Του Γιάννη Φιλέρη
Τα έφερε έτσι η μοίρα, που ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μπαίνει για πρώτη φορά φιλοξενούμενος στο ΣΕΦ ακριβώς στην συμπλήρωση πέντε χρόνων από την ανακοίνωση της πρόσληψής του στον Ολυμπιακό! Ήταν πάλι 1η Νοεμβρίου του 2014, όταν η ‘ερυθρόλευκη’ ΚΑΕ, είκοσι μέρες μετά την αποχώρηση του Γιώργου Μπαρτζώκα, επισημοποιούσε τη συμφωνία με τον Θεσσαλονικιό κόουτς. Θα καθόταν στο τιμόνι της ομάδας τέσσερα ολόκληρα χρόνια, πανηγυρίζοντας μαζί της δύο πρωταθλήματα Ελλάδας και παίζοντας σε δυο τελικούς Ευρωλίγκας.
Σοβαρός, μετρημένος, με τους παίκτες του αυστηρός αλλά και δίκαιος, φωνακλάς στην προπόνηση όσο λίγοι, μεθοδικός στην προετοιμασία των αγώνων, αποτελεσματικός στη δουλειά του. Ο ‘μελαχρινός’ όπως τον βάφτισαν στην Καλαμαριά, έγραψε τη δική του ιστορία στον Πειραιά και σίγουρα απόψε το βράδυ, θα αισθάνεται ιδιαίτερα. Όχι μόνο αυτός, αλλά και ολόκληρος ο Ολυμπιακός.
Ο χρόνος γιατρεύει, άλλωστε, τις όποιες πληγές εμφανίστηκαν στην τετράχρονη συνεργασία. Ακόμη κι εκείνοι που βρέθηκαν απέναντί του στο τέλος, αναγνωρίζουν την προσφορά του, το ακέραιο του χαρακτήρα του και κυρίως τη δουλειά του στο λιμάνι. Το ότι ο κύκλος του ολοκληρώθηκε το 2018, μπορεί να είναι αλήθεια. Μπορεί και για τον ίδιο να ήταν προτιμότερο να αλλάξει παραστάσεις και περιβάλλον. Η πρόταση της Μακάμπι τον βρήκε σε… ετοιμότητα και στο Ισραήλ, εδώ και ενάμιση χρόνο, ο άλλοτε κόουτς του Ολυμπιακού προσπαθεί να μεταμορφώσει την “ομάδα του λαού”.
Έχει δύσκολο έργο. Η Μακάμπι είναι μια από τις πιο δύσκολες ομάδες, από πλευράς πίεσης. Σε διοικητικό επίπεδο, επίσης. Παρόλα αυτά μοιάζει να έχει βάλει τους Ισραηλινούς στα δικά του καλούπια, δημιουργώντας ένα τελείως διαφορετικό συγκρότημα απ’ αυτό που βλέπαμε στο Γιαντ Ελιάου τα τελευταία χρόνια.
Στα 52 του, πλέον, ο Έλληνας προπονητής είναι πιο ώριμος από ποτέ. Και σε αυτό τον βοήθησε πάρα πολύ η θητεία του στον Ολυμπιακό. Έχοντας βιώσει την πίεση της Ελλάδας, όλα τα άλλα ενδεχομένως να του μοιάζουν με … παιχνιδάκι. Ο Σφαιρόπουλος, ωστόσο, είναι ήρεμος γιατί έχει εμπιστοσύνη στη δουλειά του. Αυτό είναι το όπλο του και το μεγάλο προσόν του. Δεν πρόκειται να κοροϊδέψει, ή να προσπαθήσει να ξεγελάσει.
Η ιστορία τον έκανε… Ολυμπιακό
Κι αυτό έκανε (αλλά και εκτιμήθηκε) στον Ολυμπιακό. Ο ‘Σφαιρό’ άφησε μόνο φίλους. Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια της θητείας του, ο Ολυμπιακός είχε αγωνιστικές αρχές, ήταν μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και πρωταγωνίστρια εντός συνόρων. Προφανώς είχε και αποτυχίες, ήταν όμως ένας προπονητής που ήξερε τι ζητούσε από τους παίκτες του και τι επιδίωκε να εμφανίσει η ομάδα του πάνω στο παρκέ.
Ο Γιάννης αγάπησε τον Ολυμπιακό. Μπορεί να μη γεννήθηκε οπαδός της ομάδας του Πειραιά, έγινε ωστόσο στην πορεία. Δεν ήταν άλλωστε μόνο αυτά τα τέσσερα χρόνια προπονητής του. Το ΣΕΦ ήταν δεύτερο σπίτι του για άλλα πέντε χρόνια, καθώς εργάστηκε δίπλα σε Καζλάουσκας, Γκέρσον και Γιαννάκη, από το 2004 μέχρι το 2008. Η πρότερη επαφή του με τον σύλλογο τον βοήθησε να εργαστεί σαν head coach. Πάνω απ’ όλα μέτρησε η προσωπικότητά του και ο τρόπος που προσέγγισε τις ανάγκες του συλλόγου, στον οποίο ήταν να παίξει μπάλα ο πατέρας του το 1961.
