνάει μπάι. Μετά το δεύτερο έχει σπριντ από μπέιζλαϊν σε μπέιζλαϊν.
Μετά την υπογραφή συμβολαίου, ενοικίασε ένα διαμέρισμα στο 48ο όροφο ενός ουρανοξύστη, στο κέντρο του Μαϊάμι. Από ένα σημείο κι έπειτα (όταν διαπίστωσε πόσο μπορεί να του λείπει η μητέρα του), ενοικίασε ένα διαμέρισμα στον πέμπτο όροφο για τη Μέριλιν. Της πήρε και ένα σκυλάκι -τον Δία- να της κάνει παρέα -αν και έχει πει πως το πήρε για τον ίδιο. Εκείνη κουβαλάει πάντα πάνω της, μια από τις επιταγές που ‘χε πάρει ως ταμίας στην κρεαταγορά -για 240 δολάρια. Δεν θέλει να ξεχάσει ποτέ το παρελθόν. Δεν κάνει πολλά έξοδα, όσο και αν επιμένει ο Μπαμ. “Η προτεραιότητα μου είναι να έχει εκείνος λεφτά, να ντύνεται εκείνος ωραία. Κάποιες φορές κοιτώ όσα έχω πια, και κλαίω. Δεν μπορώ να το πιστέψω”. Το σχόλιο του γιου της, όταν κάποιος του προτείνει να αγοράσει ένα ρούχο ή ένα αξεσουάρ είναι το εξής: “Δεν χρειάζομαι τίποτα. Μόνο τη μητέρα μου”. Οπαδός της Μέριλιν έγινε και ο Σποέλστρα, ο οποίος έχει δηλώσει ότι ‘έχει τόσο όμορφη σχέση με το γιο της που θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τον Μπαμ και για εκείνη. Δεν θέλω να τα σκατώσω‘.
Στη ρούκι σεζόν εμφανίστηκε σε 69 ματς. Είχε 6.9 πόντους και 5.5 ριμπάουντ. Στα πρώτα 20 δεν πάτησε παρκέ. “Είχα εκνευριστεί γιατί ο κόουτς δεν μου βρήκε καν 30 δευτερόλεπτα”. Δεν του το είπε ποτέ. Αποφάσισε να δείξει υπομονή και να συνεχίσει τη δουλειά, μέχρι να του δοθεί η ευκαιρία. Δεν παρέλειπε να πηγαίνει και στις προπονήσεις των γκαρντ, ενώ έμαθε πως η αίθουσα με τα βάρη λέγεται ‘Zo’s Zone’, αφού ο Μόουρνινγκ είχε όλα τα ρεκόρ. Του είπαν θα χρειαστεί 5-6 χρόνια για να τα απειλήσει. ‘Έσπασε’ δυο σε λίγους μήνες. “Είναι από τους πιο δυνατούς και πιο ανταγωνιστικούς τύπους που ‘χω δει” είπε ο Σποέλστρα που έδωσε στον Μπαμ την πρώτη ευκαιρία στην τέταρτη περίοδο ήττας στο Κλίβελαντ. Τελείωσε με 19 πόντους (7/7 σουτ, συμπεριλαμβανομένου ενός καρφώματος μπροστά στον Ντουέιν Ουέιντ -ο οποίος έγινε αυτομάτως, οπαδός του Αντεμπάγιο. “Του έστειλα σε γραπτό μήνυμα πως θέλω να είναι αυτός ο παίκτης που θα ‘πάρει’ όλα τα ρεκόρ που έχω στους Χιτ”. Είχε κάνει το ίδιο με τον Ουέιντ ο Μπομπ ΜακΑντού.
Την επόμενη σεζόν τα ματς έγιναν 82, οι πόντοι 8.9 και τα ριμπάουντ 7.3. Ο προπονητής του είχε εξηγήσει ότι ‘ο μόνος τρόπος για να γίνεις καλύτερος, είναι μέσω της εμπειρίας. Ήθελα σταδιακά να αυξάνεται ο χρόνος και οι υποχρεώσεις. Να είναι άλλος παίκτης σήμερα και άλλος τρεις μήνες από τώρα”. Για να βοηθήσει την κατάσταση ο Μπαμ, άλλαξε και τη διατροφή του. ‘Έριξε’ το ποσοστό λίπους στο 6.75%. Το καλοκαίρι τον είχε ‘κόψει’ ο Γκρεγκ Πόποβιτς από την Team USA. Είχε πει ‘θα το πληρώσουν’. Μετά παραδέχθηκε ότι ‘όταν τους παρακολουθούσα να παλεύουν, σκέφτηκα πως θα ήθελα να τους βοηθήσω’.
Το 2020 έκανε το πρώτο τριπλ νταμπλ ως NBAer (30 πόντοι, 11 ριμπάουντ και 11 ασίστ) στις 10/12 του 2019, εναντίον των Χοκς. Έκανε το δεύτερο εναντίον των Μαβς (18π., 11 ριμπ., 10 ασίστ) και το συνέχισε από εκεί, όπως γινόταν για πρώτη φορά All Star. Είχε κάνει και κάτι άλλο: αίτηση να αναλαμβάνει τους πιο επικίνδυνους αντιπάλους. Μόνος. Είχε διαπιστωθεί πως έχει μια κάποια εμμονή με την άμυνα. Ότι θα κάνει τα πάντα για να ‘μπει’ στο μυαλό του αντιπάλου. Είχε δείξει και πως γενικά θα κάνει ό,τι χρειαστεί για την ομάδα του (από σκριν, μέχρι πάσες). Το βράδυ που οι Χιτ έγιναν η μόνη ομάδα που νίκησε νικήσει τους Μπακς δυο φορές, ο Μπαμ είχε παίξει τον κατ’ αρχάς ρόλο στην ιστορική αυτή στιγμή. Προφανώς και δεν σκοπεύει να αράξει κάπου εδώ. Και να ήθελε, δεν μπορεί να το κάνει όσο βλέπει το wallpaper στο κινητό του. Είναι ακόμα το προκάτ σπίτι στη μέση του πουθενά.
“Δεν ήθελα να με αντιμετωπίζει ο κόσμος ως φτωχό παιδί. Σε εκείνο το σπίτι όμως, γεννήθηκαν οι φιλοδοξίες μου. Ο θυμός. Αν είχαμε καλύτερη ζωή, το πιθανότερο είναι πως δεν θα βρισκόμουν σήμερα εδώ. Το trailer αυτό με έκανε ό,τι είμαι”.
Πηγή: Contra
