Του Νίκου Παπαδογιάννη
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Ζούμε στο Ελλάντα και, όπως λέει ο Θανασάρας, οι μισάνθρωποι σέρνουν τη χώρα από τη μύτη. Ούτε παίξε, ούτε γέλασε. Μόνο μίσησε. Και βρίσε.
Δεν θα έπρεπε να αποτελεί είδηση, αλλά αποτελεί. Η ΚΑΕ ΑΕΚ εξέδωσε μνημειώδη ανακοίνωση, αποδοκιμασίας του οπαδού που εξαπέλυσε φραστική επίθεση μέσω Twitter στον αθλητή Τζόρνταν Θίοντορ.
«Ήρθες για να σπάσεις πλάκα στην Ελλάδα, αλλά έχεις Τουρκάλα γυναίκα στο τραπέζι σου, με αηδιάζεις αράπη», έγραψε ο Ελληνάρας ρατσιστής, με τα αγγλικά του αγράμματου. Στο κρεβάτι σου, εννοούσε, αλλά είπε να μη γίνει αδιάκριτος.
Τον φιλιππικό του τον έκρυψε πίσω από την ανωνυμία του πληκτρολογίου, αλλά δεν τον κράτησε για τον εαυτό του. Το μήνυμα το δημοσίευσε ως «Σχόλιο» κάτω από ποστάρισμα του Αμερικανού μπασκετμπολίστα. Για να τον τσούξει και να του διδάξει τι εστί Ελλάντα.
Ο Θίοντορ ξέσπασε σε διαδικτυακά γέλια και στη συνέχεια παρέδωσε τον κάφρο στη χλεύη των νοημόνων. Των όποιων νοημόνων. Που δεν είναι λίγοι, αλλά δεν είναι και τόσο πολλοί όσο θά ‘πρεπε.
Θα μπορούσε να λήξει εκεί. Συνήθως, στην Ελλάδα, λήγει εκεί. «Έλα μωρέ τώρα, κάθεσαι και ασχολείσαι με τον κάθε μπήξα, δείξα, τρίξα».
Ναι, ασφαλώς, αλλά …όχι. Το φίδι εκκολάπτεται μέσα από την ασυδοσία των ανώνυμων μεμονωμένων και θεριεύει μέσα από την αδιαφορία του ανώνυμου πλήθους.
Ρατσιστικό κρούσμα ενάντια σε παιδί με μαθησιακές δυσκολίες σε σχολείο στη Θεσσαλονίκη; Έλα μωρέ, τώρα. Βέτο των γονέων και κηδεμόνων ενάντια στα προσφυγόπουλα στη Σάμο; Έλα μωρέ, τώρα.
Ποδοσφαιριστής που σηκώνει το κουλό του σε ναζιστικό χαιρετισμό; Έλα μωρέ, τώρα. Προπονητής που αποκαλεί διεθνή αθλητή «σκουπίδι» για πολιτικούς λόγους; Έλα μωρέ, τώρα.
Λυντσάρισμα ομοφυλόφιλου δήθεν κλέφτη από φιλήσυχους νοικοκυραίους; Έλα μωρέ, τώρα. Δολοφονία καλλιτέχνη σε ενέδρα φασιστών; Έλα μωρέ, τώρα.
Μισό εκατομμύριο ψήφοι στην κάλπη, ξανά και ξανά; Ως εδώ και μη παρέκει. Ούτε έλα, ούτε μωρέ.
Διότι συμβαίνει τώρα. Στη χώρα που οι μισάνθρωποι σέρνουν από τη μύτη. Υπό την ανοχή των φιλήσυχων νοικοκυραίων. Του παροιμιώδους μέσου ανθρωπάκου.
Η διοίκηση της ΚΑΕ ΑΕΚ έπραξε αυτό που στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται αυτονόητο. Βγήκε στα χαρακώματα και καταδίκασε το περιστατικό, δίχως να νοιαστεί για τα ξινισμένα μούτρα των φαιοχιτώνων που παρεισφρέουν (ευτυχώς όχι ανενόχλητοι) και στη δική της εξέδρα.
Μακάρι να αποφάσιζε να το ψάξει περισσότερο, ώστε να εξοστρακίσει τον δράστη από το γήπεδο. Όχι ότι πηγαίνει κανείς στο μπάσκετ της ΑΕΚ, αλλά έτσι, προς γνώση, παραδειγματισμό και ενδεχομένως συμμόρφωση.
