Επιλογή Σελίδας

Του Γιάννη Σερέτη

Στην πραγματικότητα, δεν τον πίστεψε πολύ εξ’ αρχής ούτε ο Λάζλο Μπόλονι ο οποίος του έδινε χρόνο συμμετοχής ως εξτρέμ, ούτε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με τον οποίο ήταν αναπληρωματικός του Αντρατζ Σπόραρ. Και οι δυο, έμπειροι όντες, «κάτι» έβλεπαν στον Φώτη Ιωαννίδη. Δεν έβλεπαν, όμως, τόσο μεγάλη, ραγδαία, εντυπωσιακή εξέλιξη. Οπως και ουδείς από εμάς, εδώ που τα λέμε!

Στην πραγματικότητα, επίσης, ο ίδιος ο Φώτης άρχισε να αλλάζει σε όλα προς το καλύτερο εδώ και έναν – ενάμιση χρόνο. Πιο αφοσιωμένος. Πιο εργατικός. Πιο παθιασμένος. Και τότε, έδωσε και το «έναυσμα» στον Ιβάν: για όσους το έχουν ξεχάσει η «μεγάλη αλλαγή» έγινε και λόγω μιας μεγάλης συγκυρίας. «Βασικός» στην Πορτογαλία εναντίον της Μπράγκα ο Σλοβένος (με την τεράστια ευκαιρία..), βασικός στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ ο Φώτης. Εκτοτε, αυτή η ιεραρχία δεν άλλαξε ποτέ.

Μόνο ένας άνθρωπος στον Παναθηναϊκό πίστεψε πάρα πολύ στον Ιωαννίδη. Περισσότερο από ένστικτο. Ισως και από… ελπίδα. Ο Γιάννης Αλαφούζος. Και δευτερευόντως, πάρα πολύ, ο Χρήστος Κόντης. Αυστηρός, όπως και ο Ιβάν, στην κρίση του. Απαιτητικός. Τον «πίεζε» για περισσότερα και καλύτερα τον Φώτη. Μόνος του ο Αλαφούζος αποφάσισε να τον πάρει επί Ντάνι Πογιάτος ως τρίτο φορ πίσω από Μακέντα – Καρλίτος. Μόνος του αποφάσισε να τον κρατήσει εφέτος, παρά τις πέντε επίσημες προτάσεις δεκάδων εκατομμυρίων. Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, Μπολόνια και οι τρεις ομάδες που προβιβάστηκαν από την Championship στην Premier League: Λέστερ, Ιπσουιτς, Σαουθάμπτον. Απορρίφθηκαν όλες. Μα στο Wembley ο Φώτης θα έχει την ευκαιρία να επιβεβαιώσει τη φήμη που άρχισε να χτίζει πέρυσι. Πέρυσι έγινε βασικός στον Παναθηναϊκό, πέρυσι έγινε βασικός και στην Εθνική Ελλάδας, το έχουμε ξεχάσει όλοι!

Πέρυσι άρχισε να χτίζει το προφίλ του «παικταρά» από τα ματς του Europa League και της Εθνικής Ελλάδας. Κι όσοι ήταν δύσπιστοι για τη βελτίωσή του παρά τις εμφανίσεις του εναντίον της Μαρσέιγ, της Ρεν, της Βιγιαρεάλ, πείστηκαν όταν τον είδαν απέναντι στον Φαν Ντάικ και στον Σαλιμπά. Στην OPAP Arena, εναντίον της Ολλανδίας και της Γαλλίας. Αν μας κάνει την χάρη ο mister Κάρλσλεϊ, ο (υπηρεσιακός) διάδοχος του Σαουθγκέιτ, να βάλει τον Χάρι (ένας είναι ο Χάρι) στο Γουέμπλεϊ, ο Φώτης θα έχει μια τεράστια ευκαιρία να εδραιώσει την καλή εικόνα που ήδη έχει στην Premier League…

Πέρυσι πέτυχε εννιά γκολ σε 18 «ευρωπαϊκά» ματς του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδας συνολικά. Εφέτος ξεκίνησε με 4/6. Συνήλθε μετά από την απίστευτη περυσινή ταλαιπωρία του επί Τερίμ, ο οποίος τον είχε βάλει ως αλλαγή, τελείως ανέτοιμο, στο 1-2 από τον Ατρόμητο στο Κύπελλο (όταν ο Παναθηναϊκός είχε παραταχθεί με φορ τον Τζούρισιτς λόγω των τραυματισμών) και τον έχασε για ενάμιση μήνα! Πήρε το περιβραχιόνιο στον τελικό του Κυπέλλου παρόντος και συμμετέχοντος του αρχηγού Ρουμπέν Πέρεθ, συνήλθε μετά από τον τραυματισμό του στον ώμο εναντίον της Γερμανίας που του κόστισε μια ολόκληρη θερινή προετοιμασία, πέρασε περίεργο και δύσκολο καλοκαίρι στην…. εξέδρα και με τις προτάσεις να πέφτουν βροχή.

