Της Νίκης Μπάκουλη
Στα 14 έπαιζε στην τρίτη τη τάξει κατηγορία των γαλλικών πρωταθλημάτων. Στα 15 ήταν διεθνής με την U18. Στα 16 αγωνιζόταν στη LNB Espoirs, τη λίγκα της χώρας για τα παιδιά που από έφηβοι γίνονται άνδρες -σε ό,τι αφορά το μπάσκετ-, με τη Βιλερμπάν να του δίνει και εμπειρίες από την LNB, όπου έγινε μόνιμος στα 17. Είχε ήδη άποψη για το Eurocup. Φέτος απέκτησε και για την Euroleague. Έκανε ντεμπούτο εναντίον του Ολυμπιακού. Λίγους μήνες μετά κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ανδρών. Δεν έχει καν ‘κλείσει’ τα 18. Θέλω να θυμηθείς τον τελευταίο Έλληνα που ‘χε τις ευκαιρίες που δημιούργησαν οι Γάλλοι για τον Τέο Μαλεντόν, πόιντ γκαρντ που αναμένεται να επιλεγεί στην κορυφαία πεντάδα του 2020 NBA Draft.
Δεν θα ήθελα να σε πιάσει κατάθλιψη, με όσα (δεν) συμβαίνουν στην Ελλάδα. Θα ήθελα να εστιάσεις στα θετικά. Δηλαδή, στη διαδικασία που εξελίσσει ένα ‘ωμό’ ταλέντο σε διεθνή παίκτη και τελικά, σε prospect ικανό να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ. Ο Μαλεντόν είναι πολύ καλός για να μείνει στην Ευρώπη. Και είναι αρκετά καλός να προστεθεί στην τεράστια λίστα των Γάλλων που έγιναν NBAers. Πριν δούμε τη μεθοδολογία (που δίνει στους Γάλλους από τουλάχιστον ένα κορυφαίο prospect κάθε χρόνο -ενώ εδώ τα ψάχνουμε με το τουφέκι), ας δούμε τι μπορεί να κάνει στα 18 αυτό το παιδί.
https://youtu.be/WS6pmS_1Noo
Η Ρουέν είναι η πρωτεύουσα της Νορμανδίας -στα βόρεια της Γαλλίας, στα 35 μίλια από το Αγγλικό Κανάλι. Εκεί ζουν 110.145 άνθρωποι. Μεταξύ τους ήταν και ο Μαλεντόν από το 2001 που γεννήθηκε, έως το καλοκαίρι του 2014, όταν πήγε στο Παρίσι, για να μπει στο INSEP. Πιο παλιά στους κατοίκους της περιοχής άνηκε ο Τόνι Πάρκερ. Σε αυτήν τη ζωή, τελικά λίγα πράγματα είναι τυχαία.
Το INSEP είναι γνωστό ως ‘εργοστάσιο παραγωγής πρωταθλητών’. Το γαλλικό Ινστιτούτο Αθλητισμού είναι το μέρος όπου πηγαίνουν οι πιο ταλαντούχοι -όλων των σπορ- για να εξελιχθούν και τελικά, να βοηθήσουν τη χώρα τους -όπως βοηθούνται οι ίδιοι. Το μπάσκετ προστέθηκε στη λίστα το 1983. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα και πλάνο που υπάρχει από τότε, έχει οφθαλμοφανή αποτελέσματα (Πάρκερ, Μπορίς Ντιό, Ρονί Τουριάφ, Ζερόμ Μουαζό, Γιοάν Πετρό, Ζοφρί Λοβέρν, Μπορίς Νταλό, Κλιντ Κάπελα, Αλεξίς Αζινσά, Σεκού Ντουμπουά).