Στο στερέωμα όπου πολλοί πρόεδροι διακρίνονται για τις εθνικιστικές, μισαλλόδοξες, ομοφοβικές, διχαστικές κορώνες (κυρίως στο ποδόσφαιρο και λιγότερο στο μπάσκετ), ο Μάκης Αγγελόπουλος είναι φωτεινή εξαίρεση.
«Είμαι βαθιά αντιρατσιστής και αντιφασίστας», είχε δηλώσει, ορθά κοφτά, στη συνέντευξη που μου έδωσε τον περασμένο Ιούνιο για το Documento.
Προσοχή, δεν είπε «αριστερός» ούτε βέβαια «ΣυΡιΖαίος» ή «ΚουΚουΕς». Δεν χρειάζεται να είναι αριστερός ένας ανήσυχος πολίτης, για να διαθέτει αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά αντανακλαστικά.
Χρειάζεται, απλά, να πιστεύει στη Δημοκρατία. Να έχει μυαλό ανάμεσα στα αυτιά του και καρδιά πίσω από τα πλευρά του. Φαιά ουσία και όχι φαιό χιτώνα. Να είναι καλός συνάνθρωπος και καλός συμπολίτης. Καλός άνθρωπος και καλός πολίτης.
Δίπλα στον Αγγελόπουλο, χτύπησαν το ταμπούρλο της διαμαρτυρίας ο Σύνδεσμος των Αμειβομένων (αλλά συνήθως σιωπηλών) Καλαθοσφαιριστών με επικεφαλής τον εγνωσμένου ήθους Μανώλη Παπαμακάριο, αλλά και ο συμπαίκτης του Θίοντορ στην ΑΕΚ, Χάρης Γιαννόπουλος, με τις γνωστές ευαισθησίες, πρόσωπο κόσμημα για την Εθνική ομάδα.
Ούτε αυτό είναι αυτονόητο. Πολλοί συνάδελφοί τους βλέπουν τα δόντια του ρατσισμού να δαγκώνουν συμπαίκτες και συναθλητές, αλλά κάνουν το κορόιδο και εκτοξεύουν τη μπάλα στην κερκίδα.
Ακολουθούν το απαίσιο δόγμα shut up and dribble και περιμένουν αγλαοί το τέλος της καριέρας τους, για να ευχαριστηθούν ξένοιαστοι τα λεφτάκια τους και τα παιδάκια τους. Δεν τους απασχολεί, αν η κληρονομιά τους θα εξαντληθεί σε ψωροτρίποντα και σε κωλοριμπάουντ.
Αρκεί να είναι φίλοι με όλους και με όλα. Τη φωνή που έχουν τη χρησιμοποιούν μόνο για να φωνάζουν παραγγέλματα μέσα στο γήπεδο και για να ευχαριστούν τους χορηγούς τους.
Θέλει γερά κότσια, στην Ελλάδα του 2019, για να είσαι Χάρης Γιαννόπουλος. Θέλει βαριά και άθραυστα καρύδια, για να γίνεις Μάκης Αγγελόπουλος.
Ο Τζόρνταν Θίοντορ θα χειροκροτηθεί αύριο στο ΟΑΚΑ, όχι μόνο διότι είναι καλός παίκτης, αλλά και επειδή μία στο τόσο η σιωπηρή πλειοψηφία βρίσκει τη μιλιά της, όπου υπάρχει εύφορο έδαφος.
Αρκεί να την ενθαρρύνουν αυτοί που έχουν τη δύναμη για να επηρεάσουν γνώμες, καταστάσεις και ενίοτε ψήφους.
Ακόμα και όταν ο αθλητής είναι Τσιάρτας, φορέας νοοτροπίας μεσαιωνικής, ο λόγος του δίνει αφορμή για συζήτηση και ζύμωση. Το ψωμί δεν θα βγει πάντοτε γλυκό, αλλά είναι προτιμότερο από καθόλου ψωμί.
Η πνευματική ένδεια είναι αυτή που μας κάνει να ξινίζουμε, όταν μοιραζόμαστε το κρεβάτι μας με Τουρκάλα, το γραφείο μας με ομοφυλόφιλο και το θρανίο του παιδιού μας με μεταναστάκι.
Πηγή: Gazzetta