Εμεινε όρθιος κι άρχισε να βάζει γκολ με ντρίμπλες… Μπενζεμά, με το αριστερό… χαλαρά στο «γάμμα», με κεφαλιές από κόρνερ. Παίζει με πλάτη, ντριμπλάρει κατά μέτωπο, ενίσχυσε την «όρασή» του μέσα στο γήπεδο, παίρνει πιο γρήγορα αποφάσεις, εμπλουτίζει διαρκώς το ρεπερτόριο. Κακά τα ψέματα, ο Φώτης ήταν αυτός που ξελάσπωσε την Εθνική μας στα δυο πρώτα ματς του Ιβάν. Ακούω και διαβάζω όλες τις απόψεις, αλλά στο ταμείο αυτός πήρε και τα δυο ματς. Αυτός που έβγαλε το κάρο από τη λάσπη. Και με τη Φινλανδία, εναντίον της οποίας η απόδοση στο πρώτο ημίχρονο ήταν τραγική δεδομένης της ισχύος του αντιπάλου και χθες στο Δουβλίνο, όπου η σαφώς κατώτερη Ιρλανδία χρειαζόταν ένα γκολ για να πέσει νοκ άουτ, αλλά μέχρι τη γκολάρα του Ιωαννίδη, η Εθνική είχε δημιουργήσει… μιάμιση φάση.

Ο Ιβάν ψάχνεται και θα το… ψάξει ακόμα περισσότερο στο μέλλον. Από τις προπονήσεις, από τα παιχνίδια, από την απόδοση των παικτών στις ομάδες τους. Θα πάρει ιδέες, θα γεμίσει το μυαλό του, θα δοκιμάζει πράγματα πάνω στις δικές του βασικές ποδοσφαιρικές αρχές. Οι δυο αλλαγές του συγκριτικά με το πρώτο ματς – κυρίως ο Σιώπης και δευτερευόντως ο Τζόλης – ήταν επιτυχημένες. Δεν του «βγήκε» ο Μπουχαλάκης (γνωστό και κουραστικό προς αναφορά πλέον το πρόβλημα στη μεσαία γραμμή), του «βγήκε» πάλι ο Ζαφείρης ως αλλαγή. Ο Κουλιεράκης (που έχει πάρει τη θέση του Χατζηδιάκου συγκριτικά με την εποχή Πογέτ) πάει μια χαρά και μαζί με τον Τσιμίκα και με τον εκάστοτε αριστερό εξτρέμ, θα αποτελέσουν τον βασικό άξονα ανάπτυξης της ομάδας: σαν να λέμε Μάγκνουσον – Χουάνκαρ – Αϊτόρ. Το δεύτερο σχέδιο θα είναι χτισμένο όχι «για» τον Ιωαννίδη, αλλά γύρω από τον Ιωαννίδη. Με τον Μπακασέτα, με τους εξτρέμ, με τον Μάνταλο, τον Ζαφείρη ή κάποιο άλλο δημιουργικό «οκτάρι». Με «κολώνα» τον Φώτη όχι όμως για τον Φώτη, για όλη την ομάδα!

Αυτό που παρουσίασε στα δύο ματς εναντίον κατώτερων ομάδων απέχει πάρα πολύ απ’ αυτό που θέλει ο Ιβάν. Το είπε και ο ίδιος με τον τρόπο του. Κυρίως στον τομέα του «ελέγχου» του αγώνα, της κυριαρχίας, της κυκλοφορίας, απέχει πολύ από το επιθυμητό. Λογικό δεδομένου του χρόνου που έχει εργαστεί στην Εθνική. Το καλό είναι ότι ο κορμός είναι έτοιμος. Το ακόμα καλύτερο οι νίκες. Το κάλλιστο η αποδοχή που έχει. Ομως όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το ματς εναντίον της Αγγλίας.

Εκεί, όλα αλλάζουν. Εχεις μόνο το «καλό», δημιουργικό άγχος. Και δεν έχεις καμία «υποχρέωση» να παίξεις με το… δικό σου στυλ. Εχεις, όμως, την υποχρέωση να βάλεις ψηλά τον πήχη. Οπως τον είχε βάλει η Εθνική του Πογέτ εναντίον της Γαλλίας και τα κατάφερε μια χαρά όχι μόνο στην OPAP Arena αλλά και εκτός έδρας για όσους δεν το θυμούνται…

Πηγή: Gazzetta