Η μητέρα του Τέο, Σιλβί έπαιζε μπάσκετ -υπήρξε διεθνής με τις κορασίδες- και μετά έγινε προπονήτρια. Δούλευε και στα καμπ του Πάρκερ, στην πόλη. Ο πατέρας του, Γκλοντ, έφτασε μέχρι τη Nationale 1 με τη Ρουέν ως παίκτης. Μετά έγινε διαιτητής. Η αδελφή του, Λένα έφυγε μετά το λύκειο για προπαρασκευαστική ακαδημία στο Τέξας και πλέον είναι στο Southern Arkansas University (παίζει στην Division II). Ο θείος του, Ντομινίκ Γκέρε υπήρξε από τους πιο γνωστούς προπονητές των μικρών κατηγοριών. Τι να έπαιζε το παιδί; Μπέιζμπολ; Οι γονείς επιμένουν πως δεν πίεσαν τα παιδιά προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τους πήγαν και σε άλλα σπορ (κολύμβηση, στίβο κλπ) “αλλά το μόνο που ήθελαν ήταν το μπάσκετ”.
Όταν ο Μαλεντόν ήταν ενός έτους, δεν άφηνε την μπάλα από τα χέρια του. Το φαινόμενο ήταν τόσο έντονο που οι δάσκαλοι της Λένα είχαν φτιάξει μια μικροσκοπική μπασκέτα για να κάνει σουτ, όταν επισκεπτόταν το σχολείο. Στα 3 χρόνων, φόρεσε τη φανέλα του συλλόγου της γειτονιάς (Mensil-Esnard). Η μητέρα του τον πήγε γιατί είχε απηυδήσει να τον βλέπει να διαλύει το σπίτι, παίζοντας μπάσκετ μέσα σε αυτό.
Στα 5 είχε πάει σε τουρνουά 3on3, στο οποίο δεν κρατούσαν σκορ. Σε ένα απόγευμα είχε παίξει σε πέντε ματς -με διαφορετικούς συμπαίκτες. Όταν τελείωσε, πήγε στη μητέρα του και είπε τα σκορ κάθε αγώνα. Είχε νικήσει σε όλα. Ενημέρωσε και ότι ‘δεν μου αρέσει να χάνω’.
Στα 10 άλλαξε ομάδα. Πήγε στη SPO Rouen -το μεγάλο κλαμπ της περιοχής του. Έως τα 14 είχε κυριαρχήσει στην ηλικία του, όπως δούλευε το παιχνίδι του ως πλέι μέικερ. Τον ζήτησαν από τον Pôle Espoirs, με έδρα στα 15 χιλιόμετρα από το σπίτι του. Δεν πήγε ‘γιατί δεν ήθελε η μητέρα μου’. Έμεινε εκεί όπου ήταν και βρήκε το δρόμο του για το INSEP, όπου έφτασε ως ο νεότερος όλων. Πήγαινε ωστόσο, στην ίδια τάξη με τους 15χρονους, αφού οι ακαδημαϊκές του επιδόσεις ήταν τέτοιες που είχε ‘περάσει’ δυο τάξεις.
Στο INSEP ήταν ένας από τους 19 υποψηφίους της ‘τάξης’ του (2000) που διεκδικούσαν 12 θέσεις. Το διάστημα που ‘χαν στη διάθεση τους να πείσουν πως αξίζουν μία ήταν οι 4 μέρες. Σε αυτές πέρασαν από ουκ ολίγα τεστ. Η ‘τάξη’ του έγινε ντοκιμαντέρ, με τίτλο ‘Rêveurs d’Elite’ (ελίτ ονειροπόλοι).
Τη σεζόν 2015-16 (στα 14) είχε δώσει τα πρώτα του παιχνίδια στη Νational Masculine 1, τρίτη τη τάξει κατηγορία στη Γαλλία-, με την Centre Fédéral de Basket-ball -ομάδα με την οποία συνεργάζεται το INSEP. Έπαιξε και στο Adidas Next Generation Tournament. Από την αγωνιστική περίοδο 2016-17 έγινε βασικός στην ομάδα του. Είχε 8.2 πόντους, 2.4 ριμπάουντ και 2.7 ασίστ, σε 25.6 λεπτά. Μοιραία κλήθηκε στο Jordan Brand Classic Global Showcase (όπου πηγαίνουν κάθε χρόνο οι καλύτεροι απόφοιτοι λυκείου του πλανήτη), στο Μπρούκλιν.