Το ΦΩΣ ενημερώνει για τη μεταγραφή του Σάββα Σφαιρόπουλου στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι του 1961
Ο Σάββας Σφαιρόπουλος ήταν ένας εξαιρετικός αμυντικός μέσος που αγωνιζόταν στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, είχε απασχολήσει την Αούστρια Βιέννης, πριν το καλοκαίρι του 1961 τον αποκτήσει ο Ολυμπιακός. Ο νεαρός τελειόφοιτος οδοντιατρικής σχολής, είχε ξεκινήσει με ενθουσιασμό την προετοιμασία του με τους Πειραιώτες, είχε σχεδόν σίγουρη θέση στην ενδεκάδα των ‘ερυθρολεύκων’. Παίρνοντας, όμως, το πτυχίο του αποφάσισε να ασχοληθεί με την επιστήμη του, άφησε το ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό.
Ο γιος του Γιάννης, μισό αιώνα μετά, έγινε ο έκτος προπονητής μπάσκετ στην ιστορία του Ολυμπιακού, που κατέκτησε το πρωτάθλημα. Πήρε δυο διαδοχικούς τίτλους (2015, 2016), όσους έχει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς (1997, 2012) και ο αείμνηστος Γιάννης Σπανουδάκης (1949, 1960). Προηγείται πάντα ο Γιάννης Ιωαννίδης με 4 τίτλους (1994, 1994, 1995, 1996) ενώ από ένα πρωτάθλημα πήραν ο Φαίδων Ματθαίου (αήττητος το 1976) και ο Κώστας Μουρούζης (1978).
Ο Σφαιρόπουλος κοούτσαρε τον Ολυμπιακό σε δυο φάιναλ-φορ, φτάνοντας μάλιστα στον τελικό τόσο το 2015, όσο και το 2017. Και τις δυο φορές απέκλεισε στον ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ, αλλά ο τελικός τον βρήκε να παίζει στην έδρα των αντιπάλων του. Στη Μαδρίτη τον περίμενε η Ρεάλ το 2015, ενώ δυο χρόνια αργότερα έπαιξε εναντίον της Φενέρ, μέσα στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν και η τελευταία εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Final-Four.
Τα ρεκόρ του ήταν αξιοσημείωτα, καθώς στην εποχή των Αγγελόπουλων έχει το μεγαλύτερο ποσοστό νικών στο πρωτάθλημα. Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τη λίστα των προπονητών του Ολυμπιακού από το 2004 και μετά. Από την εποχή που ανέλαβαν τη διοίκηση οι αδερφοί Αγγελόπουλοι
| ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ | ΕΤΟΣ | Α1 | ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ |
| Κεστούτις Κεμζούρα | 2019-20 | – | 2-2 |
| Ντέιβιντ Μπλατ | 2018-19 | 23-4 (85.1%) | 15-16 (48.8%) |
| Γιάννης Σφαιρόπουλος | 2014-18 | 123-14 (89.7%) | 75-46 (61.9%) |
| Γιώργος Μπαρτζώκας | 2012-14 | 61-9 (87.1%) | 42-18 (70%) |
| Ντούσαν Ίβκοβιτς | 2010-12 | 63-6 (91.3%) | 27-15 (64.2%) |
| Παναγιώτης Γιαννάκης | 2008-10 | 75-12 (86.2%) | 43-24 (64.1 %) |
| Πίνι Γκέρσον | 2006-08 | 40-13 (75.4%) | 25-20 (55.5%) |
| Γιόνας Καζλάουσκας | 2004-06 | 39-25 (60.9%) | 16-21 (43..2%) |
Ο Σφαιρόπουλος, όπως βλέπετε, έμεινε τα περισσότερα χρόνια (τέσσερα) στον πάγκο και έχει συνεπώς και τους πιο πολλούς αγώνες τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρώπη. Από τη σεζόν 1991-92, σημείο εκκίνησης της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας, μόνο ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχαν περισσότερα χρόνια παραμονής. Ο ‘ξανθός’ έξι (1991-96 και 1999-2000) και ο Ντούντα πέντε (1997-99, 2010-12). Δεν θα μπει, λοιπόν, κάποιος τυχαίος προπονητής σήμερα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Αντίθετα, οι ‘ερυθρόλευκοι’ οπαδοί θα δουν ξανά έναν από τους κορυφαίους κόουτς που κάθισε στον πάγκο της ομάδας τους και που αξίζει το χειροκρότημα τους…
Πηγή: Contra