Από τα 15 ο Μαλεντόν έπαιζε με την U18. Συνέχισε να παίζει στην National 1. Είχε 24 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, με 7.6 πόντους, 41.9% στα σουτ (40% στα τρίποντα), 2.3 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ και 1.1 κλεψίματα. “Δεν σκέφτομαι τι θα κάνω. Απλά παίζω και μαθαίνω”. Από το 2016 ήταν και διεθνής. Μια που έγινε και μια που έπαιξε στο Eurobasket U16. Στο ντεμπούτο του δεν έβαλε πόντο (σε 23′ εναντίον του Μαυροβουνίου). Στα τελευταία ματς (με Κροατία, Ιταλία και Φινλανδία) ήταν εκ των καλύτερων του γηπέδου). “Είχα κάνει κακή προετοιμασία. Αμφισβήτησα τον εαυτό μου και τότε τον κατάφερα να ανταποκριθώ”. Την επόμενη χρονιά ήταν ο ηγέτης της παρέας του. Χρειάστηκε αρκετές μέρες για να βρει τον τρόπο, όπως είπε ο προπονητής του Μπερνάρν Φορ “γιατί χρειάστηκε χρόνο να προσαρμοστεί από τις απαιτήσεις της ανδρικής ομάδας στη National 1 σε εκείνες της U16”.
Ήταν ξεκάθαρο πως διαθέτει πλούσιο μενού με ικανότητες. Πέραν των φυσικών ικανοτήτων που από μόνες του ήταν αρκετές για να πρωταγωνιστήσει εναντίον παιδιών της ηλικίας του, έβλεπε ήδη εξαιρετικά γήπεδο -έχει υψηλό μπασκετικό IQ- και προσαρμοζόταν τάχιστα στην κάθε ανάγκη. Το μπάσκετ φαίνεται να του ‘βγαίνει’ τόσο εύκολα που καταντά λίγο εκνευριστικό -για τους άλλους. Υπήρχε ένα θέμα που έπρεπε να διαχειριστεί άμεσα: τον εκνευρισμό που ένιωθε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήθελε. “Προσπαθώ να βάζω στο παιχνίδι όλους τους συμπαίκτες μου, γιατί έχουμε τον ίδιο στόχο. Με τους ανθρώπους που είναι στην ηλικία μου, όλα είναι πιο εύκολα. Στη National 1 πρέπει να πιεστώ περισσότερο”.
Το 2017, ενώ είχε φτάσει στα 1.91 είχε πει -στην Parisien- πως ‘δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να παίζω μπάσκετ. Ελπίζω πως θα γίνω επαγγελματίας‘. Είχε αποκαλύψει και ότι είχε ως ίνδαλμα τον Τόνι Πάρκερ. Κάτι η ίδια θέση, κάτι ότι ο “ΤΡ” είχε ήδη απολαύσει την καριέρα που ονειρευόταν να κάνει ο -τότε- 15χρονος, τον μελετούσε καθημερινά. Έχει περάσει ώρες στο να δοκιμάζει το teardrop -κίνηση σήμα κατατεθέν του Πάρκερ, ο οποίος έγινε μέντορας του Μαλεντόν.
Στις 16/6 (του 2017) τον πήρε και στη Βιλερμπάν, όταν ήταν ακόμα 17 χρόνων. Τον είδε να βρίσκει το χώρο του στην LNB Espoirs (το πρωτάθλημα των Γάλλων για παιδιά που φεύγουν από την εφηβεία και μπαίνουν στον επαγγελματικό μπάσκετ -ακούει κανείς στην Ελλάδα;) και να του ‘παίρνει’ το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στην LNB. Όπως αυτό για το νεαρότερο σε ηλικία, παίκτη που έγινε All Star στην ιστορία της λίγκας (2018-19) και του νεαρότερου που ‘χε 22+ για ranking. Τότε του έδωσε και το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, διάρκειας τριών χρόνων. Εκείνη ήταν η σεζόν που έπαιξε και για πρώτη φορά στην Ευρώπη (Eurocup, είχε 38.7% στα τρίποντα, σε 51 ματς στη συγκεκριμένη διοργάνωση και τη γαλλική λίγκα) και αυτή που αναδείχθηκε MVP στον τελικό του Κυπέλλου (το πήρε η Βιλερμπάν από την Μονακό). Σε 62 ματς και 17.3 λεπτά συμμετοχής, ανά αγώνα είχε 7 πόντους, 2.1 ριμπάουντ, 2 ασίστ. Μετά πήγε με το INSEP στο NBA Global Camp του 2018 και στο 2018 FIBA U17 World Cup, της Αργεντινής.
Δεν νιώθει ποτέ ευάλωτος
Φτάνουμε στη φετινή σεζόν, όταν έκανε την πρώτη εμφάνιση και στην Ευρωλίγκα. Ο ‘σεφτές’ έγινε στη νίκη επί του Ολυμπιακού. Λίγες ημέρες μετά, εναντίον της Σολέ, τραυματίστηκε στον ώμο και έμεινε εκτός για ένα μήνα. Επέστρεψε με ρεκόρ καριέρας στις ασίστ (10), στην ήττα από την Αναντολού Εφές. Οι 19 πόντοι εναντίον του Παναθηναϊκού ήταν επίσης, ρεκόρ καριέρας για το νεαρό, στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Τώρα που μιλάμε, τον κάλεσαν για πρώτη φορά στην εθνική ανδρών. Η πρεμιέρα έγινε στην ήττα από τη Φινλανδία (69-76). Είχε 3 πόντους και 3 ριμπάουντ, σε 15 λεπτά. Παρεμπιπτόντως, έριξε τον Πάρκερ από την κορυφή της λίστας ‘ο νεαρότερος που έπαιξε για πρώτη φορά με την ανδρών‘. Ο ΤΡ ήταν 18 χρόνων και 6 μηνών. Ο Μαλεντόν 17 χρόνων και 8 μηνών.
Δεν θα έλεγες ότι έκλαψε κανείς με όσα πρόσφερε. Θα επιμείνω ότι κλαις, βλέποντας τις ευκαιρίες που δίνουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι του γαλλικού μπάσκετ, ώστε να δουν το ταλέντο να εξελίσσεται. Μετά το ματς, ο νεαρός είπε ότι “το μόνο που κρατώ είναι ότι χάσαμε”. Ο GM των ‘τρικολόρ’, Πάτρικ Μπίσλι ενημέρωσε πως ο Μαλεντόν διαχειρίζεται τη ζωή του ‘σαν να είναι 28-30 χρόνων‘. Θα γίνει 18, στις 12/6. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να συνεργάζεται μαζί του και να μην έχει πει ότι η συμπεριφορά του ταιριάζει σε άνδρα που είναι τουλάχιστον 25 χρόνων. “Δεν νιώθει ποτέ ευάλωτος, όταν μπαίνει σε νέο περιβάλλον. Έχει μια μοναδική ικανότητα στην προσαρμογή. Ο Πάρκερ ήταν πιο αγχωμένος στο ντεμπούτο του”. Θέλω να σου πω ότι ο Μαλεντόν δεν ήταν ο μόνος έφηβος που έπαιξε στο Γαλλία-Φινλανδία. Οι νικητές έβαλαν στο παρκέ τον 18χρονο Μίκαελ Γιαντούντεν (2.03, 22 λεπτά, 6 πόντοι, 7 ριμπάουντ). Ντεμπούτο με την ανδρών του Ισραήλ έκανε και ο Ντένι Αβντίγια (επίσης αναμένεται να επιλεγεί στο φετινό NBA Draft), στο 81-77 επί της Γερμανίας (10 λεπτά, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ). ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Τι λέει ο Πάρκερ για τον ‘νέο Πάρκερ’
To Αthletic ασχολήθηκε με την περίπτωση του, το Γενάρη. Έστειλε άνθρωπο στη Γαλλία να συναντήσει τον μικρό, στο Astroballe. Εκείνος είχε μόλις επιστρέψει στις προπονήσεις -μετά το τραύμα στον ώμο. Στη διάθεση του είχε λίγα λεπτά -μετά την πρωινή προπόνηση, πριν παρακολουθήσει video στον ελεύθερο χρόνο του, ώστε να προετοιμαστεί για την απογευματινή εκγύμναση. Ο εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας είχε σχολιάσει ότι ‘ο Τέο είναι ο βασιλιάς της εξτρά δουλειάς‘. Είναι αυτός που ανοίγει το γήπεδο το πρωί, στις 07.00 και εκείνος που το κλείνει αργά το απόγευμα.
Ο Τέο είναι για τους Γάλλους και ‘ο νέος Τόνι Πάρκερ’. Δηλαδή, ο τελευταίος ‘νέος Τόνι Πάρκερ’. Όπως έγραψε το Athletic ‘κάθε νέος πόιντ γκαρντ στη Γαλλία, μεγαλώνει στη σκιά του Πάρκερ. Είτε είναι δίκαιο, είτε όχι και αυτό το prospect θα συγκρίνεται πάντα με τον τέσσερις φορές πρωταθλητή του ΝΒΑ’. Και δεν βοηθά ότι μεγάλωσαν στο ίδιο μέρος. “Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Δεν αγχώνομαι. Είναι θρύλος. Είναι ο λόγος που πολλοί νέοι παίκτες πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν όνειρα και να τα ζήσουν”. Ο Νικολά Μπατούμ είπε πως βλέπει λίγο από Πάρκερ στον Μαλεντόν. “Δεν βιάζεται ποτέ. Παίζει πάντα υπό έλεγχο, κάτι που είναι πολύ δύσκολο να κάνει ένας 18χρονος”. Οι προπονητές του έχουν πει και ότι δεν φοβάται τίποτα και κανέναν. Ο Πάρκερ πρόσθεσε ότι “η αυτοπεποίθηση που ‘χει ήταν το πρώτο κοινό στοιχείο που βρήκα μεταξύ μας”.
Ο Γκετάν Μιούλερ, παιδικός φίλος του Πάρκερ και managing director της Βιλερμπάν, είπε πως ο Μαλεντόν είναι ‘γαλλοφέρνει’ πιο πολύ από τον Πάρκερ, όταν ήταν στην ηλικία του. “Ο Τέο είναι μεταξύ Γάλλου και Αμερικανού πλέι μέικερ. Έχει πιο well rounded παιχνίδι και δουλεύει στο να μπορεί να είναι επιθετική απειλή. Κάνει πάρα πολλά ως δημιουργός, που του έρχονται φυσικά. Η βάση του είναι η δημιουργία και η αίσθηση που ‘χει για το παιχνίδι. Ο Πάρκερ λάτρευε να σκοράρει, όταν ήταν 18. Έπαιζε με πιο αμερικάνικη νοοτροπία”, την οποία χρωστούσε στον πατέρα του. Ο αδελφός του Τόνι Πάρκερ, TJ λέει πως ο Τέο έχει πολλά καλά και αυτά που δεν έχει, μπορεί να τα αποκτήσει. Δουλεύει κάθε μέρα (νωρίς το πρωί και το απόγευμα και αργά το βράδυ) στο footwork, την ταχύτητα, την τεχνική των σουτ (και με τα δυο χέρια, από όλα τα σημεία), την άμυνα (αυτό το χειμώνα εστίασε στα βάρη που θα τον βοηθήσουν να δυναμώσει τον κορμό του και το κάτω μισό του σώματος, για να μπορεί να κατεβαίνει περισσότερο και να μένει χαμηλά, στην άμυνα), τις ντρίμπλες και τα τελειώματα. Όταν γυρίζει σπίτι του, κάνει στρέτσινγκ και αποθεραπεία -με το γυμναστή του συλλόγου. Παρεμπιπτόντως, βλέπει και videos με όσα κάνει -για να εστιάσει σε αυτά που χρειάζεται να βελτιώσει. “Πρέπει να προσέχω το σώμα μου, γιατί αυτό θα με πάει εκεί όπου θέλω”. Πού; “Έχω μεγάλους στόχους και θα συνεχίσω να δουλεύω για να τους υλοποιήσω”.
Πηγή: Contra
